Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-741/12-1/AP
z 4 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.), § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) oraz § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), po ponownym rozpatrzeniu, w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 7 czerwca 2016 r. sygn. akt II FSK 3069/13, wniosku z 12 czerwca 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 18 czerwca 2012 r.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów przekazanych pracownikom wypłat z zysku netto w miesiącu ich wypłaty - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2012 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów przekazanych pracownikom wypłat z zysku netto w miesiącu ich wypłaty.

W dniu 17 września 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Znak IBPBI/2/423-741/12/AP, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. Pismem z 1 października 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 4 października 2012 r.), wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Pismem z 5 listopada 2012 r. Znak IBPBI/2/4232-106/12/AP Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, udzielił odpowiedzi na ww. wezwanie. Pismem z 4 grudnia 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 6 grudnia 2012 r.) wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną. Pismem z 7 stycznia 2013 r. Znak IBPBI/2/4240-107/12/AP Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z 15 maja 2013 r. sygn. akt I SA/Gl 33/13 oddalił skargę. Od ww. wyroku Spółka wniosła skargę kasacyjną. W wyniku rozpatrzenia skargi kasacyjnej Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 7 czerwca 2016 r. sygn. akt II FSK 3069/13 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach w całości oraz uchylił zaskarżoną interpretację. Akta sprawy z Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach wpłynęły do tut. BKIP w dniu 23 sierpnia 2016 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Głównym przedmiotem działalności Spółki jest wydobywanie węgla kamiennego. Zgodnie z decyzją Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia z 12 maja 2011 r. Spółka sporządza sprawozdania finansowe oraz skonsolidowane sprawozdania finansowe grupy kapitałowej zgodnie z MSR (w rozumieniu art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.; dalej: „UoR”) począwszy od sprawozdań za rok, w którym Spółka spełni wymogi określone w art. 45 ust. 1a oraz art. 55 ust. 6 UoR. Od dnia 6 lipca 2011 r. akcje Spółki notowane są na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie. Uchwałą Zarządu Spółki z 3 stycznia 2012 r. księgi rachunkowe są od 1 stycznia 2012 r. prowadzone zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej zatwierdzonymi przez Unię Europejską.

W dniu 31 maja 2012 r. Zwyczajne Walne Zgromadzenie Spółki, działając w trybie art. 395 § 2 ust. 2 Ksh oraz § 26 ust. 1 pkt 2 Statutu Spółki, dokonało podziału zysku netto za rok obrotowy 2011 na:

1. wypłatę dywidendy dla akcjonariuszy,
2. wypłatę dla pracowników wraz z narzutami,
3. zasilenie kapitału rezerwowego z przeznaczeniem na sfinansowanie programu inwestycyjnego.

Podział wyniku finansowego netto następuje w Spółce dopiero po zatwierdzeniu rocznego sprawozdania finansowego przez organ zatwierdzający i jest poprzedzony wydaniem opinii przez biegłego rewidenta.

W roku bieżącym Spółka ma zamiar wypłacić pracownikom nagrodę z zysku netto za poprzedni rok obrotowy. Podstawą jej wypłaty będzie Regulamin wypłaty nagrody z zysku pracownikom Spółki. Wypłata ta będzie dodatkowym wynagrodzeniem dla pracowników obciążonym składką ZUS i podatkiem dochodowym od osób fizycznych tak jak każdorazowo wypłacane im wynagrodzenie zgodnie z odrębnymi regulacjami w tym zakresie.

Zgodnie z postanowieniami Międzynarodowego Standardu Rachunkowości nr 19 WP2.(a) jedną z kategorii świadczeń pracowniczych są krótkoterminowe świadczenia pracownicze do których zalicza się wynagrodzenia i składki na ubezpieczenie społeczne (...), wypłaty z zysku i premie (jeśli przypadają do zapłaty w ciągu 12 miesięcy od końca okresu) oraz świadczenia niepieniężne (...). W związku z powyższym Spółka zaewidencjonuje zgodnie z postanowieniami MSSF w koszty bieżącego okresu (roku 2012) kwoty wypłaconej dla pracowników nagrody z podziału zysku za rok 2011. Zgodnie z MSR 19 pkt 10 oraz 17 świadczenia pracownicze są ujmowane jako koszt w ciągu bieżącego okresu obrotowego wtedy i tylko wtedy gdy: na jednostce ciąży obecne prawne (...) zobowiązanie do dokonania takich wypłat (...) oraz można dokonać wiarygodnej wyceny takiego zobowiązania.

Prawny obowiązek oraz określenie kwoty wynikają z uchwały Walnego Zgromadzenia Spółki z dnia 31 maja 2012 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów przekazane pracownikom wypłaty (bez składki ZUS płaconej przez pracodawcę) z podziału wyniku finansowego netto w miesiącu ich wypłaty?

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 z późn. zm.- dalej: „ustawa o pdop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z przepisu tego wynika, że wszystkie poniesione wydatki o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów. Wypłata dla pracowników z wyniku finansowego Spółki jest swego rodzaju premią za wykonaną pracę. Nagroda przyznawana jest przez Walne Zgromadzenie za rok poprzedni a wypłacana jest zgodnie z postanowieniami zawartymi w „Regulaminie wypłaty nagrody z zysku pracownikom Spółki”. Stanowi ona dla pracowników czynnik motywujący, co w opinii Zarządu wpływa na zaangażowanie w pracy, zwiększenie atrakcyjności miejsca pracy, zatrzymanie najlepszych, doświadczonych pracowników i podniesienie efektywności ich pracy. Te czynniki z kolei bezpośrednio przekładają się na jakość pracy, a tym samym generowany przez Spółkę zysk. Wypłata z zysku pozostaje więc w bezspornym związku z przychodami, gdyż wpływa na ich generowanie w przyszłości. Tym samym wydatki z nią związane powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, ponieważ stanowią dla pracowników dodatkowy czynnik motywacyjny i wiążą się z prowadzoną przez Spółkę działalnością oraz osiąganymi przychodami, a jednocześnie nie są wymienione w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodu, określonym w art. 16 ust. 1 ustawy.

Podobny pogląd wyraził również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 27 lutego 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 1479/11, gdzie Zdaniem Sądu wydatki na wypłatę nagród i premii z zysków winny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (…) ponieważ - stanowiąc dla pracowników dodatkowy czynnik motywacyjny - wiążą się z prowadzoną przez Spółkę działalnością i osiąganymi przychodami, a jednocześnie nie są wymienione w negatywnym katalogu wyspecyfikowanym w art. 16 ust. 1 updop oraz identyczny pogląd w wyroku z dnia 03 marca 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 1496/10 i wyroku z 06 lipca 2010 r. sygn. akt I SA/Wr 498/10.

Ponadto wypłata z zysku jest częścią wypłacanego (stawianego do dyspozycji) pracownika wynagrodzenia z tytułów określonych m.in. w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej ustawy o pdof). Zgodnie z jego treścią za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Biorąc pod uwagę powyższe przedmiotowe świadczenie to w istocie wynagrodzenie pracowników. Jak zauważył Wojewódzki Sad Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 27 lutego 2012 r. (sygn. akt III SA/Wa 1479/11) stwierdzając, że uprawnionymi do jego otrzymania są bowiem pracownicy po spełnieniu warunków określonych w zakładowym regulaminie nagród (premiowania) czy umowach o pracę. Regulaminy i umowy o pracę - to przepisy prawa pracy, dlatego tę cześć wynagrodzeń pracowników należy uznać za świadczenia wynikające z przepisów prawa pracy. W przypadku Spółki wypłata tego świadczenia także dokonywana jest na podstawie Regulaminu wypłaty nagrody z zysku.

Zaprezentowane przez Spółkę stanowisko w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nagród dla pracowników znajduje także potwierdzenie w orzeczeniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 06 lipca 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 498/10.

Z kolei jak wynika z treści art. 15 ust. 4g ustawy o pdop, należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy o pdof, czyli także nagrody pracownicze, wypłacone przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu za który są należne, pod warunkiem, że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W tym przypadku nagrody z zysku są przyznawane za całokształt wykonywanych obowiązków przez pracownika w pewnych okresie czasu - dokładnie za okres poprzedniego roku.

Ponieważ Spółka sporządza począwszy od roku 2011 sprawozdania finansowe zgodnie z MSSF oraz prowadzi od 1 stycznia 2012 r. księgi zgodnie z MSSF, to koszty świadczeń pracowniczych w postaci nagród z zysku zgodnie z postanowieniami MSR 19 pkt 10 oraz 17 obciążą bieżące koszty prowadzonej działalności niezależnie od źródła jego finansowania - tj. podziału wyniku finansowego za rok 2011.

Biorąc pod uwagę powyższe Spółka stoi na stanowisku, że może zaliczyć tego rodzaju wydatki do kosztów uzyskania przychodów na zasadzie kasowej tzn. w dacie, w której świadczenia te zostaną faktycznie wypłacone osobom uprawnionym, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o pdop.

Odnosząc powyższe przepisy prawa podatkowego do przedstawionego przyszłego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż wypłaty dla pracowników z wypracowanego zysku netto będą kosztem uzyskania przychodów w dacie poniesienia gdyż:

• stanowią czynnik motywacyjny dla pracowników i wykazują związek z przychodami Spółki,
• nie zostały w żaden sposób wyłączony z katalogu kosztów uzyskania przychodów,
• stanowią dochód ze stosunku pracy i jako takie stanowią koszt w rozumieniu ar. 15 ust. 4g z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o pdop,
• zgodnie z regulacjami MSFF obciążają koszty roku, w którym następuje podział wyniku finansowego.

Spółka informuje równocześnie, że w dniu 17 kwietnia 2009 r. zwróciła się do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z wnioskiem o interpretację indywidualną w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości brutto wypłat przyznawanych z podziału wyniku finansowego netto w dniu ich dokonania bądź postawienia do dyspozycji pracownika wraz ze składkami ZUS. W odpowiedzi w dniu 16 lipca 2009 r. Spółka otrzymała pozytywną interpretację w tym zakresie (IBPBI/2/423-446/09/AP), po czym w dniu 06 października 2009 r. Minister Finansów dokonał zmiany interpretacji indywidualnej uznając stanowisko Spółki za nieprawidłowe. Obecnie Spółka oczekuje na rozpatrzenie sprawy w Naczelnym Sądzie Administracyjnym w Warszawie.

W opinii Spółki, upublicznienie Spółki oraz rozpoczęcie przez Spółkę ewidencji zdarzeń księgowych oraz sporządzanie sprawozdań finansowych zgodnie z postanowieniami Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej, stanowią dodatkowe przesłanki potwierdzające zasadność prezentowanego stanowiska Spółki w zakresie możliwości zaliczenia nagród dla pracowników z podziału wyniku do kosztów uzyskania przychodów.

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z 17 września 2012 r. Znak IBPBI/2/423-741/12/AP Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. Wnioskodawca zaskarżył, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, ww. interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z 15 maja 2013 r. sygn. akt I SA/Gl 33/13 oddalił skargę Skarżącej.

Od ww. wyroku Skarżąca wniosła skargę kasacyjną. W wyniku rozpatrzenia skargi kasacyjnej Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 7 czerwca 2016 r. sygn. akt II FSK 3069/13 uchylił zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach całości oraz uchylił zaskarżoną interpretację.

W uzasadnieniu ww. wyroku Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że Odnosząc się do sformułowanych w skardze kasacyjnej zarzutów naruszenia przepisów prawa materialnego należało zauważyć, że korespondują one z wywodami przyjętymi w uchwale składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 lutego 2016 r., sygn. akt II FPS 5/15 (publ. w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych na stronie http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Dodać należy, że na mocy art. 187 § 2 p.p.s.a. uchwała ta jest w niniejszej sprawie wiążąca.

Jak przyjął Naczelny Sąd Administracyjny w powołanej uchwale, w świetle art. 7 ust. 2 i art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 pkt 40 i art. 15 ust. 4g u.p.d.o.p. wypłacane pracownikom nagrody i premie z dochodu po opodatkowaniu podatkiem dochodowym mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych w miesiącu ich wypłaty.

(…) Jak wynika z wniosku o wydanie interpretacji, podstawą wypłaty nagród był regulamin wypłaty nagrody z zysku pracownikom oraz uchwała walnego zgromadzenia wspólników spółki. Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem judykatury, pracownikowi przysługuje nagroda lub premia, jeżeli zostaną spełnione przesłanki jej otrzymania przewidziane postanowieniami wewnątrzzakładowego aktu normatywnego obowiązującego u pracodawcy (w tym przypadku osiągnięty zysk). Wynagrodzenie jest przede wszystkim ekwiwalentem za pracę wykonaną. Innymi słowy, nagrody i premie z zysku stanowią normalny składnik wynagrodzenia należnego pracownikom w zamian za wykonaną przez nich pracę.

Zdaniem Sądu, Wszelkiego rodzaju nagrody (premie) są swoistym wynagrodzeniem za dobrze wykonaną pracę, czego wynikiem jest osiągnięty dochód, który następnie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Jednocześnie nagrody te mają charakter motywacyjny i służą osiągnięciu dobrych wyników (przychodów) w przyszłości (w kolejnych latach podatkowych). Nie można w związku z tym zasadnie twierdzić, że kwoty wypłacanych pracownikom nagród są jedynie gratyfikacją, która nie służy powyższym celom, tj. osiągnięciu przychodów, a w każdym razie zachowaniu albo zabezpieczeniu źródeł przychodów. Jak każde inne świadczenia pracownicze nagrody i premie wykazują uchwytny związek z działalnością gospodarczą podatnika i wywierają wpływ na osiągane przychody podatkowe. Mają na celu motywować pracowników do efektywnej pracy, czy też zapewnić pracownikom konkurencyjne wynagrodzenie i zapobieżenie ich odejściom do konkurencji.

Okoliczność, że wypłata na rzecz pracowników następuje już po osiągnięciu zysku (w kolejnym okresie rozliczeniowym), nie jest prawnie doniosła. Nagrody i premie, jak każde wynagrodzenie pracownicze nie są kosztem bezpośrednio związanym z wykazywanymi przez pracodawcę przychodami. Z uwagi na to, rozważanie, czy i kiedy poniesiony wydatek przyczyni się do zwiększenia przychodów pracodawcy, nie ma znaczenia.

Premie i nagrody są przychodami ze stosunku pracy, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2012 r. poz. 361 ze zm., dalej "u.p.d.o.f."). Dla tej kategorii należności ustawodawca w u.p.d.o.p. przewidział szczególny sposób ustalania momentu zaliczenia ich do kosztów podatkowych. Zgodnie z treścią art. 15 ust. 4g u.p.d.o.p., należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 u.p.d.o.f., stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem, że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony.

Kontynuując swój wywód Sąd podniósł, że Przepis art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. zawiera zamknięty katalog wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. Oznacza to, że przy ustalaniu dochodu, stanowiącego podstawę opodatkowania, podatnik nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów takich kosztów, które zostały enumeratywnie wymienione w tym przepisie. Z przywołanego przepisu wynika, że składki na ubezpieczenie społeczne oraz na Fundusz Pracy i na inne fundusze celowe utworzone na podstawie odrębnych ustaw od nagród i premii, wypłacanych w gotówce lub w papierach wartościowych z dochodu po opodatkowaniu podatkiem dochodowym, z punktu widzenia treści art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. są kosztem uzyskania przychodów, lecz na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 40, do którego art. 15 ust. 1 odsyła, z kosztów uzyskania przychodów zostały wyłączone, a to oznacza, że same nagrody i premie, z tytułu których składki zostają obliczone należy kwalifikować wyłącznie przez pryzmat przesłanek określonych w art. 15 ust. 1 i pozostałych wyłączeń z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Podsumowując Sąd stwierdził, że Nie można podzielić poglądu, że wypłaty nagród i premii na rzecz pracowników są neutralne podatkowo dla spółki. Takiej neutralności należy się dopatrywać wyłącznie w przypadku wypłaty dywidend, które z tego właśnie powodu nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. W analizowanej sprawie wynagrodzenie na rzecz pracowników spółki określane jako "wypłata z zysku" nie jest wypłacane z zysku netto spółki za rok ubiegły. Osiągnięcie zysku przez spółkę jest wyłącznie przesłanką do wypłaty nagrody dla pracowników obciążającej koszty wyniku brutto. Wysokość zysku jest również wskaźnikiem, na którym opiera się kalkulacja wypłat. Wypłaty te, co podnosi spółka, są finansowane z bieżących przychodów spółki.

Mając na uwadze powyższe orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie, jak również treść art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), który stanowi, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe postępowanie było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, rozpatrując ponownie wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z 12 czerwca 2012 r., uznaje stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.