Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-538/15/JG
z 3 grudnia 2015 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA



Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Banku– przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2015 r. (data wpływu 19 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na organizację konferencji:



  • jest prawidłowe - w części dotyczącej wydatków na zakwaterowanie i wyżywienie uczestników oraz wynajem sali konferencyjnej,
  • jest nieprawidłowe - w części dotyczącej wydatków na atrakcje zapewnione podczas konferencji po jej części merytorycznej w postaci: bowlingu, sesji fotograficznej oraz warsztatów o pielęgnacji twarzy.


UZASADNIENIE


W dniu 19 października 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na organizację konferencji.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług bankowych, tj. usług zwolnionych od opodatkowania podatkiem od towarów i usług określonych w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 38, 39 i 40 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca zorganizował w dniach od 21 do 23 maja 2015 r. szkolenie biznesowe w formie konferencji dla przedstawicieli klientów strategicznych. W konferencji wzięli udział dotychczasowi klienci jak i potencjalni klienci, których pozyskaniem Wnioskodawca był zainteresowany oraz Partnerzy Banku (Firma ubezpieczeniowa, Towarzystwo Factoringowe, Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych). Konferencja zorganizowana była na terenie Polski w centrum konferencyjnym zapewniającym bazę hotelową (kategoria 5 *) i odpowiedniej wielkości salę konferencyjną.

Wnioskodawca nabył od organizatora kompleksową usługę organizacji konferencji. W jej ramach organizator zapewnił Wnioskodawcy zakwaterowanie wszystkich uczestników konferencji, wyżywienie, salę konferencyjną oraz niezbędne jej wyposażenie na potrzeby prowadzonej konferencji. Merytoryczną część konferencji (prezentacje, odczyty, wykłady) zapewnił we własnym zakresie Wnioskodawca i współpracujący Partnerzy. Pracownicy Wnioskodawcy lub osoby współpracujące z Wnioskodawcą prowadzili poszczególne panele i prezentacje w ramach konferencji.

Celem konferencji było przede wszystkim przekazanie wiedzy na temat nowej oferty promocyjnej produktów bankowych oferowanych przez Wnioskodawcę oraz promowanie marki Wnioskodawcy, reklama jego produktów (cel reklamowy) wśród dotychczasowych klientów. Podczas konferencji uczestnikom przekazywane były także materiały marketingowe i foldery informacyjne dotyczące oferowanych przez Wnioskodawcę produktów bankowych. Całość kosztów związanych z organizacją konferencji, w tym zakwaterowania i wyżywienia uczestników poniósł Wnioskodawca. Wydatki poniesione przez Wnioskodawcę nie były w jakiejkolwiek formie przez uczestników konferencji refundowane.

Od podmiotu świadczącego opisaną wyżej kompleksową usługę organizacji konferencji Wnioskodawca otrzymał fakturę uwzględniającą tylko jedną pozycję opisaną jako „organizacja spotkania”. Usługa ta opodatkowana jest podatkiem od towarów i usług w stawce 23%.


W cenie za usługę organizacji spotkania Bank może wyodrębnić, na podstawie uzyskanej od organizatora specyfikacji usługi wartość poszczególnych świadczeń takich jak:


  1. koszt zakwaterowania uczestników szkolenia,
  2. koszt wyżywienia w postaci lunchu i uroczystej kolacji,
  3. koszt wynajmu sali konferencyjnej,
  4. koszty atrakcji zapewnionych podczas konferencji po jej części merytorycznej w postaci: bowlingu, sesji fotograficznej oraz warsztatów o pielęgnacji twarzy.


W kontekście przedstawionego stanu faktycznego postawiono następujące pytanie.


Czy wydatki związane z organizacją konferencji (w tym wydatki na zakwaterowanie, wyżywienie i wynajem sali konferencyjnej) stanowią dla Banku w całości koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych?


Stanowisko Wnioskodawcy.


Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.


A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest by wydatek łącznie spełniał następujące przesłanki:


  1. został poniesiony przez podatnika,
  2. był definitywny, a więc bezzwrotny,
  3. pozostawał w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  4. poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
  5. został właściwie udokumentowany,
  6. nie był kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.


W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Należy przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast, jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób. Jednocześnie zauważyć należy, że w złożonej rzeczywistości życia gospodarczego istnieje obiektywna i zasadnicza trudność w precyzyjnym wyznaczeniu linii rozgraniczającej poszczególne przejawy aktywności gospodarczej, wykazywanej przez przedsiębiorców. Chodzi tu o ich podstawową działalność (produkcję, handel, usługi) i towarzyszące tej działalności przedsięwzięcia o charakterze marketingowym, promocyjnym, reklamowym, reprezentacyjnym - dotyczące sprzedaży towarów i usług oraz relacji z aktualnymi i potencjalnymi kontrahentami.

Odnosząc powyższe do przedstawionego przez Bank stanu faktycznego stwierdzić należy, że Bank w związku z prowadzoną działalnością zorganizował konferencję, w której udział wzięli zaproszeni goście, w szczególności klienci Banku, którzy podczas konferencji zachęcani byli do skorzystania z nowych produktów bankowych oferowanych przez Bank. Celem konferencji było przede wszystkim przekazywanie wiedzy na temat nowych produktów bankowych oferowanych przez Bank oraz promowanie marki Banku. Założenia te realizowane były poprzez dokonywanie prezentacji nowych produktów, omawianie i dyskutowanie bieżących zagadnień wyłaniających się w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Celem konferencji było zwiększenie sprzedaży produktów bankowych wśród klientów Banku. Uczestnikom przekazane zostały także materiały marketingowe i foldery informacyjne dotyczące oferowanych przez Bank produktów bankowych.

W związku z organizacją konferencji niezbędne okazało się nabycie przez Bank usługi kompleksowej organizacji konferencji. W jej ramach organizator zapewnił zakwaterowanie, wyżywienie, salę konferencyjną oraz niezbędne jej wyposażenie na potrzeby prowadzonej konferencji. Merytoryczną część konferencji (prezentacje, odczyty, wykłady) zapewnił we własnym zakresie Bank. Pracownicy Banku przeprowadzili poszczególne prezentacje i zajęcia w ramach konferencji.

Od podmiotu świadczącego opisaną wyżej kompleksową usługę organizacji konferencji Bank otrzymał fakturę uwzględniającą tylko jedną pozycję opisaną jako „organizacja spotkania”, cała usługa opodatkowana była stawką podatku od towarów i usług 23%.

Zdaniem Banku wydatki poniesione przez Bank stanowią wydatki związane z reklamą i promocją Banku i nie można ich zaliczyć do wydatków związanych z reprezentacją, które zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów mocą art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z powołanym wyżej przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji, ustawa nie definiuje terminu „reprezentacja” ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia „reprezentacja” nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu. Występujący w obrocie prawnym termin „reprezentacja” wyrażający się w sposobie jego stosowania i rozumienia przez ustawodawcę, a także przez naukę i praktykę prawa, prowadzi jednak do wniosku, że termin ten w zakresie języka prawnego i prawniczego należy rozumieć jako „przedstawicielstwo, reprezentowanie czyichś interesów, występowanie w czyimś imieniu”, a nie „wystawność, okazałość, wytworność”. Powyższe rozumienie pojęcia reprezentacji należy uzupełnić o stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 maja 1998 r. sygn. akt SA/Sz 1412/97, stwierdził, że „reprezentacja nie musi odnosić się do „okazałości, wystawności”, a odnosi się do „dobrego reprezentowania firmy, które może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystroju firmy, jej logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów”. W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17.06.2013 r., sygn. akt: II FSK 702/11 stwierdzono, że do oceny, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć przez pryzmat ich celu. Zdaniem Sądu za koszty reprezentacji wyłączone z kosztów uzyskania przychodów można uznać jedynie te, których celem jest poprawa lub stworzenie pozytywnego wizerunku podatnika oraz wykreowanie pewnego obrazu jego przedsiębiorstwa na zewnątrz. Do kwalifikacji danych wydatków do kosztów reprezentacji nie należy również brać pod uwagę takich czynników, jak miejsce świadczenia usług gastronomicznych - świadczone w siedzibie lub poza nią oraz wystawności, okazałości, czy też wytworności, ponieważ trudno jednoznacznie wyznaczyć dla nich właściwe mierniki.

Podobnie jak w przypadku reprezentacji, tak również w odniesieniu do reklamy i promocji brak jest w przepisach podatkowych legalnej definicji tego pojęcia. Według Słownika języka polskiego pod red. M. Szymczaka (wyd. PWN z 1996 r., tom III, s. 37), reklamą jest „rozpowszechnianie informacji o towarach ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie czegoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio telewizję; środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia, itp.) służące temu celowi”. Chodzi więc o zachwalanie produktów, usług czy towarów danego producenta lub sprzedawcy, skłonienie ludzi do ich nabywania.

Pojęcie „reklamy” należy rozumieć jako wszelkie celowe działania podatnika mające na celu rozpowszechnienie wiedzy o oferowanych przez niego produktach lub usługach, działania których celem jest kształtowanie popytu, poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach bądź usługach, ich cechach i przeznaczeniu, w celu zachęcenia do nabywania towarów, bądź usług od tego właśnie a nie innego podmiotu gospodarczego (B. Brzeziński, M. Kalinowski, Podatek dochodowy od osób prawnych, Komentarz, Warszawa 1997, s. 159; zob. też wyrok NSA z dnia 10 listopada 1999 r., sygn. akt I SA/Lu 1030/98, Lex nr 46935). Innymi słowy, reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego.

Z kolei promocja, oznacza działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu (usługi) lub przedsięwzięcia. Pod pojęciem promocji kryje się więc ogół czynności związanych z oddziaływaniem na klientów i potencjalnych nabywców polegających na dostarczaniu informacji, argumentacji i obietnic. Promocja stanowi także formę zachęty, skłaniającą do nabywania oferowanych produktów i usług, jak również wytwarzającą przychylną opinię o firmie.

Podsumowując, reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku podatnika jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama (promocja) dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, że reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy (J. Marciniuk, Podatek dochodowy od osób prawnych, Rok 2007, Komentarz, Wyd. C.H. Beck, Warszawa 2007, teza 438 do art. 16, s. 568). Odnosząc powołane uregulowania do przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że poniesione przez Bank wydatki na kompleksową usługę organizacji konferencji nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów Banku, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wydatki te poniesione zostały w celu przekazywania wiedzy na temat nowych produktów bankowych oraz zachęcenia dotychczasowych klientów Banku do skorzystania z tych produktów oraz promowania marki Bank (cel reklamowy). W konsekwencji stwierdzić należy, że opisane we wniosku wydatki spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na organizację konferencji:


  • jest prawidłowe - w części dotyczącej wydatków poniesionych na zakwaterowanie i wyżywienie uczestników oraz wynajem sali konferencyjnej;
  • jest nieprawidłowe - w części dotyczącej wydatków na atrakcje zapewnione podczas konferencji po jej części merytorycznej w postaci: bowlingu, sesji fotograficznej oraz warsztatów do pielęgnacji twarzy.


Na wstępie należy stwierdzić, że postępowanie w sprawie wydawania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem odrębnym od postępowania podatkowego, czy też kontrolnego, w którym organ podatkowy zobowiązany jest do przeprowadzenia postępowania dowodowego oraz oceny zebranego materiału dowodowego. W przypadku wydawania interpretacji indywidualnej organ podatkowy jest związany treścią przedstawionego stanu faktycznego, który stanowi podstawę do wydania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, w ramach tego postępowania właściwy organ nie może jednak dokonywać weryfikacji podanych informacji, czy też oceny dokumentów na podstawie, których Spółka będzie zaliczać ponoszone wydatki do kosztów uzyskania przychodów, gdyż wykraczałoby to poza zakres przedmiotowego postępowania.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm., dalej: ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Z przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika zatem, że aby wydatki poczynione przez podatnika można uznać za koszty uzyskania przychodu, muszą być one poniesione w sposób celowy. Podatnik podejmując decyzję o dokonaniu wydatku, musi być przeświadczony o racjonalności, z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności, wydatkowania środków finansowych. Obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej.


W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:


  • został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  • poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  • nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.


Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Pierwsza z wymienionych przesłanek odnosi się do możliwości przypisania faktu poniesienia kosztu do osoby podatnika. Kosztem uzyskania przychodu mogą być wyłącznie koszty obciążające samego podatnika – wartość ciężarów, jakie ponosi podatnik w toku prowadzenia działalności (funkcjonowania). Poniesienie kosztu jest co do zasady związane z faktycznym i definitywnym przesunięciem określonej wartości z majątku podatnika do majątku innego podmiotu.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł – obiektywnie oceniając – oczekiwać takiego efektu.

Katalog wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów zawarty w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma charakter zamknięty. Ujęte w nim wyłączenia mają różny charakter i pełnią różne funkcje. W szczególności, część spośród nich prowadzi do bezwzględnego wyłączenia określonych rodzajów kosztów z kategorii kosztów podatkowych, część służy limitowaniu wysokości rozpoznawanych przez podatników rodzajów kosztów uzyskania przychodów (uniemożliwia zaliczenie do kosztów podatkowych wartości przewyższających ustalony przez ustawodawcę poziom wydatków), część – „przesunięciu” momentu rozpoznawania określonych kosztów, wykluczeniu ich związku albo powiązaniu ich z konkretnym przychodem lub momentem podatkowym. Wśród wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił m.in. – w pkt 28 tego przepisu – koszty reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.


Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje przy tym terminu „reprezentacja”, ani też nie odsyła w celu jego wyjaśnienia do innych przepisów prawa. Poszukując znaczenia tego pojęcia, należy zatem w pierwszej kolejności odnieść się do języka powszechnego, w którym „reprezentacja” oznacza:


  • „grupę osób, instytucję występującą w czyimś imieniu, reprezentującą czyjeś interesy, przedstawicielstwo”;
  • „reprezentowanie kogoś lub czegoś”;
  • „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną”.


(por. Uniwersalny Słownik Języka Polskie pod red. St. Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007; http: //sjp.pwn.pl; Słownik języka polskiego. Tom III., pod red. M. Szymczaka, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1981 r.). Pomocną może być również etymologia tego słowa - „repraesentatio” (łac.) oznacza „wizerunek”.

Zatem za wydatki na organizację konferencji wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami spotkań.


Jak wynika z opisu stanu faktycznego, Wnioskodawca świadczy usługi bankowe. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zorganizował szkolenie biznesowe w formie konferencji dla przedstawicieli klientów strategicznych. W konferencji udział wzięli dotychczasowi oraz potencjalni klienci, których pozyskaniem Wnioskodawca był zainteresowany oraz partnerzy Banku tj. Firma ubezpieczeniowa, Towarzystwo Factoringowe, Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych. Wnioskodawca nabył od organizatora kompleksową usługę organizacji konferencji. W ramach tej usługi organizator zapewnił zakwaterowanie wszystkim uczestnikom konferencji, wyżywienie, salę konferencyjną wraz z niezbędnym wyposażeniem na potrzeby prowadzonej konferencji. Merytoryczną część konferencji (prezentacje, odczyty, wykłady) zapewnił Wnioskodawca i współpracujący z nim Partnerzy. Celem konferencji było przede wszystkim przekazanie wiedzy na temat nowej oferty promocyjnej produktów bankowych oferowanych przez Wnioskodawcę oraz promowanie marki Wnioskodawcy, reklama jego produktów (cel reklamowy) wśród dotychczasowych klientów. Wnioskodawca zaznacza, że poniesione przez niego wydatki nie były w jakiejkolwiek formie refundowane przez uczestników konferencji. Wnioskodawca zaznacza, że kompleksowa usługa organizacji konferencji jest udokumentowana fakturą obejmującą jedną pozycję opisaną jako „organizacja spotkania”, jednakże Bank na podstawie uzyskanej specyfikacji usługi może wyodrębnić wartość poszczególnych świadczeń takich jak:


  1. koszt zakwaterowania uczestników szkolenia,
  2. koszt wyżywienia w postaci lunchu i uroczystej kolacji,
  3. koszt wynajmu sali konferencyjnej,
  4. koszt atrakcji zapewnionych podczas konferencji po jej części merytorycznej, w postaci: bowlingu, sesji fotograficznej i warsztatów o pielęgnacji twarzy.


Biorąc pod uwagę powyższe, wydatki poniesione na organizację konferencji, tj. koszt zakwaterowania, wyżywienia i wynajmu sali konferencyjnej, o ile nie służą reprezentacji to nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast wydatki poniesione na organizację konferencji w postaci atrakcji zapewnionych podczas konferencji po jej części merytorycznej, tj. wydatki poniesione na zorganizowanie bowlingu, sesji fotograficznej i warsztatów o pielęgnacji twarzy, są wydatkami, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami spotkań. Dlatego też, jako koszty reprezentacji, wskazane w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując należy stwierdzić, że skoro ponoszone wydatki na organizację konferencji w postaci wydatków na zakwaterowanie i wyżywienie uczestników konferencji oraz wynajmu sali konferencyjnej, których celem było przekazanie wiedzy na temat oferty promocyjnej produktów bankowych Wnioskodawcy, promowanie marki i reklama jego produktów wśród klientów banku oraz jego partnerów, mają związek z uzyskaniem przychodów to należy uznać je za wydatki, które mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. A wydatki poniesione na organizację bowlingu, sesji fotograficznej i warsztatów o pielęgnacji twarzy, jako koszty reprezentacji wskazane w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Nadmienić przy tym należy, że powołane przez Wnioskodawcę wyroki sądów są rozstrzygnięciami wydanym w konkretnych sprawach, osadzonymi w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się odnoszą, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj