Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/4512-1-727/15-2/MN
z 20 listopada 2015 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 24 września 2015 r. (data wpływu 29 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług:

  • jest prawidłowe – w zakresie korekty podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności;
  • jest nieprawidłowe – w zakresie terminu dokonania korekty podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności.

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką, której właścicielem i jedynym udziałowcem (100%) jest Gmina. W ramach działalności gospodarczej Spółka świadczy m.in. usługi odbioru i zagospodarowania odpadów komunalnych.

W dniu 3 lipca 2013 r. Spółka, po wygranym postępowaniu przetargowym, podpisała z Gminą umowę, której przedmiotem było świadczenie usług związanych z odbieraniem i zagospodarowaniem odpadów komunalnych z nieruchomości zamieszkałych i niezamieszkałych z terenu Gminy. Na jej podstawie Zamawiający (Gmina) zobowiązał się do zapłaty za wykonaną usługę, tj. za faktycznie odebrane i zagospodarowane w ramach postanowień umowy ilości odpadów, według wartości miesięcznego rozliczenia stanowiącego iloraz ilości zebranych i zagospodarowanych odpadów z terenu Gminy i jednostkowego kosztu odbioru, transportu i zagospodarowania odpadu – kwota ustalona w formularzu ofertowym, tj. cena z postępowania przetargowego.

Usługa zgodnie z umową była świadczona od lipca 2013 r. do grudnia 2014 r. (umowny okres trwania). Płatności na podstawie wystawianych co miesiąc faktur z uwzględnieniem zapisów § 10 pkt 2 były regulowane w terminie 30 dni od daty doręczenia prawidłowo wystawionej faktury. Jednakże, dwie ostatnie faktury za miesiąc listopad 2014 r. i grudzień 2014 r. nie zostały uregulowane. Faktura nr a. z 30 listopada 2014 r. na kwotę 340.091,88 zł została uregulowana częściowo do kwoty 228.883,99 zł natomiast faktura nr b. z 31 grudnia 2014 r. na kwotę 352.817,24 zł nie została uregulowana w całości.

Brak zapłaty Gmina argumentuje zapisami umownymi wynikającymi z § 10 pkt 6, w którym jest mowa, że całkowita wartość zamówienia w całym okresie obowiązywania umowy nie może przekroczyć określonej kwoty, a która to kwota wyczerpała się po częściowym uregulowaniu faktury nr a. z 30 listopada 2014 r. w kwocie 228.883,99 zł. Według Gminy, zapłata pozostałej kwoty przekraczającej całkowitą wartość zamówienia określoną w § 10 pkt 6 stanowiłaby naruszenie dyscypliny finansów publicznych. Spółka nie zgadza się z takim stanowiskiem, przeprowadzone były nawet próby mediacji niezakończone jednak ugodą.

W związku z tym, że na podstawie art. 89a ustawy o VAT podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, tj. gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, Spółka mając nieuregulowaną należność z tego przepisu skorzystała i zastosowała tzw. ulgę na złe długi.

W stosunku do nieuregulowanej należności wynikającej z faktury nr a. w wysokości 111.207,89 zł (w tym: netto 102.970,27 zł; VAT 8.237,62 zł) z terminem płatności przypadającym na dzień 30 grudnia 2014 r. – uprawdopodobnienie nieściągalności nastąpiło 29 maja 2015 r., natomiast w stosunku do nieuregulowanej płatności wynikającej z faktury w wysokości 352.817,24 zł (w tym: netto 326.682,63 zł; VAT 26.134,61 zł) – uprawdopodobnienie nastąpiło 29 czerwca 2015 r.

Na tej podstawie Spółka skorygowała podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów i usług za miesiąc maj 2015 r. oraz za miesiąc czerwiec 2015 r., przy spełnieniu przesłanek zawartych również w art. 89a ust. 2. W związku z tym, że z ulgi skorzystano w miesiącu sierpniu 2015 r., obniżenie podstawy opodatkowania i podatku należnego za maj 2015 r. i za czerwiec 2015 r. nastąpiło poprzez złożenie deklaracji korygujących za te okresy wraz ze złożeniem zawiadomienia VAT-ZD.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W związku z tym, że Spółka zamierza złożyć pozew do sądu o zapłatę przeciwko Gminie zachodzi obawa, że spór w związku z nieprecyzyjnymi zapisami umownymi może skończyć się przegraną dla Spółki, a wówczas należałoby sporządzić faktury korygujące do nienależnie wykazanej sprzedaży. Dlatego też Spółka zastanawia się jak prawidłowo powinna postąpić w sytuacji, gdy skorzystała wcześniej z ulgi na złe długi, po czym zobowiązana zostałaby nakazem sądowym do skorygowania podstawy opodatkowania i podatku należnego wynikającego z różnicy pomiędzy sumą sprzedaży wykazaną przez Spółkę w okresie trwania umowy, tj. od lipca 2013 r. do grudnia 2014 r. a całkowitą sumą zmówienia określoną kwotowo w § 10 pkt 6 umowy? Doszło by wówczas do sytuacji podwójnego pomniejszenia podstawy opodatkowania i podatku należnego.

Zdaniem Wnioskodawcy, w tym przypadku, w miesiącu uzyskania prawomocnego wyroku sądu, z którego wynikać będzie konieczność skorygowania podstawy opodatkowania i podatku należnego z tytułu spornych płatności, Spółka sporządzi stosowne korekty i wykaże je w deklaracji za ten okres (art. 29a ust. 15 pkt 3).

Natomiast, w związku z wcześniejszym zastosowaniem ulgi na złe długi, w tym samym okresie zwiększy podstawę opodatkowania podatku należnego o tę wartość. Dlatego też na gruncie przepisów VAT faktury korygujące in minus oraz zwiększenie podstawy opodatkowania i podatku należnego w tym samym okresie będzie neutralne podatkowo.

Z powodu braku przepisu prawa, który regulowałby tę sytuację, swoje stanowisko Spółka oparła pośrednio o treść przepisu art. 89a ust. 4.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego:

jest prawidłowe – w zakresie korekty podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności;

  • jest nieprawidłowe – w zakresie terminu dokonania korekty podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności.

  • Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

    W myśl art. 89a ust. 1 ustawy – podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

    Zgodnie art. 89a ust. 1a ustawy – nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną, w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

    Stosownie do art. 89a ust. 2 ustawy – przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

    1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
    2. (uchylony);
    3. na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1:
      1. wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
      2. dłużnik nie jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
    4. (uchylony);
    5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
    6. (uchylony).

    Według art. 89a ust. 3 ustawy – korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

    W przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność zastała uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części (art. 89a ust. 4 ustawy).

    Zgodnie z art. 89a ust. 5 ustawy – wierzyciel obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty, o której mowa w ust. 1, zawiadomić o tej korekcie właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego wraz z podaniem kwot korekty oraz danych dłużnika.

    Powyższe przepisy mają na celu uregulowanie sytuacji, gdy kontrahent pomimo wcześniejszego zobowiązania nie uiszcza zapłaty za dostarczony towar czy też wykonaną usługę. Jest to sytuacja wyjątkowo niekorzystna dla sprzedawcy, ponieważ nie tylko nie otrzymuje on pieniędzy za towar/usługę, ale również jest zobowiązany do zapłaty należnego podatku VAT, jaki powstał z tytułu dokonanej transakcji. Jednocześnie nabywca towaru lub usługi ma możliwość odliczenia podatku naliczonego. Ustawodawca wprowadził jednakże regulację prawną pozwalającą na zminimalizowanie negatywnych skutków jakie powstają dla sprzedawcy, w sytuacji gdy nierzetelny nabywca nie zapłaci za towar lub też wykonaną usługę. Możliwość skorygowania przez podatnika-sprzedawcę podatku należnego wiąże się z obowiązkami w zakresie korekty podatku naliczonego przez podatnika-nabywcę. Zastosowanie trybu korekty podatku powoduje de facto, że konstrukcyjnie przestaje istnieć podatek należny, przez co przestaje też faktycznie istnieć podatek naliczony, który można by odliczyć. Korekty podatku należnego, na podstawie przepisu art. 89a ust. 1 ustawy, można dokonać bowiem tylko jeśli wierzytelność, z której wynika korygowany podatek należny, nie została uregulowana w określonym przez strony terminie.

    Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy – podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

    W myśl art. 29a ust. 6 ustawy – podstawa opodatkowania obejmuje:

    1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
    2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

    Na mocy art. 29a ust. 7 ustawy – podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

    1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
    2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
    3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

    Jak stanowi art. 29a ust. 10 ustawy – podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

    1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
    2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
    3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
    4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

    Stosownie do art. 29a ust. 13 ustawy – w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

    Przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29a ust. 14 ustawy).

    W myśl art. 29a ust. 15 ustawy – warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się w przypadku:

    1. eksportu towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów;
    2. dostawy towarów i świadczenia usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;
    3. sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy;
    4. gdy podatnik nie uzyskał potwierdzenia mimo udokumentowanej próby doręczenia faktury korygującej i z posiadanej dokumentacji wynika, że nabywca towaru lub usługobiorca wie, że transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi w fakturze korygującej.

    W przypadku, o którym mowa w ust. 15 pkt 4, obniżenie podstawy opodatkowania następuje nie wcześniej niż w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym zostały łącznie spełnione przesłanki określone w ust. 15 pkt 4 (art. 29a ust. 16 ustawy).

    Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż (…).

    Według art. 106j ust. 1 ustawy – w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

    1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
    2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
    3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
    4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
    5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

    – podatnik wystawia fakturę korygującą.

    Należy zauważyć, że faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt dostawy określonych towarów lub usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

    Z opisu sprawy wynika, że faktury za miesiąc listopad 2014 r. i grudzień 2014 r. nie zostały uregulowane przez Gminę w całości. Faktura z 30 listopada 2014 r. na kwotę 340.091,88 zł została uregulowana częściowo do kwoty 228.883,99 zł natomiast faktura z 31 grudnia 2014 r. na kwotę 352.817,24 zł nie została uregulowana w ogóle. W związku z tym, że na podstawie art. 89a ustawy podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, tj. gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, Spółka mając nieuregulowaną należność z tego przepisu skorzystała i zastosowała tzw. ulgę na złe długi. Spółka skorygowała podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów i usług za miesiąc maj 2015 r. oraz za miesiąc czerwiec 2015 r., przy spełnieniu przesłanek zawartych również w art. 89a ust. 2 ustawy. W związku z tym, że z ulgi skorzystano w miesiącu sierpniu 2015 r., obniżenie podstawy opodatkowania i podatku należnego za maj 2015 r. i za czerwiec 2015 r. nastąpiło poprzez złożenie deklaracji korygujących za te okresy wraz ze złożeniem zawiadomienia VAT-ZD.

    Spółka podnosi, że w związku z tym, iż zamierza złożyć pozew do sądu o zapłatę przeciwko Gminie istnieje możliwość, że spór w związku z nieprecyzyjnymi zapisami umownymi może zakończyć się rozstrzygnięciem zobowiązującym Spółkę do sporządzenia faktur korygujących do nienależnie wykazanej sprzedaży. Dlatego też wątpliwości Spółki dotyczą prawidłowego postępowania w sytuacji, gdy skorzystała ona wcześniej z ulgi na złe długi, po czym zobowiązana zostałaby nakazem sądowym do skorygowania podstawy opodatkowania i podatku należnego wynikającego z różnicy pomiędzy sumą sprzedaży wykazaną przez Spółkę w okresie trwania umowy, tj. od lipca 2013 r. do grudnia 2014 r. a całkowitą sumą zmówienia określoną kwotowo w § 10 pkt 6 umowy.

    W tak przedstawionej sytuacji, która może mieć miejsce w związku z wyrokiem, który może zapaść, Wnioskodawca uważa, że sąd zakwestionuje w ogóle wykonanie tej usługi („nienależnie wykazanej sprzedaży”).

    Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

    Zatem, skoro z zawartej umowy wynika, że Gmina zawęziła usługę odbioru i zagospodarowania odpadów komunalnych do określonego wynagrodzenia, to co do pozostałych czynności nie wystąpiła ona jako beneficjent.

    Biorąc pod uwagę powyższe należy wskazać, że jeżeli w przedmiotowej sprawie będziemy mieć do czynienia z sytuacją, w której Spółka zobowiązana będzie do skorygowania faktur pierwotnych, poprzez zmniejszenie podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego z tytułu nienależnie wyświadczonych usług odbioru i zagospodarowania odpadów komunalnych na podstawie umowy zawartej z Gminą, to część należności nieuregulowana przez Gminę, wynikająca z faktur wystawionych pierwotnie przez Spółkę, przestanie stanowić dla Spółki wierzytelność nieściągalną, ponieważ – jak wynika z opisu sprawy – kwota wynikająca z różnicy pomiędzy sumą sprzedaży wykazaną przez Spółkę w okresie trwania umowy, tj. od lipca 2013 r. do grudnia 2014 r. a całkowitą sumą zmówienia określoną kwotowo w § 10 pkt 6 umowy – stanie się kwotą nienależną. Wartość tą Spółka skoryguje wystawiając stosowne faktury korygujące.

    W konsekwencji, przestanie istnieć wierzytelność, wobec której Spółka dokonała korekty podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w odniesieniu do wierzytelności nieściągalnych. Zatem w tej sytuacji Spółka będzie zobowiązana do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego o wartość wierzytelności, które przestaną istnieć w związku z korektą faktur pierwotnych. Spółka bowiem nie będzie miała prawa do korekty, o której mowa w art. 89a ustawy, w odniesieniu do tych wierzytelności.

    W powyższym zakresie stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

    Zwiększenia podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego Spółka zobowiązana będzie dokonać w deklaracji za okres, w którym skorzystała z ulgi na złe długi, tj. w deklaracji za miesiąc maj 2014 r. oraz czerwiec 2014 r.

    Zatem, w powyższym zakresie stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

    Dodać należy, że w przedmiotowej sprawie zastosowania nie znajdzie przepis art. 89a ust. 4 ustawy, bowiem dotyczy on sytuacji, w której należność zastała uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, w całości lub w części. Natomiast, w przedmiotowej sprawie nie będzie miało miejsca uregulowanie bądź zbycie wierzytelności, ale jej skorygowanie.

    Tut. Organ podkreśla, że stosownie do art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej – składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego – udzielona interpretacja traci swą aktualność.

    Tut. Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Spółki. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – w wydanej interpretacji rozpatrzone.

    Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

    Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

    Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


    doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

    Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
    Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

    Reklama

    Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

    czytaj

    O nas

    epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

    czytaj

    Regulamin

    Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

    czytaj