INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 22.09.2011 r. (data wpływu 28.09.2011r.), uzupełnione pismem z dnia 29.10.2011r. (data wpływu 31.10.2011r.) i pismem z dnia 3.11.2011r. (data wpływu 9.11.2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT czynności nieodpłatnego udostępniania pracownikom artykułów spożywczych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28.09.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT czynności nieodpłatnego udostępniania pracownikom artykułów spożywczych. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29.10.2011r. (data wpływu 31.10.2011r.) i pismem z dnia 3.11.2011r. (data wpływu 9.11.2011r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 27.10.2011r. znak IPPP2/443-1133/11-2/KOM (skutecznie doręczone dnia 2.11.2011r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej Spółka) jest firmą zajmująca się świadczeniem usług outsourcingowych, głównie w obszarze księgowości i finansów oraz IT, a także usług doradczych. Spółka zatrudnia ponad 4000 pracowników. Spółka jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, nie dokonuje sprzedaży zwolnionej lub niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, o którym mowa w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. nr 54, poz. 535 z późn. zm.) (dalej VAT i ustawa o VAT). W związku z tym, co do zasady całość podatku, o którym mowa w art. 86 ust. 2 ustawy o VAT stanowi kwotę obniżającą kwotę podatku należnego.

Sukces prowadzonej przez Spółkę działalności usługowej opiera się na doświadczeniu, wiedzy i zaangażowaniu pracowników Spółki. W związku z rozwojem centrów usług biznesowych w Polsce i stałym wzrostem zapotrzebowania na specjalistów w tym obszarze, Spółka stara się zapewnić pracownikom jak najlepsze warunki pracy, aby przyciągnąć do Spółki najlepszych specjalistów w dziedzinach, w których Spółka świadczy usługi, zatrzymać zatrudnionych już pracowników oraz zmotywować pracowników do świadczenia dla klientów usług najwyższej jakości. Dzięki podejmowanym działaniom Spółka otrzymuje nowe zlecenia w uznaniu jakości świadczonych usług. Zdobycie uznania jako dobry pracodawca wśród pracowników i potencjalnych pracowników pozwala natomiast ograniczać koszty związane z rekrutacją nowych pracowników, ponieważ kandydaci zgłaszają się do Spółki bez pośrednictwa agencji rekrutacyjnych, a obecni pracownicy w znacznie mniejszym stopniu są skłonni do poszukiwania innego pracodawcy.

W ramach działań motywujących pracowników do bardziej wydajnej pracy Spółka stara się zapewnić pracownikom w trakcie pracy m.in. napoje, którymi standardowo są woda z dystrybutora, kawa, herbata oraz dodatki do tych napojów jak cukier, mleko do kawy. W niektórych przypadkach szczególnie w trakcie prowadzonych spotkań wewnętrznych (zebrań, szkoleń itp.) Spółka zapewnia pracownikom soki, napoje, gazowane oraz przekąski typu słone paluszki, ciastka, kanapki itp. Dodatkowo pracownikom pracującym w nadgodzinach, w dni wolne od pracy w wyjątkowych przypadkach, Spółka umożliwia spożycie posiłku, którym zazwyczaj jest pizza.

Udostępnienie i zamawianie ww. towarów dla pracowników odbywa się w następujący sposób:

1. W przypadku napojów (woda z dystrybutora, kawa, herbata oraz dodatki do tych napojów jak cukier, mleko lub śmietanka do kawy) Spółka udostępnia zakupione towary w posiadanych pomieszczeniach socjalnych - kuchniach. Spółka dokonuje zakupu większych partii towarów spożywczych, które przechowywane są w zamykanych miejscach, do których dostęp mają tylko wyznaczone osoby, które udostępniają te produkty w miarę ich zużycia przez pracowników. Zazwyczaj w kuchni udostępniana jest jedna lub dwie paczki danego rodzaju kawy lub herbaty, opakowanie cukru itd.
2. W przypadku szkoleń, zebrań, spotkań odbywających się na terenie biur wynajmowanych przez Spółkę, czasem w innych wynajętych specjalnie do tego celu pomieszczeniach, wykorzystywane są towary opisane w pkt 1 oraz mogą być dokonywane zakupy dodatkowych artykułów spożywczych jak wędliny, pieczywo, pomidory, w celu przygotowania kanapek itp. Artykuły te są udostępniane pracownikom podczas spotkań. Nieużyte artykułu szybkopsujące się są po spotkaniu wyrzucane.
3. Dodatkowe posiłki zazwyczaj w formie pizzy zamawiane są na bieżąco przez kierownika zespołu pracującego w dniu wolnym od pracy lub w nadgodzinach, który uzyska zgodę na złożenie zamówienia. Zamówienia tego typu dokonywane są w wyjątkowych sytuacjach, często gdy pracownicy nie mogli przewidzieć, że będą musieli pracować w nadgodzinach lub pracują w dniu, w którym nie jest czynna stołówka. Zazwyczaj zamawiane jest kilka sztuk pizzy podzielonej na mniejsze porcje przeznaczone do spożycia, które udostępniane są w kuchni pracownikom. Nie zjedzone porcje nienadające się do dłuższego przechowywania są wyrzucane.
   
   

Zastosowany przez Spółkę sposób przekazywania towarów powoduje, że jednoarowo zużywane są (przekazane) towary o niewielkiej wartości np. opakowanie herbaty w cenie ok. 15zł zawiera 100 szt. herbat, czyli jednorazowo pracownik zużywa towar o wartości 0,15 zł. W niektórych przypadkach koszt zakupu pojedynczego opakowania zbiorczego jest również niższy niż 10zł. W przypadku pizzy zazwyczaj wartość jednego opakowania wynosi 30-40 zł, a zatem wartość pojedynczej porcji dla pracownika jest niższa niż 10zł i może wynosić od 3,5 do 5zł.

Ponadto w pojedynczych przypadkach nie jest wykluczona możliwość udostępnienia i zużycia przez pracowników towaru, którego jednostkowa wartość netto przekroczy 10zł np. zamówienie małej pizzy, która nie dzieli się na mniejsze porcje dla każdego pracownika.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy nieodpłatne udostępnienie ww. artykułów na rzecz pracowników Spółki w okolicznościach opisanych powyżej podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako czynność, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, tj. jako nieodpłatne przekazanie ...
2. Czy w przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie 1, tj. uznania ww. czynności, co do zasady, za odpłatną dostawę towarów, można nieopodatkowywać czynności nieodpłatnego przekazania towarów pracownikom, które to towary spełniają wymogi prezentów o małej wartości, o których mowa w art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT i jak w takim przypadku określać wartość przekazanych towarów...
3. W przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie 1, kiedy powstaje obowiązek podatkowy w związku z przekazaniem towarów...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad) pytanie 1.

W świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Ponadto przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

W celu uproszczenia dalszej argumentacji, Spółka zakłada, że przy nabyciu towarów przekazywanych nieodpłatnie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W świetle powyższych przepisów powstaje wątpliwość, czy każde nieodpłatne przekazanie towarów stanowi odpłatną dostawę towarów, o ile spełniony jest warunek związany z prawem do odliczenia podatku przy nabyciu przekazywanego towaru.

W praktyce gospodarczej można spotkać różnego rodzaju nieodpłatne przekazania towarów, np. przekazanie prezentów dla pracowników z okazji świąt, przekazanie papieru do drukarki dla pracownika wyjeżdżającego w delegację, przekazanie pracownikowi środków czystości w celu wyczyszczenia samochodu ciężarowego należącego do firmy, przekazanie środków czystości osobistej znajdujących się w toalecie, przekazanie pracownikowi odzieży ochronnej, przekazanie napojów i posiłków na podstawie przepisów prawa pracy, przekazanie energii elektrycznej do oświetlenia pomieszczenia, w którym pracownik przygotowuje posiłek w trakcie przerwy w pracy itp.

W niektórych przypadkach Spółka nie ma wątpliwości, iż nieodpłatne przekazanie rodzi konieczność opodatkowania takiego przekazania jako dostawy towarów, np. przekazanie prezentu dla pracownika z okazji świąt.

Z drugiej strony Spółka nie ma również wątpliwości, że niektóre nieodpłatne przekazania towarów nie powodują powstania obowiązku podatkowego, np. przekazanie papieru do drukarki dla pracownika wyjeżdżającego w delegację (w celu wydrukowania oferty, umowy itp.)

Z przedstawionych powyżej przykładów wynika jednoznacznie, że istnieją nieodpłatne przekazania opodatkowane, jak i niepodlegające opodatkowaniu. Pomiędzy przedstawionymi powyżej skrajnymi przykładami istnieje wiele przypadków, w których zachodzą wątpliwości, czy dane przekazanie powoduje konieczność opodatkowania czynności. Nie ma niestety ostrych kryteriów dających podstawę do jednoznacznego rozgraniczenia nieodpłatnych przekazań na podlegające i niepodlegające opodatkowaniu.

W związku z tym, interpretacji przytoczonego przepisu (art. 7 ust. 2 ustawy o VAT) należy dokonać w oparciu o zasadę, zgodnie z którą w przypadku przepisów podatkowych obowiązek podatkowy powstaje w ściśle określonych normą prawną warunkach i jakiekolwiek odstępstwo stanu faktycznego od normy prawnej powoduje wyłączenie takiego stanu z opodatkowania.

W opinii Spółki art. 7 ust. 2 ustawy o VAT nie można rozpatrywać w oderwaniu od art. 7 ust. 1 tej ustawy. W związku z tym, aby określić czy nieodpłatne przekazanie towarów stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu należy w pierwszej kolejności odwołać się do ogólnej definicji dostawy towarów, zgodnie z którą dostawa towarów następuje m.in. gdy nastąpi nabycie praw do rozporządzania towarem jak właściciel.

W przeciwnym wypadku interpretacja ust. 2 art. 7 ustawy o VAT mogłaby prowadzić do absurdalnych wniosków, że każde fizyczne przekazanie np. pracownikowi jakiegokolwiek towaru należącego do przedsiębiorstwa, nawet na potrzeby związane z produkcją lub świadczeniem usług, a w szczególności wiążące się z zaspokojeniem potrzeb pracowników związanych z komfortem i bezpieczeństwem pracy, wiąże się z koniecznością jego opodatkowania na podstawie tego przepisu. Przyjmując w tym przypadku wyłącznie interpretację opartą o słowo „przekazanie” należałoby opodatkować również przekazanie pracownikowi materiału do wykonania produktu, przekazanie lub zużycie odzieży roboczej i ochronnej, przekazanie posiłków regeneracyjnych i napojów w określonych sytuacjach, do czego zobowiązuje prawo pracy (nie ma w tym zakresie stosownych wyłączeń w ustawie o VAT), a także zużycie energii elektrycznej do oświetlenia lub ogrzania pomieszczenia, w którym pracownicy przygotowują posiłek, a nawet zużycie wody lub środków higieny osobistej w toalecie.

W związku z powyższym, przy przekazaniu towarów pracownikom należy rozgraniczyć sytuacje, kiedy pracownik otrzymuje nieodpłatnie towar, którym może swobodnie dysponować (jak w przypadku przekazania prezentu lub nagrody rzeczowej), od przypadków, gdy otrzymuje towar, który musi lub może wykorzystać w określonych warunkach odnoszących się zarówno do celu, jak i miejsca wykorzystania towaru. Niewątpliwie w przypadku nieodpłatnego przekazania ww. papieru, a także herbaty, kawy lub cukru, pracownik ma możliwość wykorzystania tych towarów w bardzo ograniczonym zakresie.

W przypadku papieru pracownik ma określone cele, w których może go wykorzystać. W przypadku artykułów spożywczych ich przekazanie, a dokładniej udostępnienie pracownikom nie jest pełne i bezwarunkowe. Pracownik nie ma prawa zabrać tych artykułów do domu, przyjść w dniu wolnym od pracy lub po godzinach w celu ich konsumpcji, nie może ich sprzedać lub darować innej osobie. Pracodawca w trakcie wykonywania pracy, zapewnia swoim pracownikom możliwość zaspokojenia potrzeb bytowych i w zależności od jego możliwości finansowych mogą to być potrzeby podstawowe, jak dostęp do wody, źródła energii elektrycznej czy udostępnienie pomieszczenia do przygotowania posiłku lub bardziej rozbudowane w postaci napojów, dodatków do napojów, a w szczególnych przypadkach innych artykułów spożywczych. Dla pracodawcy celem przekazania artykułów spożywczych nie jest samo zaspokojenie potrzeb pracowników, ale zwiększenie efektywności ich pracy poprzez szybki i efektywny dostęp do produktów spożywczych w szczególności napojów czy przekazanie energii elektrycznej na potrzeby ogrzewania lub chłodzenia miejsca pracy, a także ograniczenie ryzyka związanego z wypadkami przy pracy poprzez przekazanie środków ochrony osobistej (ubranie i obuwie ochronne) oraz osiągnięcie innych celów, które pośrednio lub bezpośrednio przekładają się na uzyskiwane przez podatnika przychody.

Zdaniem Spółki przekazanie, a raczej udostępnienie towarów pracownikom do ich wykorzystania w ściśle określonym celu i miejscu, tj. w związku z wykonywaną pracą, nie stanowi czynności opodatkowanej na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Opodatkowaniu na podstawie tego artykułu podlegają przekazania towarów dla pracowników, które w swojej istocie są zbliżone do darowizny lub wynagrodzenia za świadczoną pracę, gdy pracownik otrzymuje towar, który może zabrać do domu, sprzedać, lub przekazać innej osobie, jak ma to miejsce np. w przypadku prezentu dla pracownika z okazji świąt.

W związku z powyższym w opinii Spółki przekazanie pracownikom artykułów spożywczych takich jak np. woda, kawa, herbata, cukier, drobne artykuły spożywcze, w tym w szczególnych przypadkach również pizzy, nie stanowi czynności opodatkowanej na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Ad) pytanie 2.

Zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy o VAT przekazanie prezentów o małej wartości nie stanowi odpłatnej dostawy towarów.

Art. 7 ust. 4 ustawy o VAT stanowi, że przez prezenty o małej wartości, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10zł.
   
   

Spółka nie prowadzi ewidencji związanych z przekazywaniem towarów na potrzeby pracowników. Jak przedstawiono w opisie stanu faktycznego, udostępnianie towarów spożywczych odbywa się poprzez ich umieszczenie w szafkach w pomieszczeniach kuchennych. Udostępniane są jednorazowo pojedyncze, najczęściej jedno lub dwa, opakowania danego produktu w pomieszczeniach kuchennych. Zapasy produktów są przechowywane w magazynie, do którego dostęp mają wyznaczone osoby. Pizza udostępniana jest poprzez wyłożenie w kuchni zamówionych porcji, jedno opakowanie zamawiane jest dla kilku pracowników.

Zgodnie z art. 7 ust. 4 wartość przekazywanych nieodpłatnie towarów określa się na podstawie ceny zakupu lub wytworzenia. W związku z tym, że najczęściej cena zakupu podana jest za opakowanie zbiorcze np. paczkę herbaty, pudełko pizzy, aby określić wartość jednorazowo przekazywanego towaru należy cenę za opakowanie podzielić przez ilość pojedynczych porcji przekazywanych do jednorazowego zużycia.

W związku z powyższym wartość jednorazowo przekazywanych towarów zazwyczaj jest niższa niż 10zł, zatem w takim przypadku przekazanie artykułów spożywczych jako prezentów o małej wartości (nie przekraczającej 10 zł,) nie stanowi odpłatnej dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu VAT.

Ad. pytanie 3.

Jak przedstawiono w stanowisku Spółki do pyt. 1, przekazanie artykułów spożywczych na potrzeby pracownicze w opisanym stanie faktycznym nie stanowi odpłatnej dostawy towarów. Biorąc jednak pod uwagą możliwość innej interpretacji przepisów przez organ podatkowy, Spółka ma wątpliwości, kiedy powstaje obowiązek podatkowy w przedstawionym stanie faktycznym, gdyby zaistniała czynność podlegająca opodatkowaniu w związku z opisanym stanem faktycznym.

Zgodnie z art. 19 ust.1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru. W przedmiotowym stanie faktycznym wydanie następuje w momencie pobrania towaru przez pracownika do konsumpcji. Wyłożenie towarów spożywczych w kuchni (pomieszczeniu socjalnym) nie powoduje powstania obowiązku podatkowego. Artykuły spożywcze znajdujące się w kuchni są własnością Spółki i w każdym momencie może ona zmienić ich przeznaczenie. Dodatkowo, w niektórych przypadkach artykuły spożywcze znajdujące się w kuchnia, nie są ostatecznie zużywane przez pracowników, np. w wyniku zalania ulega uszkodzeniu opakowanie herbaty, pizza nie została zjedzona w dniu zakupu i na drugi dzień nie nadaje się do spożycia. W związku z tym, w opinii Spółki do momentu, w którym Spółka jest właścicielem artykułów spożywczych, czyli do czasu kiedy nie zostaną zużyte, nie dochodzi do ich nieodpłatnego przekazania stanowiącego odpłatną dostawę towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według art. 7 ust. 2 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

Powyższego przepisu nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek (art. 7 ust. 3 ustawy).

Generalnie zatem, z uwagi na brzmienie art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa. Od tej zasady przewidziano jednak pewne wyjątki. Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest m.in. zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, przy zakupie których przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części. Jednocześnie, na mocy art. 7 ust. 3 ustawy, ustawodawca wyłączył z opodatkowania wymienione w tym przepisie towary, tj.– drukowane materiały reklamowe i informacyjne, prezenty o małej wartości oraz próbki.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest firmą zajmująca się świadczeniem usług outsourcingowych, głównie w obszarze księgowości i finansów oraz IT, a także usług doradczych. W ramach działań motywujących pracowników do bardziej wydajnej pracy Spółka stara się zapewnić pracownikom w trakcie pracy m.in. napoje, którymi standardowo są woda z dystrybutora, kawa, herbata oraz dodatki do tych napojów jak cukier, mleko do kawy. W niektórych przypadkach szczególnie w trakcie prowadzonych spotkań wewnętrznych (zebrań, szkoleń itp.) Spółka zapewnia pracownikom soki, napoje, gazowane oraz przekąski typu słone paluszki, ciastka, kanapki itp. Dodatkowo pracownikom pracującym w nadgodzinach, w dni wolne od pracy w wyjątkowych przypadkach, Spółka umożliwia spożycie posiłku, którym zazwyczaj jest pizza. Jednocześnie Podatnik wskazał, iż przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Z analizy wyżej powołanego zapisu art. 7 ust. 2 ustawy wynika, iż opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a zgodnie z pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie – tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia potrzeb osobistych. Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami osobistymi są takie potrzeby, które dotyczą danej osoby i które są jej potrzebami prywatnymi, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tę osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Uwzględniając powyższe w kontekście przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, iż nieodpłatne udostępnienie i zużycie w/w towarów przez pracowników Wnioskodawcy w czasie godzin pracy (także w pracy w godzinach nadliczbowych) czy też w trakcie organizowanych na terenie zakładu zebrań, szkoleń, stwierdzić należy, iż osoby te (pracownicy) należą co prawda do kręgu podmiotów wymienionych w dyspozycji art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, lecz nieodpłatne zużycie towarów przez te osoby nie nosi znamion zużycia na cele osobiste, prywatne tych osób, gdyż związane jest niewątpliwie ze statusem pracownika w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy (pracownicy), a zatem czynności tych nie można uznać za czynności podlegające opodatkowaniu w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż zużycie artykułów spożywczych, tj. kawy, herbaty, cukru, mleczka do kawy, kanapek, ciastek, przekąsek, pizzy itp. przez pracowników Spółki, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 uznać należy za prawidłowe.

Końcowo, mając na uwadze to, że uznano stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 za prawidłowe, tj. uznano, iż przekazanie przez Niego swoim pracownikom artykułów spożywczych takich jak np. woda, kawa, herbata, cukier, drobne artykuły spożywcze, w tym w szczególnych przypadkach również pizzy, nie stanowi czynności opodatkowanej na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, odpowiedź na pytanie nr 2 i 3 stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.