INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2011r. (data wpływu do tut. Biura 14 listopada 2011r.), uzupełnionym w dniu 31 stycznia 2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych tytułem:

• opłat za energię, wodę, ścieki, ochronę i monitoring obiektu oraz zakupu opału, zużytych w celu wytworzenia środka trwałego (pensjonatu) – jest prawidłowe,
• zakupu usług księgowych i usług telekomunikacyjnych – jest prawidłowe,
• zakupu wskazanych we wniosku drobnych zużywających się przedmiotów i drobnych urządzeń – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wskazanych we wniosku wydatków ponoszonych w związku z budową pensjonatu. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 17 stycznia 2012r. Znak: IBPBI/1/415-1151/11/AP, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 31 stycznia 2012r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 20 kwietnia 2011r. Wnioskodawczyni rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie wynajmu pokoi i żywienia, sklasyfikowaną wg PKD 55.20.Z – Obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania, opodatkowaną na „zasadach ogólnych”, wg skali podatkowej. Na potrzeby tej działalności podjęła inwestycję – budowę pensjonatu. Od momentu rozpoczęcia działalności, tj. od kwietnia 2011r. aż do momentu całkowitego ukończenia inwestycji nie będzie świadczyć usług wynajmu pokoi, w związku z czym wszelkie koszty ponoszone w tym okresie są bezpośrednio związane z trwającą inwestycją. Wśród ww. kosztów są między innymi:

1. przedmioty zużywające się bardzo szybko tj. rękawice robocze, ostrza, wałki malarskie, pace, wiertła, gąbki szlifujące, kielnie, pędzle, plandeki ochronne i folie malarskie, szpachle, zdzieraki do tynków, miary zwijane, taśmy klejące, czyściki do pian, polerdyski, noże, mieszadła do zapraw, żarówki, sznurki murarskie, miary drewniane, ołówki, osełki, tarcze i papiery ścierne, poziomice, wyciskacze do silikonu, opakowania tekturowe, reklamówki na zakupione materiały itp.
2. drobne urządzenia typu: teleskop metalowy, szlifierka, wkrętarka, lutownica, wiertarka – których cena zakupu mieści się w granicach 100-300 zł,
3. opłaty za media i inne usługi tj. energia elektryczna, usługi telekomunikacyjne (telefon komórkowy), zużycie wody, opłaty za ścieki, usługa ochronna i monitoring obiektu, zakup opału, usługa księgowa, ogłoszenie w gazecie (dotyczące zatrudniania osób do obsługi pensjonatu po jego uruchomieniu).
   
   

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 25 stycznia 2012r., wskazano, iż:

1. po zakończeniu budowy ww. pensjonatu, zostanie on uznany za środek trwały w prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej,
2. Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów,
3. koszty uzyskania przychodów w prowadzonej działalności ewidencjonowane są zgodnie z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty dotyczące inwestycji opisane w stanie faktycznym tj. drobne przedmioty, urządzenia i narzędzia oraz opłaty medialne i inne usługi poniesione przed przekazaniem nieruchomości do używania zwiększają wartość początkową budynku, czy też stanowią bieżące koszty uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawczyni, przedmiotowe wydatki, ponoszone w trakcie inwestycji na zakup drobnych przedmiotów, urządzeń krótkotrwałego użytkowania oraz tytułem opłat za media (energia elektryczna, opał, ścieki, woda), a także zakupu usługi ochrony i monitoringu obiektu – do momentu przekazania do użytkowania pensjonatu podwyższają jego wartość. Natomiast wydatki ponoszone tytułem usług księgowych i usług telekomunikacyjnych, które są związane nie tylko z inwestycją, ale też z bieżącym prowadzeniem firmy stanowią bezpośrednio koszt uzyskania przychodów.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Należy jednak pamiętać o tym, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów) obciąża podatnika.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z powyższego wynika, iż określony składnik majątku podatnika może zostać zaliczony do środków trwałych, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

• stanowi on własność lub współwłasność podatnika,
• został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
• jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres jego używania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok (decyzja w tym względzie należy do podatnika),
• jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23b ww. ustawy.
  
  

Przy czym, podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych. W myśl bowiem art 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 2 tej ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie, koszt wytworzenia. Z kolei art. 22g ust. 4 cytowanej ustawy stanowi, że za koszt wytworzenia uważa się wartość w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości pracy własnej podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż co do zasady wydatki poniesione na wytworzenie środka trwałego przed wprowadzeniem go do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych wchodzą w skład jego wartości początkowej. Wartość tą ustala się na podstawie kosztu wytworzenia, na który składa się przede wszystkim:

• wartość w cenie nabycia zużytych rzeczowych składników majątku (są to przede wszystkim materiały, z których został wykonany środek trwały),
• wartość w cenie nabycia, wykorzystanych usług obcych (są to zarówno usługi związane bezpośrednio z samym procesem wytworzenia, jak i usługi nie związane bezpośrednio z wytworzeniem, lecz niezbędne do uczynienia składnika majątku zdatnym do używania, np. niezbędne ekspertyzy obiektów budowlanych),
• koszty wynagrodzeń wraz z narzutami,
• inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych (np. odsetki od pożyczek i kredytów).
  
  

Do kosztu wytworzenia nie zalicza się natomiast kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, a w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się również wartości pracy własnej podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci.

Nie powiększają wartości początkowej środka trwałego wydatki, które podatnik zobowiązany jest ponieść bez względu na to czy realizuje inwestycje, czy też nie.

Jak wynika z treści złożonego wniosku Wnioskodawczyni od 20 kwietnia 2011r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu pokoi i żywienia, sklasyfikowaną wg PKD pod symbolem 55.20.Z – Obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania, opodatkowaną na „zasadach ogólnych”. Na potrzeby tej działalności rozpoczęła inwestycję – budowę pensjonatu. Od momentu rozpoczęcia działalności faktycznie aż do momentu całkowitego ukończenia inwestycji, nie będą świadczone usługi wynajmu pokoi. W związku z trwającą inwestycją Wnioskodawczyni ponosi wydatki tytułem:

• zakupu przedmiotów zużywających się w procesie budowy bardzo szybko takich jak: rękawice robocze, ostrza, wałki malarskie, pace, wiertła, gąbki szlifujące, kielnie, pędzle, plandeki ochronne i folie malarskie, szpachle, zdzieraki do tynków, miary zwijane, taśmy klejące, czyściki do pian, polerdyski, noże, mieszadła do zapraw, żarówki, sznurki murarskie, miary drewniane, ołówki, osełki, tarcze i papiery ścierne, poziomice, wyciskacze do silikonu, opakowania tekturowe, reklamówki na zakupione materiały itp.
• zakupu drobnych urządzeń typu: teleskop metalowy, szlifierka, wkrętarka, lutownica, wiertarka, których cena zakupu wynosi 100-300 zł,
• opłat za media (energia elektryczna, usługi telekomunikacyjne, zużycie wody, opłaty za ścieki), ochronę i monitoring obiektu, zakupu opału, usług księgowych, ogłoszenia w gazecie (dotyczącego zatrudniania osób do obsługi pensjonatu po jego uruchomieniu).
  
  

Po zakończeniu budowy ww. pensjonatu, zostanie on uznany za środek trwały w prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż wskazane we wniosku przedmioty jakie Wnioskodawczyni zakupiła w związku z budową budynku pensjonatu, zużywające się w procesie budowy oraz drobne urządzenia, przy pomocy których wykonywane są prace związane z tą budową, chociaż są wykorzystywane do budowy (wytworzenia) ww. środka trwałego, nie stanowią jednak jego elementu składowego. Ponadto niektóre z ww. przedmiotów (w szczególności ww. drobne urządzenia i narzędzia) mogą być ponownie wykorzystywane do wykonania innych, niż związane z budową pensjonatu prac remontowo-budowlanych. Z tej też przyczyny, wydatki poniesione na zakup wskazanych wyżej przedmiotów nie mogą powiększać wartości początkowej wytwarzanego środka trwałego, lecz mogą zostać zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, jako wydatki na zakup wyposażenia, którym w myśl § 3 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.), są rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych.

Natomiast wydatki z tytułu opłat za media (energia elektryczna, opał, ścieki, woda), jak również wydatki z tytułu zakupu usług ochrony i monitoringu obiektu, o ile ich zakup związany jest wyłącznie z realizowaną inwestycją, ponoszone do dnia oddania budynku do użytkowania, powiększają wartość początkową przedmiotowego środka trwałego (budynku pensjonatu).

Odnośnie natomiast wskazanych we wniosku wydatków poniesionych tytułem opłat telekomunikacyjnych związanych z użytkowaniem telefonu komórkowego, usług księgowych, ogłoszenia w gazecie dot. zatrudnienia osób do obsługi pensjonatu po jego uruchomieniu, wskazać należy, iż wydatków tych nie sposób uznać za związane wyłącznie z budową pensjonatu i stanowią one kategorię kosztów ogólnych, co oznacza, iż nie mogą powiększyć wartości początkowej ww. środka trwałego (budynku). Wydatki te, jako związane w sposób pośredni z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą, mogą jednak zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych wynikających z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w momencie, w którym zostały poniesione, w rozumieniu w art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych tytułem:

• opłat za energię, wodę, ścieki, ochronę i monitoring obiektu oraz zakupu opału, zużytych w celu wytworzenia środka trwałego (pensjonatu) – jest prawidłowe,
• zakupu usług księgowych i usług telekomunikacyjnych – jest prawidłowe,
• zakupu wskazanych we wniosku drobnych zużywających się przedmiotów i drobnych urządzeń – jest nieprawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.