Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/4510-1-571/15-2/ŁM
z 9 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2015 r. (data wpływu 24 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• kosztów uzyskania przychodów w związku z używaniem samochodów osobowych będących własnością spółki (pytanie nr 1) – jest prawidłowe,
• kosztów uzyskania przychodów w związku z używaniem przez spółkę samochodów osobowych będących przedmiotem umów leasingu (pytanie nr 2) – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• kosztów uzyskania przychodów w związku z używaniem samochodów osobowych będących własnością spółki (pytanie nr 1),
• kosztów uzyskania przychodów w związku z używaniem przez spółkę samochodów osobowych będących przedmiotem umów leasingu (pytanie nr 2).
  
  

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

„A” Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży płyt wiórowych surowych, płyt MDF i OSB, jak również wyrobów uszlachetnionych, m.in. płyt laminowanych, podłóg laminowanych, paneli boazeryjnych oraz elementów postforming (blatów kuchennych).

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka posiada flotę samochodów, w skład której wchodzą m.in. samochody osobowe. Pojazdy te są własnością Spółki lub stanowią przedmiot leasingu operacyjnego.

Wśród wykorzystywanych w działalności gospodarczej Spółki samochodów osobowych można wyróżnić tzw.:

• samochody powierzone konkretnemu pracownikowi oraz
• samochody powierzone grupie pracowników (samochód przypisany jest do Opiekuna floty, tj. osoby zajmującej się flotą w zakresie bieżącej obsługi, korzystać może z niego natomiast grupa pracowników).
  
  

Zgodnie z postanowieniami obowiązującego w Spółce „Regulaminu udostępniania i używania przez pracowników „A” Sp. z o.o. samochodów służbowych” (dalej: Regulamin) samochody powierzone lub powierzone czasowo pracownikowi powinny być wykorzystywane przede wszystkim w celach służbowych. Pojazdy te mogą być używane również w celach prywatnych, jednakże wyłącznie w zakresie i na zasadach określonych w przedmiotowym dokumencie. Świadczenie Spółki na rzecz pracownika polegające na udostępnieniu samochodu służbowego do używania w celach prywatnych stanowi część wynagrodzenia pracownika.

Wartość świadczenia polegającego na udostępnieniu pracownikowi samochodu służbowego do celów prywatnych została ustalona zgodnie z obowiązującymi przepisami o podatku dochodowym od osób fizycznych w formie ryczałtu, którego wartość jest uzależniona od pojemności silnika i obecnie wynosi odpowiednio:

• 250,00 PLN miesięcznie − dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm³,
• 400,00 PLN miesięcznie − dla samochodów o pojemności powyżej 1600 cm³.

Powyższa wartość świadczenia jest doliczana do przychodu pracownika na bazie miesięcznej.

W świetle zapisów Regulaminu Spółka pokrywa koszty eksploatacyjne, takie jak: paliwo, płyny do spryskiwaczy, myjnia etc., opłaty parkingowe, koszty napraw, koszty obsługi serwisowej, koszty okresowych przeglądów technicznych, koszty wymiany ogumienia i inne związane koszty, jak np. przechowanie ogumienia przez sezon, w którym nie są one użytkowane, koszty ubezpieczenia, koszty powołania biegłych i rzeczoznawców.

Ponadto Spółka pokrywa koszty paliwa zużytego do jazd w celach prywatnych do wysokości ustalonego miesięcznego limitu przebiegu samochodu służbowego w celach prywatnych (wyrażonego w km). Wartość paliwa wykorzystanego przez pracownika do celów prywatnych w ramach miesięcznego limitu, o którym mowa powyżej stanowi część wynagrodzenia pracownika i jest określana jako iloczyn liczby kilometrów w ramach limitu lub rzeczywistej zadeklarowanej przez pracownika liczby kilometrów przejechanych w ramach limitu kilometrowego oraz średniej ilości zużywanego przez dany pojazd paliwa w cyklu mieszanym w przeliczeniu na 1 km i ceny paliwa. Natomiast w przypadku przekroczenia ustalonego limitu przebiegu, o którym mowa powyżej, Spółka ponosi koszt paliwa również w części dotyczącej liczby kilometrów przekraczających ww. limit, aczkolwiek następnie obciąża tym kosztem pracownika poprzez wystawienie na jego rzecz faktury powiększonej o podatek VAT.

Z uwagi na fakt, iż samochody służbowe mogą być wykorzystywane do celów „mieszanych” (tj. do wykonywania czynności związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę, jak również do celów prywatnych pracowników Spółki), Spółka dokonuje odliczenia kwoty stanowiącej 50% podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących dostawę tych pojazdów (w przypadku pojazdów nabytych przez Spółkę) lub ratę leasingową (w przypadku pojazdów będących przedmiotem leasingu operacyjnego). Z tego samego względu Spółka dokonuje odliczenia 50% VAT naliczonego również w stosunku do wydatków związanych z użytkowaniem i eksploatacją takich samochodów (takich jak naprawy, wydatki na przeglądy, myjnię samochodową, płyny eksploatacyjne etc.). Ponadto w odniesieniu do wydatków na paliwo do ww. samochodów: (i) od dnia 1 kwietnia 2014 r. do dnia 30 czerwca 2015 r. Spółka nie dokonywała odliczenia VAT naliczonego, a (ii) od dnia 1 lipca 2015 r. Spółka dokonuje odliczenia 50% VAT naliczonego.

Umowy zawarte przez Spółkę z leasingodawcą (dotyczące samochodów użytkowanych przez Spółkę na podstawie umowy leasingu) spełniają przesłanki wskazane w art. 17a pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. 2014, poz. 851; dalej: ustawa o CIT).

Spółka nie zawiesiła działalności gospodarczej ani jej nie zaprzestała.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy na podstawie przepisów ustawy o CIT Spółka jest uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych (z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT) oraz wartości netto wydatków związanych z użytkowaniem i eksploatacją samochodów służbowych będących własnością Spółki (tj. kosztów paliwa, napraw, wydatków na przeglądy, myjnię samochodową, płyny eksploatacyjne etc., jak również ubezpieczenia z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT) wraz z wartością podatku naliczonego w części, w której zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm., dalej: ustawa o VAT) Spółce nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty VAT?
2. Czy na podstawie przepisów ustawy o CIT Spółka jest uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości netto rat leasingowych oraz wydatków związanych z użytkowaniem i eksploatacją samochodów służbowych użytkowanych na podstawie umów leasingu (tj. kosztów paliwa, napraw, wydatków na przeglądy, myjnię samochodową, płyny eksploatacyjne etc., jak również ubezpieczenia z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT) wraz z wartością podatku naliczonego w części, w której zgodnie z przepisami ustawy o VAT Spółce nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Na podstawie przepisów ustawy o CIT Spółka jest uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych (z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT) oraz wartości netto wydatków związanych z użytkowaniem i eksploatacją samochodów służbowych będących własnością Spółki (tj. kosztów paliwa, napraw, wydatków na przeglądy, myjnię samochodową, płyny eksploatacyjne etc., jak również ubezpieczenia z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT) wraz z wartością podatku naliczonego w części, w której zgodnie z przepisami ustawy o VAT Spółce nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty VAT.
2. Na podstawie przepisów ustawy o CIT Spółka jest uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości netto rat leasingowych oraz wydatków związanych z użytkowaniem i eksploatacją samochodów służbowych użytkowanych na podstawie umów leasingu (tj. kosztów paliwa, napraw, wydatków na przeglądy, myjnię samochodową, płyny eksploatacyjne etc., jak również ubezpieczenia z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT) wraz z wartością podatku naliczonego w części, w której zgodnie z przepisami ustawy o VAT Spółce nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty VAT.
   
   

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

1. Ogólne zasady zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów na gruncie ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT „ kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...)”.

W świetle regulacji zawartej w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT oraz praktyki organów podatkowych, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów (dalej również: KUP), muszą zostać łącznie spełnione następujące przesłanki:

1. wydatek ten − bezpośrednio lub pośrednio − wpływa na uzyskanie, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów podatnika,
2. został poniesiony i jest definitywny, tj. wydatek musi być dokonany z majątku podatnika i mieć ostateczny (bezzwrotny) charakter,
3. nie został wymieniony w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT oraz
4. wydatek ten został prawidłowo udokumentowany (przesłanką o charakterze formalnym, wynikającą z praktyki organów podatkowych jest obowiązek udokumentowania kosztu rzetelnym, kompletnym i wolnym od błędów dowodem księgowym).

Odnosząc się do powyższego Spółka stoi na stanowisku, iż wszystkie wydatki będące przedmiotem niniejszego wniosku zasadniczo spełniają warunki pozwalające na zaliczenie ich do KUP na gruncie przepisów ustawy o CIT. Należy przy tym zaznaczyć, że w odniesieniu do wybranych kategorii wydatków zastosowanie znajdą pewne ograniczenia wskazane w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Poniżej Spółka prezentuje szczegółowe wyjaśnienia w przedmiotowym zakresie.

2. Samochody służbowe stanowiące własność Spółki.

W opinii Spółki w przypadku samochodów służbowych będących jej własnością zarówno odpisy amortyzacyjne, jak również wydatki związane z wykorzystywaniem i eksploatacją takich pojazdów (tj. koszty paliwa, napraw, wydatki na przeglądy, myjnię samochodową, płyny eksploatacyjne etc.) spełniają przesłanki warunkujące ujęcie ich w kosztach uzyskania przychodów. Jednocześnie Spółka stoi na stanowisku, iż powinna być również uprawniona do zaliczenia w poczet KUP wartości VAT naliczonego związanego ze wskazanymi powyżej wydatkami eksploatacyjnymi w części, w której zgodnie z przepisami ustawy o VAT nie przysługuje jej prawo do obniżenia kwoty tego podatku.

a) Odpisy amortyzacyjne.

Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 6 ustawy o CIT „kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16”.

Jak wynika natomiast z art. 16a ust. 1 pkt 2 amortyzacji podlegają m.in., z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania środki transportu o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Wykładnia powyższych przepisów prowadzi do wniosku, iż warunkiem zaliczenia odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia środków transportu (w tym samochodów osobowych) do KUP jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• pojazd stanowi własność lub współwłasność podatnika,
• został on nabyty lub wytworzony przez podatnika we własnym zakresie,
• jest on kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres jego używania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok,
• jest on wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.
  
  

Odnosząc się do powyższego należy podkreślić, iż w przypadku samochodów służbowych będących własnością Spółki wszystkie wymienione w analizowanych regulacjach warunki zostały spełnione. W szczególności samochody służbowe są wykorzystywane na potrzeby związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę. W szczególności służą one zapewnieniu mobilności pracowników w toku wywiązywania się przez nich z obowiązków pracowniczych. W ocenie Wnioskodawcy bez znaczenia pozostaje przy tym fakt, że samochody służbowe mogą być używane przez wybranych pracowników również w celach prywatnych (na zasadach ściśle określonych w Regulaminie).

Zdaniem Wnioskodawcy sformułowanie użyte przez ustawodawcę w treści przepisu art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, w myśl którego amortyzacji podlegają składniki majątku „wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą” nie wskazuje w żaden sposób, że inne jego wykorzystanie jest niedopuszczalne. W szczególności brak jest w treści ww. przepisu słów „wyłącznie” lub „jedynie”. Gdyby celem ustawodawcy było, aby amortyzacji podlegały te składniki majątku, które są użytkowane wyłącznie w celach służbowych, z pewnością znalazłoby to odzwierciedlenie w treści przepisu art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, tak jak znalazło się to w cytowanych w niniejszym wniosku przepisach ustawy o VAT (art. 86a ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT „wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika”). Co więcej możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od samochodów wykorzystywanych w celach mieszanych nie została również wyłączona na mocy art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, który w wybranym zakresie wprowadza ograniczenia w odniesieniu do ujęcia w KUP odpisów amortyzacyjnych (pkt 4 i 63 tego przepisu).

Spółka pragnie dodatkowo zwrócić uwagę, że w analizowanej sytuacji możliwość korzystania z samochodów służbowych stanowi swego rodzaju przywilej przyznawany pracownikowi. Jest ona traktowana przez pracowników Spółki jako dodatkowa korzyść wynikająca z zajmowanego stanowiska oraz ma stanowić zachętę do lepszej i wydajniejszej pracy, co w rezultacie ma na celu doprowadzenie do zwiększenia przychodów Spółki.

Reasumując powyższe, w opinii Spółki, odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia omawianych samochodów mają związek z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą i w konsekwencji − z osiąganym przez Spółkę przychodem.

Mając więc na uwadze fakt, iż w analizowanej sytuacji:

• zostały spełnione wszystkie pozytywne przesłanki warunkujące możliwość zaliczenia do KUP odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej samochodów służbowych stanowiących własność Spółki oraz
• nie zaistniały przesłanki negatywne, o których mowa w art. 16c ustawy o CIT.

Spółka powinna być uprawniona do zaliczenia analizowanych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Prawidłowość powyższego stanowiska znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 15 września 2014 r. (sygn. ITPB3/423-278/14/KK). W powoływanym piśmie organ podatkowy wskazał, iż „(...) wykładnia art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie daje podstaw do przyjęcia, że z uprawnienia do dokonywania odpisów amortyzacyjnych nie mogą korzystać podatnicy wykorzystujący środki trwałe poza potrzebami związanymi z prowadzoną działalnością gospodarczą również do innych celów. Brak możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych dotyczy wyłącznie podatników nie wykorzystujących w ogóle tych środków na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. (...) Funkcjonalnie wystarczające jest wykazanie związku używania określonego środka trwałego z prowadzeniem działalności gospodarczej, w taki sposób, że dany środek służy przede wszystkim tejże działalności. Ustawa nie wymaga zatem ani wykazania, ani zaistnienia wyłączności takiego związku. Przy ustaleniu głównego celu wykorzystania środka trwałego jego osobiste i uboczne wykorzystywanie przez podatnika lub jego pracowników nie jest wystarczającym powodem wyłączenia”(podkreślenie Wnioskodawcy).

Dodatkowo Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę na wnioski płynące z interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 16 czerwca 2014 r. (sygn. ITPB3/423-145/14/AW), który jednoznacznie potwierdził, iż dokonywanie odpisów amortyzacyjnych z tytułu pojazdów samochodowych jest niezależne od tego, w jakiej części odliczono VAT naliczony przy zakupie tego samochodu (100% czy 50%). Tym samym Spółka stoi na stanowisku, iż niespełnienie warunków uprawniających do pełnego odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu samochodu na gruncie VAT pozostaje bez wpływu na prawo podatnika do dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

W tym miejscu Spółka chciałaby również wskazać, iż ma ona na uwadze ograniczenie wynikające z treści art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT. W konsekwencji Spółka pragnie doprecyzować, iż w niniejszym wniosku zmierza ona do potwierdzenia możliwości zaliczenia do KUP odpisów z tytułu zużycia samochodów służbowych w części ustalonej od wartości takich samochodów nieprzewyższającej równowartości 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania ich do używania.

Niezależnie od powyższego Spółka chciałaby także zauważyć, iż w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c ustawy o CIT. W szczególności należy wskazać, iż analizowane samochody służbowe nie są oddawane pracownikom do nieodpłatnego używania, gdyż wyłącznym beneficjentem korzyści wynikających z posiadania rzeczonych pojazdów przez cały czas pozostaje Spółka. Tym samym Spółka nie oddaje analizowanych samochodów do używania, a jedynie przyzwala na ich częściowe wykorzystanie do celów prywatnych swoich pracowników.

b) Wydatki eksploatacyjne.

W opinii Spółki wszystkie wydatki związane z wykorzystywaniem i eksploatacją samochodów służbowych stanowiących własność Spółki (tj. koszty paliwa, napraw, wydatki na przeglądy, myjnię samochodową, płyny eksploatacyjne etc.) spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, a zatem należy je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na fakt, że wskazane powyżej kategorie kosztów nie zostały wymienione w negatywnym katalogu wydatków w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, warunkiem koniecznym dla zaliczenia ich do KUP jest związek z osiąganym przez Spółkę przychodem.

Jak wskazano w pkt 2a powyżej, zdaniem Spółki, wydatki poniesione na omawiane samochody służbowe wykazują związek z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą i w konsekwencji − z osiąganym przez Spółkę przychodem. Wykorzystywanie samochodów służbowych umożliwia pracownikom Spółki wykonywanie swoich obowiązków pracowniczych, np. branie udziału w spotkaniach z kontrahentami, w tym klientami Wnioskodawcy. Spółka pragnie dodatkowo zwrócić uwagę, że w analizowanej sytuacji możliwość korzystania z samochodów służbowych stanowi swego rodzaju przywilej przyznawany pracownikowi. Jest ona traktowana przez pracowników Spółki jako dodatkowa korzyść wynikająca z zajmowanego stanowiska oraz ma stanowić zachętę do lepszej i wydajniejszej pracy, co w rezultacie ma na celu doprowadzenie do zwiększenia przychodów Spółki. Podsumowując powyższe, w ocenie Spółki, związek analizowanych wydatków z przychodami Spółki należy uznać za bezsporny.

Prawidłowość powyższego stanowiska znajduje potwierdzenie w szeregu pism organów podatkowych. Jako przykład można wskazać interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 7 stycznia 2014 r. (sygn. IBPBI/2/423-l297/13/MS) dotyczącą możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z pojazdem samochodowym przekazanym dla użytku służbowo-prywatnego Prezesowi Zarządu wnioskodawcy. W uzasadnieniu swojego stanowiska Wnioskodawca stwierdził, że „Pomiędzy analizowanymi tutaj kosztami Spółki związanymi z przedmiotowym samochodem, w części przypadającej na użytek na cele prywatne Prezesa a wykonywaniem obowiązków prezesa zarządu Spółki zachodzi wyraźny związek przyczynowo-skutkowy (są to świadczenia wzajemne), co znajduje umocowanie w zapisach uchwały Rady Nadzorczej. W konsekwencji stwierdzić należy, że ponoszone przez Spółkę koszty z tytułu odpisów amortyzacyjnych (na zasadach przewidzianych przepisami ustawy o PDOP), koszty remontów oraz koszty eksploatacyjne, takie jak paliwo etc. związane z samochodem stanowiącym jej środek trwały, przekazanym Prezesowi do używania, w części przypadającej na użytek na cele prywatne, stosownie do zapisów uchwały Rady Nadzorczej, stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP”. Odnosząc się do tak przedstawionego stanu faktycznego organ podatkowy uznał stanowisko podatnika za prawidłowe i odstąpił od uzasadnienia.

Spółka pragnie również podkreślić, iż organy podatkowe w wydawanych interpretacjach prawa podatkowego wprost potwierdzają brak wpływu zmiany przepisów ustawy o VAT dotyczących zakresu odliczenia VAT naliczonego z tytułu wydatków związanych z użytkowaniem i eksploatacją pojazdów samochodowych na zasady zaliczania takich wydatków do KUP na gruncie ustawy o CIT. Jako przykład można wskazać:

• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 15 września 2014 r. (sygn. ITPB3/423-278/14/KK), w której organ stwierdził, że „(...) dla oceny możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ww. wydatków nie ma znaczenia czy samochody będące własnością Wnioskodawcy są wykorzystywane wyłącznie przy prowadzeniu działalności gospodarczej czy też również do celów prywatnych przez użytkujących je pracowników. Wyjaśnić równocześnie należy, że regulacje zawarte w ustawie z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 312), pozostają bez wpływu na rozliczenie podatku dochodowego od osób prawnych, w tym amortyzację samochodu osobowego stanowiącego środek trwały jak też ponoszone w związku z jego używaniem wydatki eksploatacyjne” (podkreślenie Wnioskodawcy);
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 października 2014 r. (sygn. IBPBI/2/423-779/14/JD), w której organ wskazał, że „Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obowiązuje generalna zasada, w myśl której, kosztami uzyskaniu przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów niestanowiących kosztów podatkowych. Zasada ta, w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych obowiązuje również podatników, którzy odliczą 50% VAT naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi − zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), jak i tych, którzy odliczą podatek VAT w pełnej wysokości”.
  
  

Odnosząc się natomiast do kosztów ubezpieczenia rzeczonych samochodów Spółka pragnie wskazać, iż ma ona na uwadze ograniczenie wynikające z treści art. 16 ust. 1 pkt 49 ustaw o CIT. W konsekwencji Spółka pragnie doprecyzować, iż w niniejszym wniosku zmierza ona do potwierdzenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego do wysokości nieprzekraczającej ich części ustalonej w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20 000 euro, przeliczona na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

c) Część podatku naliczonego związanego z wydatkami eksploatacyjnymi, niepodlegająca obniżeniu na gruncie przepisów ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów m.in. podatek naliczony w tej czyści, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług − jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Odnosząc się do powyższego Spółka pragnie podkreślić, że jak zostało wykazane w punkcie 2b niniejszego wniosku, wszystkie wydatki związane z użytkowaniem i eksploatacją samochodów osobowych wykorzystywanych w działalności Spółki są związane z generowanym przez nią przychodem. Tym samym podstawowa przesłanka determinująca możliwość zaliczenia przedmiotowych wydatków do KUP jest w omawianej sytuacji spełniona. W ocenie Spółki oprócz wartości netto takich wydatków jest ona dodatkowo uprawniona do zaliczenia do KUP związanej z nimi kwoty podatku naliczonego w części niepodlegającej odliczeniu na gruncie przepisów o VAT.

Należy bowiem wskazać, iż na podstawie art. 86a ust. 1 ustawy o VAT w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku m.in. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Jak wynika natomiast z art. 86a ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z pojazdami samochodowymi nie ma zastosowania m.in. w przypadku, gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Jednocześnie, stosownie do art. 86a ust. 4 pkt 1) tej ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Zatem z uwagi na fakt, że samochody służbowe są używane przez pracowników Spółki zarówno w celach służbowych, jak i prywatnych, Spółka nie ma prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego. W konsekwencji, w opinii Spółki, podatek naliczony od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi stanowiącymi własność Spółki w części niepodlegającej odliczeniu powinien stanowić koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy o CIT.

Odnosząc się natomiast do kosztów paliwa Spółka stoi na stanowisku, iż w świetle art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) w zw. z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT oraz z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 312, dalej: ustawa nowelizująca), jest ona uprawniona do zaliczenia do KUP odpowiednio:

• od dnia 1 kwietnia 2014 r. do dnia 30 czerwca 2015 r. − kwoty stanowiącej 100% VAT naliczonego w odniesieniu do paliwa wykorzystywanego do napędu samochodów służbowych,
• począwszy od 1 lipca 2015 r. − kwoty stanowiącej 50% VAT naliczonego w odniesieniu do paliwa wykorzystywanego do napędu ww. pojazdów.
  
  

Spółka pragnie podkreślić, iż powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego. Tytułem przykładu można przytoczyć interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 27 sierpnia 2015 r. (sygn. IBPB-l-2/4510-359/15-1/MM), w której organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy stwierdzającego, że „Brzmienie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a ustawy o CIT wskazuje, że Spółka będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nie tylko wartości netto wynikających z faktur dokumentujących poniesienie wydatków dotyczących użytkowania samochodu, ale również podatku od towarów i usług w tej części, w jakiej Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, w związku z brzmieniem art. 86a ust. 1 oraz następne ustawy o VAT. Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, Spółka na gruncie ustawy o CIT będzie uprawniona do zaliczenia do podatkowych kosztów uzyskania przychodu kwoty podatku VAT naliczonego w związku z wydatkami związanymi z używaniem samochodów, w tej części, w jakiej Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało odliczenie na gruncie systemu odliczania podatku naliczonego zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług”.

Analogiczne konkluzje wywiódł Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 28 października 2014 r. (sygn. IPTPB3/423-254/14-4/KC), w której Wnioskodawca zwrócił się z zapytaniem, czy wydatki związane z pojazdami samochodowymi, dla których nie jest prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu i Spółka korzysta z prawa do odliczenia 50% podatku naliczonego można zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodów włącznie z nieodliczoną częścią podatku VAT. W rozpatrywanej sprawie Organ podatkowy stwierdził, że „Wnioskodawca będzie mógł stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wskazane we wniosku wydatki spełniające warunki określone w art. 15 ust. 1 ww. ustawy związane z użytkowaniem samochodów osobowych, które będzie wykorzystywał do działalności gospodarczej, wraz z podatkiem naliczonym, w tej części, w jakiej Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało odliczenie na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług”.

Biorąc pod uwagę powyższe Spółka stoi na stanowisku, iż wszystkie wydatki związane z pojazdami samochodowymi będącymi jej własnością (tj. odpisy amortyzacyjne, koszty paliwa, napraw, ubezpieczenia, wydatki na przeglądy, myjnię samochodową, płyny eksploatacyjne etc.) wraz z wartością podatku naliczonego w części, w której Spółce nie przysługuje prawo do odliczenia, stanowią koszty uzyskania przychodów (z uwzględnieniem wskazanych w treści wniosku ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 4 i pkt 49 ustawy o CIT).

3) Samochody służbowe użytkowane na podstawie umów leasingu.

W opinii Spółki zarówno raty leasingowe, jak również wydatki związane z wykorzystywaniem i eksploatacją samochodów służbowych użytkowanych przez Spółkę na podstawie umów leasingu (tj. koszty paliwa, napraw, wydatki na przeglądy, myjnię samochodową, płyny eksploatacyjne etc.) spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, a zatem należy je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Jednocześnie Spółka stoi na stanowisku, iż powinna być również uprawniona do zaliczenia w poczet KUP wartości VAT naliczonego związanego ze wskazanymi powyżej wydatkami w części, w której zgodnie z przepisami ustawy o VAT nie przysługuje jej prawo do obniżenia kwoty tego podatku.

a) Raty leasingowe.

W opinii Spółki raty leasingowe związane z samochodami służbowymi użytkowanymi w działalności gospodarczej Spółki na podstawie umów leasingu spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT i co za tym idzie − należy je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. W szczególności należy podkreślić, iż przedmiotowe wydatki wykazują związek z osiąganym przez Spółkę przychodem.

Samochody służbowe użytkowane w oparciu o umowę leasingu operacyjnego są wykorzystywane przede wszystkim na potrzeby związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę. W szczególności służą one zapewnieniu mobilności pracowników w toku wywiązywania się przez nich z obowiązków pracowniczych. Możliwość korzystania z samochodów służbowych także dla celów prywatnych (na zasadach ściśle określonych w Regulaminie) stanowi swego rodzaju przywilej przyznawany pracownikowi. Jest ona traktowana przez pracowników Spółki jako dodatkowa korzyść wynikająca z zajmowanego stanowiska oraz ma stanowić zachętę do lepszej i wydajniejszej pracy, co w rezultacie ma na celu doprowadzenie do zwiększenia przychodów Spółki. Dlatego też, w opinii Spółki, wydatki poniesione na omawiane samochody służbowe (w tym wypadku − raty leasingowe) mają związek z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą i w konsekwencji z osiąganym przez Spółkę przychodem.

b) Wydatki eksploatacyjne.

Spółka pragnie wskazać, iż przedstawiona w punkcie 2b niniejszego wniosku argumentacja popierająca zasadność zaliczenia do KUP wydatków związanych z użytkowaniem i eksploatacją samochodów służbowych stanowiących własność Spółki znajduje pełne zastosowanie także w przypadku samochodów osobowych wykorzystywanych w działalności Spółki na podstawie umów leasingu.

Wykorzystywanie samochodów służbowych umożliwia pracownikom Spółki wykonywanie swoich obowiązków pracowniczych np. branie udziału w spotkaniach z kontrahentami, w tym klientami Wnioskodawcy. Spółka pragnie dodatkowo zwrócić uwagę, że w analizowanej sytuacji możliwość korzystania z samochodów służbowych stanowi swego rodzaju przywilej przyznawany pracownikowi. Jest ona traktowana przez pracowników Spółki jako dodatkowa korzyść wynikająca z zajmowanego stanowiska oraz ma stanowić zachętę do lepszej i wydajniejszej pracy, co w rezultacie ma na celu doprowadzenie do zwiększenia przychodów Spółki. Podsumowując powyższe, w ocenie Spółki, związek analizowanych wydatków z przychodami Spółki należy uznać za bezsporny.

W konsekwencji, w ocenie Spółki, wydatki związane z użytkowaniem i eksploatacją samochodów służbowych wykorzystywanych na podstawie umów leasingu operacyjnego (tj. koszty paliwa, naprawy, wydatki na przeglądy, myjnię samochodową, płyny eksploatacyjne etc., a także ubezpieczenia z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT) stanowią koszty uzyskania przychodów.

Prawidłowość powyższego stanowiska znajduje potwierdzenie w szeregu pism organów podatkowych. Jako przykład można wskazać interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 11 sierpnia 2014 r. (sygn. ILPB3/423-227/14-2/PR) dotyczącą sytuacji, w której wnioskodawca udostępniał pojazdy samochodowe (użytkowane na podstawie umów leasingu operacyjnego) swoim pracownikom dla celów służbowych, jednakże dopuszczał on także możliwość wykorzystywania ich w celach prywatnych. Wnioskodawca zmierzał do potwierdzenia, iż jest on uprawniony do zaliczenia ponoszonych wydatków związanych z pojazdami samochodowymi (np. raty leasingowej, wydatków na paliwo, ubezpieczenia, naprawy i przeglądy, części zamienne do samochodów, koszty myjni samochodowych) do kosztów uzyskania przychodów. Odnosząc się do tak przedstawionego stanu faktycznego organ podatkowy uznał stanowisko podatnika za prawidłowe.

Spółka pragnie również wskazać, iż w jej ocenie dla samochodów będących przedmiotem leasingu nie znajdą zastosowania ograniczenia wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT. Jak zostało bowiem wskazane w przedmiotowym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, wszystkie umowy zawarte przez Spółkę z leasingodawcami (dotyczące samochodów użytkowanych przez Spółkę na podstawie umowy leasingu) spełniają przesłanki wskazane w art. 17a pkt 1 ustawy o CIT. Z kolei art. 16 ust. 3b wspomnianej ustawy wprost stanowi, że powoływany przepis art. 16 ust. 1 pkt 51 nie znajduje zastosowania w odniesieniu do samochodów osobowych używanych na podstawie umowy leasingu.

W konsekwencji Spółka stoi na stanowisku, iż w omawianej sytuacji przepisy art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT nie powinny znaleźć zastosowania. Tym samym, zdaniem Spółki, jest ona uprawniona do zaliczenia wydatków eksploatacyjnych związanych z samochodami osobowymi użytkowanymi przez nią na podstawie umów leasingu operacyjnego w poczet KUP na zasadach ogólnych określonych w art. 15 ust. 1 ww. ustawy (tj. w pełnej wysokości).

Dodatkowo, podobnie jak w przypadku kosztów ubezpieczenia samochodów będących własnością Spółki, Spółka chciałaby wskazać, iż ma na uwadze ograniczenie wynikające z treści art. 16 ust. 1 pkt 49 ustaw o CIT. W konsekwencji Spółka pragnie doprecyzować, iż w niniejszym wniosku zmierza ona do potwierdzenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego do wysokości nieprzekraczającej ich części ustalonej w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 euro, przeliczona na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

c) Część podatku naliczonego niepodlegająca obniżeniu na gruncie przepisów ustawy o VAT.

W ocenie Spółki argumentacja popierająca zasadność zaliczenia do KUP niepodlegającej odliczeniu na gruncie VAT części podatku naliczonego od wydatków związanych z użytkowaniem i eksploatacją samochodów służbowych będących własnością Spółki przedstawiona w punkcie 2c niniejszego wniosku znajduje pełne zastosowanie również w odniesieniu do samochodów służbowych będących przedmiotem leasingu. W konsekwencji Spółki stoi na stanowisku, iż podatek naliczony od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi użytkowanymi na podstawie umów leasingu w części niepodlegającej odliczeniu również powinien stanowić koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy o CIT.

Należy przy tym podkreślić, iż powyższe stanowisko znajduje poparcie w indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego. Jako przykład można wskazać interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 października 2014 r. (sygn. IBPBI/2/423-779/14/JD), który potwierdził, że „(...) jeżeli wydatki dot. rat leasingowych oraz wydatki związane z używaniem i eksploatacją samochodów osobowych spełniają warunki określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych to tym samym podatek naliczony, który wynika z otrzymywanych faktur i którego Spółka nie ma prawa odliczyć − zgodnie z odrębnymi przepisami − stanowi koszt uzyskania przychodu”. Podobne stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 1 sierpnia 2014 r. (sygn. ITPB3/423-194/14/DK).

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Spółki, wszystkie wydatki związane z pojazdami samochodowymi użytkowanymi na podstawie umów leasingu (tj. raty leasingowe, koszty paliwa, napraw, ubezpieczenia, wydatki na przeglądy, myjnię samochodową, płyny eksploatacyjne etc.) wraz z podatkiem naliczonym w części, w której Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia, stanowią koszty uzyskania przychodów (z uwzględnieniem wskazanych w treści wniosku ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT).

Odpowiedź w zakresie pytania nr 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie kosztów uzyskania przychodów w związku z używaniem samochodów osobowych będących własnością spółki (pytanie nr 1) jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w powyższym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odpowiedź w zakresie pytania nr 2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie kosztów uzyskania przychodów w związku z używaniem przez spółkę samochodów osobowych będących przedmiotem umów leasingu (pytanie nr 2) jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w powyższym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.