Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-703/16-2/JM
z 9 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2016 r. (data wpływu 20 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku pobrania przez płatnika podatku od wynagrodzenia wypłaconego artyście mającego miejsce zamieszkania na terytorium Kanady – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku pobrania przez płatnika podatku od wynagrodzenia wypłaconego artyście mającego miejsce zamieszkania na terytorium Kanady.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Artysta wykonawca (muzyk) jest osobą mającą miejsce zamieszkania na terytorium Kanady poświadczone certyfikatem rezydencji. Na zamówienie państwowej instytucji kultury (Wnioskodawca) artysta ten będzie wykonywał koncert na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Jednocześnie artysta oświadczy, że wykonanie tego koncertu następować będzie w ramach wymiany kulturalnej pomiędzy Kanadą a Rzecząpospolitą Polską.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca jako płatnik zobowiązany jest do poboru podatku od wynagrodzenia wypłacanego artyście wykonawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, jako płatnik nie jest On zobowiązany do poboru podatku od wypłacanego wynagrodzenia.

Zgodnie z art. 17 ust. 4 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Kanadą w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu z dnia 14 maja 2012 r., dochody muzyków z tytułu działalności artystycznej wykonywanej w ramach wymiany kulturalnej pomiędzy umawiającymi się państwami, w których artyści mają miejsce zamieszkania, są zwolnione od opodatkowania w tym umawiającym się państwie, w którym ta działalność jest wykonywana. Oznacza to, że w opisanych sytuacjach wykonywanie koncertów przez muzyków zamieszkałych na terytorium Kanady w ramach wymiany kulturalnej pomiędzy Kanadą a Rzecząpospolitą Polską skutkować będzie opodatkowaniem dochodów muzyków z tego tytułu wyłącznie w Kanadzie. Konwencja w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu z dnia 14 maja 2012 r. nie przewiduje żadnego formalnego trybu stwierdzenia faktu wykonania koncertów w ramach wymiany kulturalnej pomiędzy umawiającymi się Państwami. Stwierdzenie tego faktu może zatem nastąpić na podstawie oświadczenia podatnika. Płatnik nie może w tym zakresie prowadzić postępowania dowodowego i nie ma instrumentów prawnych pozwalających na weryfikację takiego oświadczenia (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 23 września 2004 r., sygn. akt III SA/Wa 1551/03). W przekonaniu Wnioskodawcy płatnik może zatem oprzeć się na oświadczeniu podatnika w odniesieniu do przedstawionej kwestii. Jeśli oświadczenie to okaże się niezgodne z prawdą, odpowiedzialność ponosić będzie wyłącznie podatnik. Naczelny Sąd Administracyjny, rozstrzygając podobną kwestię stwierdził, że wystarczającym dowodem uzasadniającym niepobranie podatku jest przedstawienie przez podatnika płatnikowi certyfikatu rezydencji (art. 29 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz odpowiedniego oświadczenia podatnika. Przepisy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania mają pierwszeństwo przed prawem krajowym, jak też przepisy krajowe nie wymagają w tym przypadku urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego w drodze zaświadczenia (por. uzasadnienie wyroku NSA z dnia 12 grudnia 2013 r., sygn. akt II FSK 2960/11). Podobne stanowisko jest prezentowane w innych orzeczeniach sądów administracyjnych (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 lipca 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 3221/14; wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 lipca 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 3220/14; wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 listopada 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 3805/14). Stanowisko to zostało w pełni potwierdzone również w interpretacji indywidulanej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w imieniu Ministra Finansów z dnia 12 maja 2014 r., Nr IPPB4/415-329/10/14-5/S/SP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W ww. przepisie wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

Zgodnie z art. 13 pkt 2 ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z osobiście wykonywaje działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1, pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 41 ust. 4 powołanej ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 29 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z opłat za usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Stosownie do art. 29 ust. 2 tej ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Z powyższych przepisów wynika, że jeżeli osoba niemająca miejsca zamieszkania w Polsce osiągnie dochód z tytułu wykonywanej w Polsce działalności artystycznej, który podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 29 ustawy, to podmiot dokonujący wypłaty wynagrodzenia, jako płatnik, ma obowiązek pobrać podatek dochodowy od wykonywanych wypłat. Jednakże, dochód nierezydenta podlega opodatkowaniu w Polsce pod warunkiem, że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarta z państwem miejsca zamieszkania podatnika zezwala Polsce na opodatkowanie tego dochodu a podatnik udokumentuje certyfikatem rezydencji swoje miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w drugim państwie (art. 29 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji – oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Certyfikat rezydencji jest dokumentem potwierdzającym określony stan faktyczny – miejsce rezydencji podatnika dla celów podatkowych, którym w przypadku podatników podatku dochodowego od osób fizycznych jest miejsce zamieszkania. Wydając takie zaświadczenie właściwy organ potwierdza, że – na moment wydania tego dokumentu, bądź na moment w nim określony – stan faktyczny wskazany w jego treści jest zgodny ze stanem faktycznym, wynikającym z ewidencji, rejestrów prowadzonych przez ten organ bądź z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu; może zatem dotyczyć wyłącznie zaistniałych, tj. teraźniejszych lub przeszłych stanów faktycznych, nigdy przyszłych okoliczności faktycznych.

Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania jest zespołem norm kolizyjnych mających na celu rozgraniczenie praw dwóch państw do opodatkowania danego przysporzenia. Umowy takie nie kreują jednak samodzielnie obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 Konwencji podpisanej w Ottawie dnia 20 maja 2012 r. między Rzecząpospolitą Polską a Kanadą w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu wraz z Protokołem (Dz. U. z 2013 r., poz. 1371) powołanej Konwencji, bez względu na postanowienia artykułów 7 i 14 dochód osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie uzyskany z tytułu działalności artystycznej, na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub telewizyjnego, jak też muzyka lub sportowca, z osobiście wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Natomiast, zgodnie z treścią ust. 2 i 3 tegoż artykułu, jeżeli dochód, mający związek z osobiście wykonywaną działalnością artysty lub sportowca, nie przypada na rzecz tego artysty lub sportowca, lecz innej osobie, wówczas dochód ten, bez względu na postanowienia artykułów 7 i 14, może być opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego artysty lub sportowca jest wykonywana. Postanowień ustępu 2 nie stosuje się, jeżeli stwierdzono, że artysta lub sportowiec, oraz osoby z nimi powiązane, nie uczestniczą bezpośrednio lub pośrednio w zyskach osoby, o której mówi ten ustęp.

Odstępstwo od powyższych reguł przewiduje art. 16 ust. 4 polsko – kanadyjskiej Konwencji, wprowadzając zasadę opodatkowania, w ściśle określonych sytuacjach, wyłącznie w państwie rezydencji. Zgodnie z tym przepisem, bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, dochody z rodzajów działalności określonych w ustępie 1, wykonywanych w ramach wymiany kulturalnej pomiędzy Umawiającymi się Państwami, będą zwolnione od opodatkowania w tym Umawiającym się Państwie, w którym te rodzaje działalności są wykonywane.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że artysta wykonawca (muzyk) jest osobą mającą miejsce zamieszkania na terytorium Kanady poświadczone certyfikatem rezydencji. Na zamówienie państwowej instytucji kultury artysta ten będzie wykonywał koncert na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Jednocześnie artysta oświadczy, że wykonanie tego koncertu następować będzie w ramach wymiany kulturalnej pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Kanadą.

Wskazać należy, że istotne jest, aby zwolnienie z opodatkowania w państwie źródła dochodów uzyskanych z określonego rodzaju działalności w ramach wymiany kulturalnej pomiędzy Umawiającymi się Państwami opierało się na wyraźnie określonych i obiektywnych kryteriach. Należy zaznaczyć, że przepis art. 16 polsko – kanadyjskiej Konwencji, nie przewiduje obowiązków nałożonych na podatników w celu skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 16 ust. 4 Konwencji. Ponadto, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odnoszące się do obowiązków płatnika w zakresie poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od dochodów wypłacanych na rzecz artystów, o których mowa w art. 3 ust. 2a ustawy, jedynie w art. 29 ust. 1 i 2 regulują, że zastosowanie stawki podatku wynikającego z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca zamieszkania podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przepisy te, nie ustanawiają innych obowiązków dokumentacyjnych spoczywających na podatniku (artyście).

W związku z powyższym należy stwierdzić, że ani przepisy polsko – kanadyjskiej Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania ani przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie regulują w sposób wyraźny kwestii dokumentowania okoliczności, o których mowa w art. 16 ust. 4 ww. Konwencji. Jedynym warunkiem opodatkowania tych dochodów w państwie miejsca zamieszkania artysty jest przedstawienie płatnikowi podatku certyfikatu rezydencji. Jeśli podatnik certyfikatu tego nie przedstawi, dochody, o których mowa wyżej będą opodatkowane wyłącznie na zasadach przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe prowadzi do wniosku, że prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że niepobranie przez niego podatku od wynagrodzenia wypłaconego artyście mającego miejsce zamieszkania na terytorium Kanady za koncert wykonany w Polsce uzależnione jest od uzyskania od tegoż podatnika certyfikatu rezydencji oraz złożenia przezeń oświadczenia, że koncert odbył się w ramach wymiany kulturalnej pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Kanadą.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków oraz interpretacji indywidualnych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla tutejszego organu. Rozstrzygnięcia te dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osądzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej/każdym z nich zawarte są wiążące. Nie wywołują one zatem żadnych skutków prawnych w odniesieniu do innych podatników.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.