Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-47/16/SK
z 2 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 grudnia 2015 r., (data wpływu do tut. Biura 14 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z nieodpłatnym użytkowaniem przez pracowników samochodów służbowych wykorzystywanych zarówno do celów służbowych, jak i prywatnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 grudnia 2015 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z nieodpłatnym użytkowaniem przez pracowników samochodów służbowych wykorzystywanych zarówno do celów służbowych, jak i prywatnych.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka”) w ramach wykonywanej działalności gospodarczej wykorzystuje flotę samochodów osobowych. Niektóre pojazdy stanowią własność Spółki, natomiast pozostałe są użytkowane przez Spółkę na podstawie umów leasingu operacyjnego. Samochody służbowe są przyznawane m.in. osobom zatrudnionym w Spółce na podstawie umowy o pracę, w celu umożliwienia im wypełnienia powierzonych zadań. Samochód służbowy może zostać przydzielony pracownikowi z uwagi na:

• charakter pracy - co oznacza w szczególności pełnienie obowiązków lub przyjętych/ powierzonych zadań związanych z częstymi wyjazdami służbowymi,
• specyfikę stanowiska pracy - co dotyczy w szczególności zajmowania kluczowych stanowisk

-w Spółce (kadra wyższego szczebla zarządzania).

Samochody służbowe służą pracownikom przede wszystkim do efektywnej realizacji obowiązków służbowych. Celem zwiększenia motywacji pracowników oraz ich zaangażowania w pracę, Spółka na podstawie odrębnych umów zawieranych z pracownikami lub na warunkach określonych w wewnętrznych przepisach obowiązujących w Spółce może zezwolić na wykorzystywanie samochodów służbowych przydzielonych pracownikom również do celów prywatnych tych osób. Użytkowanie samochodu służbowego do celów prywatnych pracownika jest dopuszczalne tylko za zgodą Zarządu Spółki, może nastąpić wyłącznie po zaspokojeniu potrzeb służbowych i nie może wpływać na jakość obowiązków wykonywanych przez pracownika. Ponadto, używanie samochodu służbowego do celów prywatnych przez Członków Zarządu Spółki może nastąpić wyłącznie po wyrażeniu zgody przez Zgromadzenie Wspólników. Niniejszy wniosek dotyczy tych samochodów służbowych, które nie zostały zgłoszone przez Spółkę do Naczelnika właściwego urzędu skarbowego, jako wykorzystywane wyłącznie do celów działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę. Spółka nie obciąża pracowników żadnymi opłatami z tytułu korzystania przez te osoby z samochodów służbowych do celów prywatnych. Oznacza to, że Spółka:

• nieodpłatnie udostępnia pracownikom samochody służbowe do celów prywatnych,
• ponosi wydatki związane z eksploatacją samochodów służbowych w części przypadającej na ich wykorzystanie przez pracowników w celach prywatnych, w tym koszty paliwa wykorzystywanego przez pracowników do przejazdów o charakterze prywatnym.
  
  

Ponoszone przez Spółkę wydatki z tytułu korzystania przez pracowników z samochodów służbowych do celów prywatnych stanowią element pozapłacowej formy wynagradzania pracowników. Spółka ustala wartość nieodpłatnego świadczenia otrzymanego przez pracownika z tytułu samego udostępnienia samochodu służbowego do celów prywatnych (w wysokości zryczałtowanej, określonej zgodnie z art. 12 ust. 2a-2c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm., dalej: „ustawa o PIT”)) oraz z tytułu pokrycia przez Spółkę kosztów paliwa zużytego przez pracownika podczas jazd prywatnych, a następnie rozpoznaje wartość obu tych świadczeń, jako przychód pracownika ze stosunku pracy, który podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (dalej: „podatek PIT”) oraz składkom na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne (dalej: „składki ZUS”). Jako płatnik podatku PIT oraz składek ZUS, Spółka pobiera zaliczkę na podatek PIT oraz składki ZUS od całkowitego wynagrodzenia pracownika, obejmującego również wartość obu wskazanych powyżej nieodpłatnych świadczeń. Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia samochodów służbowych będących jej własnością. Ponadto, Spółka ponosi koszty rat leasingowych z tytułu użytkowania pojazdów na podstawie umów leasingu. Spółka pokrywa również wydatki związane z bieżącą eksploatacją samochodów służbowych, zarówno będących własnością Spółki, jak i leasingowanych. Pod pojęciem kosztów związanych z eksploatacją samochodów służbowych (zarówno do celów służbowych, jak i do celów prywatnych pracowników) Spółka rozumie w szczególności:

• koszty paliwa,
• koszty wymiany płynu do spryskiwaczy,
• koszty związane z utrzymaniem czystości, w tym m.in. koszty korzystania z myjni samochodowej,
• wydatki na zakup olejów silnikowych i innych płynów eksploatacyjnych,
• wydatki na zakup części zamiennych i podstawowych kosmetyków samochodowych,
• naprawy i opłaty serwisowe.

Spółka planuje udostępniać pracownikom samochody służbowe na opisanych powyżej zasadach również w przyszłości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „Ustawa o CIT”), Spółce przysługuje prawo kwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o CIT, kosztów, które Spółka ponosi w związku z utrzymaniem i eksploatacją samochodów służbowych (odpisy amortyzacyjne, raty i opłaty leasingowe, koszty bieżącej eksploatacji) udostępnianych pracownikom zarówno do celów służbowych, jak i do celów prywatnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, Spółce przysługuje prawo kwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o CIT, kosztów, które Spółka ponosi w związku z utrzymaniem i eksploatacją samochodów służbowych (odpisy amortyzacyjne, raty i opłaty leasingowe, koszty bieżącej eksploatacji) udostępnianych pracownikom zarówno do celów służbowych, jak i do celów prywatnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie z przywołanym przepisem, aby koszty poniesione przez podatnika mogły zostać uznane za koszty uzyskania przychodów na gruncie ustawy o CIT, następujące warunki muszą zostać spełnione łącznie:

• poniesienie kosztów ma na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
• koszty nie zostały wyłączone z kosztów podatkowych na mocy art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W ocenie Spółki, powyższe warunki są spełnione w odniesieniu do kosztów użytkowania pojazdów zarówno do celów służbowych, jak i do celów prywatnych pracowników.

W przypadku udostępnienia samochodów służbowych do celów prywatnych, takie świadczenie w istocie stanowi pozapłacową formę wynagradzania pracowników Spółki.

Spółka zaznacza, że pracownik nie musi otrzymywać wynagrodzenia wyłącznie w formie pieniężnej i w praktyce gospodarczej pracownicy otrzymują również różnego rodzaju świadczenia niepieniężne, które są traktowane jako ich przychód ze stosunku pracy.

Nieodpłatne udostępnienie samochodów służbowych do celów prywatnych pracowników Spółki może mieć wpływ na wzrost motywacji i zaangażowania tych osób w wykonywanie służbowych obowiązków oraz zwiększenie efektywności wykonywanej przez nich pracy. Możliwość korzystania z samochodów służbowych do celów prywatnych może być również czynnikiem przyczyniającym się do zwiększenia lojalności pracowników wobec Spółki i postrzegania Spółki, jako atrakcyjnego pracodawcy.

Stanowisko Spółki wspiera fakt, że w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, Spółka rozpoznaje świadczenia uzyskane przez pracowników z tytułu nieodpłatnego użytkowania samochodów służbowych do celów prywatnych, jako przychód tych osób ze stosunku pracy, podlegający opodatkowaniu podatkiem PIT.

Zdaniem Spółki, koszty związane z utrzymaniem i eksploatacją samochodów służbowych udostępnianych pracownikom zarówno do celów służbowych, jak i do celów prywatnych, pośrednio mogą przyczynić się do osiągnięcia przychodów przez Spółkę.

Ponadto, Spółka pragnie podkreślić, że art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie przewiduje generalnej zasady nakazującej podatnikom wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów całości lub części wydatków związanych z użytkowaniem samochodów służbowych w sytuacji, gdy samochody te są wykorzystywane przez pracowników zarówno do celów służbowych, jak i prywatnych.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki, ponoszone przez nią koszty związane utrzymaniem i eksploatacją samochodów służbowych udostępnianych pracownikom zarówno do celów służbowych, jak i do celów prywatnych tych osób, mogą stanowić koszty podatkowe w rozumieniu ustawy o CIT, ponieważ bez wątpienia spełniają warunki określone w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:

• wykazują pośredni związek z przychodami Spółki,
• nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Poniżej Spółka przedstawiła szczegółowe stanowisko w odniesieniu do poszczególnych rodzajów kosztów, będących przedmiotem niniejszego wniosku o interpretację.

Odpisy amortyzacyjne.

W odniesieniu do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od samochodów służbowych udostępnionych pracownikom zarówno do celów służbowych, jak i do celów prywatnych tych osób, Spółka wskazała art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, zgodnie z którym, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W tym miejscu Spółka zwróciła uwagę na wyłączenie zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, zgodnie z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: (...) odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Spółka podniosła, że powyższe wyłączenie ma charakter ogólny i znajduje zastosowanie do wszystkich samochodów osobowych, bez względu na sposób ich użytkowania (tj. użytkowanych zarówno wyłącznie do celów służbowych, jak i jednocześnie do celów służbowych i celów prywatnych pracowników).

W ocenie Spółki, w sytuacji będącej przedmiotem wniosku, nie znajdzie zastosowania wyłączenie przewidziane w art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c ustawy o CIT, zgodnie z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (...) odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (...) oddanych do nieodpłatnego używania - za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania.

Zdaniem Spółki, powyższy przepis uniemożliwia zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wyłącznie w sytuacji, gdy oddający nie korzysta z nich w celach związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, a nieodpłatne używanie związane jest z brakiem jakiegokolwiek świadczenia zwrotnego.

Tymczasem, w sytuacji opisanej w niniejszym wniosku, samochody są wykorzystywane przez pracowników przede wszystkim w celach służbowych związanych z działalnością gospodarczą Spółki i dopiero po zaspokojeniu potrzeb służbowych pracownicy mogą nieodpłatnie wykorzystywać samochody służbowe do celów prywatnych. Udostępniając pracownikom samochody służbowe z możliwością wykorzystania do celów prywatnych, Spółka przyznaje pozapłacowy element wynagrodzenia i oczekuje w zamian efektywnego wykonywania obowiązków służbowych przez pracownika, zwiększonej motywacji oraz zaangażowania w pracę.

W rezultacie, w opinii Spółki, umożliwienie pracownikom użytkowania samochodu służbowego do celów prywatnych nie stanowi nieodpłatnego używania, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c ustawy o CIT i przepis ten nie znajduje tutaj zastosowania.

Stanowisko Spółki w tym zakresie potwierdzają indywidualne interpretacje prawa podatkowego, przykładowo:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 13 października 2015 r., Znak: IBPB-1-2/4510 328/15/MS, gdzie wskazano, jednak mając na uwadze fakt, że samochody udostępniane pracownikom służą przede wszystkim celom służbowym i są zakupione na potrzeby działalności gospodarczej, możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów pełnych odpisów amortyzacyjnych (z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 pkt 4 updop), gdyż w tym przypadku art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c updop nie ma zastosowania,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 27 sierpnia 2015 r., Znak: IBPB-1-2/4510-170/15/MM,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidulanej z 20 sierpnia 2015 r., Znak: IPTPB3/4510-166/15-6/GG,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 11 czerwca 2015 r., Znak: IBPBI/2/4510-319/15/BD.
  
  

Raty i opłaty leasingowe.

Odnosząc się do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu rat i opłat leasingowych w sytuacji, gdy samochody stanowiące przedmiot leasingu są wykorzystywane przez pracowników Spółki również do celów prywatnych, Spółka wskazuje art. 17b ust. 1 ustawy o CIT, zgodnie z którym opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust 2 i 3, jeżeli:

1. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
2. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
3. suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 14 stosuje się odpowiednio.
   
   

Stroną umów leasingu jest Spółka i to Spółka ponosi wydatki związane z utrzymaniem przedmiotu leasingu.

Spółka stoi na stanowisku, że koszty rat i opłat leasingowych w całości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki w rozumieniu ustawy o CIT, w sytuacji, gdy:

• umowy leasingu zawarte przez Spółkę spełniają warunki przewidziane w art. 17b ust. 1 ustawy o CIT,
• samochody służbowe są wykorzystywane przede wszystkim do celów służbowych związanych z działalnością gospodarczą Spółki, a dopiero w dalszej kolejności do celów prywatnych pracowników Spółki.

W ocenie Spółki, udostępnienie pracownikom samochodów użytkowanych na podstawie umów leasingu z możliwością ich wykorzystania do celów prywatnych pracowników nie ogranicza prawa Spółki do zaliczenia rat i opłat leasingowych do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o CIT.

Powyższe stanowisko Spółki potwierdzają indywidualne interpretacje prawa podatkowego, przykładowo:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 13 października 2015 r., Znak: IBPB-1-2/4510-328/15/MS, gdzie wskazano, należy wziąć pod uwagę, że stroną umowy leasingu jest Spółka, a wydatki związane z utrzymaniem przedmiotu leasingu obciążają w całości Spółkę i z tego względu ma ona prawo do zaliczenia opłat leasingowych do kosztów uzyskania przychodu w całości pomimo, że samochód służbowy został oddany pracownikowi w użytkowanie również do celów prywatnych. Należy także mieć na uwadze, że samochód udostępniony pracownikowi do celów prywatnych jest wykorzystywany w głównej mierze na potrzeby działalności gospodarczej Spółki. Podsumowując, należy stwierdzić, że w sytuacji gdy samochód służbowy, będący przedmiotem leasingu spełniającym warunki określone w art. 17b ust. 1 updop jest wykorzystywany zarówno w związku z działalnością gospodarczą Spółki, jak i dla celów prywatnych jej pracownika, to koszty związane z uiszczaniem opłat i rat leasingowych są kosztem uzyskania przychodów Spółki,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 20 sierpnia 2015 r., Znak: IPTPB3/4510-166/15-5/GG, gdzie wskazano (…) w części dotyczącej opłat i rat leasingowych, stwierdzić należy, że bez znaczenia jest fakt, że leasingowany samochód został oddany do używania członkowi Zarządu, będącemu jednocześnie pracownikiem Spółki, na podstawie której używa on ten samochód do celów służbowych i prywatnych. Tak więc, wydatki dotyczące opłat i rat leasingowych stanowią co do zasady koszty podatkowe.
• Podsumowując, w sytuacji, gdy samochód służbowy, będący w leasingu spełniającym warunki określone w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jest wykorzystywany zarówno w związku z działalnością gospodarczą Spółki, jak i dla celów prywatnych pracownika, koszty związane z uiszczaniem opłat i rat leasingowych są kosztem uzyskania przychodów Spółki,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 11 czerwca 2015 r., Znak: IBPBI/2/4510-319/15/BD.
  
  

Koszty bieżącej eksploatacji.

Ustawa o CIT nie zawiera szczególnych regulacji dotyczących zasad zaliczania do kosztów podatkowych wydatków eksploatacyjnych ponoszonych przez pracodawców w związku z użytkowaniem samochodów służbowych do celów służbowych oraz do celów prywatnych pracowników.

W świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, część wydatków eksploatacyjnych przypadająca na użytkowanie samochodów do celów prywatnych pracowników stanowi pozapłacowy element wynagradzania pracowników, rozpoznawany przez Spółkę, jako przychód tych osób ze stosunku pracy i podlegający opodatkowaniu PIT.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki, koszty bieżącej eksploatacji pojazdów do celów prywatnych pracowników mogą stanowić dla Spółki koszty podatkowe w rozumieniu ustawy o CIT, ponieważ spełniają warunki określone w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:

• wykazują pośredni związek z przychodami Spółki jako pozapłacowy element wynagrodzenia pracowników,
• nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Stanowisko Spółki w tym zakresie znajduje odzwierciedlenie w indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego, przykładowo:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 13 października 2015 r., Znak: 1BPB-1-2/4510-328/15/MS, gdzie wskazano, (…) natomiast w części dotyczącej kosztów eksploatacyjnych należy stwierdzić, że wszystkie wydatki związane z utrzymaniem samochodu do celów służbowych są kosztem uzyskania przychodu ponoszonym przez Spółkę zgodnie z art. 15 ust. 1, z uwzględnieniem art. 16 ust 1 updop. Uwzględniając zatem fakt, że udostępnianie samochodów służbowych również do celów prywatnych pracownika stanowi pozapłacową formę wynagradzania i jest dla niego przychodem ze stosunku służbowego, to wydatki na utrzymanie samochodu ponoszone przez Spółkę będą stanowić koszt uzyskania przychodu. Z tego względu należy zauważyć, że pomiędzy wydatkami poniesionymi na eksploatację samochodu, a przychodem istnieje związek przyczynowo - skutkowy, w tym znaczeniu że są one uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, a w rezultacie ich poniesienie może mieć wpływ na zwiększenie przychodów przez Spółkę,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 3 września 2015 r., Znak: IBPB-1-2/4510-169/15/MS, gdzie wskazano, (...) wszystkie ponoszone przez Spółkę wydatki poniesione na samochody o jakich mowa we wniosku służące celom służbowym oraz koszty związanie z udostępnieniem samochodów służbowych pracownikom również do prywatnego wykorzystania będą stanowiły koszty uzyskania przychodów,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 11 czerwca 2015 r., Znak: IBPBI/2/4510-319/15/BD.
  
  

Zatem, koszty które Spółka ponosi w związku z utrzymaniem i eksploatacją samochodów służbowych udostępnianych pracownikom (odpisy amortyzacyjne, raty i opłaty leasingowe, koszty bieżącej eksploatacji) do celów służbowych i do celów prywatnych pracowników mogą stanowić dla Spółki koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o CIT zarówno w części przypadającej na użytek służbowy, jak i prywatny, ponieważ spełniają warunki określone w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:

• wykazują pośredni związek z przychodami Spółki,
• nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.