Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-1390/15-2/MS2
z 1 lutego 2016 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2015 r. (data wpływu 7 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sfinansowania pracownikom wydatków związanych z podróżami wynikającymi z wypełniania obowiązków służbowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 7 grudnia 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sfinansowania pracownikom wydatków związanych z podróżami wynikającymi z wypełniania obowiązków służbowych.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.


Firma MT Sp. z o.o. (Wnioskodawca) zajmuje się realizacją usług specjalistycznych żurawiami samojezdnymi. Maszyny te wykorzystywane są w usługach dźwigowych na terenie całego kraju. Ze względu na charakter działalności firmy, ściśle powiązany z przemieszczaniem się żurawi i ich operatorów, Wnioskodawca zatrudnia na podstawie umów o pracę tzw. pracowników mobilnych. Są to operatorzy żurawi samojezdnych. Operatorzy realizują zadania na obszarze wyznaczonym im w umowie o pracę. Miejscem ich zatrudnienia, określonym w umowie o pracę jest obszar kilku sąsiadujących ze sobą województw. Pracownicy wykonują pracę na podstawie zleceń, które realizują w różnych regionach Polski. Wyjazdy w ramach obszaru określonego w umowie o pracę jako i miejsce wykonywania pracy, nie są traktowane przez Spółkę jako podróż służbowa. Podróżą służbową na gruncie Kodeksu pracy może być wyłącznie zdarzenie incydentalne w stosunku do pracy umówionej i wykonywanej zwykle w ramach stosunku pracy, w przypadku wyjazdów do pracy pracowników mobilnych nie można mówić o incydentalnym charakterze. W konsekwencji, z tytułu tych wyjazdów pracownikom nie są wypłacane diety. W trakcie tych podróży operatorzy ponoszą wydatki m.in. związane z noclegami w miejscu świadczenia pracy oraz z zakupem biletów miejskich, podmiejskich oraz biletów PKP, a także sporadycznie zapłatą za faktury bądź rachunki za dojazdy taksówką do miejsca świadczenia pracy wyznaczonego w umowie o pracę, jako miejsce wykonywania obowiązków służbowych. W celu dojazdu do pracy, jeden z operatorów korzysta z transportu publicznego. Aby możliwe było dokonanie zwrotu poniesionych przez niego kosztów, pracownik przedstawia bilety komunikacji miejskiej, podmiejskiej oraz bilety PKP.

W przyszłości Spółka bierze pod uwagę, że pracownik może sporadycznie ponosić koszt dojazdu do wyznaczonego miejsca świadczenia pracy taksówką. Należy jednak zauważyć, że przejazd taksówkami będzie ostatecznością kiedy pracownik, w żaden inny sposób nie będzie w stanie dojechać na wyznaczone miejsce pracy na czas. Przejazdy taksówkami będą miały charakter incydentalny. Spółka zwraca koszty za przejazdy tych pracowników do miejsca wykonywania pracy oraz finansuje i zwraca koszty ich noclegów. Pracownicy dostarczają dokumenty potwierdzające poniesienie powyższych wydatków, które stanowią podstawę do rozliczenia z pracownikiem poniesionych kosztów. Zwrot tych wydatków poniesionych przez tych pracowników wynika z konieczności zapewnienia możliwości wykonywania przez pracowników swych obowiązków pracowniczych. Specyfika zadań służbowych pracowników mobilnych zakłada ich realizację poza miejscem zamieszkania pracownika. Spółka zapewnia nocleg pracownikom mobilnym wyłącznie w sytuacji, gdy charakter zadania służbowego, w tym odległość miejsca jego wykonania od miejsca zamieszkania pracownika uzasadnia taką konieczność. W wielu przypadkach pracownik kończy pracę w danym dniu w znacznej odległości od miejsca zamieszkania, a następnego dnia ma kontynuować pracę w tej okolicy. Powyższe ma istotne znaczenie dla zapewnienia wysokiej efektywności wykorzystania czasu pracy przez pracowników. Spółka nie jest zainteresowana tym, aby pracownicy spędzali czas głównie na przemieszczaniu się, powracając na nocleg do swojego miejsca zamieszkania, a następnego dnia ponownie jadąc do miejscowości znajdującej się w okolicy miejsca, z którego poprzedniego dnia wrócili. Niekiedy obszar pracy jest tak rozległy, albo zakres zadań zleconych przez Spółkę wymaga tego, że pracownicy nie zawsze mają możliwość powrotu do miejsca zamieszkania na nocleg w danym dniu lub ten powrót jest z punktu widzenia spółki nieekonomiczny. Koszty poniesione w związku z zapewnieniem pracownikowi noclegu w terenie będą bowiem niższe niż koszty transportu do miejsca zamieszkania i ponownego rozpoczynania podróży w dniu następnym. Niejednokrotnie próba powrotu do miejsca zamieszkania i ponownego dojazdu do miejsca czynności w dniu następnym byłaby niemożliwa ze względu na obowiązujące normy czasu pracy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:


  1. Czy w opisanej sytuacji wartość noclegu finansowanego przez Spółkę oraz wartość zwracanych pracownikowi kosztów za przejazdy środkami transportu publicznego na podstawie dostarczonych przez niego biletów: miejskich, podmiejskich oraz biletów PKP stanowi dla pracownika przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli pracownik ten nie odbywa podróży służbowej?
  2. Czy zwrot wartości za nocleg poniesiony przez pracownika oraz wartość zwracanych pracownikowi kosztów za przejazdy środkami transportu publicznego na podstawie dostarczonych przez niego biletów: miejskich, podmiejskich oraz biletów PKP, rodzi po stronie pracodawcy obowiązek naliczenia i odprowadzenia składek ubezpieczeniowych zgodnie z art. 18 ust. 1 w związku z art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm.) ustawy o s.u.s.?
  3. Czy wartość zwracanych pracownikowi kosztów za incydentalnie występujące przejazdy taksówkami do miejsca wykonywania pracy, stanowi dla tego pracownika przychód do opodatkowania w rozumieniu art. 12 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli pracownik ten nie odbywa podróży służbowej?
  4. Czy wartość zwracanych pracownikowi kosztów za incydentalnie występujące przejazdy taksówkami do miejsca wykonywania pracy, rodzi po stronie pracodawcy obowiązek naliczenia i odprowadzenia składek ubezpieczeniowych zgodnie z art. 18 ust. 1 w związku z art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm.) ustawy o s.u.s.?

Przedmiotem interpretacji jest odpowiedź w zakresie pyt. 1 i pyt. 3. Natomiast w zakresie pyt. 2 i pyt. 4 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.


Zdaniem Wnioskodawcy.


Ad.1)

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), za przychody ze stosunku pracy, uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne i kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, i jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia inne nieodpłatne świadczenie, co w praktyce może budzić wątpliwości, co do zakresu opodatkowania świadczeń, które pracownik może otrzymać w związku z pozostawaniem w stosunku pracy, w tym także tych, które są ściśle związane z działalnością gospodarczą pracodawcy, a nie potrzebami osobistymi pracownika.

Zdaniem Spółki, w tym zakresie należy odwołać się do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13. W powołanym wyroku Trybunał orzekł, że art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 3 w zw. z art. 11 ust. 2 - 2b u.p.d.o.f., rozumiane w ten sposób, że inne nieodpłatne świadczenie oznacza wyłącznie przysporzenie majątkowe o indywidualnie określonej wartości, otrzymane przez pracownika, są zgodne z art. 2 w związku z art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.


Trybunał Konstytucyjny stwierdził również, że za przychód pracownika z tytułu otrzymania innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. mogą być uznane świadczenia, które:

  1. zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
  2. zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
  3. korzyść ze świadczenia jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

W konsekwencji, jak wynika z powyższego wyroku niezbędnym, choć nie jedynym, warunkiem powstania przychodu z tytułu otrzymania innych nieodpłatnych świadczeń, jest spełnienie tego świadczenia w interesie pracownika, a nie pracodawcy. Jak również osiągnięcie przez pracownika z tego tytułu korzyści majątkowej w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który pracownik musiałby ponieść.

Ponoszone przez pracowników mobilnych wydatki na zapewnienie noclegu w trakcie wyjazdów służbowych, mają bezpośredni związek z wykonywaniem obowiązków służbowych i nie wykazują indywidualnie określonej wartości. W związku z tym zwrot pracownikom kosztów noclegu nie może po ich stronie powodować powstania przychodu.

Jak również biorąc pod uwagę specyfikę zadań służbowych pracowników mobilnych, wymagającą od nich świadczenia pracy na terytorium kilku sąsiadujących ze sobą województw, zapewnienie pracownikom możliwości nocnego wypoczynku odpowiada obowiązkowi pracodawcy i organizowania pracy w sposób zmniejszający uciążliwość tej pracy. Stanowi o tym art. 94 pkt 2 i 2a ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U, z 2014 r., poz. 1502), zgodnie z którym pracodawca jest zobowiązany organizować pracę w sposób zapewniający pełne wykorzystanie czasu pracy jak również osiąganie przez pracowników, przy wykorzystywaniu ich uzdolnień i kwalifikacji, wysokiej wydajności i należytej jakości pracy, oraz, że pracodawca powinien organizować pracę w sposób zapewniający zmniejszenie uciążliwości pracy.

W przypadku nie zapewnienia pracownikom możliwości korzystania z noclegu w miejscu wykonywania pracy, pracownicy spędzaliby codziennie znaczny czas na przejazdach pomiędzy miejscem wykonywania pracy, a miejscem zamieszkania, by następnego dnia ponownie jechać do miejscowości znajdującej się w okolicy miejsca, z którego poprzedniego dnia wrócili. Taka organizacja czasu pracy byłaby nie tylko sprzeczna z obowiązkami pracodawcy, wynikającymi z art. 94 kodeksu pracy, ale również uniemożliwiałaby pracownikom, przeznaczającym istotną część czasu pracy na przejazdy do miejsca zamieszkania, realizację powierzonych im obowiązków służbowych i narażałaby Spółkę na naruszenie przez ustawowych norm czasu pracy.

Nie sposób przyjąć, że zapewnienie miejsca noclegowego realizuje osobiste cele mieszkaniowe pracownika. Przeciwnie, okoliczność korzystania z miejsca noclegowego wymuszona jest koniecznością realizacji obowiązków służbowych na danym obszarze w sposób uzasadniony z punktu widzenia czasu pracy oraz ekonomii kosztów ponoszonych przez pracodawcę.

Zatem zdaniem Spółki w opisanym stanie faktycznym, wartość noclegu finansowanego przez Spółkę, z którego pracownik korzysta wyłącznie w związku z wykonywaną w wyznaczonym obszarze pracą nie należy traktować jako nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wypłacenie tego świadczenia przez pracodawcę nie stanowi dla pracownika przychodu do opodatkowania gdyż pracownik mobilny nie odczuwa żadnych indywidualnych korzyści z tego, zobligowany jest świadczyć pracę na rzecz pracodawcy poza miejscem zamieszkania. Zaś zwrot poniesionych kosztów przez pracownika stanowi jedynie rekompensatę za koszty, jakie pracownik musi ponosić w związku z wykonywaniem obowiązków na określonym przez pracodawcę obszarze. W związku z powyższym Spółka nie ma obowiązku naliczania, pobierania i odprowadzania podatku w tym zakresie.

Mimo bardzo szerokiego ujęcia przychodów ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie każde świadczenie spełnione przez pracodawcę na rzecz pracownika, bez określonej za nie zapłaty jest świadczeniem podlegającym podatkowi dochodowemu.

Zdaniem Spółki świadczeniem zwolnionym z tego obowiązku jest również kwota zwróconych pracownikowi kosztów związanych z zakupem przez niego biletów komunikacji miejskiej, podmiejskiej i biletów PKP, gdyż konieczność ich zakupu wynika z określonych w umowie o pracę obowiązków operatora, które mają być realizowane na ściśle wyznaczonym przez pracownika obszarze, w tym przypadku kilku sąsiadujących ze sobą województw. Miejsce to zaś oddalone jest od siedziby pracodawcy i od miejsca zamieszkania pracownika. Podróże te nie są traktowane przez Spółkę jako jazdy służbowe w rozumieniu Kodeksu Pracy. Każdorazowy wyjazd operatora należy traktować w kategorii wypełniania przez niego obowiązku służbowego, a nie spełniania jego osobistych interesów.

W celu uzasadnienia tego stanowiska, należy się powołać na wspomniany już wcześniej wyrok TK z dnia 8 lipca 2014 r., który rozstrzyga, że inne nieodpłatne świadczenia na rzecz pracownika mogą być uznane za jego dochód w rozumieniu u.p.d.o.f. tylko pod warunkiem, że to nieodpłatne świadczenie zostało przyjęte jako warunek niezbędny do zgodnego z prawem wykonania pracy to po stronie pracownik, nie pojawia się korzyść, która mogłaby być objęta podatkiem dochodowym. Jak również wyrok ten objaśnia, że inne nieodpłatne świadczenia oznacza wyłącznie przysporzenie majątkowe o indywidualnie określonej wartości, otrzymane przez pracownika. Przychodem ze stosunku pracy jest co do zasady każde przysporzenie majątkowe związane z pozostawaniem podatnika w stosunku pracy. Przysporzeniem są natomiast trwałe i bezzwrotne wartości pieniężne i niepieniężne, które podatnik uzyskał w związku z pozostawaniem w stosunku pracy. Takie przysporzenie majątkowe musi skutkować zwiększeniem majątku pracownika. Jeśli natomiast podatnik ponosi wydatek na zakup biletów komunikacji miejskiej, podmiejskiej jak również biletów PKP, które są mu następnie zwracane przez pracodawcę, to nie sposób powiedzieć, że dochodzi w takim wypadku do przyrostu jego majątku. Co najwyżej można mówić o wyrównaniu uszczerbku majątkowego w sytuacji, gdy pracownik z własnych środków sfinansował wydatek, który został mu następnie zwrócony przez Spółkę.

Spółka uważa zatem, że zwrot pracownikowi kosztów związanych z zakupem biletów miejskich, podmiejskich oraz za bilety PKP, które pracownik kupuje w celu dojazdu do miejsca świadczenia pracy, które wyznaczył mu pracodawca, i które traktowane jest przez niego jako jazda lokalna, nie stanowi przychodu pracownika z tytułu otrzymania innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f., a tym samym nie rodzi obowiązku opodatkowania kwoty tego zwrotu za bilety miejskie, podmiejskie oraz bilety PKP. Nie sposób mówić o uzyskaniu przez pracowników korzyści majątkowej z tego tylko tytułu, że Spółka zapewnia im możliwość prawidłowego wykonywania powierzonych im zadań. Obowiązkiem Spółki zgodnie z art. 94 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy jest taka organizacja pracy, żeby była jak najmniej uciążliwa dla pracownika, to zatem jeżeli Spółka zleca pracownikowi zadanie wymagające przejazdu, to jest obowiązana do zwrotu pracownikowi kosztów, jakie w związku z tym poniósł, to są: koszty zakupu biletów, to pracownik ma prawo do roszczenia o ich zwrot do Spółki, gdyż działał w jej imieniu i w jej interesie. Zwrot ten nie prowadzi zaś do jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego po stronie pracownika.


Ad.3)


Odnosząc się przyszłych zdarzeń, które mogą wystąpić w Spółce, należy poddać analizie czy zwrot kosztów za fakturę lub rachunek wydane w związku z przejazdem do miejsca świadczenia pracy operatora taksówką, który odbywa tę podróż w celu realizacji tylko i wyłącznie zadań służbowych, rodzi przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych po stronie pracownika, o którym mowa w art. 12 ust 1 u.p.d.o.f..

Odnieść się należy tutaj do wspomnianego wcześniej wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r„ sygn. akt K 7/13, który orzekł, że w odniesieniu do innych nieodpłatnych świadczeń jeśli nie otrzymuje on realnej korzyści, to nie uzyskuje przychodu z tego tytułu. Zdaniem Trybunatu kryterium oceny czy to świadczenie podlega opodatkowaniu musi być obiektywna ocena, czy świadczenie leżało w interesie pracownika, a jest tak wtedy, gdy stanowi ono realne przysporzenie majątkowe, którego efekt jest zauważalny w jego majątku. Świadczenia uzyskiwane od pracodawcy, aby podlegały opodatkowaniu, muszą zatem prowadzić do pojawienia się po stronie pracownika dochodu, czyli korzyści majątkowej, która może wystąpić w dwóch postaciach: prowadzi do powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, albo do zaoszczędzenia wydatków, co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub w formie usługi. W przypadku zwrotu kosztów za faktury/rachunki dotyczące przejazdów taksówkami pracownikom mobilnym, nie powoduje po ich stronie wzrostu majątku, zaś stanowi pewnego rodzaju wyrównanie za koszty, które musiał ponieść w wyniku konieczności dojazdu do miejsca realizacji zadań przez pracodawcę.

Spółka uważa zatem, że zwrot pracownikowi kosztów za fakturę lub rachunek za przejazd taksówką w celu dojazdu do miejsca świadczenia pracy, które wyznaczył mu pracodawca, i które nie jest traktowane przez niego jako jazda służbowa, nie stanowi przychodu pracownika z tytułu otrzymania innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f..

Uwzględniając uzasadnienie wyroku TK z dnia 8 lipca 2014 r. oraz rozstrzygnięcia organów podatkowych i sądów administracyjnych, powołujące się na powyższy wyrok, wartość finansowanych przez Spółkę noclegów pracownikom mobilnym oraz wartość zwracanych pracownikom kosztów za bilety: miejskie, podmiejskie, PKP oraz za faktury i rachunki potwierdzające przejazd taksówkami wykorzystane w celu dojazdu do miejsca wykonywania pracy nie może zostać uznana za przychód pracownika z tytułu otrzymania innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f.

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, że w opisanej sytuacji wartość noclegu finansowanego przez Spółkę, z którego pracownik korzysta wyłącznie w związku z wykonywaną na określonym obszarze pracą, a także wartość zwracanych środków za zakupione przez operatora bilety komunikacji miejskiej, podmiejskiej i biletów PKP pracownikom kosztów przejazdów do miejsca wykonywania pracy, nie stanowi dla pracownika przychodu, od którego Spółka jest zobowiązana do pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Wszystkie te świadczenia zwracane są pracownikowi, nie stanowią świadczeń spełnionych w interesie pracownika, przynoszących mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.


Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj