Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-708/15/SK
z 2 lutego 2016 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 grudnia 2015 r., (data wpływu do tut. Biura 10 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych udostępnionych kontrahentom na podstawie wskazanych we wniosku umów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 grudnia 2015 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych udostępnionych kontrahentom na podstawie wskazanych we wniosku umów.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Spółka jest podmiotem działającym w branży chemicznej, którego głównym przedmiotem działalności jest sprzedaż hurtowa wyrobów chemicznych. Wnioskodawca jest właścicielem między innymi kompletnych, zdatnych do użytku maszyn i urządzeń o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok (dalej: „Środki Trwałe”). Wnioskodawca częstokroć oddaje do używania kontrahentom, Środki Trwałe na podstawie zawieranych umów. Udostępnienie Środków Trwałych kontrahentom związane jest z dużą konkurencyjnością na rynku i takie działanie ma na celu ułatwienie realizacji umów w szczególności w zakresie dogodnego użytkowania oferowanych przez Wnioskodawcę Produktów. Przy czym, umowy nie są nazwane umowami najmu, czy dzierżawy Środków Trwałych, lecz umowami o współpracy lub umowami kupna-sprzedaży. Przedmiotem umów jest dostawa przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahentów produktów (wyrobów produkowanych i dystrybuowanych przez Spółkę) przez określony czas w określonej ilości, jak również udostępnienie za odpłatnością Środków Trwałych. Zgodnie bowiem z zapisami umów w zamian za oddane do używania Środki Trwałe, kontrahent zobowiązuje się do nabywania od Wnioskodawcy szczegółowo wymienionych produktów, w określonej ilości we wskazanym okresie czasu (dalej: „Produkty”). W umowach stwierdza się, że kontrahent z tytułu otrzymania do używania Środka Trwałego uiszcza opłaty na rzecz Wnioskodawcy w postaci opłat zwanych też czynszem. Opłaty te, co w umowach jest wskazane, doliczane są do ceny jednostkowej Produktów. Wysokość opłaty doliczanej do ceny jednostkowej Produktu uzależniona jest od wartości Środków Trwałych oddanych w używanie, ustalonej ilości Produktów do nabycia oraz okresu czasu, w jakim Produkty mają być nabyte. Wartość Środków Trwałych jest podawana w umowach. Zazwyczaj umowy zawierają zapisy, że w sytuacji, gdy kontrahent nabędzie we wskazanym okresie czasu określoną ilość Produktów, to uzyska on prawo do wykupu Środków Trwałych po określonej w umowach cenie. Jeśli kontrahent, nie nabędzie we wskazanym okresie czasu określonej ilości Produktów, to najczęściej umowy zawierają zapisy, że zachowuje on prawo do wykupu Środków Trwałych, ale po cenie nie niższej, niż wartość księgowa Środków Trwałych z dnia wykupu. Niektóre z umów zawierają regulacje dotyczące obowiązku przyjęcia brakującej do umówionej ilości Produktów. Bywa również, że strony mogą skorzystać z możliwości przedłużenia czasu trwania umów na wskazany w tych umowach okres czasu. W odniesieniu do oddanych do używania Środków Trwałych Wnioskodawca dokonuje odpisów amortyzacyjnych z tytułu ich zużycia. Wnioskodawca, mimo oddania Środków Trwałych do używania kontrahentom, cały czas pozostaje ich właścicielem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od przekazanych kontrahentom do używania Środków Trwałych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „Ustawa CIT”), ma prawo do zaliczenia odpisów amortyzacyjnych od przekazanych do używania kontrahentom Środków Trwałych do kosztów podatkowych. Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Podatnik ma zatem możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni, bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 Ustawy CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Użycie w tym przepisie prawa wyrazu „wyłącznie”, ma na celu wykluczenie możliwości wykorzystywania przy dokonywaniu tych odpisów również innych przepisów prawa oraz powoduje konieczność dokonania ścisłej, gramatycznej wykładni przepisów ustawy regulujących zasady dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Do środków trwałych zalicza się rzeczy:

  • stanowiące własność lub współwłasność podatnika,
  • nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
  • kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,
  • o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok,
  • wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu operacyjnego (art. 16a ust. 1 Ustawy CIT).

Natomiast, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c Ustawy CIT, nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oddanych do nieodpłatnego używania - za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania. Art. 16a ust. 1 Ustawy CIT, stanowi, że amortyzacji podlegają jedynie te składniki majątku, które są przez podatnika wykorzystywane na potrzeby związane z jego działalnością gospodarczą albo oddane do używania. Ustawa CIT, nie określa terminu „wykorzystywane”. Tym samym, bezspornym powinno być to, że należy się w tym miejscu posłużyć wykładnią językową. Według Słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007 r.) - wykorzystać, wykorzystywać/wykorzystywany, to: 1. użyć czegoś dla osiągnięcia jakiegoś celu, zysku, 2. posłużyć się kimś, aby zrealizować własne cele. Z kolei, według internetowego słownika języka polskiego (http://sjp.pwn.pl/szukaj/wykorzystywane), wykorzystać oznacza użyć czegoś dla osiągnięcia celu lub zysku. W ocenie Wnioskodawcy, dokonywanie odpisów amortyzacyjnych wiąże się z bezpośrednim, a więc fizycznym ich wykorzystywaniem (używaniem) przez podatnika jedynie w odniesieniu do pierwszej części ww. art. 16a ust. 1 Ustawy CIT. Natomiast, druga grupa środków trwałych podlegających amortyzacji, to oddane przez podatnika do używania innym podmiotom środki trwałe - tak, jak ma to miejsce w przedstawionym stanie faktycznym. Nie ma przy tym znaczenia, że umowa zawarta z kontrahentami wprost nie została przez strony nazwana umową najmu, dzierżawy lub leasingu operacyjnego.

Z kolei, z nieodpłatnym używaniem, mamy do czynienia wówczas, gdy oddający w używanie nie czerpie z tego żadnych korzyści - odbywa się to kosztem jego majątku. W sytuacji zaś, gdy przekazanie sprzętu związane jest z dokonywaniem zakupów innych towarów, służy reklamie urządzeń lub jest wkalkulowane w cenę towarów czy usług, jak również w sytuacji, gdy pobierana jest z tego tytułu opłata, która doliczana jest do ceny Produktów, wówczas trudno mówić o braku odpłatności.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego mamy do czynienia z użyciem przez Wnioskodawcę maszyn i urządzeń właśnie do osiągnięcia celu, jakim jest zysk czerpany ze stałej współpracy z podmiotem korzystającym ze sprzętu. Regulacja zawarta w art. 16a ust. 1 Ustawy CIT, oznacza, że środek trwały musi służyć działalności gospodarczej podatnika, natomiast fizyczne używanie tego środka trwałego może mieć miejsce poza jego siedzibą, poprzez oddanie do używania. To potwierdza więc, że podatnik nie musi faktycznie używać Środka Trwałego, może go „fizycznie” używać podmiot, któremu podatnik środek ten oddał do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu. Poza tym, Wnioskodawca udostępnia kontrahentowi Środki Trwałe odpłatnie. Jak wskazano w stanie faktycznym, kontrahent uiszcza na rzecz Wnioskodawcy opłaty (czynsz), które są doliczane do ceny Produktów (wkalkulowane w cenę jednostkową Produktu). Uwzględnienie opłat za używanie Środka Trwałego w cenie sprzedawanych Produktów powoduje, że udostępnienie Środków Trwałych nie ma charakteru nieodpłatnego. Takie działania są uzasadnione z biznesowego punktu widzenia i bez wątpienia przyczyniają się do zachowania, bądź zabezpieczenia źródła przychodów. Celem takiego przekazania Środków Trwałych jest zawarcie umowy na dostawę innych Produktów, zachęcenie do nabycia oferowanych przez Wnioskodawcę Produktów, a także rozwój dalszej współpracy. Zasadniczo w zamian za udostępniane Środki Trwałe, kontrahent zamówi u Wnioskodawcy określoną ilość produktów.

Należy także wskazać, że art. 16 ust. 1 Ustawy CIT, zawierający zamknięty katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, nie wyłącza z kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oddanych do używania na podstawie umów najmu, dzierżawy, czy leasingu. W pkt 63 wskazuje się jedynie na wyłączenie z kosztów nieodpłatnego wydania środków trwałych, co w przedmiotowym stanie faktycznym nie ma miejsca. Tym samym należy uznać, że spełniony zostaje warunek używania przekazanych składników majątkowych na potrzeby związane z prowadzoną działalnością.

Wnioskodawca udostępnia kontrahentowi Środki Trwałe, które mają ułatwiać realizację umów i które umożliwiają dogodne użytkowanie oferowanych przez niego Produktów. Taki stan rzeczy wynika ze sporej oferty na rynku produktów, które również w swoim portfelu posiada Spółka. Wobec tego oferowanie wraz ze sprzedażą Produktów możliwości używania stosownego urządzenia (Środka Trwałego) przyczynia się do zawarcia umowy, Wnioskodawca staje się bardziej konkurencyjny wobec innych podmiotów oferujących podobne produkty. Skoro więc, będący własnością Wnioskodawcy, Środek Trwały udostępniany jest kontrahentowi, za odpłatnością, w celu zwiększenia zysków (działanie to związane jest więc z zachowaniem, bądź zabezpieczeniem źródła dochodów Spółki), to odpisy amortyzacyjne mogą być uznane za koszty podatkowe w zaistniałym stanie faktycznym.

Podsumowując, uznać należy, że w sytuacji przekazania kontrahentowi do używania Środka Trwałego w oparciu o opisaną w stanie faktycznym umowę, Wnioskodawca ma prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od przekazanego składnika majątkowego. Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca wskazuje na interpretacje indywidualne, w których, w podobnych stanach faktycznych, uznawano, że umowy mają charakter odpłatny i tym samym zgodnie z art. 16a ust. 1 Ustawy CIT, odpisy amortyzacyjne stanowią koszty uzyskania przychodów - interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 16 stycznia 2012 r. Znak: IBPBI/2/423-1273/11/CzP, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 12 maja 2015 r. Znak: IPPB6/4510-3/15-3/AG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że w zakresie zdarzenia przyszłego wydano odrębną interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj