Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-397/15/WM
z 11 maja 2015 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2015 r. (data wpływu 27 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z kosztami zastępstwa procesowego – jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 27 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z kosztami zastępstwa procesowego.


We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


W dniu 9 listopada 2010 r. firma Wnioskodawcy zawarła umowę Konsorcjum z I spółką z o.o. (Liderem) oraz II spółką z o.o. (Partnerem), której przedmiotem było przedsięwzięcie polegające na wspólnym przystąpieniu do przetargu nieograniczonego organizowanego przez M. Sp. z o.o. (Zamawiający) na zamówienie pn.: "Ochrona wód jeziora M. poprzez budowę sieci kanalizacyjnych i przebudowę oczyszczalni ścieków na obszarze aglomeracji - Zadanie 9: Rozbudowa, przebudowa i modernizacja oczyszczalni ścieków, Kontrakt na wykonanie robót z projektowaniem, zgodnie z procedurami FIDIC". I Spółka z o.o. była Liderem Konsorcjum i zgodnie z umową posiadała pełnomocnictwo do reprezentowania Stron Umowy Konsorcjum, m.in. w zakresie podejmowania względem osób trzecich (w tym zamawiającego) zobowiązań (w tym finansowych). Przedmiot umowy miał być wykonany przez strony Konsorcjum pod przewodnictwem Lidera. W wyniku przeprowadzonego przez zamawiającego postępowania przetargowego Konsorcjum zostało wybrane do realizacji zadania. Konsorcjum zaoferowało cenę netto 37.302.306 zł 06 gr, w tym udział Wnioskodawcy wynosił 6.000.000 zł (tj. ok. 16%). Termin realizacji zamówienia upływał w dniu 4 sierpnia 2013 r. Lider Konsorcjum pobrał od zamawiającego zaliczkę - zgodnie z procedurami FIDIC. Jednocześnie nie wywiązywał się z realizacji swoich robót. To samo dotyczyło Partnera Konsorcjum - II Spółki z o.o. Firma Wnioskodawcy nie zdążyła „wejść na wykonywane zadanie”, bo zakres jej prac występował w dalszej części zadania. We wrześniu 2012 r. było już wiadome, że Lider Konsorcjum oraz Partner nie będą w stanie dalej realizować zadania i „szykują się do ogłoszenia upadłości”. W dniu 1 października 2012 r. Wnioskodawca zaproponował Zamawiającemu rozwiązania polegające na zmodyfikowaniu stosunków umownych, w takim zakresie, aby możliwe było zrealizowanie prowadzonych wówczas prac oraz zminimalizowanie już poniesionych strat, a także niedopuszczenie do zaistnienia dalszych. Jednocześnie Wnioskodawca zasygnalizował, że w zaistniałej sytuacji oraz w kontekście zawartej umowy Konsorcjum nie jest w stanie samodzielnie dokończyć całego zakresu prac przewidzianych umową z Zamawiającym. Zamawiający nie przystał na rozwiązania proponowane przez Wnioskodawcę. W dniu 17 października 2012 r. została ogłoszona upadłość Lidera Konsorcjum, a w dniu 30 października 2012 r. upadłość Partnera. Zamawiający rozwiązał umowę o wykonawstwo z winy wykonawcy (tj. Konsorcjum) i zażądał od konsorcjum kary za rozwiązanie umowy z winy Wykonawcy. Ponieważ Lider Konsorcjum i Partner ogłosili upadłość - zamawiający wystąpił z roszczeniem do Wnioskodawcy. W dniu 15 września 2014 r. Zamawiający wystąpił do Sądu Okręgowego z pozwem o zapłatę przedmiotu sporu wraz z odsetkami od Wnioskodawcy. W dniu 6 listopada 2014 r. Wnioskodawca zawarł z Kancelarią Radcy Prawnego umowę o świadczenie pomocy prawnej w zakresie zastępstwa procesowego w postępowaniu z powództwa Zamawiającego. Zgodnie z postanowieniami umowy za reprezentację kancelaria wystawiać będzie faktury VAT. Dodatkowo wystawiona zostanie jedna faktura VAT na zakończenie postępowania procesowego, której wysokość (zgodnie z umową) uzależniona będzie od wyniku postępowania sądowego. Powyższe faktury wystawione zostaną m.in. za reprezentowanie Wnioskodawcy w postępowaniu przez sądem I i II instancji oraz sporządzanie niezbędnych wniosków i pism do sądów.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.


Czy wystawione przez kancelarię faktury za pomoc prawną w zakresie obejmującym zastępstwo procesowe będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu?


Zdaniem Wnioskodawcy, koszty poniesione w związku z zawartą z Kancelarią Radcy Prawnego umową na zastępstwo procesowe oraz pomoc prawną będą stanowiły koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z nim kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Wnioskodawca uważa, że uczynił ze swojej strony wszystko, aby móc realizować zadanie i zachować źródło przychodu.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.


Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.


Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:


  • pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  • nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  • być właściwie udokumentowany.


Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Należy przy tym podkreślić, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu każdorazowo spoczywa na podatniku.

W rozpatrywanej sprawie należy wskazać, że istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesionymi wydatkami na pomoc prawną radcy prawnego, związanymi z kosztami zastępstwa procesowego, a prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Zauważyć bowiem należy, że toczące się postępowanie sądowe zmierza do obrony interesów gospodarczych Wnioskodawcy, w celu uchronienia się od niekorzystnych dla Wnioskodawcy konsekwencji finansowych związanych z niewykonaniem umowy Konsorcjum, a w szczególności uchronienia się od obarczenia wyłącznie Wnioskodawcy (jednego z uczestników Konsorcjum), kosztami zapłaty kary za rozwiązanie umowy z winy wykonawcy (Konsorcjum).

Wnioskodawca wskazał, że nie zdążył rozpocząć wykonywania przydzielonego mu w umowie zadania, gdyż zakres jego prac występował w dalszej części zadania. Wskazał również, że gdy było już wiadome, że Lider Konsorcjum oraz Partner nie będą w stanie dalej realizować zadania i zamierzają ogłosić upadłość, zaproponował zamawiającemu rozwiązania polegające na zmodyfikowaniu stosunków umownych, w takim zakresie, aby możliwe było zrealizowanie prowadzonych wówczas prac oraz zminimalizowanie już poniesionych strat, a także niedopuszczenie do zaistnienia dalszych. Jednocześnie Wnioskodawca zasygnalizował, że w zaistniałej sytuacji oraz w kontekście zawartej umowy Konsorcjum nie jest w stanie samodzielnie dokończyć całego zakresu prac przewidzianych umową z Zamawiającym. Zamawiający nie przystał jednak na rozwiązania proponowane przez Wnioskodawcę.

Z treści złożonego wniosku wynika zatem, iż niewykonanie przez Wnioskodawcę umowy, nie było związane z niezachowaniem przez niego należytej staranności, bowiem zakres prac Wnioskodawcy uzależniony był od wykonania wcześniejszych etapów prac przez pozostałych uczestników Konsorcjum.

Wnioskodawca podjął również niezbędne działania zmierzające do wykonania umowy, bądź też zmniejszające stratę zamawiającego związaną z niewykonaniem umowy w pierwotnym zakresie.

Poniesienie wydatków związanych z zastępstwem procesowym na obronę swych praw i ewentualne zmniejszenie obciążeń finansowych związanych z karą umowną jest więc uzasadnione. W tym stanie rzeczy, poniesienie kosztów zastępstwa procesowego ma na celu uchronienie Wnioskodawcy od zapłaty kary, która nie wynika z działania przez niego zawinionego. Udział w postępowaniu sądowym jest naturalnym ryzykiem związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą. Tym samym poniesienie wydatków z tego tytułu ma swoje racjonalne i ekonomiczne uzasadnienie i służy zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Zatem stwierdzić należy, że koszty zastępstwa procesowego na rzecz radcy prawnego, spełniają przesłanki o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Należy przy tym zastrzec, że jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj