INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2012 r. (data wpływu 22 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów w sytuacji gdy ich jednostkowa cena nabycia lub jednostkowy koszt wytworzenia – określone w momencie wydania – nie przekracza 10 zł netto – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów w sytuacji gdy ich jednostkowa cena nabycia lub jednostkowy koszt wytworzenia – określone w momencie wydania – nie przekracza 10 zł netto.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest produkcja oraz sprzedaż napojów bezalkoholowych. Spółka, celem zintensyfikowania sprzedaży swoich produktów, prowadzi różnego rodzaju działania promocyjno-marketingowe, w ramach których dokonuje nieodpłatnych wydań towarów własnej produkcji, jak i innych drobnych przedmiotów nabywanych od podmiotów trzecich (tj. szklanki, długopisy, breloki, czapeczki itp.), opatrzonych z reguły logo Spółki (dalej: Gratisy).

W szczególności, Gratisy są wydawane w następujących okolicznościach:

• w celach stricte reklamowych - potencjalnym lub obecnym nabywcom produktów Spółki,

• w celach wsparcia sprzedaży (marketing) - kontrahentom, w tym m.in. za spełnienie określonych wcześniej warunków dotyczących np. sprzedaży (w przypadku kontrahenta) lub doprowadzenia do sprzedaży (w przypadku pracownika kontrahenta) określonej ilości produktów Spółki.
  
  

Wszystkie opisane wyżej formy wydań Gratisów mają na celu promocję marki, podtrzymanie pozycji Spółki na rynku, wsparcie sprzedaży jej produktów, co oznacza, iż związane są z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem.

W związku z nieodpłatnym wydawaniem towarów Spółka nie prowadzi ewidencji, o której mowa w art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.( dalej: ustawa o VAT). Jednocześnie, jednostkowa cena nabycia lub, w razie jej braku, jednostkowy koszt wytworzenia Gratisów nie przekracza co do zasady 10 zł netto (bez podatku).

Spółka nie ma bezpośredniego kontaktu z finalnymi konsumentami jej wyrobów, dlatego też z reguły, w szczególności gdy chodzi o cele reklamowe, przekazuje Gratisy swoim kontrahentom (hurtownikom lub sprzedawcom detalicznym) do ich dalszej dystrybucji, do konsumentów. Przy tym niejednokrotnie przekazuje danemu odbiorcy w ramach jednego wydania więcej niż jedną sztukę Gratisu danego rodzaju. W takim przypadku, na potrzeby magazynowo - transportowe, Gratisy są umieszczone w opakowaniach zbiorczych (np. zgrzewce, skrzynce, palecie, owinięte folią nieprzepuszczającą wilgoci etc.). W każdym jednak przypadku przedmiotem wydania jest określona liczba „X” Gratisu/Gratisów danego rodzaju o cenie jednostkowej „Y” nieprzekraczającej 10 zł netto, co znajduje odpowiednie odzwierciedlenie na dokumentach towarzyszących wydaniu. W takiej też formie Gratisy figurują w dokumentach Spółki (księgach, ewidencjach - np. magazynowej, cennikach etc.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Mając na uwadze okoliczności przedstawione w stanie faktycznym Spółka zwraca się o potwierdzenie, że nieodpłatnie wydawane przez nią Gratisy, w sytuacji gdy ich jednostkowa cena nabycia lub jednostkowy koszt wytworzenia – określone w momencie wydania – nie przekracza 10 zł netto, nie stanowią dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: VAT) ale pozostają – jako prezenty o małej wartości – poza zakresem opodatkowania tym podatkiem także wówczas, gdy w ramach jednego wydania danemu odbiorcy przekazywana jest większa liczba Gratisów tego samego rodzaju.

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne wydanie Gratisów, w sytuacji gdy ich jednostkowa cena nabycia lub jednostkowy koszt wytworzenia - określone w momencie wydania - nie przekracza 10 zł netto, należy traktować jako pozostające poza zakresem opodatkowania VAT przekazanie prezentów o małej wartości w rozumieniu art. 7 ust. 3 i 4 pkt 2 ustawy o VAT, również w przypadkach, gdy w ramach jednego wydania danemu odbiorcy przekazywana jest większa liczba Gratisów tego samego rodzaju. Spółka opiera swoje stanowisko na jednoznacznym w jej ocenie brzmieniu przepisów ustawy o VAT w tym zakresie, a także ich wykładni celowościowej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Ponadto, przepis art. 7 ust. 2 ustawy o VAT zrównuje z dostawą towarów niektóre inne sytuacje, w tym nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

• przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

• wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Ustawodawca przewidział jednakże sytuacje, w których mimo iż mamy do czynienia z nieodpłatnym wydaniem towarów w okolicznościach wskazanych w art. 7 ust 2 ustawy o VAT, przepis ten nie ma zastosowania. W szczególności, zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy przepisu tego nie stosuje się, gdy przedmiotem przekazania są drukowane materiały reklamowe i informacyjne oraz próbki lub prezenty o małej wartości. Definicja „prezentów o małej wartości” została zamieszczona w art. 7 ust. 4 ustawy o VAT.

Stanowi ona, iż pod tym pojęciem należy rozumieć przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

• łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób (pkt 1),

• których przekazania nie ujęto w ewidencji o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł (pkt 2).
  
  

Wykładnia językowa

Dla rozstrzygnięcia kwestii stanowiącej przedmiot zapytania Spółki istotna jest treść wskazanego wyżej punktu 2 art. 7 ust. 4 ustawy o VAT, zgodnie z którym z zakresu opodatkowania wyłączone są nieodpłatne przekazania towarów na rzecz jednego podmiotu (osoby), jeżeli jednostkowa cena netto ich nabycia lub jednostkowy koszt wytworzenia (określone w momencie przekazywania towaru) nie przekracza 10 zł. W takim przypadku spełnienie jakichkolwiek dodatkowych warunków, w szczególności określonych w pkt 1 tego ustępu (w postaci prowadzenia ewidencji), nie jest wymagane dla uznania wydania za nieopodatkowane VAT.

Spółka zauważa, iż analiza językowa przepisu ust. 4 art. 7 ustawy o VAT nie pozwala na stwierdzenie, iż zamiarem ustawodawcy było połączenie obu dyspozycji i tym samym określenie prezentów o małej wartości poprzez dwie przesłanki, których łączne wypełnienie pozwala na zdefiniowanie prezentu jako prezentu małej wartości. Gdyby bowiem intencją ustawodawcy było ustalenie kilku przesłanek wspólnie będących warunkiem zastosowania danej regulacji, to zamieściłby on w przepisie odpowiedni łącznik lub też słowo „łącznie”, ewentualnie synonim tego słowa. W cytowanym wyżej art. 7 ustawy o VAT takie stwierdzenia nie zostały natomiast użyte, dlatego też należy uznać, iż literalne brzmienie analizowanego przepisu wskazuje, iż wspomnianych przesłanek nie należy rozpatrywać łącznie jako części składowych jednego warunku wyłączenia dokonywanych wydań z opodatkowania VAT.

Spółka zauważa, iż dla stosowania zacytowanego przepisu istotne jest również rozumienie pojęcia „jednostkowa” cena nabycia/koszt wytworzenia, którą ustawodawca posługuje się art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT. W opinii Spółki sformułowanie to należy rozumieć w ten sposób, że cenę nabycia lub koszt wytworzenia należy odnosić do pojedynczego towaru wydawanego nieodpłatnie, nawet gdy z jakiś względów, które jednak są tu irrelewantne, wydawana jest jednorazowo więcej niż jedna sztuka towaru-prezentu o małej wartości. Z punktu widzenia analizowanego przepisu okoliczność ta, podobnie jak sam sposób przekazania towarów (np. w opakowaniu zbiorczym), nie ma bowiem znaczenia, skoro cenę nabycia/koszt wytworzenia należy odnosić do każdego z wydawanych towarów (sztuki) z osobna.

Zgodnie z definicją zamieszczoną w Słowniku PWN (http://sjp.pwn.pl/slownik/) „jednostkowy” oznacza odnoszący do pojedynczej rzeczy. Natomiast według definicji ze Słownika PWN Biznes (http://biznes.pwn.pl) koszt jednostkowy to koszt całkowity przypadający na jednostkę produkcji. Takie samo rozumienie określenia „jednostkowy” potwierdził również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej wydanej 19 czerwca 2008 r. (sygn. IPPP2/443-48S/08-MS) oraz w interpretacji indywidualnej z 1 grudnia 2010 r. (sygn. IPPP3/443-898/10-4/SM).

Dodatkowo Spółka zauważa, iż ustawodawca zdefiniował prezenty o małej wartości jako towary przekazywane przez podatnika jednej osobie. Tym samym, mając na uwadze wspomnianą wcześniej rozdzielność dyspozycji z punktu 1 i 2 ust. 4 art. 7 ustawy o VAT, z góry przesądził/założył możliwość przekazywania temu samemu odbiorcy większej liczby prezentów o małej wartości w rozumieniu pkt 2. Niejako na marginesie Spółka zauważa, iż z uwagi na nieprecyzyjność tego sformułowania, za Jedną osobę” należy uznać zarówno osobę fizyczną, osobę prawną, jak i Jednostkę organizacyjną, która nie posiada osobowości prawnej. Powyższe zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 7 lipca 2009 r. (sygn. IPPP2/443-510/09-2/As), w której organ uznał, że: „odnośnie kwestii dotyczącej podmiotów, którym wręczane są prezenty o małej wartości, organ podatkowy stwierdza, iż jest to nieistotne kogo Spółka obdarowuje przedmiotowymi prezentami dołączonymi do czasopism”.

Wykładnia celowościowa

Intencją ustawodawcy przy wprowadzeniu analizowanej regulacji było określenie sytuacji, w których wyłącznie z uwagi na niewielką wartość wydawanych nieodpłatnie towarów brak jest obowiązku naliczania VAT. W ocenie Spółki ustawodawca dokonał w tym zakresie wyodrębnienia dwóch niezależnych od siebie sytuacji, których wystąpienie - każdej z osobna - uprawnia podatnika do nieopodatkowywania dokonywanych wydań.

Brak obowiązku naliczania VAT dotyczy zatem następujących wydań dokonywanych nieodpłatnie:

• wydania o łącznej wartości do 100 zł w skali roku - na rzecz jednego podmiotu (zgodnie z prowadzoną ewidencją) lub

• wydania o jednostkowej wartości nieprzekraczającej 10 zł - bez względu na łączną wartość wydanych tak towarów dokonanych w danym roku na rzecz jednego podmiotu.
  
  

W opinii Spółki spełnienie którejkolwiek ze wskazanych powyżej przesłanek pozwala na nieopodatkowywanie nieodpłatnych wydań towarów. Zdaniem Spółki, konstrukcja przepisu art. 7 ust. 4 pkt 2 zakłada, że jeżeli wartość jednostkowa wydawanego towaru nie przekracza 10 zł netto, jego wydanie nie będzie podlegać opodatkowaniu niezależnie od tego komu zostały one wydane i czy podatnik prowadzi ewidencję obdarowanych, o której mowa w pkt 1 analizowanego przepisu. Brak obowiązku ewidencjonowania pozwala na uniknięcie konieczności weryfikowania, czy dana osoba otrzymała towary o łącznej wartości powyżej 100 zł, co ma uzasadnienie ze względu na fakt, iż charakter tego rodzaju wydań często uniemożliwia taką weryfikację (np. wydania przy masowych akcjach marketingowych). Przy tym wspomniany brak obowiązku ewidencjonowania motywowany jest właśnie niską jednostkową wartością wydawanych towarów.

W konsekwencji uznać należy, że celem ustawodawcy było wyłączenie z opodatkowania VAT nieodpłatnych wydań w dwóch niezależnych, choć przenikających się wzajemnie sytuacjach, tj. gdy łączna wartość nieodpłatnych wydań dokonanych na rzecz danego podmiotu nie przekracza w danym roku kwoty 100 zł lub gdy jednostkowa cena nabycia (koszt wytworzenia) wydawanych nieodpłatnie towarów nie przekracza 10 zł netto.

Podsumowanie

Uwzględniając powyższe, Spółka stoi na stanowisku, że w przypadku, gdy cena jednostkowa netto wydawanych przez nią nieodpłatnie Gratisów nie przekracza 10 zł, wówczas nie jest obowiązana do naliczenia i zapłaty podatku VAT z tytułu ich przekazania.

Powyższa zasada ma zastosowanie także w sytuacji, gdy do jednego podmiotu przekazywana jest jednorazowo większa ilość Gratisów, nawet jeżeli łączna ich wartość przekracza kwotę 10 zł. Powyższe wynika z faktu, iż jedynym warunkiem braku opodatkowania jest, aby wartość jednostkowa Gratisów była równa bądź mniejsza niż 10 zł netto.

Powyższe wynika z literalnej i celowościowej wykładni art. 7 ust. 3 i 4 ustawy o VAT oraz znajduje potwierdzenie w poglądach doktryny i praktyce interpretacyjnej Ministra Finansów.

Nie ma przy tym znaczenia cel dokonanego przekazania - każde zatem przekazanie, zarówno na cele związane, jaki niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem, nie podlega w takim przypadku opodatkowaniu VAT, co znajduje potwierdzenie licznych interpretacjach, np.:

• z 15 listopada 2011 r. sygn. IPPP3/443-1132/11-2/MK,

• z 28 października 2011 r., sygn. IPPP3/443-1337/11-2/RD,

• z 16 września 2011 r., sygn. IPPPl/443-980/11-2/ISz,

• z 1 grudnia 2010 r., sygn IPPP3/443-898/10-4/SM

• z 14 kwietnia 2010 r., sygn. IPPP2/443-1721/08-7/AZ/KOM.
  
  

Mając powyższe na względzie Spółka wnosi jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Zgodnie z powołanymi regulacjami, dla uznania nieodpłatnej dostawy towarów za odpłatną dostawę towarów w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., muszą być spełnione łącznie 2 przesłanki, tj.:

• podatnik przekazuje nieodpłatnie lub zużywa towary należącego do jego przedsiębiorstwa oraz

• podatnikowi przysługiwało w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.
  
  

Przepisu ust. 2 – na mocy art. 7 ust. 3 ustawy – nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Stosownie do art. 7 ust. 4 ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.
   
   

Przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy (art. 7 ust. 7 ustawy).

Z analizy cytowanych wyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa podatnika, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących drukowane materiały reklamowe i informacyjne, bądź spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest produkcja oraz sprzedaż napojów bezalkoholowych. Spółka, celem zintensyfikowania sprzedaży swoich produktów, prowadzi różnego rodzaju działania promocyjno-marketingowe, w ramach których dokonuje nieodpłatnych wydań towarów własnej produkcji, jak i innych drobnych przedmiotów nabywanych od podmiotów trzecich (tj. szklanki, długopisy, breloki, czapeczki itp.), opatrzonych z reguły logo Spółki (dalej: Gratisy). Wszystkie opisane wyżej formy wydań Gratisów mają na celu promocję marki, podtrzymanie pozycji Spółki na rynku, wsparcie sprzedaży jej produktów, co oznacza, iż związane są z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem.

W związku z nieodpłatnym wydawaniem towarów Spółka nie prowadzi ewidencji z tytułu dokonywania nieodpłatnych wydań. Jednocześnie, jednostkowa cena nabycia lub, w razie jej braku, jednostkowy koszt wytworzenia Gratisów nie przekracza co do zasady 10 zł netto (bez podatku).

Spółka nie ma bezpośredniego kontaktu z finalnymi konsumentami jej wyrobów, dlatego też z reguły, w szczególności gdy chodzi o cele reklamowe, przekazuje Gratisy swoim kontrahentom (hurtownikom lub sprzedawcom detalicznym) do ich dalszej dystrybucji, do konsumentów. Przy tym niejednokrotnie przekazuje danemu odbiorcy w ramach jednego wydania więcej niż jedną sztukę Gratisu danego rodzaju.

W świetle przytoczonych przepisów, nie jest opodatkowane przekazanie klientom towarów, których jednostkowa cena nabycia lub jednostkowy koszt wytworzenia określony w momencie przekazywania towaru nie przekracza 10 zł nawet wówczas, gdy w ramach jednego wydania danemu odbiorcy przekazywana jest większa liczba Gratisów tego samego rodzaju.

W świetle powyższego oraz mając na uwadze przytoczone wyżej przepisy należy stwierdzić, iż bez względu na ilość przekazywanych przez Spółkę jednemu podmiotowi towarów oraz status tego podmiotu, jeżeli jednostkowa wartość nabycia (koszt wytworzenia) tych towarów określone w momencie przekazywania towarów nie przekracza 10 zł, nieodpłatne ich wydanie nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 7 ust. 3 w związku z art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy.

Zatem stanowisko Spółki należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.