Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4510-300/15/NL
z 11 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 grudnia 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 30 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat i rat leasingowych dotyczących samochodów będących przedmiotem umów leasingu operacyjnego oraz odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej samochodów osobowych udostępnianych pracownikom do celów służbowych oraz prywatnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2015 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat i rat leasingowych dotyczących samochodów będących przedmiotem umów leasingu operacyjnego oraz odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej samochodów osobowych udostępnianych pracownikom do celów służbowych oraz prywatnych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka akcyjna (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest rezydentem objętym nieograniczonym obowiązkiem podatkowym w Polsce oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”). Głównym przedmiotem działalności Spółki jest zapewnienie właściwego stanu technicznego i wymaganego stanu bieżącego utrzymania jezdni administrowanego odcinka autostrady wraz z poboczami oraz realizacja poboru opłat za przejazd autostradą.

Spółka posiada flotę osobowych samochodów służbowych, które są przydzielone do używania konkretnym pracownikom Spółki. Flotę samochodów służbowych stanowią samochody będące przedmiotem leasingu operacyjnego, jak również samochód stanowiący własność Spółki. Samochody służbowe udostępniane są tym pracownikom Spółki, którzy pełnią funkcje zarządcze (Zarząd Spółki) oraz tym pracownikom, którzy pełnią obowiązki polegające na nadzorze nad zdarzeniami zaistniałymi na odcinku autostrady administrowanym przez Spółkę (w szczególności kolizje i wypadki drogowe).

Powyższe obowiązki mają m.in. formę dyżurów pełnionych poza normalnymi godzinami pracy i wymagają obecności danego pracownika w miejscu zdarzenia, również w porze nocnej i dni świąteczne. Istota powierzonych pracownikom obowiązków powoduje, że wymaga się od nich dużej mobilności i dyspozycyjności. Charakter obowiązków pracowników powoduje również, że często wykonują oni obowiązki służbowe poza siedzibą Spółki, udając się celem ich wykonania bezpośrednio z miejsca zamieszkania (lub powracając prosto do miejsca zamieszkania).

W konsekwencji powyższego, do wypełniania wyżej opisanych obowiązków konieczne jest posiadanie samochodu, który zapewniany jest danemu pracownikowi przez Spółkę. Samochody służbowe mają służyć pracownikom przede wszystkim do realizacji celów służbowych. Jednakże Spółka umożliwia również Pracownikom korzystanie z przydzielonych im samochodów służbowych pobocznie w celach prywatnych, jednak użytek ten nie może w jakikolwiek sposób przeszkadzać w realizacji głównego celu udostępnienia tych samochodów, czyli wykonywaniu obowiązków służbowych.

Podstawą do użytkowania samochodów przez pracowników są umowy o zasadach użytkowania samochodu służbowego zawierane przez Spółkę z każdym pracownikiem indywidualnie. Pracownicy w zawieranych umowach są zobowiązani do odpowiedniego dbania o powierzone samochody, dołożenia wszelkich starań w celu zabezpieczenia i utrzymania samochodu w należytym stanie technicznym, przestrzegania warunków technicznych eksploatacji, stosowania właściwych materiałów eksploatacyjnych oraz przeprowadzania przeglądów i zabiegów określonych w instrukcji obsługi i książce gwarancyjnej samochodu, jak również dbania o stan estetyczny samochodu. Pracownicy ponoszą materialną odpowiedzialność za oddane im do użytkowania samochody oraz właściwą, tj. zgodną z przepisami i ogólnie przyjętymi normami eksploatację samochodu. Pracownicy nie są obciążani przez Spółkę żadnymi dodatkowymi opłatami z tytułu samego udostępnienia samochodów służbowych.

Samochody służbowe będące przedmiotem niniejszego wniosku to samochody osobowe, które nie zostały zgłoszone do właściwego naczelnika urzędu skarbowego jako wykorzystywane wyłącznie w celach działalności gospodarczej, wobec czego Spółka odlicza od wydatków z nimi związanych 50% kwoty VAT naliczonego, w tym od dnia 1 lipca 2015 r. 50% podatku naliczonego przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego lub gazu (dalej: „paliwo”).

Pracownicy dysponujący przydzielonymi samochodami służbowymi zobowiązani są do tankowania paliwa korzystając z wewnętrznej stacji paliw. Każde tankowanie ewidencjonowane jest w systemie elektronicznym pozwalającym na identyfikację tankowanego samochodu. Wyjątkowo, w przypadku wyjazdów poza obszar zwykłej, codziennej eksploatacji, możliwe jest zatankowanie samochodu służbowego na innej stacji paliw za osobną zgodą Spółki. W takim wypadku, pracownik obowiązany jest do przekazania Spółce faktury za zakupione paliwo zawierającej numer rejestracyjny samochodu

Koszty bieżącej eksploatacji samochodów służbowych, przez które Spółka rozumie: koszt paliwa, myjni, płynów i materiałów eksploatacyjnych, kosmetyków samochodowych, koszty napraw, przeglądów i serwisu (dalej: „Koszty Eksploatacji”), ewidencjonowane są w księgach rachunkowych na podstawie faktur wystawianych na Spółkę.

W związku z nowelizacją art. 12 ust. 2a-2c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „Ustawa o PIT”), Spółka dokonała zmian zasad rozliczania korzystania z samochodów służbowych.

Spółka stosuje w zakresie rozliczania korzystania przez Pracowników z samochodów służbowych tzw. system oświadczeń. Zgodnie z założeniami tego systemu, Pracownicy do 4 dnia każdego miesiąca kalendarzowego składają oświadczenia za miesiąc poprzedni, w których:

• wskazują ilość dni wykorzystywania samochodu do celów prywatnych,
• wskazują ilość kilometrów przejechanych w celach prywatnych,
• potwierdzają fakt dokonywania jazd służbowych.
  
  

Na podstawie informacji wskazanych w oświadczeniach Spółka ustala zakres i wartość prywatnego użytku samochodów służbowych przez pracowników.

Spółka ponosi koszty nabycia towarów i usług związanych z eksploatacją samochodów służbowych przez Pracowników, na podstawie faktur wystawionych na Spółkę.

W związku z powyższym zadano m.in następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest uznanie, że Spółka jest uprawniona na gruncie art. 15 ust. 1 i art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat (rat) leasingowych (od samochodów służbowych stanowiących przedmiot leasingu) i odpisów amortyzacyjnych (od samochodów służbowych stanowiących własność Spółki), związanych z wykorzystywaniem przez Pracowników samochodów służbowych do celów mieszanych, tj. zarówno służbowych, jak i prywatnych?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka jest uprawniona na gruncie art. 15 ust. 1 i art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej „ustawa o CIT”), do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat (rat) leasingowych (od samochodów służbowych stanowiących przedmiot leasingu) i odpisów amortyzacyjnych (od samochodów służbowych stanowiących własność Spółki), związanych z wykorzystywaniem przez Pracowników samochodów służbowych do celów mieszanych, tj. zarówno służbowych, jak i prywatnych.

Na gruncie ustawy o CIT obowiązuje generalna zasada wyrażona w jej art. 15 ust. 1, w myśl której, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów niestanowiących kosztów podatkowych. Zatem, jeżeli wydatek związany z używaniem samochodu osobowego na podstawie umowy leasingu spełnia warunki określone w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, stanowi koszt uzyskania na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych. Jednocześnie, przepisy dotyczące podatku dochodowego nie wprowadzają limitów w zakresie zaliczania do kosztów podatkowych opłat leasingowych. W konsekwencji, Spółka jest uprawniona na gruncie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat (rat) leasingowych, uiszczanych w związku z wykorzystywaniem przez Pracowników samochodów służbowych do celów mieszanych, tj. zarówno służbowych, jak i prywatnych.

Powyższe konkluzje poczynione przez Spółkę znajdują uzasadnienie również w interpretacjach indywidualnych wydanych przez organy podatkowe. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 12 grudnia 2014 r., Znak: IBPBI/2/423-1119/14/SD uznał za prawidłowe stanowisko podatnika wskazujące, że W świetle powyższych przepisów stwierdzić należy, że jeżeli Spółka zawarła podatkową umowę leasingu, spełniającą warunki określone w art. 17b ust. 1 ustawy o pdop, to opłaty ustalone w tej umowie, ponoszone przez nią w podstawowym okresie umowy z tytułu używania samochodu osobowego, będą stanowić jej koszt uzyskania przychodów, wraz z podatkiem VAT, w tej części w jakiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług nie podlega on odliczeniu.

Z kolei, na podstawie art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, co do zasady amortyzacji podlegają środki trwałe. Samochody służbowe będące własnością Spółki są środkami trwałymi, gdyż można je sklasyfikować jako środki transportu o wartości powyżej 3500 zł, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są m.in. odpisy amortyzacyjne. Ponadto wnioskując z art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, należy zauważyć, że nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c ustawy o CIT, za koszty uzyskania przychodów nie uznaje się m.in. odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oddanych do nieodpłatnego używania - za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania.

Zdaniem Spółki, przedmiotowy przepis art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c ustawy o CIT w opisanym stanie faktycznym nie znajdzie zastosowania, a Spółka jest uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych do wartości samochodów służbowych odpowiadającej 20.000 euro, z następujących powodów.

Norma zawarta w art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c ustawy o CIT, wskazuje, w ocenie Spółki, że środki trwałe, od których odpisy amortyzacyjne nie podlegają odliczeniu, to środki, z których Spółka nie czerpie korzyści ekonomicznych, gdyż:

• sama nie korzysta z nich w celach związanych z działalnością gospodarczą, a ponadto
• nie czerpie korzyści z ich oddania do używania innemu podmiotowi.
  
  

W sytuacji przedstawionej przez Spółkę powyższe nie ma miejsca. Spółka wskazuje, że pierwotną i główną rolą samochodów służbowych udostępnionych Pracownikom również do użytku prywatnego jest jednak użytek służbowy. Co do zasady w każdym miesiącu używania, pojazdy te służą do wykonywania przez Pracowników obowiązków służbowych, a ich użycie wynika z charakteru pracy Pracowników. Nie można więc uznać, że pojazdy te są „oddane” do nieodpłatnego używania, skoro w rzeczywistości ich użytek służy bezpośrednio Spółce do uzyskania przychodów. Używanie samochodów przez Pracowników w celach prywatnych jest natomiast kwestią poboczną, wynikającą i związaną z ich główną rolą - wykorzystaniem w działalności gospodarczej Spółki.

Ponadto, w ocenie Spółki, udostępnienie samochodów służbowych (zarówno leasingowanych, jak i stanowiących własność Spółki) Pracownikom do użytku mieszanego, w tym prywatnego, stanowi element niepieniężnego wynagrodzenia Pracowników. Pracownik otrzymujący możliwość korzystania z pojazdu do celów prywatnych jest w ten sposób dodatkowo motywowany przez Spółkę do jeszcze lepszego wykonywania obowiązków służbowych. Nie można więc zdaniem Spółki uznać, że poprzez umożliwienie korzystania przez Pracowników z samochodów służbowych w celach prywatnych nie osiąga ona korzyści związanych z jej działalnością gospodarczą. Korzyścią osiągniętą w ten sposób przez Spółkę jest posiadanie odpowiednio zmotywowanej do wykonywania swoich obowiązków kadry zarządzającej.

Powyższe konkluzje poczynione przez Spółkę znajdują uzasadnienie również w interpretacjach indywidualnych wydanych przez organy podatkowe. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 26 maja 2014 r., Znak: IPPB5/423-169/14-2/IŚ, potwierdził stanowisko podatnika, że Spółka przekazując osobom na działalności gospodarczej Urządzenia, stanowiące jej majątek, wie że jest to jedyna możliwość, która pozwoli tym osobom wykonać w terminie zlecenia na jej rzecz. W związku z powyższym takie działanie nie będzie stanowić „oddania do nieodpłatnego używania”. Bowiem, za nieodpłatne używanie uznaje się takie świadczenie, którego spełnienie nie powoduje, po stronie otrzymującego, obowiązkowego wzajemnego świadczenia na rzecz przekazującego środek trwały. Oznacza to, że istotnymi cechami przywoływanego stosunku prawnego są nieodpłatność oraz jednostronność.

Potwierdza to także interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 24 sierpnia 2011 r., Znak: IPTPB1/415-69/11-4/KSU, który analizował stan faktyczny podatnika, udostępniającego pośrednikowi samochód osobowy w celu pozyskiwania nabywców na towary Spółki. W ocenie Organu podatkowego: udostępnienie Pośrednikowi samochodu osobowego, stanowiącego własność Spółki, bez pobierania opłat za korzystanie z niego, nie jest bezpłatnym świadczeniem i nie stanowi wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm., dalej „ustawa CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT), pod warunkiem, że dokona oceny pod kątem celowości i wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym art. 15 ust. 1 ustawy CIT, oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka posiada flotę osobowych samochodów służbowych, które są przydzielone do używania konkretnym pracownikom Spółki. Flotę samochodów służbowych stanowią samochody będące przedmiotem leasingu operacyjnego, jak również samochód stanowiący własność Spółki. Samochody służbowe mają służyć pracownikom przede wszystkim do realizacji celów służbowych. Jednakże Spółka umożliwia również Pracownikom korzystanie z przydzielonych im samochodów służbowych pobocznie w celach prywatnych, jednak użytek ten nie może w jakikolwiek sposób przeszkadzać w realizacji głównego celu udostępnienia tych samochodów, czyli wykonywaniu obowiązków służbowych. Podstawą do użytkowania samochodów przez pracowników są umowy o zasadach użytkowania samochodu służbowego zawierane przez Spółkę z każdym pracownikiem indywidualnie.

Spółka stosuje w zakresie rozliczania korzystania przez Pracowników z samochodów służbowych tzw. system oświadczeń. Na podstawie informacji wskazanych w oświadczeniach Spółka ustala zakres i wartość prywatnego użytku samochodów służbowych przez pracowników. Spółka ponosi koszty nabycia towarów i usług związanych z eksploatacją samochodów służbowych przez Pracowników, na podstawie faktur wystawionych na Spółkę.

Odnosząc się do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat i rat leasingowych dotyczących ww. samochodów wskazać należy, że w myśl art. 17b ust. 1 ustawy o CIT, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

1. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
2. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
3. suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 14 stosuje się odpowiednio.
   
   

Mając na względzie powyższe należy wziąć pod uwagę, że stroną umowy leasingu jest Spółka, a wydatki związane z utrzymaniem przedmiotu leasingu obciążają w całości Spółkę i z tego względu ma ona prawo do zaliczenia opłat (rat) leasingowych do kosztów uzyskania przychodu w całości pomimo, że samochód służbowy został oddany pracownikowi w użytkowanie również do celów prywatnych. Należy także mieć na uwadze, że samochód udostępniony pracownikowi do celów prywatnych jest wykorzystywany w głównej mierze na potrzeby działalności gospodarczej Spółki. Podsumowując, należy stwierdzić, że w sytuacji gdy samochód służbowy, będący przedmiotem umowy leasingu operacyjnego spełniającym warunki określone w art. 17b ust. 1 ustawy o CIT, jest wykorzystywany zarówno w związku z działalnością gospodarczą Spółki, jak i dla celów prywatnych jej pracownika, to koszty związane z uiszczaniem opłat i rat leasingowych związanych z tym samochodem są kosztem uzyskania przychodów Spółki.

Odnosząc się natomiast do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej samochodu będącego własnością Spółki wskazać należy, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 ustawy o CIT. W odniesieniu do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od udostępnionych pracownikom m.in. na cele prywatne samochodów należy zwrócić uwagę na treść art. 16 ust. 1 pkt 4 oraz art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c ustawy o CIT. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania. Natomiast jak stanowi art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c ustawy o CIT, nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oddanych do nieodpłatnego używania za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania. Jednak mając na uwadze fakt, że samochody udostępniane pracownikom służą przede wszystkim celom służbowym i są zakupione na potrzeby działalności gospodarczej Spółki, możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów pełnych odpisów amortyzacyjnych (z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT), gdyż w tym przypadku art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c ustawy o CIT nie ma zastosowania.

Reasumując, Spółka może zaliczyć do kosztów podatkowych wydatki z tytułu opłat i rat leasingowych dotyczących samochodów będących przedmiotem umów leasingu operacyjnego, jeżeli umowy te spełniają warunki określone w art. 17b ust. 1 ustawy o CIT, jak również odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej samochodu będącego własnością Spółki (z uwzględnieniem ograniczenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT) nawet w sytuacji gdy ww. samochody będą wykorzystywane zarówno do celów służbowych jak i prywatnych pracowników Spółki.

Mając powyższe na względzie stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Zaznaczyć jednakże należy, że to na Wnioskodawcy ciąży obowiązek należytego udokumentowania wskazywanych we wniosku wydatków. Przy czym, winny to być dowody umożliwiające w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo - skutkowego poniesionych wydatków z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej, a ponadto potwierdzające racjonalność poniesionych wydatków.

Nadmienić także należy, że zasadność zaliczenia tych wydatków (w szczególności związek pomiędzy ich poniesieniem a osiągnięciem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu), do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem, wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.