Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB2.4511.50.2016.2.AKr
z 26 kwietnia 2016 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2016 r. (data wpływu 15 stycznia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 kwietnia 2016 r. (data wpływu 19 kwietnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wypłaty zaległej emerytury – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2016 r. złożony został wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wypłaty zaległej emerytury.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 4 kwietnia 2016 r., nr 1061-IPTPB2.4511.50.2016.1.AKr, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 4 kwietnia 2016 r. (skutecznie doręczone w dniu 7 kwietnia 2016 r.). W dniu 19 kwietnia 2016 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 13 kwietnia 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w dniu 27 czerwca 2011 r. złożył wniosek o emeryturę po ukończeniu 60 roku życia i przepracowaniu 15 lat w warunkach szczególnych.

Decyzją ZUS z dnia 7 lipca 2011 r. Wnioskodawca otrzymał odmowę przyznania prawa do emerytury. W lipcu 2011 r. Wnioskodawca złożył odwołanie do Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych …... Pierwsza rozprawa odbyła się w dniu 24 października 2011 r. Wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 28 maja 2012 r., Wnioskodawca uzyskał prawo do emerytury od dnia 22 października 2011 r., czyli od dnia następnego po rozwiązaniu umowy o pracę (21 października 2011 r.).

ZUS wniósł odwołanie apelacyjne do Sądu Apelacyjnego ….. Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 28 maja 2013 r. uchylił poprzedni wyrok i skierował sprawę do ponownego rozpoznania, w innym składzie sędziowskim, z powodów proceduralnych.

Ponowne rozpoznanie w Sądzie Okręgowym odbyło się w dniu 11 grudnia 2013 r., a następne w dniu 12 lutego 2014 r. Wyrokiem Sądu z dnia 26 lutego 2014 r. uznano Wnioskodawcy 14 lat 2 miesiące i 22 dni pracy w warunkach szczególnych.

Wnioskodawca złożył odwołanie do Sądu Apelacyjnego. Pierwsza rozprawa odbyła się w dniu 23 kwietnia 2015 r., a następna w dniu 6 sierpnia 2015 r.

Sąd Apelacyjny ….., po wnikliwym rozpoznaniu sprawy i przesłuchaniu świadków, przyznał Wnioskodawcy prawo do emerytury od dnia 22 października 2011 r.

Decyzją ZUS z dnia 19 października 2015 r., Wnioskodawca otrzymał emeryturę. ZUS wpłacił na konto Wnioskodawcy całą naliczoną sumę za cztery lata, w jednej kwocie, po potrąceniu zwiększonego podatku w wysokości 32% - drugiego progu podatkowego. Wnioskodawca otrzymał emeryturę bez odsetek. Wnioskodawca, gdyby otrzymywał emeryturę na bieżąco, czy po pierwszym rozpoznaniu w 2012 r., nie przekroczyłby pierwszego progu podatkowego.

Na długość czasu badania sprawy, terminy rozpraw, Wnioskodawca nie miał żadnego wpływu.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca stwierdził, że kwota emerytury wpłynęła na rachunek bankowy Wnioskodawcy w dniu 23 października 2015 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku):

Czy wypłacona na rzecz Wnioskodawcy emerytura powinna być opodatkowana 18% a nie 32% stawką podatku dochodowego (chodzi o wypłaconą kwotę nadwyżki powyżej kwoty 85 528 zł)?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), wypłacona na Jego rzecz emerytura powinna zostać opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych wg stawki 18% (chodzi o wypłaconą kwotę nadwyżki powyżej kwoty 85 528 zł), w każdym z kolejnych lat podatkowych, za które należny był Wnioskodawcy dochód wynikający z tej emerytury. Wnioskodawca ma świadomość, że zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne. Jednak literalna interpretacja ww. przepisu powoduje, że w przypadku Wnioskodawcy pobór podatku wg stawki 32% jest daleko niesprawiedliwy i narusza podstawowe zasady równości wobec prawa określone w Konstytucji RP. Zgodnie z treścią art. 32 ust. 1 Konstytucji wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne. W przedmiotowej sprawie zasada równego traktowania wobec prawa przejawiać się powinna tym, że pobór podatku i jego wysokość, a ściślej mówiąc stawka, jest w przypadku Wnioskodawcy taka sama jak w przypadku innych osób otrzymujących dochód z tego samego źródła (emerytura). Jak bowiem wskazuje Trybunał Konstytucyjny w swoich orzeczeniach „W demokratycznym państwie prawnym stanowienie i stosowanie prawa nie może być pułapką dla obywatela, a obywatel powinien mieć możliwość układania swoich spraw w zaufaniu, że nie naraża się na niekorzystne skutki prawne swoich decyzji i działań niemożliwe do przewidzenia w chwili podejmowania tych decyzji i działań” (orzeczenie z dnia 3 grudnia 1996 r., K. 25/95, OTK ZU Nr 6/1996, s. 301). Wnioskodawca dochodził swoich praw z tytułu emerytury przed Sądem. Wynikiem tego postępowania było zasądzenie na Jego rzecz zaległej emerytury. Jednak wynik postępowania w sprawie i faktyczna wypłata zaległej emerytury spowodowała, że obciążenie podatkiem Wnioskodawcy jest znacznie większe aniżeli w normalnej sytuacji, w przypadku, gdyby emerytura była wypłacana przez ZUS od początku w należnych terminach i należnej wysokości. W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, cytowany na wstępie przepis art. 11 i art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powinien być intepretowany w zgodzie z podstawowymi zasadami konstytucyjnymi, takimi jak zasada równości obywateli wobec prawa, co uzasadnia przedstawione wyżej stanowisko w sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodu jest m.in. emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 7 cyt. ustawy przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, art. 30f są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wskazany przepis jednoznacznie definiuje, kiedy – co do zasady – powstaje przychód, a mianowicie w tym roku, w którym podatnik go otrzymuje lub jest on stawiany mu do dyspozycji. Dla celów podatkowych przychód uzyskany ze źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy (np. emerytury) jest rozpoznawany w roku podatkowym, w którym faktycznie podatnik go otrzymał, a nie w roku podatkowym, za który był należny.

Zgodnie z art. 34 ust. 1 ww. ustawy – organy rentowe są obowiązane jako płatnicy pobierać zaliczki miesięczne od wypłacanych bezpośrednio przez te organy emerytur i rent, świadczeń przedemerytalnych i zasiłków przedemerytalnych, nauczycielskich świadczeń kompensacyjnych, zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, rent strukturalnych oraz rent socjalnych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że po czterech latach wyjaśniania w ZUS-ie Sąd Apelacyjny przyznał Wnioskodawcy prawo do emerytury od dnia 22 października 2011 r. Decyzją ZUS z dnia 19 października 2015 r. Wnioskodawca otrzymał w dniu 23 października 2015 r. emeryturę. ZUS wpłacił na konto Wnioskodawcy całą naliczoną sumę za cztery lata, w jednej kwocie, po potrąceniu zaliczki na podatek dochodowy wg obowiązującej skali podatkowej tj. 18% i 32% od nadwyżki ponad 85 528 zł.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego oraz wyżej powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że zaległe świadczenie emerytalne otrzymane przez Wnioskodawcę w dniu 23 października 2015 r. jest przychodem 2015 r.

Przepisy prawa nie pozostawiają wyboru co do zaliczenia przychodu do poszczególnych lat podatkowych. W przypadku przychodów ze źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (m.in. emerytury) rokiem podatkowym, za który należy je zsumować z innymi przychodami i opodatkować jest rok kalendarzowy ich otrzymania.

W przypadku Wnioskodawcy jest to 2015 r. To, że dochody były należne za lata wcześniejsze począwszy od 2011 r. nie ma wpływu, w świetle art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na moment opodatkowania. Przychody z emerytury, nawet zaległej są przychodami roku, w którym je wypłacono.

W świetle powyższego nie istnieje możliwość, jak oczekuje tego Wnioskodawca, opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wg stawki 18% kwoty nadwyżki powyżej 85 528 zł, w każdym z kolejnych lat podatkowych, za które należny był Wnioskodawcy dochód wynikający z tej emerytury. Stanowiłoby to naruszenie art. 11 ust. 1 ww. ustawy, który jednoznacznie wskazuje, że przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne. Fakt, że wypłata zaległej emerytury spowodowała, że obciążenie podatkiem Wnioskodawcy jest znacznie większe aniżeli w przypadku, gdyby emerytura była wypłacana przez ZUS od początku w należnych terminach i należnej wysokości wynika z postępowania ZUS w sprawie przyznania emerytury Wnioskodawcy, nie zaś z niewłaściwej interpretacji art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj