Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-440/15/IL
z 25 czerwca 2015 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2015 r. (data wpływu 27 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi w zakresie ustalenia powierzchni użytkowej mieszkania – jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 27 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi w zakresie ustalenia powierzchni użytkowej mieszkania.


We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Wnioskodawczyni jest osobą, która do końca roku, w którym wydano pozwolenie na budowę nie skończyła 36 roku życia (art. 20 ust. 1 pkt 4 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi). Pozwolenie na budowę zostanie wydane po dniu 1 stycznia 2014 r. (art. 20 ust. 3 pkt 2 ww. ustawy).

W tym roku Wnioskodawczyni planuje wraz z małżonkiem wybudować na nieruchomości objętej wspólnością ustawową małżeńską dom jednorodzinny mieszkalny. W skład wskazanego budynku wchodziłyby następujące pomieszczenia: 3 x sypialnia, salon z jadalnią, kuchnia, łazienka, wc, hol, wiatrołap, spiżarnia.

Oprócz tego w bryle budynku znajdowałyby się następujące pomieszczenia przynależne: garaż oraz znajdująca się w jego obrębie kotłownia.

W kotłowni z kolei ma się znajdować piec gazowy dwufunkcyjny (wykorzystywany zarówno do ogrzewania domu, jak i do podgrzewania wody) umieszczony na stałe, o mocy 20 kW, podłączony do sieci gazowej na mocy odpowiedniej umowy zawartej z przedsiębiorcą przesyłowym.

Pomieszczenie, w którym będzie się znajdował kocioł gazowy zbudowane będzie z ognioodpornej cegły typu silka, podłoga będzie wodoszczelna (posadzka ceramiczna). Oprócz tego zostanie skonstruowany system odprowadzania spalin za pośrednictwem przewodu kominowego, w pomieszczeniu zaprojektowany jest również komin wentylacyjny

W związku z planowaną inwestycją Wnioskodawczyni zamierza skorzystać z instytucji zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego własnego mieszkania, którą reguluje rozdział 4 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.


Czy kotłownia tj. pomieszczenie w którym znajdować się będzie kocioł na paliwo gazowe wraz z niezbędną infrastrukturą (instalacją) towarzyszącą należy wliczyć do powierzchni użytkowej mieszkania w myśl art. 20 ust. 3 pkt 3 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi?


Zdaniem Wnioskodawczyni kotłownia nie zalicza się do powierzchni mieszkania, gdyż nie spełnia celów mieszkalnych, ale jest niezbędna do realizowania warunków bytowych Wnioskodawczyni i jej małżonka stanowi przy tym pomieszczenie gospodarcze (przynależne, techniczne), a nie pomieszczenie mieszkalne.

Według Wnioskodawczyni należy zaznaczyć, że w ustawie o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, ani w innych aktach prawnych, do których odsyła wskazana ustawa brak jest definicji pomieszczenia jakim jest kotłownia, brak zatem w tym zakresie definicji legalnej. W związku z tym należy odwołać się do pojęcia jakie jest stosowane w mowie potocznej.

Zgodnie ze znaczeniem słownikowym kotłownia to budynek lub pomieszczenie, w których zainstalowane są kotły podgrzewające wodę lub wytwarzające parę.

Wnioskodawczyni wskazuje , iż z art. 2 pkt 3 ww. ustawy wynika, że lokal mieszkalny w myśl tej ustawy to samodzielny lokal mieszkalny w rozumieniu art. 2 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 oraz z 2004 r. Nr 141, poz. 1492 ) znajdujący się w budynku, w skład którego wchodzą co najmniej dwa takie lokale.

Treść z kolei art. 2 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy o własności lokali brzmi następująco: „Samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych”.

Izba z kolei (z uwagi na brak definicji legalnej w ustawie o własności lokali) zgodnie ze słownikiem PWN to pomieszczenie mieszkalne, zaś wg Wielkiego Słownika W. Doroszewskiego izba to: pomieszczenie mieszalne, pokój, komnata, sala.

Z powyższego zapisu ustawy o własności lokali (art. 2 ust. 2 zdanie pierwsze in fine) wynika, że w skład lokalu mieszkalnego wchodzą poza pomieszczeniami mieszkalnymi również pomieszczenia pomocnicze.

Art. 2 ust. 4 ww. ustawy wskazuje nadto na pomieszczenia przynależne do lokalu wskazując, że do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż.

Zwrot przy tym „w szczególności" oznacza, że wyliczenie pomieszczeń przynależnych nie jest katalogiem zamkniętym, zatem można wymienić inne pomieszczenia przynależne jak np. schowek, magazyn, kotłownia.

Innymi słowy to „oznacza, że pomieszczeniami przynależnymi mogą być także pomieszczenia o innych funkcjach, stanowiące wraz z całym lokalem własność tej samej osoby" (Bończak-Kucharczyk Ewa, Komentarz do art. 2 : Własność lokali i wspólnota mieszkaniowa. Komentarz, LEX 2012).

Wnioskodawczyni podnosi, iż ww. autorka wskazuje, że „pomieszczeń przynależnych nie należy mylić z wymienionymi w art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali pomieszczeniami pomocniczymi. Te ostatnie stanowią nieodłączny składnik głównej części lokalu i służą tej samej funkcji (zaspokajaniu tych samych potrzeb) - są razem z izbami wydzielone trwałymi ścianami w obrębie budynku, toteż nie da się ich ani fizycznie, ani pod względem własności oddzielić od tej części głównej lokalu. Istnienie takich pomieszczeń pomocniczych może być czasem konieczne, by lokal mógł samodzielnie pełnić przypisaną mu funkcję, ale też czasem pomieszczenia te mogą wcale nie występować.

Pomieszczenia pomocnicze stanowią zatem integralną część lokalu, są wraz z nim wydzielone trwałymi ścianami w obrębie budynku i nie mogą być od lokalu odłączone bez jego fizycznego i funkcjonalnego zniszczenia (pomieszczeniem pomocniczym może być np. spiżarnia usytuowana między kuchnią a pokojem).

Natomiast pomieszczenia przynależne nie tylko mogą być fizycznie oddzielone od głównej części lokalu, ale także, nawet gdy są używane przez właściciela konkretnego lokalu (i wobec tego powinny zostać zbyte wraz z tym lokalem, jak sugeruje art. 2 ust. 4 ustawy o własności lokali ), mogą faktycznie zostać oddzielone od lokalu w sensie własnościowym"

Wnioskodawczyni wskazuje, iż WSA w Gdańsku w wyroku z dnia 10 czerwca 2010 r., III SA/Gd 185/10, wyjaśnił że «kryterium charakteryzującym "pomieszczenie pomocnicze" w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali jest jego funkcja, zaś kryterium charakteryzującym "pomieszczenie przynależne" jest jego położenie»

Ten sam Sąd w wyroku z dnia 9 lipca 2009 r. I SA/Gd 351/09, wskazał, że „przez pojęcie pomieszczenia przynależnego należy rozumieć pomieszczenie, które w sensie funkcjonalnym nie stanowi przestrzeni przeznaczonej do bezpośredniego zaspokajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, lecz służyć może wyłącznie zaspokojeniu innych potrzeb danych osób, które korzystają z samodzielnego lokalu mieszkalnego. Brak więc tutaj takiego bezpośredniego związku danego pomieszczenia przynależnego z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych ludzi".

Wnioskodawczyni podnosi również, iż WSA w Szczecinie w wyroku z dnia 24 września 2008 r., II SA/Sz 515/08, uznał, że: «Podział pomieszczeń na "izby" i "pomieszczenia pomocnicze" oparty został na kryterium funkcjonalnym, podczas gdy wyróżnienie "pomieszczeń przynależnych" opiera się na kryterium położenia. Ze sformułowania: "izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych" można wysnuć wniosek, że "izbami" są te pomieszczenia, w których mieszkańcy - co do zasady - stale przebywają, zaś "pomieszczeniami pomocniczymi" te z nich, które ten stały pobyt w izbach ułatwiają lub wręcz umożliwiają. Przy takim rozumieniu komentowanych przepisów izbami będą pokoje, zaś przedpokój i łazienka to pomieszczenia pomocnicze".

Pojęcie "pomieszczenia przynależnego" w sensie prawnym stanowi wprawdzie część składową lokalu mieszkalnego, jednakże w sensie funkcjonalnym nie jest "przestrzenią" przeznaczoną dla bezpośredniego zaspokajania "mieszkaniowych" potrzeb ludzi, natomiast służy zaspokajaniu "innych potrzeb" tych osób, które korzystają z "samodzielnego lokalu mieszkalnego" (Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 marca 2003 r. III RN 29/02, M.Podat. 2003/5/29).

Zatem pomieszczenie pomocnicze zawsze wchodzi w skład lokalu, zaś pomieszczenie przynależne może, ale nie musi przynależeć do lokalu. [Bieniek Gerard, ustawa o własności lokali w praktyce notarialnej (wybrane zagadnienia). Teza nr 2 Nowy Przegląd Notarialny, nr 6/2000, s.35]

Pomieszczenie pomocnicze co do zasady powinno pozostawać w obrębie lokalu (G. Bieniek, Z. Marmaj. Własność lokali. Komentarz. Warszawa 2006 str. 42).

Wnioskodawczyni wskazuje, iż w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 lutego 2011 r. I OSK 1449/10, wskazano, że w skład lokalu mogą także wchodzić pomieszczenia przynależne, o których mówi art. 2 ust. 4 ustawy o własności lokali, które są w sensie prawnym częściami składowymi lokalu, co oznacza, że będą własnością tej samej osoby, do której należy lokal, a ich powierzchnia będzie wliczana do powierzchni lokalu, przy czym pomieszczenia te nie są przeznaczone do bezpośredniego zaspokajania potrzeb mieszkaniowych, lecz służą zaspokajaniu innych potrzeb tych osób, które korzystają z samodzielnego lokalu mieszkalnego.

Jako przykłady takich pomieszczeń ustawa wskazuje strych, piwnicę, garaż, komórkę. Wszystkie przykładowo wymienione w art. 2 ust. 4 pomieszczenia przynależne to pomieszczenia, które nie mają charakteru mieszkalnego. Ponadto, biorąc pod uwagę brzmienie przepisu nie budzi też wątpliwości, że owe pomieszczenia mogą ale nie muszą przylegać bezpośrednio do lokalu, a nawet mogą być położone poza budynkiem, w którym znajduje się dany lokal. Muszą być jednak położone w granicach tej samej nieruchomości gruntowej.

Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o pomocy państwa w nabyciu mieszkania przez młodych ludzi dom jednorodzinny to budynek mieszkalny jednorodzinny w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623, z późn. zm.), w którym znajduje się wyłącznie lokal mieszkalny.

Z art. 3 pkt 2a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane wynika, że gdy mowa o budynku mieszkalnym jednorodzinnym - należy przez to rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku.


Budynek mieszkalny odpowiada definicji budynku mieszkalnego jednorodzinnego wówczas, gdy spełnia łącznie następujące przesłanki:


  1. jest budynkiem wolno stojącym albo budynkiem w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, b) służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, c) stanowi konstrukcyjnie samodzielną całość, d) dopuszcza się wydzielenie w nim nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku. (Despot-Mładanowicz A. w: Plucińska-Filipowicz A. (red.),Prawo budowlane. Komentarz, Komentarz do art. 3 ustawy, LEX 2014)

Zasadnicza różnica pomiędzy budynkiem gospodarczym, a budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym jest taka, że budynek mieszkalny służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, natomiast budynki gospodarcze przeznaczone są do innych celów niż zamieszkanie w nich ludzi (Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 marca 2011 r., II OSK 445/10).

W opinii Wnioskodawczyni w myśl ustawy o pomocy państwa w nabyciu mieszkania przez młodych ludzi zatem budynkiem jednorodzinnym jest budynek mieszkalny jednorodzinny, w którym znajduje się tylko lokal mieszkalny (nie znajduje się lokal użytkowy w myśl ustawy Prawo budowlane).

Według Wnioskodawczyni wskazać należy, że skoro „lokal mieszkalny" występuje w liczbie pojedynczej, to aby kwalifikować się objęciem pomocą państwa w myśl ustawy o pomocy państwa w nabyciu mieszkania przez młodych ludzi należy wybudować dom jednorodzinny zawierający jeden mieszkalny Taki budynek też zamierza wybudować Wnioskodawczyni.

Skoro zdaniem Wnioskodawczyni ww. ustawa odsyła do definicji lokalu zawartej w ustawie o własności lokali w budynku jednorodzinnym znajduje się zaś taki lokal, to nie ma przeszkód aby poza izbami (pomieszczeniami mieszkalnymi) objąć tym pojęciem również pomieszczenia pomocnicze i przynależne.

Wnioskodawczyni podnosi również, że zgodnie natomiast z art. 2 pkt 5 ustawy o pomocy państwa w nabyciu mieszkania przez młodych ludzi mieszkanie w świetle wskazanej ustawy to - lokal mieszkalny albo dom jednorodzinny, zaś z art. 2 pkt 7 ww. ustawy wynika, że przez pojęcie powierzchnia użytkowa mieszkania należy rozumieć powierzchnię użytkową lokalu w rozumieniu art. 2 ust 1 pkt 7 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego.

Z tego ostatniego aktu prawnego zdaniem Wnioskodawczyni wynika, że należy przez to rozumieć powierzchnię wszystkich pomieszczeń znajdujących się w lokalu, a w szczególności pokoi, kuchni, spiżarni, przedpokoi, alków, holi. korytarzy, łazienek oraz innych pomieszczeń służących mieszkalnym i gospodarczym potrzebom lokatora, bez względu na ich przeznaczenie i sposób używania. Za powierzchnię użytkową lokalu nie uważa się powierzchni balkonów, tarasów i loggii, antresoli, szaf i schowków w ścianach, pralni, suszarni, wózkowni, strychów, piwnic i komórek przeznaczonych do przechowywania opału.

W ocenie Wnioskodawczyni analogicznie trzeba potraktować kotłownię jako znajdującą się katalogu pomieszczeń wyłączonych z powierzchni użytkowej mieszkania (lokalu mieszkalnego), gdyż jest to pomieszczenie przynależne.

Według rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 3 czerwca 2014 r. w sprawie metodologii obliczania charakterystyki energetycznej budynku i lokalu mieszkalnego lub części budynku stanowiącej samodzielną całość techniczno-użytkową oraz sposobu sporządzania i wzorów świadectw charakterystyki energetycznej, jeśli mowa o systemie ogrzewczym - należy przez to rozumieć system techniczny zapewniający dostawę energii użytkowej na potrzeby ogrzewania i wentylacji pomieszczeń w budynku, lokalu mieszkalnym lub części budynku stanowiącej samodzielną całość techniczno-użytkową (§ 2 pkt 1 rozporządzenia). Zaś gdy mowa o systemie przygotowania ciepłej wody użytkowej - należy przez to rozumieć system techniczny zapewniający dostawę energii użytkowej na potrzeby przygotowania ciepłej wody użytkowej w budynku, lokalu mieszkalnym lub części budynku stanowiącej samodzielną całość techniczno-użytkową (§ 2 pkt 2 rozporządzenia).

Zatem w ocenie Wnioskodawczyni w myśl tego aktu należy traktować pomieszczenie kotłowni jako pomieszczenie techniczne skoro składa się ona na system techniczny mający na celu pełnienie funkcji ogrzewczej i przygotowania ciepłej wody użytkowej.

Z kolei w § 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie zawarto określone definicje, które można w drodze analogii i pomocniczo stosować w niniejszej sprawie:

Gdy mowa o mieszkaniu należy przez to rozumieć zespół pomieszczeń mieszkalnych i pomocniczych, mający odrębne wejście, wydzielony stałymi przegrodami budowlanymi, umożliwiający stały pobyt ludzi i prowadzenie samodzielnego gospodarstwa domowego (§ 3 pkt 9 rozporządzenia)

Przez pojęcie pomieszczenia mieszkalnego należy rozumieć pokoje w mieszkaniu, a także sypialnie i pomieszczenia do dziennego pobytu ludzi w budynku zamieszkania zbiorowego (§ 3 pkt 10 rozporządzenia).

Z kolei, gdy mowa o pomieszczeniu pomocniczym - należy przez to rozumieć pomieszczenie znajdujące się w obrębie mieszkania lub lokalu użytkowego służące do celów komunikacji wewnętrznej, higieniczno-sanitarnych, przygotowywania posiłków, z wyjątkiem kuchni zakładów żywienia zbiorowego, a także do przechowywania ubrań, przedmiotów oraz żywności (§ 3 pkt 11 rozporządzenia),

Natomiast mówiąc o pomieszczeniu technicznym należy przez to rozumieć pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku (§ 3 pkt 12 rozporządzenia), zaś pomieszczeniu gospodarczym - należy przez to rozumieć pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych (§ 3 pkt 13 rozporządzenia).

Według Wnioskodawczyni w myśl wskazanego wyżej aktu wykonawczego kotłownię należy traktować jako pomieszczenie techniczne, zaś miejsce w którym jest przechowywany opał jako pomocnicze gospodarcze.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazuje, iż zgodnie z § 133 ust. 1 rozporządzenia instalację ogrzewczą wodną stanowi układ połączonych przewodów wraz z armaturą, pompami obiegowymi, grzejnikami i innymi urządzeniami, znajdujący się za zaworami oddzielającymi od źródła ciepła, takiego jak kotłownia (...). Zatem w myśl tego przepisu kotłownia traktowana jest jako źródło ciepła.

Zważyć też należy, że pomieszczenia kotłowni w myśl przytoczonego rozporządzenia muszą spełniać określone wymogi, bardziej rygorystyczne w stosunku do wymogów w zakresie pomieszczeń mieszkalnych. Wymogi te zawarte są w § 136 oraz w § 220 rozporządzenia.

Według Wnioskodawczyni wskazane powyżej akty prawne można stosować w niniejszym przypadku, gdyż są to akty wykonawcze do ustawy Prawo budowlane, do której odsyła ustawa o pomocy państwa w nabyciu mieszkania przez młodych ludzi. Ponadto znajdują się one w ramach gałęzi prawa administracyjnego oraz zostały wydane przez autora projektu ww. ustawy.

Projektodawcą - wnioskodawcą o podjęcie prac legislacyjnych był Minister Transportu, Budownictwa Gospodarki Morskiej (od 27 listopada 2013 r. na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 listopada 2013 r. w sprawie utworzenia Ministerstwa Infrastruktury i Rozwoju oraz zniesienia Ministerstwa Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej - Minister Infrastruktury i Rozwoju). Projekt z dnia 18 stycznia 2013 r. wpłynął do Sejmu z dniem 27 maja 2013 r.

Z uzasadnienie projektu ww. ustawy wynika, że „wykluczone są więc przypadki finansowania ze środków kredytu takich powierzchni jak garaż, miejsce postojowe czy pomieszczenie gospodarcze stanowiące odrębne nieruchomości użytkowe lub części takich nieruchomości".

Z kolei z wytycznych autora ustawy wynika że do powierzchni użytkowej w rozumieniu ww. ustawy nie wlicza się powierzchni kotłowni (pomieszczenia, w którym znajdują się urządzenia grzewcze).

Wnioskodawczyni podnosi, iż w analogicznym stanie faktycznym Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy uznał stanowisko podatnika za prawidłowe (interpretacja indywidualna z dnia 26 maja 2014 r. sygn. ITPB2/415-211/14/IL).

W ocenie Wnioskodawczyni warto także przytoczyć fragment uzasadnienia wyroku wydanego co prawda pod rządami ustawy z dnia 28 lipca 1983 roku o podatku od spadków i darowizn w zakresie korzystania z tzw. ulgi mieszkaniowej. Jednakże w art. 16 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy również jest mowa o powierzchni użytkowej lokalu.

W orzeczeniu tym (wyrok NSA z dnia 2 grudnia 1998 roku, III SA 7365/98), wskazano, że rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie określa w par. 3 pkt 12 jako piwnicę część budynku przeznaczoną na pomieszczenia gospodarcze lub techniczne, w których poziom podłogi ze wszystkich stron znajduje się poniżej terenu. Zarówno z wyjaśnień samego podatnika, jak i ze złożonej przez niego dokumentacji technicznej, wynika, że tylko kotłownia może być zaliczona do piwnic w podanym wyżej znaczeniu. Pozostała część (oprócz garażu) to pomieszczenia mieszkalne zaliczane do powierzchni użytkowej w rozumieniu ustawy (art. 16 ust. 4). Zgodnie przy tym z Polską Normą PN-ISO 9836:1997 „ Właściwości użytkowe w budownictwie - Określanie i obliczanie wskaźników powierzchniowych i kubaturowych" 5.1.7.1 powierzchnia użytkowa jest to część powierzchni kondygnacji netto, która odpowiada celom i przeznaczeniu budynku, zaś z pkt 5.1.7.3 wynika, że powierzchnie użytkowe klasyfikowane są zgodnie z celem i przeznaczeniem budynków, dla których są one wznoszone. Dzieli się je zwykle na powierzchnie użytkowe podstawowe i powierzchnie użytkowe pomocnicze. Zgodnie z pkt 5.1.8.1 lit c) powierzchnia usługowa jest to część powierzchni kondygnacji netto, przeznaczona na usytuowanie instalacji i urządzeń technicznych, takich jak instalacje ogrzewania i ciepłej wody.

Z powyższej normy wynika zatem, że pomieszczenie kotłowni wliczane będzie do powierzchni usługowej lokalu, nie zaś do powierzchni mieszkalnej.

Kotłownia ma jedynie pośredni związek z zamieszkiwaniem, traktowana być powinna jako pomieszczenie przynależne (gospodarcze, techniczne). Ponadto będzie niejako posadowiona w części budynku przeznaczonej na garaż, który nie zalicza się do powierzchni użytkowej mieszkania w myśl powołanych wyżej przepisów prawa.

Zdaniem Wnioskodawczyni kotłownia jako pomieszczenie nie związane z zamieszkiwaniem, a jednak funkcjonalnie związane z realizacją potrzeb mieszkaniowych pod względem technicznym i gospodarczym, nie wlicza się do powierzchni użytkowej mieszkania, albowiem jest pomieszczeniem przynależnym.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.


Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi (Dz. U. z 2013 r. poz. 1304 z późn. zm.) ustawa określa zasady udzielania ze środków Funduszu Dopłat finansowego wsparcia w związku z nabyciem lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego, będącego pierwszym własnym mieszkaniem, oraz reguluje zasady zwrotu ze środków budżetu państwa części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez osoby fizyczne w związku z budową pierwszego własnego mieszkania.


W myśl art. 2 ww. pkt 3, 4, 5 i 7 ww. ustawy użyte w ustawie określenia oznaczają:


  • lokal mieszkalny - samodzielny lokal mieszkalny w rozumieniu art. 2 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 oraz z 2004 r. Nr 141, poz. 1492) znajdujący się w budynku, w skład którego wchodzą co najmniej dwa takie lokale;
  • dom jednorodzinny - budynek mieszkalny jednorodzinny w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623, z późn. zm.), w którym znajduje się wyłącznie lokal mieszkalny,
  • mieszkanie - lokal mieszkalny albo dom jednorodzinny,
  • powierzchnia użytkowa mieszkania - powierzchnia użytkowa lokalu w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266, z późn. zm.).


Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy osoba fizyczna, która po dniu 1 stycznia 2014 r. poniosła wydatki na zakup materiałów budowlanych, ma prawo ubiegać się o zwrot części tych wydatków, zwany dalej "zwrotem wydatków".


Z art. 20 ust. 3 ww. ustawy wynika, że o zwrot wydatków można się ubiegać, jeżeli:


  1. wydatki zostały poniesione w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych w związku z:


    1. budową domu jednorodzinnego albo
    2. nadbudową lub rozbudową budynku na cele mieszkalne lub przebudową (przystosowaniem) budynku niemieszkalnego, jego części lub pomieszczenia niemieszkalnego na cele mieszkalne, w wyniku których powstał lokal mieszkalny;


  2. przedsięwzięcie, o którym mowa w pkt 1, było realizowane na podstawie pozwolenia na budowę wydanego po dniu 1 stycznia 2014 r.;
  3. powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego, o których mowa w pkt 1, nie przekracza odpowiednio:


    1. 75 m2 i 100 m2,
    2. 85 m2 i 110 m2 - w przypadku gdy osoba fizyczna w dniu wydania pozwolenia na budowę, o którym mowa w pkt 2, wychowywała przynajmniej troje dzieci spełniających warunki, o których mowa w art. 7 ust. 2;


  4. osoba fizyczna do końca roku kalendarzowego, w którym wydano pozwolenie na budowę lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego, nie ukończyła 36 lat;
  5. do dnia złożenia wniosku o zwrot wydatków osoba fizyczna nie była:


    1. właścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego,
    2. osobą, której przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, którego przedmiotem jest lokal mieszkalny lub dom jednorodzinny,
    3. właścicielem lub współwłaścicielem budynku, jeżeli jego udział w przypadku zniesienia współwłasności obejmowałby co najmniej jeden lokal mieszkalny

- z wyłączeniem domu jednorodzinnego albo lokalu mieszkalnego, o którym mowa w pkt 1.


W myśl art. 21 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi zwrot wydatków dotyczy wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT, udokumentowanych fakturami wystawionymi dla osoby fizycznej od dnia wydania pozwolenia na budowę, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 2, do dnia 30 września 2018 r.

Zgodnie z art. 21 ust. 2 ww. ustawy dokumentem stanowiącym podstawę do obliczenia kwoty zwrotu wydatków jest faktura wystawiona dla osoby fizycznej.

Stosownie do art. 21 ust. 8 ww. ustawy Minister właściwy do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych ogłosi, w drodze obwieszczenia, wykaz materiałów budowlanych uwzględniający materiały budowlane, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT.

Należy wskazać, iż obowiązuje wykaz zawarty w załączniku do obwieszczenia Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 24 grudnia 2013 r. w sprawie ogłoszenia obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r. wykazu materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT (Dz. Urz. MIiR z 2013, poz. 6).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi prawo do zwrotu wydatków przysługuje pod warunkiem, że osoba fizyczna lub jej małżonek nie dokonywali czynności, o których mowa w art. 20 ust. 1, jako podatnicy podatku od towarów i usług, w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Z art. 23 ust. 2 ww. ustawy wynika, że wniosek o zwrot wydatków osoba fizyczna składa raz, nie później niż do dnia 31 grudnia roku, w którym zgodnie z prawem miało miejsce przystąpienie do użytkowania wybudowanego lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego.

Jeżeli osoba fizyczna pozostaje w związku małżeńskim, wniosek o zwrot wydatków może być złożony wspólnie z małżonkiem albo odrębnie przez jednego z małżonków. Złożenie wniosku o zwrot wydatków przez jednego z małżonków traktuje się na równi ze złożeniem przez niego oświadczenia o upoważnieniu go przez jego współmałżonka do złożenia wniosku o zwrot wydatków. Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania (art. 23 ust. 3 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni jest osobą, która do końca roku, w którym wydano pozwolenie na budowę nie skończyła 36 roku życia (art. 20 ust. 1 pkt 4 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi). Pozwolenie na budowę zostanie wydane po dniu 1 stycznia 2014 r. (art. 20 ust. 3 pkt 2 ww. ustawy).

W tym roku Wnioskodawczyni planuje wraz z małżonkiem posadowić na nieruchomości objętej wspólnością ustawową małżeńską dom jednorodzinny mieszkalny. W skład wskazanego budynku wchodziłyby następujące pomieszczenia: 3 x sypialnia, salon z jadalnią, kuchnia, łazienka, wc, hol, wiatrołap, spiżarnia.

Oprócz tego w bryle budynku znajdowałyby się następujące pomieszczenia przynależne: garaż oraz znajdująca się w jego obrębie kotłownia.

W kotłowni z kolei ma się znajdować piec gazowy dwufunkcyjny (wykorzystywany zarówno do ogrzewania domu, jak i do podgrzewania wody) umieszczony na stałe, o mocy 20 kW, podłączony do sieci gazowej na mocy odpowiedniej umowy zawartej z przedsiębiorcą przesyłowym.

Pomieszczenie, w którym będzie się znajdował kocioł gazowy zbudowane będzie z ognioodpornej cegły typu silka, podłoga będzie wodoszczelna (posadzka ceramiczna). Oprócz tego zostanie skonstruowany system odprowadzania spalin za pośrednictwem przewodu kominowego, w pomieszczeniu zaprojektowany jest również komin wentylacyjny

W związku z planowaną inwestycją Wnioskodawczyni zamierza skorzystać z instytucji zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego własnego mieszkania, którą reguluje rozdział 4 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi.

Stosownie do art. 2 pkt 7 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi powierzchnia użytkowa mieszkania jest rozumiana jako powierzchnia użytkowa lokalu w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U z 2005 r. Nr 31, poz. 266 z późn. zm.). Zgodnie z powołanym przepisem przez powierzchnię użytkową lokalu należy rozumieć powierzchnię wszystkich pomieszczeń znajdujących się w lokalu, a w szczególności pokoi, kuchni, spiżarni, przedpokoi, alków, holi, korytarzy, łazienek oraz innych pomieszczeń służących mieszkalnym i gospodarczym potrzebom lokatora, bez względu na ich przeznaczenie i sposób używania; za powierzchnię użytkową lokalu nie uważa się powierzchni balkonów, tarasów i loggii, antresoli, szaf i schowków w ścianach, pralni, suszarni, wózkowni, strychów, piwnic i komórek przeznaczonych do przechowywania opału.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi pod pojęciem mieszkania należy rozumieć lokal mieszkalny, albo dom jednorodzinny. Zatem powierzchnię użytkową w przypadku domu jednorodzinnego, należy rozumieć w sposób analogiczny jak powierzchnię użytkową lokalu mieszkalnego.

W myśl art. 2 pkt 4 ww. ustawy dom jednorodzinny to budynek mieszkalny jednorodzinny w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623, z późn. zm.), w którym znajduje się wyłącznie lokal mieszkalny. Zgodnie z art. 3 pkt 2a tej ustawy przez budynek mieszkalny jednorodzinny należy rozumieć budynek wolnostojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku.

Wskazać należy również, iż zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 3 ww. ustawy przez lokal mieszkalny, należy rozumieć samodzielny lokal mieszkalny w rozumieniu art. 2 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 oraz z 2004 r. Nr 141, poz. 1492) znajdujący się w budynku, w skład którego wchodzą co najmniej dwa takie lokale;

Samodzielnym lokalem mieszkalnym, stosownie do art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Ustawa ta w art. 2 ust. 4 oprócz pomieszczeń pomocniczych wyodrębnia również pomieszczenia przynależące do lokalu, zgodnie z którym do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".

Należy wskazać, że ustawodawca określając definicję pomieszczeń przynależnych nie utworzył zamkniętego katalogu tych pomieszczeń, wskazując jedynie, jakie pomieszczenia w szczególności należy uznać za pomieszczenia przynależne. Wyliczenie ustawowe ma więc charakter otwarty. Wyodrębniając pojęcie pomieszczeń przynależnych ustawodawca wprowadza wyraźnie rozróżnienie pomiędzy dwoma pojęciami: pomieszczeniami pomocniczymi i pomieszczeniami przynależnymi.

W związku z tym można przyjąć, że powierzchnia pomieszczeń przynależnych do lokalu mieszkalnego nie stanowi części składowej powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego jako takiego.

Biorąc powyższe pod uwagę uzasadnione wydaje się stwierdzenie, że pomieszczenie w domu jednorodzinnym (kotłownia), w którym znajdować się będzie kocioł na paliwo gazowe wraz z niezbędną infrastrukturą (instalacją) towarzyszącą i które służy do technicznej obsługi budynku należy uznać za pomieszczenie przynależne, przez co jego powierzchnia nie jest zaliczana do powierzchni użytkowej budynku, budowa którego uprawnia do skorzystania z prawa do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-561 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012, poz. 270 ze zm.).


Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj