Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-312/16-1/JG
z 14 września 2016 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 13 czerwca 2016 r. (data wpływu 20 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie prawa do kompensaty nadwyżek z niedoborami inwentaryzacyjnymi (pytanie oznaczone we wniosku numerem 1) – jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 20 czerwca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie prawa do kompensaty nadwyżek z niedoborami inwentaryzacyjnymi.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Przedmiotem działalności Wnioskodawcy (dalej: Spółki) jest w szczególności produkcja i sprzedaż produktów produkowanych w ramach prowadzonej działalności oraz ewentualnie sprzedaż materiałów i surowców nabywanych od podmiotów trzecich. Produkty te (i materiały) dystrybuowane są, co do zasady na terytorium kraju.

W związku ze wskazaną powyżej działalnością, a w tym w szczególności w kontekście prowadzonej działalności dystrybucyjnej, Spółka ponosi wydatki bezpośrednio związane z zakupem towarów będących przedmiotem dalszej odprzedaży.

Towary zakupywane do dalszej dystrybucji, przyjmowane są na magazyn, gdzie są przechowywane i z którego są wydawane w razie sprzedaży czy innego wykorzystania.

Spółka posiada określone procedury magazynowe, które wymagają od magazynierów i innych osób odpowiedzialnych takiego postępowania, które pozwoli na dokładne i precyzyjne zaewidencjonowanie towarów przyjmowanych na magazyn, jak i wydawanych z magazynu. Towary jednak wykazują często tak bliskie podobieństwo, że jedynie bardzo szczegółowy opis każdego towaru pozwoli na jego odróżnienie od innych. Należy także mieć na uwadze, że daleko idące podobieństwo wykazują także opakowania zbiorcze dla poszczególnych rodzajów asortymentu (kartony), których kształt, wygląd, kubatura, kolor pozostają nierzadko identyczne zaś różnicuje je wyłącznie opis szczegółowy na etykiecie, prezentowany niekiedy w obcym języku. Dodać w tym miejscu należy, że Spółka obraca dziennie ogromną ilością towarów, co przekłada się oczywiście na znaczne ilości rotowanych towarów. Towary przyjmowane w magazynie mają ogromną ilość indeksów, których dokładna identyfikacja może być utrudniona, np. oznaczenie kartonu to „ryby”, przy czym towar na etykiecie, jak już wspomniano może być opisany w języku angielskim lub chińskim, lub w jakimkolwiek innym języku, w następstwie czego może dochodzić do błędnego klasyfikowania towarów w magazynie.

Dla potwierdzenia opisanej powyżej skali działalności Wnioskodawcy warto wskazać, że generalnie liczba indeksów występujących w Grupie Kapitałowej, do której należy Wnioskodawca, przekracza liczbę (…) tys. indeksów, zaś na poziomie poszczególnych spółek Grupy Kapitałowej, w tym w szczególności na poziomie Wnioskodawcy, liczba indeksów rotujących na magazynach pozostaje, co do zasady na poziomie (…) tys. indeksów.

Jednocześnie, dzienna wartość obrotów waha się w przedziale od kilkudziesięciu do przeszło dwustu tysięcy PLN!

Czasami produkty są rozróżniane tylko poprzez ich wielkość, glazurowatość, masę, skład surowcowy, głębokość mrożenia, gramaturę, czy zawartość głównego produktu w towarze. Tytułem przykładu, zasadniczo taki sam produkt rybny może się różnić od innego zawartością ryby w produkcie jako takim, względnie mogą być kuwety lodów czekoladowych dekorowane i niedekorowane. Warzywa, jakimi obraca Spółka, znajdują się w podobnych kartonach i mają podobne etykiety, różnią się gramaturą (opakowania 450 g i opakowania 750 g). Spółka obraca też ogromną ilością produktu pizza, której składy mogą się bardzo nieznacznie różnić, chociażby w takim zakresie, że jedna partia posiada w składzie szynkę, a inna niemal identyczna co do wyglądu, wagi i opakowań, posiada w składzie boczek.

Spółka przeprowadza w swoich magazynach towarów inwentaryzacje, obowiązkowe roczne, ale czasami także doraźne, sezonowe. Procedury przeprowadzania inwentaryzacji i rozliczania ich wyników są w Spółce szczegółowo opracowane i przestrzegane, w tym w szczególności z uwzględnieniem stosownych przepisów ustawy o rachunkowości.

Spółka przestrzega wszystkich niezbędnych, wprowadzonych przez siebie procedur, mających na celu precyzyjne określenie stanów magazynowych towarów, w szczególności wdrożony został w Spółce stosowny Regulamin wewnętrzny w tym zakresie, precyzujący wspomniane procedury. Niemniej jednak, jak już wskazano, z uwagi na znaczną liczbę asortymentu oraz występowanie towarów handlowych o bardzo podobnym wyglądzie, opakowaniu, parametrach, występują różnice inwentaryzacyjne w postaci niedoborów i nadwyżek wynikające z niezawinionych działań spowodowanych pomyłkami przy wprowadzaniu towarów do kartotek magazynowych lub pomyłkami przy wydawaniu towarów.

Inwentaryzacja zawsze jest prawidłowo udokumentowana, a Spółka dokłada wszelkich starań w celu wyeliminowania ewentualnych problemów z niedoborami i nadwyżkami magazynowymi. Powstające rozbieżności wynikają głównie z pomyłek, które nie zostały stwierdzone w momencie przyjęcia towarów do magazynu lub wydania towarów. Spółka podejmowała i podejmuje cały czas działania mające na celu minimalizowanie różnic inwentaryzacyjnych, a powstające niezgodności mają charakter losowy i wynikają z bardzo dużej ilości różnego rodzaju asortymentu towarowego. Przy czym, w następstwie przeprowadzanych inwentaryzacji, zawsze wykazywane są zarówno nadwyżki w towarach, jak i niedobory w innych towarach. Jak wskazano, często mogą to być różnice pozorne, wynikające z oczywistych błędów/pomyłek, gdzie wydane zostały towary, których rozchód nie został zaewidencjonowany, bo został zaewidencjonowany rozchód innego towaru, natomiast ewidencyjnie wystąpi nadwyżka towarów, które zostały faktycznie wydane, ale jako rozchodowane zostały zaewidencjonowane inne towary. Albo też analogiczne pomyłki wystąpiły przy ewidencjonowaniu przyjmowania towarów, gdzie np. zamiast 1000 pizz z szynką zaewidencjonowano 1000 z boczkiem, a faktycznie w inwentaryzacji zostanie stwierdzonych brak pizz z boczkiem, przy nadwyżce 1000 pizz z szynką.

Spółka może stwierdzić, że biorąc pod uwagę skalę jej działalności, stwierdzane różnice inwentaryzacyjne wynoszą maksymalnie około 1,3% -1,4% przychodów Spółki. Dodatkowo, w ramach opisu stanu faktycznego, Spółka informuje, że dla potrzeb prawa bilansowego, dokonuje kompensat stwierdzonych nadwyżek z niedoborami, zgodnie z zasadami przewidzianymi przez ustawę o rachunkowości oraz uznaje niedobory stwierdzone w opisanych okolicznościach za niezawinione i zalicza je bilansowo do kosztów operacyjnych.


W kontekście przedstawionego stanu faktycznego postawiono następujące pytania:


  1. Czy ustalając wynik podatkowy, Spółka może dokonywać kompensat nadwyżek inwentaryzacyjnych z niedoborami inwentaryzacyjnymi, na zasadach identycznych jak w ustawie o rachunkowości, i kwalifikować podatkowo tylko ostateczne wyniki inwentaryzacji pozostałe po kompensacie (a więc także opisane w dalszej części wniosku - różnice wartościowe, ilościowe lub wartościowo - ilościowe), odpowiednio jako przychody podatkowe bądź koszty podatkowe?
  2. Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, Spółka stawia pytanie, czy stwierdzone w opisanych okolicznościach nadwyżki towarowe, powinny być rozpoznawane jako przychody podatkowe Spółki? Pytanie to Spółka stawia niezależnie od tego, czy zostanie uznane, że ma ona prawo dokonać w pierwszym kroku kompensaty z niedoborami czy też nie - ma ono bowiem charakter generalny.
  3. Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, Spółka stawia pytanie, czy stwierdzone w opisanych okolicznościach niedobory towarowe, mogą być uznawane za niezawinione i rozpoznawane jako koszty uzyskania przychodów Spółki? Pytanie to Spółka stawia niezależnie od tego, czy zostanie uznane, że ma ona prawo dokonać w pierwszym kroku kompensaty z nadwyżkami czy też nie. Ma ono bowiem charakter generalny.


Niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Spółki w części dotyczącej pytania oznaczonego we wniosku numerem 1. W zakresie pozostałych pytań oznaczonych we wniosku numerem 2 i 3, zostaną Wnioskodawcy wydane odrębne rozstrzygnięcia.


Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 1.

Za pomocą inwentaryzacji ustalany jest stan rzeczowych składników majątkowych, jak też różnic pomiędzy stanem rzeczywistym stwierdzonym podczas inwentaryzacji, a stanem wynikającym z ewidencji księgowej.

Zgodnie z zapisami ustawy o rachunkowości (art. 27 ust. 1 i 2) „przeprowadzenie i wyniki inwentaryzacji należy odpowiednio udokumentować i powiązać z zapisami ksiąg rachunkowych”, a „ujawnione w toku inwentaryzacji różnice między stanem rzeczywistym a stanem wykazanym w księgach rachunkowych należy wyjaśnić i rozliczyć w księgach rachunkowych tego roku obrotowego, na który przypadał termin inwentaryzacji”.


W trakcie przeprowadzania inwentaryzacji pojawiające się różnice inwentaryzacyjne mogą przyjąć formę niedoborów lub nadwyżek. Niedobór występuje wówczas, gdy stan rzeczywisty ustalony w drodze inwentaryzacji jest niższy od stanu wynikającego z ksiąg rachunkowych, natomiast nadwyżka występuje, gdy stan rzeczywisty ustalony w drodze inwentaryzacji jest wyższy od stanu wynikającego z ksiąg rachunkowych. Można się spotkać z następującymi rodzajami niedoborów:


  • niedobory zawinione powstają w wyniku świadomych działań, bądź też zaniedbań ze strony osób odpowiedzialnych za powierzone im składniki aktywów i mogą stać się roszczeniem wobec osoby odpowiedzialnej,
  • niedobory niezawinione powstają z przyczyn niezależnych takich jak: zdarzenia losowe (kradzież, pożar itp.) lub też ubytki w granicach tzw. normy, czyli niedobory (ubytki) naturalne związane ze specyfiką danego towaru lub specyfiką działalności oraz niedobry (ubytki) pozorne oddane np. w najem lub użyczone.


W przypadku nadwyżek to mogą być one rzeczywiste, bądź pozorne (spowodowane błędami w bieżącej ewidencji przychodów i rozchodów składników majątkowych albo w trakcie samej inwentaryzacji, np. błędy w dokumentacji, błędy w pomiarze). Także niedobory mogą być pozorne.


Ujawnione podczas inwentaryzacji niedobory i nadwyżki składników majątku mogą zostać ze sobą skompensowane. Przy czym kompensacie z nadwyżkami mogą podlegać wyłącznie niedobory uznane za niezawinione. Dodatkowo, aby dokonać kompensaty niedoborów i nadwyżek, muszą być spełnione jednocześnie następujące warunki:


  1. różnice zostały ujawnione w ramach jednego (tego samego) spisu z natury,
  2. różnice wystąpiły w tym samym miejscu składowania składników majątkowych,
  3. różnice zostały stwierdzone w podobnych składnikach majątku (asortymentach) lub dotyczą składników majątku w podobnych opakowaniach, w wyniku czego mogło dojść do pomyłki przy przyjmowaniu lub wydawaniu tych składników.


Kompensaty dokonuje się według zasady „mniejsza ilość, niższa cena”. Oznacza to, że do rozliczenia przyjmuje się mniejszą ilość niedoboru lub nadwyżki oraz niższą cenę kompensowanych ze sobą składników majątkowych.


Po kompensacie niedoborów z nadwyżkami mogą pozostać następujące różnice, które wymagają dalszego rozliczenia:


  • ilościowe - jeśli ceny kompensowanych składników są równe, a ilości są różne,
  • wartościowe - jeśli ceny kompensowanych składników są różne, a ilości są równe,
  • ilościowe i wartościowe - jeśli zarówno ceny, jak i ilości kompensowanych składników są różne.


Ujawnione w toku inwentaryzacji różnice pomiędzy stanem rzeczywistym a stanem wykazanym w księgach rachunkowych należy wyjaśnić i rozliczyć w księgach rachunkowych tego roku obrotowego, na który przypadał termin inwentaryzacji. Kierownik jednostki podejmuje decyzję o tym, w jaki sposób nastąpi rozliczenie powstałych różnic inwentaryzacyjnych oraz o odpowiednim ich ujęciu w zależności od przyczyny oraz charakteru każdej różnicy. Podjęte decyzje opiera na przedstawionych przez komisję inwentaryzacyjną wynikach inwentaryzacji i opisanych przyczynach powstania różnic.


Z przeprowadzonej weryfikacji sporządza się protokół zawierający w szczególności:


  • ilość i wartość niedoborów i nadwyżek z podziałem według ich rodzaju,
  • opis przyczyn powstania różnic poparty dowodami oraz wyjaśnieniami osób materialnie odpowiedzialnych za te składniki majątku,
  • propozycje rozliczenia różnic inwentaryzacyjnych wraz z uzasadnieniem swojego stanowiska.


Co do zasady:


  • niedobór niezawiniony jest ujmowany do „pozostałych kosztów operacyjnych”,
  • niedobór zawiniony jest ujmowany jako „pozostałe rozrachunki z pracownikami”,
  • niedobór wynikający z ubytków w granicach norm zakładowych i ubytków naturalnych jest ujmowany jako „koszty według rodzajów”, lub „koszt sprzedanych produktów”, lub „wartość sprzedanych towarów w cenach zakupu (nabycia)”,
  • nadwyżki rzeczywiste są ujmowane jako „pozostałe przychody operacyjne”,
  • nadwyżki pozorne ujmowane są jako „pozostałe przychody operacyjne” lub zmniejszenie odpowiednich kosztów.


Mając na uwadze przedstawione wyżej rozważania natury ogólnej, oparte o przepisy i praktykę księgową, Wnioskodawca stwierdza co następuje.


Zdaniem Wnioskodawcy, powinno mu przysługiwać prawo do dokonywania kompensaty nadwyżek z niedoborami inwentaryzacyjnymi, zgodnie z przepisami o rachunkowości i dopiero ostateczny wynik rozliczeń powinien być kwalifikowany podatkowo.

Zgodnie bowiem z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Odrębnymi przepisami normującymi zasady prowadzenia ewidencji rachunkowej są przepisy wskazanej już ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości. Na mocy art. 26 tej ustawy, jednostki są obowiązane do przeprowadzania inwentaryzacji określonych składników majątku, m.in. inwentaryzacji rzeczowych składników aktywów obrotowych drogą spisu ich ilości z natury, wyceny tych ilości, porównania wartości z danymi ksiąg rachunkowych oraz wyjaśnienia i rozliczenia ewentualnych różnic.

Skoro zaś ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych wprost nie zakazuje stosowania tutaj metod i zasad wynikających z ustawy o rachunkowości, a w kontekście różnic inwentaryzacyjnych posługujemy się w szczególności wielkościami rzeczywistymi a nie szacowanymi czy statystycznymi (stwierdzone różnice pomiędzy zapisami w księgach a stanem rzeczywistym), to dokonanie najpierw kompensaty w zgodzie z ustawą o rachunkowości nie zaburzy wyniku podatkowego. Finalnie bowiem podatkowo zostaną rozpoznane zarówno przychody podatkowe, jak i, co do zasady koszty podatkowe, jeżeli po kompensacie pozostaną nierozliczone nadwyżki i nierozliczone niedobory. Ekonomicznie wynik będzie taki sam, jakby podatkowo ujmowano całe kwoty stwierdzonych różnic inwentaryzacyjnych tak po stronie przychodów podatkowych, jak i po stronie kosztów podatkowych. Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie przeciwstawia się takiemu postępowaniu. Zwrócić przy tym trzeba uwagę, że jak wskazano w opisie stanu faktycznego, w magazynach, gdzie Spółka przechowuje towary, niedobory z nadwyżkami mogą się niejednokrotnie prawie bilansować. Oznacza to tylko i wyłącznie występowanie pomyłek w przyjmowaniu i wydawaniu towarów. Jeśli zatem Spółka uzna powstające w takich okolicznościach niedobory za niezawinione (różnice wynikają m.in. z zamiany podobnych towarów podczas przyjmowania i ich rozchodu z magazynu, co jest nieuniknione w toku normalnego działania Spółki, bardzo dużej rotacji magazynowej oraz pozostałych czynników opisanych wcześniej), to kompensata w zgodzie z przepisami ustawy o rachunkowości, jest uzasadniona także na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, w okolicznościach opisanych wcześniej, a więc jeżeli np. różnice inwentaryzacyjne są następstwem niezawinionych błędów opisanych wcześniej, powstałych w momencie przyjęcia towarów na magazyn lub ich wydawania, a wynikających na ogół z bardzo niewielkich różnic pomiędzy poszczególnymi pozycjami asortymentowymi, czy też pomyłką polegającą na tym, że magazynier wydaje określone towary, natomiast wystawiając dokument sprzedaży umieszcza na nim nie towary, które zostały odebrane, lecz inne podobne towary, to nadwyżkę która znalazła się na dokumencie sprzedaży i niedobór faktycznie wydanych towarów, można skompensować na zasadach przewidzianych w ustawie o rachunkowości, co z kolei będzie także prawidłowe z perspektywy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dopiero ewentualna różnica pozostała po tak zdefiniowanej kompensacie, będzie ewentualnie kosztem podatkowym (niedobór) lub przychodem podatkowym (nadwyżka).


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego - jest nieprawidłowe.


Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych), za przychód, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, uznaje się w szczególności wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…) ww. ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika m.in., że towary w Spółce są indeksowane w ilościach tysięcznych z uwagi na ich ogromny obrót. Spółka przeprowadza w swoich magazynach inwentaryzacje towarów, obowiązkowe roczne, jak również sezonowe. Procedury przeprowadzania inwentaryzacji i rozliczania ich wyników są w Spółce szczegółowo opracowane i przestrzegane, w tym w szczególności z uwzględnieniem stosownych przepisów ustawy o rachunkowości. Niemniej jednak, z uwagi na znaczną liczbę asortymentu oraz występowaniu towarów handlowych o bardzo podobnym wyglądzie, opakowaniu, parametrach, występują różnice inwentaryzacyjne w postaci niedoborów i nadwyżek wynikające z niezawinionych działań spowodowanych pomyłkami przy wprowadzaniu towarów do kartotek magazynowych lub pomyłkami przy wydawaniu towarów.

Przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2016 r., poz. 1047; dalej: ustawa o rachunkowości) nie wymieniają wprost dokumentacji niezbędnej do udokumentowania strat powstałych w środkach obrotowych (towarach handlowych), ale stanowią, że przeprowadzenie i wyniki inwentaryzacji należy odpowiednio udokumentować i powiązać z zapisami ksiąg rachunkowych.

Ujawnione w toku inwentaryzacji różnice między stanem rzeczywistym, a stanem wykazanym w księgach rachunkowych należy wyjaśnić i rozliczyć w księgach rachunkowych tego roku obrotowego, na który przypadał termin inwentaryzacji (art. 27 ust. 1 i 2 ustawy o rachunkowości).

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że skoro Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabywa towary o różnorakiej wielkości, glazurowości, masie, składzie surowcowym, głębokości mrożenia, gramaturze, czy zawartości głównego produktu w towarze i przyjmowane na magazyn towary są indeksowane, to nie jest możliwe kompensowanie wartości nadwyżek i niedoborów różnych indeksów (towarów).

Ujawnione niedobory na wartości i nadwyżki na wartości poszczególnych indeksów Spółka winna ewidencjonować w toku każdego spisu dokonywanego w ramach inwentaryzacji ciągłej, odrębnie w odniesieniu do poszczególnych indeksów (towarów) i nie będą one podlegały wzajemnej kompensacie. Każda z nadwyżek towarów stanowić będzie przychód podatkowy Spółki na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a każdy z niedoborów (o ile będzie niezawiniony) będzie odrębnie kwalifikowany jako koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Tym samym, przedstawione we wniosku stanowisko Spółki, że ujawnione podczas inwentaryzacji niedobory i nadwyżki towarów będą podlegały kompensacie uznano za nieprawidłowe.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj