Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-951/15/MG
z 3 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 listopada 2015 r. (data wpływu 3 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 grudnia 2015 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

Wnioskodawca S. Sp. z o.o. prowadzi szereg sklepów z odzieżą. Sklepy prowadzone są w lokalach najmowanych od właścicieli lub podmiotów zarządzających centrami handlowymi. S. Sp. z o.o. zawarła Umowę zarządzanie przestrzenią w składzie konsygnacyjnym („Umowa”) ze spółką prawa niemieckiego M. Na podstawie tej umowy spółka M. przesyła do wskazanych sklepów spółki S. Sp. z o.o. (magazynów konsygnacyjnych) oferowany klientom asortyment odzieży. Spółka M. pozostaje właścicielem przesłanej do sklepów S. Sp. z o.o. odzieży do chwili jej sprzedaży klientom sklepów S. Sp. z o.o.

Na podstawie zawartej Umowy spółka S. Sp. z o.o. zobowiązana jest do (1) pieczy nad dostarczoną odzieżą, (2) wdrożenia zintegrowanego z systemem spółki M. systemu komputerowego, za pomocą którego spółka M. stale nadzoruje stany magazynowe odzieży, i który umożliwia spółce M. wycofywanie odzieży z magazynów sklepów oraz wymianę na inny asortyment, (3) sprzedaży odzieży we własnym imieniu klientom sklepów S. Sp. z o.o. za ceny wskazane przez spółkę M. , (4) przestrzegania zakazu sprzedaży hurtowej odzieży.

Jak wynika z powyższego (i z zawartej umowy), spółka S. Sp. z o.o. nie jest uprawniona do zmiany lokalizacji dostarczonej odzieży, a spółka M. jest uprawniona do każdoczesnej kontroli stanu ilościowego i jakościowego odzieży.

Jedynym sposobem dysponowania odzieżą przez S. Sp. z o.o. jest jej sprzedaż klientom sklepów S. Sp. z o.o. (za cenę wskazaną przez spółkę M.). Zgodnie z zawartą umową odzież pozostaje własnością spółki M. do chwili sprzedaży tej odzieży klientom sklepu S. Sp. z o.o. Dopiero po dokonaniu sprzedaży odzieży klientom sklepu S. Sp. z o.o. dokonywane jest rozliczenie pomiędzy S. Sp. z o.o. a M., w tym zapłata ceny za odzież na rzecz spółki M. przez spółkę S. Sp. z o.o. Rozliczenie to dokonywane jest w okresach tygodniowych, co oznacza, że na koniec tygodnia spółka S. Sp. z o.o. przesyła spółce M. informację o wielkości sprzedaży odzieży klientom sklepów, na podstawie którego spółka M. wystawia fakturę. Spółka S. Sp. z o.o. nie otrzymuje wynagrodzenia od spółki M., a jej dochód z prowadzonej działalności wynika z różnicy w cenie odzieży otrzymywanej od klientów sklepów S. Sp. z o.o. oraz uiszczanej na rzecz M.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. W jakim momencie dochodzi do wewnątrzwspólnotowego nabycia odzieży przez spółkę S. Sp. z o.o. od spółki M.?
2. Czy jest to dzień dostawy odzieży do sklepu spółki S. Sp. z o.o., czy dzień sprzedaży tej odzieży klientom sklepu S. Sp. z o.o.?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, do nabycia odzieży dochodzi z chwilą jej sprzedaży klientom sklepu S. Sp. z o.o. Do tej chwili właścicielem odzieży jest spółka M., a spółka S. Sp. z o.o. nie ma prawa do dysponowania odzieżą tak jak właściciel. Jedynym sposobem dysponowania odzieżą jest jej sprzedaż klientom sklepu S. Sp. z o.o. Spółka S. Sp. z o.o. nie może ani samodzielnie ustalać asortymentu oferowanej klientom sklepów odzieży, ani przenosić dostarczonej przez spółkę M. odzieży pomiędzy wieloma sklepami spółki S. Sp. z o.o., gdyż dostarczenie odzieży do określonego sklepu stanowi przypisanie jej do tego właśnie składu konsygnacyjnego zgodnie z zawartą Umową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy o VAT) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 tej ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o VAT przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
      
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
- z zastrzeżeniem art. 10;

2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Na mocy art. 12 ust. 1 ustawy o VAT przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku gdy:

1. towary są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, dla których miejscem dostawy zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 jest terytorium kraju, jeżeli towary te są przemieszczane przez tego podatnika dokonującego ich dostawy lub na jego rzecz;
   
2. przemieszczenie towarów następuje w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
   
3. towary są przemieszczane na pokładach statków, samolotów lub pociągów w trakcie części transportu pasażerów, o której mowa w art. 22 ust. 5, z przeznaczeniem dokonania ich dostawy przez tego podatnika lub na jego rzecz na pokładach tych pojazdów;
   
4. towary mają być przedmiotem czynności odpowiadającej eksportowi towarów dokonanej przez tego podatnika na terytorium państwa członkowskiego, z którego są przemieszczane na terytorium kraju;
   
5. towary mają być przedmiotem czynności odpowiadającej wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 i 2, dokonanej przez tego podatnika na terytorium państwa członkowskiego, z którego są przemieszczane na terytorium kraju;
   
6. towary mają być przedmiotem wykonanych na terytorium kraju na rzecz tego podatnika usług polegających na ich wycenie lub wykonaniu na nich prac, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną z powrotem przemieszczone na terytorium państwa członkowskiego, z którego zostały pierwotnie wywiezione;
   
7. towary mają być czasowo używane na terytorium kraju w celu świadczenia usług przez tego podatnika posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu;
   
8. towary mają być czasowo używane przez tego podatnika na terytorium kraju, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące, pod warunkiem że import takich towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju z uwagi na ich przywóz czasowy byłby zwolniony od cła;
   
9. przemieszczeniu podlega gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej.

Na podstawie art. 12 ust. 2 ustawy o VAT w przypadku gdy ustaną okoliczności, o których mowa w ust. 1, przemieszczenie towarów uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Zgodnie z art. 12a ust. 1 ustawy o VAT przemieszczenie towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, nieposiadającego siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, do magazynu konsygnacyjnego w celu ich dostawy prowadzącemu magazyn konsygnacyjny, oraz dostawę tych towarów, uważa się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1, u prowadzącego magazyn konsygnacyjny, pod warunkiem że:

1. podatnik podatku od wartości dodanej nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny lub zwolniony;
   
2. przechowywane w magazynie konsygnacyjnym towary są przeznaczone do działalności produkcyjnej lub usługowej, z wyłączeniem działalności handlowej, przez prowadzącego magazyn konsygnacyjny;
   
3. prowadzący magazyn konsygnacyjny, przed pierwszym wprowadzeniem przez podatnika podatku od wartości dodanej towarów do tego magazynu, złożył w formie pisemnej naczelnikowi urzędu skarbowego zawiadomienie o zamiarze prowadzenia magazynu konsygnacyjnego zawierające:
   
   1. dane podatnika podatku od wartości dodanej dokonującego przemieszczenia towarów do magazynu konsygnacyjnego oraz prowadzącego magazyn konsygnacyjny, dotyczące ich nazw lub imion i nazwisk, numerów identyfikacyjnych stosowanych na potrzeby odpowiednio podatku od wartości dodanej i podatku, adresu siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej oraz adresu, pod którym znajduje się magazyn konsygnacyjny,
      
   2. oświadczenie podatnika podatku od wartości dodanej, że zamierza dokonywać przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, do magazynu konsygnacyjnego; w oświadczeniu wskazuje się prowadzącego magazyn konsygnacyjny;
4. prowadzący magazyn konsygnacyjny prowadzi ewidencję towarów wprowadzanych do tego magazynu, zawierającą datę ich wprowadzenia, datę pobrania towarów z magazynu, dane pozwalające na identyfikację towarów, a w przypadku, o którym mowa w art. 20b ust. 3 - także dane dotyczące powrotnego przemieszczenia towarów; przepis art. 109 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
   
   
   

Stosownie do art. 12a ust. 2 ustawy o VAT jeżeli zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, nie spełnia wymogów określonych tym przepisem, naczelnik urzędu skarbowego w terminie 7 dni od dnia otrzymania zawiadomienia wzywa do jego uzupełnienia.

Na mocy art. 12a ust. 3 ustawy o VAT prowadzący magazyn konsygnacyjny jest obowiązany zawiadomić w formie pisemnej naczelnika urzędu skarbowego o zmianach danych zawartych w zawiadomieniu, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, w terminie 30 dni od dnia zaistnienia zmian.

W myśl art. 12a ust. 4 ustawy o VAT w przypadku gdy towary przechowywane w magazynie konsygnacyjnym nie zostały pobrane przez okres 24 miesięcy od dnia ich wprowadzenia do tego magazynu, uznaje się, że ich pobranie ma miejsce następnego dnia po upływie tego okresu.

Jak stanowi art. 12a ust. 5 ustawy o VAT w przypadku stwierdzenia braku przechowywanych w magazynie konsygnacyjnym towarów albo całkowitego ich zniszczenia uznaje się, że pobranie towarów miało miejsce w dniu, w którym towary opuściły magazyn albo zostały zniszczone, a jeżeli nie można ustalić tego dnia - w dniu, w którym stwierdzono ich brak albo ich zniszczenie.

Na podstawie art. 12a ust. 6 ustawy o VAT w przypadku użycia lub wykorzystania towarów przechowywanych w magazynie konsygnacyjnym przed ich pobraniem z magazynu konsygnacyjnego uznaje się, że pobranie ma miejsce w dniu użycia lub wykorzystania tych towarów.

Definicja magazynu konsygnacyjnego została zawarta w art. 2 pkt 27c ustawy o VAT, zgodnie z którym przez magazyn konsygnacyjny rozumie się wyodrębnione u podatnika zarejestrowanego jako podatnik VAT UE, o którym mowa w art. 97 ust. 4, miejsce przechowywania na terytorium kraju towarów należących do podatnika podatku od wartości dodanej przemieszczonych przez niego lub na jego rzecz z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do tego miejsca, z którego podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT UE, przechowujący towary, pobiera je, a przeniesienie prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel następuje w momencie ich pobrania.

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 27d ustawy o VAT za prowadzącego magazyn konsygnacyjny - rozumie się podatnika, który przechowuje w magazynie konsygnacyjnym towary i pobiera je z tego magazynu.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Warunkiem uznania transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (dalej WNT), jest aby dostawca i nabywca byli podatnikami i aby dostarczany towar został przewieziony do Polski z innego kraju członkowskiego. W przypadku WNT opodatkowaniu podatkiem VAT podlega czynność nabycia towarów. Co do zasady wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów podlega opodatkowaniu w kraju w którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu. WNT podlega rozliczeniu poprzez samonaliczenie podatku - w ramach tzw. odwrotnego obciążenia - przez nabywcę, który to z tytułu WNT jest podatnikiem czyli podmiotem zobowiązanym do opodatkowania tego nabycia na terytorium kraju. Konsekwencją samonaliczenia podatku z tytułu WNT jest wygenerowanie kwoty podatku należnego jak i naliczonego, który przy spełnieniu określonych warunków może być przez podatnika odliczony.

Na podstawie art. 20 ust. 5 ustawy o VAT w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 20b ust. 1 ustawy o VAT w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów, o którym mowa w art. 12a ust. 1, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą pobrania towarów z magazynu konsygnacyjnego, nie później jednak niż z dniem wystawienia faktury.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii określenia, w którym momencie dochodzi u Wnioskodawcy do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (odzieży) od spółki M.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca –S. Sp. z o.o. prowadzi szereg sklepów z odzieżą. Wnioskodawca zawarł Umowę zarządzanie przestrzenią w składzie konsygnacyjnym ze spółką prawa niemieckiego M. Na podstawie tej umowy spółka M. przesyła do wskazanych sklepów S. sp. z o.o. (magazynów konsygnacyjnych) oferowany klientom asortyment odzieży. Zgodnie z zawartą umową odzież pozostaje własnością spółki M. do chwili sprzedaży tej odzieży klientom sklepu S. Sp. z o.o.

Jedynym sposobem dysponowania odzieżą przez Wnioskodawcę jest jej sprzedaż klientom sklepów Wnioskodawcy.

Odnosząc się do przedstawionego opisu sprawy należy w pierwszej kolejności stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie procedura przechowywania towarów, którą Wnioskodawca nazywa magazynem czy składem konsygnacyjnym, nie jest w istocie magazynem konsygnacyjnym w rozumieniu ustawy o VAT prowadzonym na warunkach określonych w ustawie o VAT, uprawniających do zastosowania szczególnych procedur rozliczeń.

Należy bowiem zauważyć, że zgodnie z cytowanym art. 12a ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT towary przechowywane w magazynie konsygnacyjnym mogą być przeznaczone wyłącznie do działalności produkcyjnej bądź usługowej podatnika prowadzącego taki magazyn, z wyłączeniem działalności handlowej. Natomiast w przypadku Wnioskodawcy towary w postaci odzieży przeznaczone są tylko i wyłącznie do działalności handlowej.

Tym samym w przedmiotowej sprawie nie jest możliwe zastosowanie szczególnej procedury rozpoznawania obowiązku podatkowego przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów z chwilą ich pobrania z magazynu konsygnacyjnego.

Ponadto, biorąc pod uwagę przywołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że u Wnioskodawcy nie dochodzi do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów bowiem Wnioskodawca w stosunku do przedmiotowych towarów (odzieży) nie nabywa prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel. Z wniosku wynika, że towary (odzież) mimo, że są przesyłane do sklepów Wnioskodawcy to aż do chwili ich sprzedaży przez Wnioskodawcę klientom sklepów należących do Wnioskodawcy pozostają własnością spółki prawa niemieckiego M. Ponadto należy zaznaczyć, że jeżeli spółka prawa niemieckiego M. jest podatnikiem podatku od wartości dodanej i dokonuje przemieszczenia towarów do niej należących z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju i towary te służą jej działalności gospodarczej, to wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT występuje u spółki M. sa nie u Wnioskodawcy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.