2016.09.20 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-372/16-2/EJ
z 20 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 7 czerwca 2016 r. (data wpływu 13 czerwca 2016 r.), uzupełnionym pismem z 18 sierpnia 2016 r. (data wpływu 19 sierpnia 2016 r.) oraz pismem z 19 września 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku stosowania wskaźnika „preproporcji VAT”, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 czerwca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku stosowania wskaźnika „preproporcji VAT”, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 18 sierpnia 2016 r. (data wpływu 19 sierpnia 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 10 sierpnia 2016 r. znak: IBPP3/4512-372/16/EJ oraz pismem z 19 września 2016 r.

W przedmiotowym wniosku uzupełnionym pismem z 18 sierpnia 2016 r. oraz pismem z dnia 19 września 2016 r., przedstawiono następujący stan faktyczny:

Teatr jest czynnym podatnikiem VAT. Teatr jest wojewódzką samorządową instytucją kultury – instytucją artystyczną posiadającą osobowość prawną. Teatr działa w oparciu o ustawę z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 406 z późn. zm.). Przedmiotem podstawowej działalności Teatru jest tworzenie i upowszechnianie kultury teatralnej, w szczególności poprzez przygotowanie i wystawianie przedstawień teatralnych a także podejmowanie innych form działalności artystycznej. Teatr może prowadzić działalność edukacyjną w zakresie zadań statutowych, impresaryjną zgodną z profilem artystycznym, a także udostępniać scenę do prezentacji artystycznych innych instytucji kultury i zespołów.

Teatr może prowadzić jako dodatkową działalność gospodarczą w oparciu o właściwe przepisy prawa regulujące prowadzenie działalności gospodarczej.

Przychodami Teatru są przychody z prowadzonej działalności, w tym ze sprzedaży składników majątku ruchomego, przychody z najmu i dzierżawy składników majątkowych, dotacje podmiotowe i celowe, środki otrzymane od osób fizycznych i prawnych oraz z innych źródeł.

Dotacje podmiotowe Teatr otrzymuje od organizatora na dofinansowanie działalności bieżącej w zakresie realizowanych działań statutowych, w tym na utrzymanie i remonty obiektów. Teatr otrzymuje również dotacje celowe na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji lub na realizację wskazanych zadań i programów. Dotacje celowe mogą być przekazane przez organizatora lub inne jednostki pochodzące ze sfery finansów publicznych.

Z tytułu prowadzonej działalności Teatr w zależności od rodzaju sprzedaży stosuje stawki VAT 23% lub 8%, występuje również sprzedaż zwolniona z opodatkowania na podstawie (np. art. 43 ust.1 pkt 33) ustawy o podatku od towarów i usług. Przedsięwzięcia kulturalne skutkują uzyskaniem przychodów ze sprzedaży biletów i innych przychodów z tytułu realizacji przedstawień. Teatr podejmuje także inne działania np. wynajmy, reklama, itp.) w celu uzyskania przychodów.

Dodatkowo z tytułu prowadzonej działalności Teatr otrzymuje dotacje celowe, na pokrycie kosztów działań, które z założenia nie generują opodatkowania VAT, (np. organizacja wręczenia nagród „…”) lub organizuje imprezy plenerowe, na które wstęp jest bezpłatny, gdyż koszty pokrywa sponsor. Imprezy te są związane z działalnością statutową Teatru. Ponadto w ramach działalności statutowej w celu promocji kultury Teatr organizuje również inne imprezy kulturalne jak np. promocje książki, tomików poezji, itp., na które wstęp jest bezpłatny.

W celu produkcji nowych spektakli Teatr podpisuje umowy z twórcami, w których oprócz ustalonego honorarium Teatr zobowiązuje się zapewnić na czas prób i przedstawień noclegi.

Ponadto Teatr będąc najemcą lokali mieszkalnych – użycza je osobom fizycznym. Rozliczenie czynszu za zajmowane mieszkanie pomiędzy Teatrem a biorącym w użyczenie odbywa się na podstawie wystawionych przez Teatr refaktur.

Podstawą do wystawienia refaktur są faktury otrzymane przez Teatr od wynajmujących (Spółdzielnie Mieszkaniowe, KZGM).

Z uwagi na fakt, iż Teatr dokonuje sprzedaży opodatkowanej jak i zwolnionej z VAT – Teatr do dnia 31 grudnia 2015 r. korzystał z odliczenia podatku VAT wprost (100%) w przypadku zakupu towarów i usług do sprzedaży opodatkowanej lub rozliczał podatek VAT zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy o VAT. W przypadku zakupu towarów i usług do sprzedaży zwolnionej Teatr nie korzystał z odliczenia podatku VAT.

W związku ze zmianą przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z dniem 1 stycznia 2016 r. oraz wydanym rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników – Teatr z uwagi na powyżej omówioną działalność przyjął, iż w przypadku zastosowania zasady proporcjonalnego odliczania – jest zobowiązany stosować w pierwszej kolejności proporcję wynikającą z art. 86 ust 2a-2h a następnie proporcję wynikającą z art. 90 ustawy o VAT.

Pismem z 18 sierpnia 2016 r. Wnioskodawca uzupełnił opis stanu faktycznego wskazując, że Teatr, oprócz ok. 30-50 płatnych spektakli miesięcznie, organizuje także działania nieodpłatne dla widzów. Przywołane wydarzenie związane z wręczeniem nagród teatralnych „…” ma specyficzny charakter, ponieważ głównym pomysłodawcą i organizatorem wręczenia nagród jest marszałek województwa, Teatr natomiast na wniosek marszałka udostępnia swoją siedzibę i dba o wizerunek przedsięwzięcia. Urząd Marszałkowski dostarcza listę gości do zaproszeń, na której znajdują się lokalne władze oraz artyści nominowani do nagrody – ta grupa widzów nie wykupuje biletów na galę, podczas której ma być uhonorowana. Uczestnictwo w takim wydarzeniu ma charakter honorowy, więc nie ma możliwości pobierania opłat od zaproszonych gości. Istnieje możliwość kupna biletu, jeśli lista zaproszonych gości urzędu i teatru nie zapełni w całości widowni – pozostałe miejsca zostają przeznaczone do sprzedaży. Wydarzenie ma charakter prestiżowy i stanowi promocję teatru w skali regionalnej i ogólnopolskiej dla potencjalnego widza.

Innym wydarzeniem częściowo bezpłatnym dla widzów był np. Festiwal Kato/Lato, który odbył się na przełomie czerwca i lipca 2015 r. W ramach festiwalu odbywały się płatne imprezy w teatrze oraz plenerowe – nieodpłatne na Rynku w K. Widzowie mogli brać udział np. w bezpłatnych warsztatach fotograficznych lub warsztatach urbanistycznych dla dzieci. Teatrowi zależało, aby umożliwić udział osobom, których nie stać na opłacenie profesjonalnych warsztatów fotograficznych lub codziennych zajęć dla dzieci. W trakcie imprezy Teatr świadczył usługi reklamowe dla sponsora, dzięki czemu możliwe było przeprowadzenie wydarzeń bezpłatnych dla widzów.

Wydarzenia bezpłatne dodatkowo budują więź między widzami a instytucją i pokazują, że wartościowe wydarzenia kulturalne nie muszą być drogie. Ponadto wpływa to na pozytywny wizerunek instytucji w mieście i w regionie, a także w mediach ogólnopolskich. Wszystkie te działania mają na celu pozyskiwanie nowych widzów i wzrost uczestnictwa w kulturze, co niesie za sobą w przyszłości zwiększenie przychodów ze sprzedaży biletów.

Nieodpłatne przedsięwzięcia mają na celu realizację działalności statutowej teatru w zakresie upowszechniania kultury, która docelowo ma przynosić teatrowi dochód. Nieodpłatne wydarzenia stanowią niewielki procent wszystkich wydarzeń organizowanych w Teatrze, jednak mają duży wpływ na budowanie pozytywnych relacji z mieszkańcami miasta i regionu. Jako jedyny Teatr dramatyczny w mieście i największy w województwie Wnioskodawca kładzie duży nacisk na tworzenie wielopoziomowych związków z widzami w każdym wieku, od najmniejszych dzieci, które mogą brać udział np. w warsztatach plastycznych (działalność edukacyjna), poprzez widzów pełnoletnich, aż po seniorów. Uczestnicy wydarzeń bezpłatnych stanowią bazę potencjalnych przyszłych widzów przedstawień.

Wydarzenia nieodpłatne mają z jednej strony charakter artystyczny, prospołeczny i edukacyjny, jednak nie można pomijać ich roli promocyjnej i marketingowej. Ich efektem jest także poszerzenie grona widzów. Wnioskodawca obserwuje powrót uczestników wydarzeń bezpłatnych do teatru na wydarzenia płatne, tj. np. uczestnicy warsztatów dla dzieci wykupują bilety na przedstawienia dla dzieci itp. Jednocześnie uczestnicy bezpłatnych wydarzeń otrzymują bezpośrednio pełną ofertę repertuarową teatru.

Nieodpłatny wstęp na wydarzenia kulturalne realizowane są dla celów działalności gospodarczej teatru i niewątpliwie sprzyjają osiągnięciu w przyszłości większych przychodów z działalności gospodarczej, np.

gala rozdania „…” – jeśli nominowane są spektakle i artyści Teatru (zawsze są nominowani w różnych kategoriach), to uczestnicy gali chcą obejrzeć dane przedstawienie bądź aktora w danej roli. Same nominacje są dla teatru nobilitacją i promocją konkretnych spektakli i aktorów. Obecność mediów informujących o prestiżowym wydarzeniu stanowi korzyść w postaci dodatkowej kampanii medialnej dla teatru,
wydarzenia plenerowe, np. – uczestnicy bezpłatnych wydarzeń plenerowych są zachęcani do odwiedzenia teatru i do oglądania przedstawień. Wydarzenia plenerowe są często pierwszym od lat zetknięciem danego człowieka z teatrem, co zdecydowanie zachęca go do odwiedzenia siedziby Wnioskodawcy. Wydarzenia plenerowe umożliwiają Wnioskodawcy zastosowanie innych, nowatorskich form działalności artystycznej, np. form interaktywnych lub performanceu, na które obecnie istnieje wielkie zapotrzebowanie wśród widowni wychowanej wśród wzorców europejskich. W przypadku sprawdzenia się danej formy i pozytywnego odzewu, wydarzenia te docelowo mogą znaleźć się w bieżącym repertuarze i generować przychód. Dodatkowo wydarzenia plenerowe generują nową widownię w postaci obserwatorów, którzy nie biorą bezpośrednio udziału w wydarzeniu, a mimo to dowiadują się o działaniach teatru,
promocje książek i tomików – część z nich realizowana jest bezpłatnie, co jest ukłonem w stronę często starszej publiczności oraz grup szkolnych, która mogłaby nie znaleźć funduszy na uczestnictwo w promocji książki. Warto zaznaczyć, że książki są często podstawą do stworzenia scenariusza, na podstawie którego produkowane jest przedstawienie teatralne. Propagowanie danej książki jest początkiem zainteresowania widza określoną tematyką, która później ma szansę znaleźć kontynuację w spektaklu, z którego w przyszłości Wnioskodawcy zakłada osiągnięcie przychodu (rezerwacje grup szkolnych oraz indywidualne). Tematyka spotkań zawsze jest powiązana z bieżącą lub przyszłą linią repertuarową i stanowi jej integralną część.

Przedstawione nieodpłatne działania nie stanowią odrębnego przedmiotu działalności Teatru, lecz są jego integralną częścią. Wynika to z zapisów statutowych, z których wynika, że „1. Teatr tworzy i upowszechnia kulturę teatralną w szczególności poprzez przygotowanie i wystawienia przedstawień teatralnych, w oparciu o zawodowych realizatorów i wykonawców, 2. Teatr może podejmować inne formy działalności artystycznej mające na celu tworzenie i upowszechnianie kultury, 3. Teatr prowadzi działalność edukacyjną w zakresie zadań statutowych”. Wnioskodawca podkreśla, że wydarzenia bezpłatne stanowią znikomy procent wszystkich wydarzeń organizowanych przez Teatr. Każda wizyta w teatrze wiąże się z zapoznaniem z aktualną ofertą repertuarową teatru, zarówno dzięki materiałom drukowanym i wideo, jak i dzięki możliwości rozmowy z pracownikami Biura Obsługi Widzów. Poprzez te działania Wnioskodawca dąży do zwiększania przychodów ze sprzedaży biletów jako jednego ze źródeł finansowania działalności teatru.

W odpowiedzi na pytanie nr 6 zawarte w wezwaniu cyt. „w jaki sposób Teatr rozlicza się z twórcami nowych spektakli, którym obowiązany jest zapewnić na czas prób i przedstawień noclegi? Czy na rzecz tych twórców Teatr także użycza wynajmowane lokale mieszkalne i dokonuje refakturowania kosztów czynszu czy też dokonuje zakupu usług noclegowych? Czy wystawienie tych spektakli odbywa się zawsze za odpłatnością (czy obowiązuje bilet wstępu)?” Wnioskodawca wyjaśnił, że z twórcami nowych spektakli (reżyser, scenograf itp.) bądź aktorami niebędącymi pracownikami teatru zawierane są umowy o dzieło, w których Teatr zobowiązuje się do zapłaty określonego honorarium za wykonaną pracę oraz zobowiązuje się do zapewnienia pokrycia kosztów zakwaterowania na czas prób lub przedstawień. Twórca bądź aktor otrzymuje określone w umowie honorarium za wykonane dzieło na podstawie rachunku, natomiast koszty noclegu Teatr pokrywa bezpośrednio usługodawcy (np. hotel) na podstawie otrzymanej faktury VAT. Tym samym Teatr dokonuje zakupu usług noclegowych, a nie użycza wynajmowanych lokali mieszkalnych i nie refakturuje z tego tytułu kosztów czynszu na twórcę.

Na wystawienie spektakli zasadniczo obowiązują odpłatne bilety wstępu. Do wąskiego grona widzów, których nie obowiązują odpłatne bilety wstępu, należą m.in. realizatorzy spektakli premierowych oraz goście specjalni bezpośrednio związani z działalnością artystyczną teatru i charakterem danego wydarzenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Teatr realizując działania, które zostały przedstawione powyżej jest zobowiązany dla celów odliczania podatku VAT stosować proporcję wynikającą z art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy (doprecyzowane w piśmie z dnia 19 września 2016 r.):

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność m.in. usługodawców, w tym w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Biorąc pod uwagę definicję działalności gospodarczej wynikającą z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT – Teatr przyjął, iż przedsięwzięcia kulturalne bądź inne działania Teatru, które z założenia są podejmowane w celach zarobkowych należy traktować jako działalność gospodarczą, przy czym mogą wystąpić działania, które nie generują opodatkowania VAT, jednakże w nierozerwalny sposób towarzyszą one prowadzonej działalności i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności (np. organizacja uroczystości wręczenia nagród „…”), na który wstęp jest bezpłatny.

Realizując działania opisane we wniosku Teatr nie jest zobligowany dla celów odliczania podatku VAT stosować proporcji wynikającej z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), dalej ustawa, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

Zgodnie z art. 86 ust. 2d ustawy, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji – art. 86 ust. 2h ustawy.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego – art. 86 ust. 22 ustawy.

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy, wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT. Natomiast przez cele inne, rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zauważyć należy, że definicja działalności gospodarczej wynikająca z ustawy o podatku od towarów i usług ma charakter autonomiczny i winna być rozpatrywana niezależnie od innych przepisów regulujących działalność teatru. Ponadto wskazać należy, że definicja zawarta w art. 15 ust. 2 ustawy stanowi wprost jakiego rodzaju czynności należy uznać za działalność gospodarczą, stąd też należy dokonać jej wykładni literalnej.

Określenie działalności producenta, handlowca lub usługodawcy następuje każdorazowo w stosunku do odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnie świadczonych usług na terenie kraju, będących przedmiotem opodatkowania. Przez pojęcie producenta w takim razie będziemy rozumieli podmiot, który w zorganizowany sposób dokonuje produkcji towarów w celu ich dalszego zbycia. Handlowiec dokonuje w sposób zorganizowany zakupu towarów w celu ich odsprzedaży. Podobnie usługodawca, który świadczy usługi w celach zarobkowych. Płaszczyzna działalności podmiotów będących podatnikami podatku od towarów i usług, o czym świadczy zdanie drugie art. 15 ust. 2 ustawy, opierać się musi na działalności podejmowanej w szczególności w sposób ciągły w celach zarobkowych, w ramach prowadzonego przez nich profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z instytucją kultury, zatem zasadnym jest odwołanie do przepisów ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 406 ze zm.) określającej zasady tworzenia i działania instytucji kultury.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury (art. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym.

Instytucje kultury, dla których organizatorami są jednostki samorządu terytorialnego, mogą otrzymywać dotacje celowe na zadania objęte mecenatem państwa, w tym dotacje celowe na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji, z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego (art. 9 ust. 3 ww. ustawy).

Na mocy art. 12 ustawy organizator zapewnia instytucji kultury środki niezbędne do rozpoczęcia i prowadzenia działalności kulturalnej oraz do utrzymania obiektu, w którym ta działalność jest prowadzona.

Stosownie do art. 28 ust. 1 ustawy instytucja kultury pokrywa koszty bieżącej działalności i zobowiązania z uzyskiwanych przychodów. Natomiast przepisy art. 28 ust. 2 i 3 stanowią, że przychodami instytucji kultury są przychody z prowadzonej działalności, w tym ze sprzedaży składników majątku ruchomego, przychody z najmu i dzierżawy składników majątkowych, dotacje podmiotowe i celowe z budżetu państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, środki otrzymane od osób fizycznych i prawnych oraz z innych źródeł. Organizator przekazuje instytucji kultury środki finansowe w formie dotacji:

podmiotowej na dofinansowanie działalności bieżącej w zakresie realizowanych zadań statutowych, w tym na utrzymanie i remonty obiektów;
celowej na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji;
celowej na realizację wskazanych zadań i programów.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy realizując przedstawione we wniosku działania jest zobowiązany dla celów odliczania podatku VAT stosować proporcję wynikającą z art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług.

Podstawową przesłanką warunkującą stosowanie przepisu art. 86 ust. 2a jest wykorzystywanie przez podatnika towarów i usług do celów działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT), gdy przypisanie tych towarów w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe. W przypadku wykonywania obok czynności, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, również czynności niegenerujących opodatkowania VAT – w pierwszej kolejności należy dokonać oceny, czy czynności te należy uznać za odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności podatnika, czy też czynności te towarzyszą działalności gospodarczej. W przypadku stwierdzenia, że czynności nieodpłatne świadczone przez Teatr stanowią odrębny obok działalności gospodarczej przedmiot działalności Teatru (działalność inną niż gospodarcza) wówczas, w celu odliczenia podatku naliczonego (jeżeli nie będzie możliwe przypisanie go w całości do działalności gospodarczej) Teatr będzie musiał stosować zasady, o których mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy o VAT, przy czym może skorzystać z metody zaproponowanej dla instytucji kultury w rozporządzeniu Ministra Finansów.

Ocena w konkretnym przypadku czy opisane w stanie faktycznym nieodpłatne przedsięwzięcia realizowane przez Teatr będą skutkować stosowaniem zasad określonych w art. 86 ust. 2a-2h ustawy o VAT wymaga każdorazowo zbadania okoliczności faktycznych występujących w indywidualnej sprawie pod kątem spełnienia przesłanek omówionych wyżej. W przypadku Teatru, który podejmuje nieodpłatne przedsięwzięcia w celach promocyjnych i marketingowych, a ich efektem ma być poszerzenie grona odbiorców usług kulturalnych, którzy skorzystają ostatecznie z odpłatnej oferty Teatru, mogłoby spełniać przesłanki do uznania ich za związane z działalnością gospodarczą, jednakże ocena każdego przypadku wymaga analizy na podstawie przesłanek obiektywnie występujących w konkretnej sprawie.

Należy bowiem podkreślić, że z uregulowań ustawy o podatku od towarów i usług wyraźnie wynika, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku miedzy dokonywanymi zakupami towarów i usług a prowadzoną działalnością opodatkowaną. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. O bezpośrednim związku dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług, będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa. Maja pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości oraz przyczynia się do generowania przez dany podmiot obrotów.

Wnioskodawca wskazał, że z tytułu prowadzonej działalności Teatr w zależności od rodzaju sprzedaży stosuje stawki VAT 23% lub 8%, występuje również sprzedaż zwolniona z opodatkowania na podstawie (np. art. 43 ust. 1 pkt 33) ustawy o podatku od towarów i usług. Przedsięwzięcia kulturalne skutkują uzyskaniem przychodów ze sprzedaży biletów i innych przychodów z tytułu realizacji przedstawień. Teatr podejmuje także inne działania (np. wynajmy, reklama, itp.) w celu uzyskania przychodów. Dodatkowo z tytułu prowadzonej działalności statutowej Teatr otrzymuje dotacje celowe, na pokrycie kosztów działań, które z założenia nie generują opodatkowania VAT (np. organizacja wręczania nagród „…”) lub organizuje imprezy plenerowe, na które wstęp jest bezpłatny, gdyż koszty pokrywa sponsor. Imprezy te są związane z działalnością statutową Teatru. Ponadto w ramach działalności statutowej w celu promocji kultury Teatr organizuje również inne imprezy kulturalne jak np. promocje książki, tomików poezji, na które wstęp jest bezpłatny.

Analiza okoliczności faktycznych sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa pozwala stwierdzić, że w związku z organizowaniem nieodpłatnych przedsięwzięć opisanych we wniosku realizowanych w ramach działalności statutowej, Teatr nie będzie prowadził działalności innej niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Jak wynika bowiem z treści wniosku, nieodpłatne usługi świadczone przez Wnioskodawcę, tj. gala rozdania „…”, wydarzenia plenerowe (np., promocje książek i tomików mają związek z działalnością gospodarczą Teatru.

Przedstawione przez Wnioskodawcę nieodpłatne działania nie stanowią odrębnego przedmiotu działalności teatru, lecz stanowią jego integralną część. Wynika to z zapisów statutowych, zgodnie z którymi Teatr tworzy i upowszechnia kulturę teatralną przez przygotowanie i wystawienia przedstawień teatralnych, przez działalność edukacyjną w zakresie zadań statutowych a także podejmowanie innych form działalności artystycznych mających na celu tworzenie i upowszechnianie kultury. Nieodpłatne wstępy na wydarzenia kulturalne realizowane są do celów działalności gospodarczej Teatru, sprzyjają osiągnięciu w przyszłości większych przychodów z działalności gospodarczej.

Gala rozdania „…” to wydarzenie, które ma charakter prestiżowy i stanowi promocję teatru w skali regionalnej i ogólnopolskiej dla potencjalnego widza. Jeżeli nominowane są spektakle i artyści Teatru (zawsze są nominowani w różnych kategoriach) to uczestnicy gali chcą obejrzeć dane przedstawienie bądź aktora w danej roli. Uczestnictwo w takim wydarzeniu ma charakter honorowy, więc nie ma możliwości pobierania opłat od zaproszonych gości. Na „…” istnieje możliwość kupna biletu, jeśli lista zaproszonych gości nie zapełni w całości widowni – pozostałe miejsca zostaną przeznaczone do sprzedaży.

Uczestnicy bezpłatnych wydarzeń plenerowych są zachęcani do odwiedzenia teatru i do oglądania przedstawień. Wydarzenia plenerowe umożliwiają Wnioskodawcy zastosowanie innych, nowatorskich form działalności artystycznej, np. form interaktywnych lub performanceu, na które obecnie istnieje wielkie zapotrzebowanie wśród widowni wychowanej wśród wzorców europejskich. W przypadku sprawdzenia się danej formy i pozytywnego odzewu, wydarzenia te docelowo mogą znaleźć się w bieżącym repertuarze i generować przychód. Dodatkowo wydarzenia plenerowe generują nową widownię w postaci obserwatorów, którzy nie biorą bezpośrednio udziału w wydarzeniu, a mimo to dowiadują się o działaniach Teatru.

Promocje książek i tomików na terenie teatru mają na celu zachęcenie widzów do ponownej wizyty w teatrze i kupna biletów na przedstawienia, zwłaszcza że podczas tego typu wydarzeń każdy widz ma dostęp do bezpłatnych materiałów repertuarowych (marketing relacyjny, marketing B2B). Propagowanie danej książki jest początkiem zainteresowania widza określoną tematyką, która później ma szansę znaleźć kontynuację w spektaklu, z którego w przyszłości Wnioskodawca zakłada osiągnięcie przychodu (rezerwacje grup szkolnych oraz indywidualne). Tematyka spotkań zawsze jest powiązana z bieżącą lub przyszłą linią repertuarową i stanowi jej integralną część.

Wszystkie działania nieodpłatne wymienione wyżej, jak wyjaśnił Wnioskodawca, mają na celu pozyskiwanie nowych widzów i wzrost uczestnictwa w kulturze, co niesie za sobą w przyszłości zwiększenie przychodów ze sprzedaży biletów. Nieodpłatne przedsięwzięcia mają na celu realizację działalności statutowej teatru w zakresie upowszechniania kultury, która docelowo ma przynosić teatrowi dochód. Uczestnicy wydarzeń bezpłatnych stanowią bazę potencjalnych przyszłych widzów przedstawień. Wydarzenia nieodpłatne mają z jednej strony charakter artystyczny, prospołeczny i edukacyjny, jednak nie można pomijać ich roli promocyjnej i marketingowej. Ich efektem jest także poszerzenie grona widzów: Wnioskodawca obserwuje powrót uczestników wydarzeń bezpłatnych do teatru na wydarzenia płatne, tj. np. uczestnicy warsztatów dla dzieci wykupują bilety na przedstawienia dla dzieci itp. Jednocześnie uczestnicy bezpłatnych wydarzeń otrzymują bezpośrednio pełną ofertę repertuarową teatru. Nieodpłatne wstępy na wydarzenia kulturalne realizowane są dla celów działalności gospodarczej Teatru i niewątpliwie sprzyjają osiągnięciu w przyszłości większych przychodów z działalności gospodarczej. Przedstawione nieodpłatne działania nie stanowią odrębnego przedmiotu działalności teatru, lecz są jego integralną częścią. Każda wizyta w teatrze wiąże się z zapoznaniem z aktualną ofertą repertuarową teatru, zarówno dzięki materiałom drukowanym i wideo, jak i dzięki możliwości rozmowy z pracownikami Biura Obsługi Widzów. Poprzez te działania Wnioskodawca dąży do zwiększania przychodów ze sprzedaży biletów jako jednego ze źródeł finansowania działalności teatru.

Zatem stwierdzić należy, że nieodpłatne statutowe przedsięwzięcia realizowane przez Teatr mają ścisły związek z prowadzoną odpłatną działalnością gospodarczą, a w konsekwencji mieszczą się w pojęciu „celu prowadzonej działalności gospodarczej”, o którym stanowi przepis art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

Należy również zaznaczyć, że koszty noclegów, które ponosi Teatr w związku z zawieranymi umowami o dzieło z twórcami nowych spektakli (reżyser, scenograf) bądź aktorami niebędącymi pracownikami teatru, są kosztami ponoszonymi w celu działalności gospodarczej prowadzonej przez Teatr. Są to koszty związane z realizacją spektakli, czyli z podstawowym przedmiotem działalności zarobkowej Teatru. Zatem te nieodpłatne świadczenia spełniają warunki działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W świetle powyższych ustaleń, Teatr realizując nieodpłatne działania statutowe wymienione we wniosku, które związane są z podstawowym przedmiotem odpłatnej działalności Teatru, nie ma obowiązku stosowania unormowań zawartych w treści przepisu art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, a tym samym nie ma obowiązku stosowania współczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ww. ustawy, w związku z wykorzystaniem nabywanych towarów i usług wyłącznie do działalności gospodarczej.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Końcowo należy zauważyć, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (opodatkowanej i zwolnionej od podatku) zastosowanie znajdą przepisy art. 90 ustawy o VAT dotyczące częściowego odliczenia podatku naliczonego.

Zaznaczenia wymaga również, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Ponadto zaznaczyć należy, że w niniejszej interpretacji odniesiono się wyłącznie do wskazanych przez Wnioskodawcę nieodpłatnie świadczonych usług w związku z organizacją gali rozdania „…”, wydarzeń plenerowych, promocji książek i tomików, jak też kosztów noclegów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin