2016.01.07 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-879/15/RSz
z 7 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 września 2015r. (data wpływu 9 października 2015r.), uzupełnionym pismem z 18 grudnia 2015r. (data wpływu 18 grudnia 2015r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania 8% stawki VAT do refakturowania na rzecz najemców opłat za dostarczanie wody i odprowadzanie ścieków w ramach usługi wynajmu pomieszczeń – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 października 2015r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania 8% stawki VAT do refakturowania na rzecz najemców opłat za dostarczanie wody i odprowadzanie ścieków w ramach usługi wynajmu pomieszczeń.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 18 grudnia 2015r. (data wpływu 18 grudnia 2015r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 11 grudnia 2015r. znak: IBPP2/4512-879/15/RSz.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Jednostka (dalej: Wnioskodawca), która jest publiczną szkołą wyższą, oprócz swojej podstawowej działalności statutowej (usługi edukacyjne w zakresie szkolnictwa wyższego) świadczy także odpłatne usługi wynajmu pomieszczeń dla osób prawnych prowadzących działalność gospodarczą. Część najemców w wynajmowanych pomieszczeniach zużywa dostarczaną wodę i odprowadzane są z nich ścieki. Pomieszczenia te albo posiadają podliczniki dokumentujące faktyczne zużycie tych mediów albo są nimi obciążane na drodze wyliczenia kluczem:

Metraż wynajmowanej powierzchni x wielkość zużycia w danym okresie w całym obiekcie, w którym znajduje się wynajmowany lokal.

Zgodnie z umową usługi wynajmu (zawierającą opłatę za najem, sprzątanie, konserwację, ochronę) oraz zużyte faktycznie media (energia elektryczna, gazowa, woda, ścieki) fakturowane są na koniec każdego miesiąca.

Uczelnia dotychczas fakturowała opłaty za zużycie mediów (w tym wody i odprowadzanych ścieków) jako usługi pomocnicze do usługi wynajmu i stosowała do nich stawkę podstawową podatku VAT, tj. 23%. Zużycie mediów (w tym: wody i odprowadzanych ścieków) jest różne w poszczególnych miesiącach i zależy od zapotrzebowania najemcy, co świadczy o tym, iż sam decyduje ile ich zużywa i ile musi zapłacić, a zużycie to jest potwierdzone wskazaniami podliczników i nie jest naliczane na zasadzie ryczałtu.

Natomiast w piśmie z 18 grudnia 2015r. Wnioskodawca przesłał następujące informacje uzupełniające związane z przedmiotową sprawą.

Pytanie 1.

Czy umowy z dostawcami przedmiotowych „mediów” (o których mowa w pytaniu tj. usług za dostarczenie wody i odprowadzenie ścieków) zawarte są przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz najemców?

Odpowiedź:

Wszystkie umowy na usługi dostarczania wody i odprowadzania ścieków zawarte są pomiędzy Uczelnią a Przedsiębiorstwem dostarczającym te usługi. Uczelnia nie zawiera takich umów w imieniu lub na rzecz swoich najemców.

Pytanie 2.

Czy wnioskodawca ponosi koszty przedmiotowych „mediów” w swoim imieniu, ale na rzecz najemców, czy Wnioskodawca jest podmiotem pośredniczącym pomiędzy usługodawcą, rzeczywistym nabywcą usługi?

Odpowiedź:

Uczelnia ponosi koszty przedmiotowych „mediów" w swoim imieniu, przenosząc potem ich ciężar na rzecz najemców. Uczelnia nie jest podmiotem pośredniczącym pomiędzy usługodawcą a rzeczywistymi nabywcami usługi (naszymi najemcami).

Pytanie 3.

Czy umowy najmu lokali przewidują odrębne od czynszu obliczanie i rozliczanie opłat za przedmiotowe media?

Odpowiedź:

Tak, umowy zawierają zapisy osobnej ceny za wynajem pomieszczeń, a osobną pozycję stanowią opłaty za zużyte przez wynajmującego „media”.

Pytanie 4.

W jaki sposób Wnioskodawca wystawia fakturę za świadczenia będące przedmiotem zapytania, czy na fakturze wyszczególniony jest odrębnie czynsz najmu oraz opłaty za faktycznie zużyte media (tj. wodę i odprowadzenia ścieków)?

Odpowiedź:

Uczelnia wystawia swoim najemcom osobną fakturę za najem pomieszczeń (czynsz), a osobną fakturę za zużyte w danym miesiącu „media”.

Pytanie 5.

Czy Wnioskodawca obciąża najemcę dokładnie kosztem towaru lub usługi, jakim został obciążony przez podmiot trzeci, faktycznie zapewniający świadczenie najemcy (bez naliczania marży)?

Odpowiedź:

Uczelnia obciąża najemcę dokładnie kosztem towaru lub usługi jakim został obciążony przez podmiot trzeci (w tym przypadku wzmiankowanych „mediów"), bez naliczania marży. Marża jest zawarta tylko w cenie wynajmu pomieszczeń, tzw. czynsz.

Pytanie 6.

Co Wnioskodawca rozumie pod sformułowaniem „na drodze proporcji”?

Odpowiedź:

Rozliczanie „na drodze propozycji” odbywa się poprzez wyliczanie proporcji wielkości wynajmowanego pomieszczenia do ogółu wielkości o danego obiektu. Przykładowo, wynajem pomieszczenia o powierzchni 50 m2 w budynku o łącznej powierzchni 1000 m2 powoduje obciążenie najemcy opłatą za „media” w wysokości 5% (50/1000 x 100%) zużytych w tym obiekcie całkowitych „mediów” w okresie rozliczeniowym.

Pytanie 7.

Jednoznacznie wskazanie, czy zużycie „mediów” (o których mowa w pytaniu, tj. dostarczenie wody i odprowadzenie ścieków) obliczane jest w oparciu o wskazanie podliczników, czy też „na drodze proporcji"?

Odpowiedź:

W obiektach, w których wyjmowane pomieszczenia posiadają własne podliczniki, zużycie mediów obliczane jest na podstawie ich wskazań. Natomiast w wynajmowanych pomieszczeniach, które nie posiadają własnych podliczników zużycie wyliczane jest na drodze proporcji.

Pytanie 8.

Jaki jest symbol Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWIU) dla poszczególnych mediów (o których mowa w pytaniu), którymi obciążani są najemcy pomieszczeń (lokali). Zgodnie

z PKWiU wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r.

(Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.) - należało podać pełny 7 cyfrowy kod?

Odpowiedź:

Symbol PKWiU za zużywaną przez najemców pomieszczeń wodę to 36.00.20.0, natomiast symbol PKWiU za odprowadzanie ścieków to 37.00.11.0.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w zaistniałym stanie faktycznym istnieje możliwość refakturowania usług za dostarczanie wody i odprowadzanie ścieków ze stawką VAT 8% dla podmiotów gospodarczych wynajmujących od uczelni pomieszczenia i korzystających z tych mediów według faktycznego zużycia potwierdzonego odczytami z podliczników lub wyliczanych na drodze proporcji?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zgodnie ze stanowiskiem ujętym w wyroku NSA z 2.09.2015r. sygn. akt I FSK 196/14 Wnioskodawca stoi stanowisku, iż wystawione faktury z tytułu zużycia wody i odprowadzania ścieków przeznaczone dla najemców pomieszczeń i rozliczanych według faktycznego zużycia potwierdzonego odczytami z podliczników lub rozliczanych na drodze proporcji można wystawić z zastosowaną stawką 8% dla tych usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywca usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to – co do zasady – niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę).

Zgodnie z art. 5a ww. ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przy wyznaczaniu zakresu stosowania stawek obniżonych, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r., jest wykorzystywana Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Jednocześnie należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności.

Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Klasyfikacja, do której odwołują się przepisy ustawy jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU).

Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

W myśl art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na mocy art. 41 ust. 13 ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Z powyższych regulacji wynika, że w przypadku, gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki, bądź zwolnienia, należy je opodatkować według 23% stawki podatku.

Natomiast – stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146 f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

I tak, w załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług, opodatkowanych w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. stawką podatku w wysokości 8% wymienione są:

pod. poz. 140 - PKWiU 36.00.20.0 „Usługi związane z uzdatnianiem i dostarczaniem wody za pośrednictwem sieci wodociągowych”
pod. poz. 142 - PKWiU ex 37 – „Usługi związane z odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków”,

Zgodnie z art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania zwolnienia, obniżonej stawki podatku albo wyłączenia tylko do towarów lub usług, należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce – nazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług). Zatem, wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT, zwolnienie bądź wyłączenie dotyczy wyłącznie danego towaru lub danej usługi z danego grupowania – konkretnego towaru lub konkretnej usługi wymienionej obok symbolu PKWiU.

Niewymienienie danego towaru lub usługi w ustawie lub przepisach wykonawczych jest jednoznaczne z obowiązkiem zastosowania stawki podstawowej, tj. 23%.

Zatem, zapis ex 37 oznacza, że z grupy PKWiU 37 pod nazwą „Usługi związane z odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków kanalizacyjnych, osady ze ścieków kanalizacyjnych” opodatkowaniu wg stawki 8% podlegają wyłącznie usługi związane z odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków.

Jak stanowi art. 106b ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca, publiczna szkoła wyższa, oprócz swojej podstawowej działalności statutowej (usługi edukacyjne w zakresie szkolnictwa wyższego) świadczy także odpłatne usługi wynajmu pomieszczeń dla osób prawnych prowadzących działalność gospodarczą. Część najemców w wynajmowanych pomieszczeniach zużywa dostarczaną wodę i odprowadzane są z nich ścieki.

Wnioskodawca wskazał dla mediów, którymi obciążani są najemcy pomieszczeń (lokali), następujące symbole Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWIU) wprowadzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r., tj.

Symbol PKWIU 36.00.20.0 - za zużywaną przez najemców pomieszczeń wodę
Symbol PKWIU 37.00.11.0.- za odprowadzanie ścieków.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy możliwości zastosowania 8% stawki VAT do refakturowania usług za dostarczanie wody i odprowadzanie ścieków dla podmiotów gospodarczych wynajmujących od uczelni pomieszczenia i korzystających z tych mediów według faktycznego zużycia potwierdzonego odczytami z podliczników lub wyliczanych na drodze proporcji.

Odnosząc się do powyższej kwestii należy na wstępie wskazać, że w myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc, najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej własności i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

W przedmiotowej sprawie celem ustalenia właściwej stawki należy najpierw ocenić czy mamy do czynienia z jedną kompleksową usługą czy też ze świadczeniami odrębnymi.

Należy zauważyć, że odnośnie opłat za media tj. opłat za dostawę wody i odprowadzanie ścieków, należy zauważyć, że zgodnie z aktualną linią orzecznictwa (wyrok TSUE w sprawie C-42/14 Wojskowa Agencja Mieszkaniowa) w sytuacji gdy mamy do czynienia z mediami takimi jak: dostawa zimnej wody i odprowadzanie ścieków, to co do zasady uznajemy je za usługi odrębne od stricte usługi najmu w sytuacji gdy najemca ma możliwość wyboru ilości zużycia mediów. Zatem kryterium możliwości wyboru zużycia będzie jednym z czynników decydujących o odrębności świadczeń.

W ww. wyroku TSUE stwierdził, że przepisy dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2009/162/UE z dnia 22 grudnia 2009 r., należy interpretować w ten sposób, że najem nieruchomości i związane z nim: dostawa wody, energii elektrycznej, energii cieplnej oraz wywóz nieczystości co do zasady należy uważać za kilka odrębnych i niezależnych świadczeń, które winno się oceniać oddzielnie z punktu widzenia podatku od wartości dodanej, chyba że elementy transakcji, także te wskazujące względy ekonomiczne zawarcia umowy, są ze sobą tak ściśle związane, iż tworzą obiektywnie tylko jedno niepodzielne świadczenie ekonomiczne, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny.

W uzasadnieniu tego wyroku podkreślono, że dla celów podatku VAT każde świadczenie powinno być zwykle uznawane za odrębne i niezależne, jak wynika z art. 1 ust. 2 akapit drugi dyrektywy VAT.

W celu ustalenia, czy świadczenia stanowią kilka niezależnych świadczeń, czy jedno świadczenie, należy poszukiwać elementów charakterystycznych dla danej transakcji. W celu ustalenia elementów charakterystycznych rozpatrywanej transakcji można uwzględnić elementy odzwierciedlające interesy stron umowy, takie jak, na przykład, sposoby taryfikacji i fakturowania. Należy w szczególności zbadać, czy na podstawie umowy najemca i wynajmujący zamierzają przede wszystkim, odpowiednio, uzyskać i udostępnić najem nieruchomości i jedynie pomocniczo zamierzają, odpowiednio, uzyskać i dostarczyć inne świadczenia, nawet jeśli są one niezbędne do korzystania z nieruchomości.

Trybunał stwierdził, że w ramach każdego stosunku najmu należy zbadać, czy w odniesieniu do mediów najemca ma swobodny wybór ich zużycia w ilości, jakiej sobie życzy. Jako przesłanki zaistnienia stanu swobodnego wyboru, przemawiającego za tym, że dostawę mediów należy uważać za stanowiącą świadczenia odrębne od najmu, Trybunał wymienił: istnienie indywidualnych liczników i fakturowanie w zależności od ilości wykorzystanych rzeczy.

Zatem, w celu ustalenia, czy usługi najmu i dostawy mediów stanowią niezależne świadczenia, w pierwszej kolejności należy wziąć pod uwagę fakt, że jeżeli najemca ma możliwość wyboru świadczeniodawców lub sposobów korzystania z danych towarów lub usług, świadczenia odnoszące się do tych towarów lub usług co do zasady mogą być uważane za odrębne od najmu. W szczególności, jeżeli najemca może decydować o swoim zużyciu wody, energii elektrycznej lub energii cieplnej, które może być stwierdzone poprzez założenie indywidualnych liczników i na tej podstawie fakturowane, świadczenia odnoszące się do tych towarów lub usług co do zasady mogą być uważane za odrębne od najmu.

Mając na względzie wskazówki zawarte w omawianym orzeczeniu Trybunału, należy stwierdzić, że co do zasady dostawy mediów należy traktować jako świadczenia odrębne od usługi wynajmu pomieszczeń. Natomiast traktowanie dostawy mediów jako jednej usługi z wynajmem uzasadnione będzie jedynie w przypadku gdy dane świadczenia są nierozerwalnie związane z wynajmem i ich podział miałby charakter sztuczny.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Uczelnia ponosi koszty przedmiotowych „mediów” w swoim imieniu, przenosząc potem ich ciężar na rzecz najemców. Uczelnia nie jest podmiotem pośredniczącym pomiędzy usługodawcą a rzeczywistymi nabywcami usługi (naszymi najemcami).

Umowy zawierają zapisy osobnej ceny za wynajem pomieszczeń, a osobną pozycję stanowią opłaty za zużyte przez wynajmującego „media”.

Uczelnia wystawia swoim najemcom osobną fakturę za najem pomieszczeń (czynsz), a osobną fakturę za zużyte w danym miesiącu „media”.

Uczelnia obciąża najemcę dokładnie kosztem towaru lub usługi jakim został obciążony przez podmiot trzeci (w tym przypadku wzmiankowanych „mediów”), bez naliczania marży. Marża jest zawarta tylko w cenie wynajmu pomieszczeń, tzw. czynsz.

Rozliczanie „na drodze propozycji” odbywa się poprzez wyliczanie proporcji wielkości wynajmowanego pomieszczenia do ogółu wielkości danego obiektu.

Z powyższego należy przyjąć, że Wnioskodawca rozlicza należności z tytułu dostawy wody i odprowadzania ścieków na podstawie indywidualnego zużycia, w oparciu o wskazania indywidualnych podliczników lub przez wyliczanie proporcji wielkości wynajmowanego pomieszczenia do ogółu wielkości danego obiektu. Zatem, to najemca decyduje o wielkości zużycia ww. mediów.

Tak więc, w przypadku opisanym we wniosku, dostawę ww. mediów tj. sprzedaż wody, odprowadzanie ścieków należy traktować odrębnie od usługi najmu i udokumentować poprzez wystawienie przez Wnioskodawcę na podmiot będący faktycznym odbiorcą świadczenia faktury VAT, z zastosowaniem właściwej stawki podatku dla danej usługi.

A zatem, mając powyższe na uwadze, w przypadku „refakturowania” przez Wnioskodawcę usług za dostarczanie wody (PKWiU 36.00.20.0) i odprowadzanie ścieków (PKWiU 37.00.11.0) dla podmiotów gospodarczych wynajmujących od uczelni pomieszczenia i korzystających z tych mediów według faktycznego zużycia potwierdzonego odczytami z podliczników lub wyliczanych na drodze proporcji, zastosowanie znajdzie stawka VAT w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 powołanej ustawy w powiązaniu z załącznikiem nr 3 do ustawy poz. 140 i poz. 142.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ pragnie zauważyć, że przedmiotowa interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie przedstawionego pytania.

Końcowo zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii, w jakim procencie Wnioskodawca wylicza faktyczne zużycie na drodze proporcji, bowiem to na Wnioskodawcy ciąży obowiązek ustalenia podstawy opodatkowania.

Ponadto tut. organ nie może dokonać oceny wyliczeń przedstawionych przez Wnioskodawcę, gdyż rolą tut. organu jest wyłącznie interpretacja przepisów prawa podatkowego, a nie badanie poprawności dokonanych wyliczeń.

Wskazać należy, że sam Wnioskodawca, powinien dokonać wyboru klucza (proporcji) uwzględniając specyfikę, organizację i podział pracy w swojej jednostce. Zastosowany przez Wnioskodawcę klucz podziału (proporcja) musi stanowić faktyczne odzwierciedlenie rzeczywistych wartości dotyczących działalności opodatkowanej Wnioskodawcy.

Jednocześnie zauważyć należy, że oceny czy przyjęty sposób wyliczenia podatku jest prawidłowy może dokonać jedynie organ podatkowy pierwszej instancji, który w toku prowadzonego postępowania posiada odpowiednie kompetencje i dysponuje stosownymi narzędziami – wskazanymi w rozdziale 11 Działu IV Ordynacji podatkowej. Może więc dokonywać ustaleń w kontekście miarodajności, rzetelności i ewentualnej sprzeczności podanych faktów.

Należy także podkreślić, że obowiązek prawidłowego zaklasyfikowania towarów i usług, do właściwego grupowania statystycznego, spoczywa wyłącznie na zainteresowanym.

Zgodnie bowiem z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary i środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług.

W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania ww. usług, Wnioskodawca może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

Końcowo nadmienia się, że zmiana któregokolwiek z elementów opisu przedstawionego stanu faktycznego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja traci ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.) Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin