Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4511-708/15/ZK
z 12 lutego 2016 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 listopada 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 26 listopada 2015 r.), uzupełnionym 2 lutego 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej do amortyzacji wskazanego we wniosku środka trwałego (budynku) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 listopada 2015 r. wpłynął tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej do amortyzacji wskazanego we wniosku środka trwałego (budynku). Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 22 stycznia 2016 r. Znak: IBPB-1-1/4511-708/15/ZK, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 2 lutego 2016 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 16 czerwca 2005 r. Wnioskodawca zakupił budynek mieszkalno-usługowy wraz z przynależnym do niego gruntem. Budynek został zakupiony przez Wnioskodawcę i inną osobę fizyczną w proporcji 3/4 i 1/4 wartości tej nieruchomości. Budynek został wybudowany w początkach XX wieku. W momencie nabycia był wynajmowany przez poprzednich administratorów. W latach 2005-2008 kontynuowany był przez Wnioskodawcę (w ramach współwłasności małżeńskiej) i drugiego współwłaściciela najem lokali w budynku. Najem był prowadzony zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych.

Nieruchomość nie była wprowadzona do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez
Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Zgodnie z ostateczną decyzją Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 29 lutego 2008 r. nakazano opróżnienie w całości
budynku mieszkalno-usługowego, w związku ze stanem zagrożenia dla bezpieczeństwa ludzi i mienia. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że zgodnie z przeprowadzoną opinią budowlaną, budynek jest bezpośrednio zagrożony zawaleniem.

W dniu 7 stycznia 2011 r. Wnioskodawca odkupił od wspólnika 1/8 udziałów. W związku z tym stosunek własności pozostawał w proporcji 7/8 i 1/8.

Wszystkie wydatki ponoszone na ulepszenie nieruchomości były dzielone w proporcji 7/8 i 1/8. W tym momencie wartość remontowanego budynku wynosiła 2.754.728,50 zł. W 2012 r. Wnioskodawca otrzymał pozwolenie na odbudowę budynku kamienicy handlowo-usługowej wraz z budową wewnętrznych instalacji wodno-kanalizacyjnych, gazowej, elektrycznej, C.O. wentylacji mechanicznej, klimatyzacji. W ramach odbudowy wykonano m.in. następujące prace:

  1. odbudowa ścian z elewacjami zewnętrznymi,
  2. odbudowa całego podpiwniczenia,
  3. odbudowa dachu - wraz z pokryciem,
  4. odbudowa stropów drewnianych na żelbetowe,
  5. odbudowa klatek schodowych z drewnianych na żelbetowe,
  6. odbudowa wewnątrz lokali,
  7. zamontowanie schodów ruchomych,
  8. zamontowanie windy osobowej i 2-ch wind towarowych,
  9. zagospodarowanie strychu i piwnicy.


W wyniku odbudowy nastąpiła zmiana przeznaczenia budynku z mieszkalno-usługowego na całkowicie usługowy. Służy on pod najem na działalność handlową i usługową.

Wszystkie nakłady na remont i odbudowę w momencie ich poniesienia były dzielone w proporcji 7/8, jako udziały Wnioskodawcy i 1/8, jako udziały drugiego współwłaściciela. Wysokość nakładów na remont poniesionych przez Wnioskodawcę wynosi 14.933.237,11 zł.

W dniu 31 sierpnia 2015 r. zostały zakończone prace i nieruchomość została wprowadzona jako środek trwały do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, jako budynek usługowy o symbolu KŚT 103, przy ustanowieniu indywidualnej stawki amortyzacji w wysokości 10%, zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 28 stycznia 2016 r. wskazano, że:

  1. od dnia 5 listopada 1986 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest produkcja urządzeń chłodniczych dla handlu i gastronomii i m.in. najem nieruchomości.
  2. w okresie wynajmu w latach 2005-2008 w związku z wynajmowaniem w ramach tzw. najmu prywatnego budynek nie był ujęty w ewidencji środków trwałych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy istnieje możliwość zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla budynku wprowadzonego po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej, w wysokości 10%, na podstawie art. 22j ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, istnieje możliwość zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla budynku wprowadzonego po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych, zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych. Ponadto został on ulepszony w rozumieniu art. 22j ust. 2 ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych. Wartość wydatków poniesionych na ulepszenie znacznie przekroczyła 30% wartości początkowej budynku. Z uwagi na okres w jakim był pierwotnie wybudowany istnieje prawdopodobieństwo, że jego okres użytkowania może być krótszy niż przewidziany przez stawki amortyzacyjne dla tego rodzaju obiektów. Budynek można uznać za używany, gdyż był używany przez poprzednich administratorów przez okres dłuższy niż 60 m-cy - art. 22j pkt 3 ust. 1 (winno być art. 22j ust. 3 pkt 1) ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych.

Budynek sklasyfikowany jest w grupie 103, jako Budynek handlowo-usługowy, jest trwale związany z gruntem i stanowi środek trwały.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (art. 22 ust. 8 ww. ustawy).

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b i c ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

  • nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
  • wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

-wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

W myśl art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów - zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zgodnie z art. 22f ust. 1 tej ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Przy czym, w myśl art. 22g ust. 11 ww. ustawy, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba, że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się natomiast od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór (art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy).

W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidziano następujące metody amortyzacji:

  • tzw. „amortyzację liniową”, zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym Załącznik nr 1 do ustawy podatkowej (art. 22i ust. 1 ww. ustawy),
  • amortyzację przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych ustalonych indywidualnie (art. 22j ww. ustawy),
  • tzw. „amortyzację metodą degresywną” (art. 22k ust. 1 ww. ustawy),
  • amortyzację przy zastosowaniu tzw. metody „jednorazowego odpisu dla małych i rozpoczynających działalność podatników” (art. 22k ust. 7 ww. ustawy).

Do podatnika należy wybór metody amortyzacji. Wyboru tego dokonuje dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzowania i ma obowiązek stosować wybraną metodę do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. W myśl bowiem art. 22h

ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Możliwość ustalenia przez podatnika indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla budynków (lokali) przewiduje art. 22j ust. 1 pkt 3 i 4 ww. ustawy. Stosownie do jego treści, z zastrzeżeniem art. 22l, podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:

-dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 - 10 lat, z wyjątkiem:

  1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,
  2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych

-dla których okres amortyzacji - nie może być krótszy niż 3 lata (pkt 3),

-dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5 % - 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika z tym, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat (pkt 4).

Przy czym, w myśl art. 22j ust. 3 ww. ustawy, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

  1. używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
  2. ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Natomiast dla środków trwałych, o których mowa w art. 22j ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, minimalnym okresem używania, uprawniającym do zastosowania stawek indywidualnych, jest 1 pełny rok.

Powyższy zapis należy rozumieć w ten sposób, że indywidualne stawki amortyzacyjne mogą być ustalane jedynie dla takich środków trwałych, które - w rozumieniu ustawy - są albo używane albo ulepszone, a ponadto nie były wcześniej wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, prowadzonej przez podatnika.

Z analizy przepisu art. 22j ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że ma on zastosowanie do środków trwałych, tj. do obiektów kompletnych i zdatnych do użytku, ulepszonych przed wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. Wydatki na ulepszenie środka trwałego to nakłady poczynione na jego przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację (w tym wydatki na nabycie części składowych i peryferyjnych), których suma w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł, a których skutkiem jest wzrost wartości użytkowej mierzonej w szczególności, okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonego środka trwałego i kosztami jego eksploatacji (art. 22g ust. 17 ww. ustawy).

Analizując przepisy dotyczące możliwości zastosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych dla ulepszonych środków trwałych, należy stwierdzić, że nie mają one zastosowania do każdego ulepszonego składnika majątkowego, ale wyłącznie do składników majątku, które przed wprowadzeniem do ewidencji i przed dokonaniem ulepszenia spełniały ustawowe kryteria uznania ich za środki trwałe. Ponadto wskazać należy, że sposób ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla ww. środków trwałych uzależniony jest również od tego, do jakiego rodzaju środków trwałych zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz.U. Nr 242, poz. 1622) określony środek zostanie zakwalifikowany.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu opisu stanu faktycznego wynika m.in., że od 5 listopada 1986 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest produkcja urządzeń chłodniczych dla handlu i gastronomii i m.in. najem nieruchomości. W dniu 16 czerwca 2005 r. Wnioskodawca wraz z inną osobą fizyczną zakupił budynek mieszkalno-usługowy wraz z przynależnym do niego gruntem. Udział Wnioskodawcy w ww. budynku wynosił ¾. Budynek został wybudowany w początkach XX wieku i w momencie nabycia był wynajmowany. W latach 2005-2008 Wnioskodawca, w ramach współwłasności majątkowej małżeńskiej, wraz z drugim współwłaścicielem kontynuował najem znajdujących się w budynku lokali, zaliczony do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych. W okresie tego „najmu prywatnego” budynek nie był ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zgodnie z ostateczną decyzją Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 29 lutego 2008 r. nakazano opróżnienie w całości budynku mieszkalno-usługowego, w związku ze stanem zagrożenia dla bezpieczeństwa ludzi i mienia (zgodnie z przeprowadzoną opinią budowlaną, budynek był bezpośrednio zagrożony zawaleniem). W dniu 7 stycznia 2011 r. Wnioskodawca odkupił od wspólnika 1/8 udziałów i w związku z tym udział Wnioskodawcy we własności budynku wynosił 7/8, a drugiego współwłaściciela 1/8. Wszystkie wydatki ponoszone na ulepszenie nieruchomości budynkowej były dzielone w proporcji 7/8 i 1/8. W tym momencie wartość remontowanego budynku wynosiła 2.754.728,50 zł. W 2012 r. Wnioskodawca otrzymał pozwolenie na odbudowę budynku kamienicy handlowo-usługowej wraz z budową wewnętrznych instalacji. W ramach odbudowy wykonano m.in. wskazane we wniosku prace.

W wyniku odbudowy nastąpiła zmiana przeznaczenia budynku z mieszkalno-usługowego na całkowicie usługowy. Służy on pod najem na działalność handlową i usługową. Wszystkie nakłady na remont i odbudowę budynku w momencie ich poniesienia były dzielone w proporcji 7/8 jako udziały Wnioskodawcy i 1/8 jako udziały drugiego współwłaściciela. Wysokość nakładów na remont poniesionych przez Wnioskodawcę wynosi 14.933.237,11 zł. W dniu 31 sierpnia 2015 r. zostały zakończone prace i budynek, jako środek trwały został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Budynek zaliczony został do rodzaju 103 KŚT, jako Budynek handlowo-usługowy, trwale związany z gruntem i amortyzowany jest indywidualną stawką amortyzacyjną w wysokości 10%, zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że skoro w 2005 r. Wnioskodawca nabył budynek, który:

  • w latach 2005-2008 nadawał się wykorzystania i był faktycznie wynajmowany, a zatem co do zasady spełniał definicję środka trwałego,
  • jest budynkiem tak używanym w rozumieniu art. 22j ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i ulepszonym w rozumieniu art. 22j ust. 3 pkt 2 tej ustawy,
  • w 2015 r. po raz pierwszy został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez Wnioskodawcę,

i jeżeli zgodnie z odrębnymi przepisami, niebędącymi przepisami prawa podatkowego, a tym samym nie mogącymi być przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, przedmiotowy budynek został prawidłowo zakwalifikowany do rodzaju 103 Klasyfikacji Środków Trwałych, to można dla celów jego amortyzacji zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną, o której mowa w art. 22j ust. 1 pkt 3 lit. a) ww. ustawy. Przepis ten przewiduje, okres amortyzacji nie krótszy niż 3 lata, co oznacza, że ww. budynek może być amortyzowany 10% stawką amortyzacyjną.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stanowisko Wnioskodawcy, z ww. zastrzeżeniem uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj