Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-670/16-5/JL
z 15 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2016 r. (data wpływu 22 sierpnia 2016 r.) - uzupełnionym w dniu 3 października 2016 r. pismem z dnia 30 września 2016 r. (data wpływu 5 października 2016 r.) na wezwanie organu z dnia 22 września 2016 r. (doręczone 27 września 2016 r.) - o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania oraz momentu powstania obowiązku podatkowego dla usługi wynajmu lokalu użytkowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 sierpnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania oraz momentu powstania obowiązku podatkowego dla usługi wynajmu lokalu użytkowego.

Wniosek został uzupełniony w dniu 3 października 2016 r. pismem z dnia 30 września 2016 r. (data wpływu 5 października 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie organu z dnia 22 września 2016 r. (doręczone 27 września 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółdzielnia Mieszkaniowa „X” została zarejestrowana w KRS dnia 9 maja 2001 r. Zgodnie z § 7 obowiązującego Statutu SM X przedmiotem działalności Spółdzielni, w rozumieniu przepisów dotyczących Polskiej Klasyfikacji Działalności jest zarządzanie nieruchomościami wykonywane na zlecenie (PKD nr 68.32 Z) oraz wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (PKD 68.20 Z).

W czerwcu 2016 r. Spółdzielnia Mieszkaniowa X - zwana dalej Wynajmującym - podpisała umowę najmu na wynajem lokalu użytkowego o powierzchni 1.674,87 m² z podmiotem gospodarczym prowadzącym działalność gospodarczą, polegającą na prowadzeniu przychodni lekarskiej. Wynajmujący jest właścicielem pawilonu handlowo - usługowego. Wynajmujący jest dzierżawcą gruntu, na którym jest usytuowany ww. pawilon handlowo - usługowy.

Budynek będący przedmiotem umowy jest w stanie surowym, zamkniętym, nie posiada instalacji wewnętrznych, ścian działowych. Umowa została podpisana na okres 15 lat.

Wydanie budynku Najemcy nastąpiło w dniu 6 czerwca 2016 r. Zgodnie z art. 7 umowy punkt 1 ustalono w sposób następujący opłaty czynszowe:

• Od 1 dnia najmu do ostatniego dnia 6 miesiąca najmu stawka czynszu wynosi 0,00 (słownie: zero złotych),
• Od 7-go do 18-go miesiąca najmu -10.000,00 (słownie : dziesięć tysięcy złotych) netto,
• Od 19-go do 84-go miesiąca najmu - 23.500,00 (słownie dwadzieścia trzy tysiące pięćset złotych) netto;
• Od 85-go do 120-go miesiąca najmu - 35.000,00 (słownie: trzydzieści pięć tysięcy złotych) netto;
• Od 121-go do 180-go miesiąca najmu - 40.000,00 (słownie: czterdzieści tysięcy złotych) netto.
  
  

W art. 7 punkt 6 ustalono, że czynsz staje się wymagalny po upływie 6 miesięcy od daty podpisania umowy najmu. W art. 8 punkt 6 określono, że najemca jest zobowiązany do pokrywania w 50% opłat za dzierżawę, opłat za grunt oraz podatku od nieruchomości.

W art. 10 niniejszej umowy zostało zapisane, że najemca przez cały okres najmu może wykonywać na swój koszt i ryzyko prace budowlane i adaptacyjne, wprowadzić jego ulepszenie oraz przeprowadzić prace remontowe, które okażą się konieczne/uzasadnione dla prowadzenia działalności gospodarczej. Najemca przed rozpoczęciem prac remontowo-adaptacyjnych, zakres tych prac musi uzgodnić z Wynajmującym.

Najemca zobowiązał się do zawierania w umowach z przyszłymi podwykonawcami realizującymi prace remontowo-adaptacyjne, klauzuli umożliwiającej przelanie praw i obowiązków wynikających z niniejszej umowy na Wynajmującego w przypadku wszczęcia wobec Najemcy procedury likwidacyjnej bądź wszczęcia postępowania upadłościowego.

W umowie najmu jest zapisane, że w przypadku wygaśnięcia lub rozwiązania umowy przez Wynajmującego (...), Wynajmujący będzie zobowiązany do zwrotu poniesionych kosztów prac budowlanych oraz kosztów ulepszeń, pomniejszonych o różnicę wynikającą z obniżonego czynszu w okresie przejściowym (t.j., nakłady pomniejszone o kwotę obniżonej stawki czynszu w okresie od podpisania umowy do początku 120 miesiąca jej obowiązywania w stosunku do stawki czynszu pobieranej od 121 miesiąca).

W przypadku rozwiązania umowy najmu przez Najemcę bez wypowiedzenia (...), Wynajmujący zobowiązany jest do zwrotu najemcy wartości księgowej nakładów i ulepszeń o wartości z chwili rozwiązania umowy najmu pomniejszonych o różnicę wynikającą z obniżonego czynszu w okresie przejściowym (t.j., nakłady pomniejszone o kwotę obniżonej stawki czynszu w okresie od podpisania umowy do początku 120 miesiąca jej obowiązywania w stosunku do stawki czynszu pobieranej od 121 miesiąca).

W art. 18 umowy najmu jest zapisane, że po zakończeniu umowy najmu, najemca nie ma obowiązku przywrócenia budynku do stanu poprzedniego o ile pozostawi nieodpłatnie Wynajmującemu wszelkie ulepszenia w budynku w ramach poczynionych nakładów. Najemca ma prawo zabrać z budynku jedynie rzeczy stanowiące wyposażenie prowadzonej działalności gospodarczej.

Ponadto w uzupełnieniu do wniosku wskazano, że w art. 7 pkt 5 umowy najmu z dnia 6 czerwca 2016 r. zawartej pomiędzy SM X a Alicją P. działającą pod nazwą N zostało ustalone, że czynsz będzie płatny w ciągu 14 dni roboczych od daty otrzymania prawidłowo wystawionej faktury VAT na rachunek wyszczególniony na ww. fakturze nie wcześniej jednak niż pierwszego dnia miesiąca, za który płatność jest należna - czyli poczynając od 7 miesiąca trwania umowy najmu.

W umowie zostało zawarte, że Spółdzielnia będzie wystawiać dla Najemcy co miesiąc faktury za najem lokalu poczynając od siódmego miesiąca trwania umowy najmu w wysokości zgodnie z art. 7 pkt 1 zawartej umowy najmu, tj:

1. w okresie od 7-go do 18-go miesiąca trwania umowy czynsz określono w wysokości 10.000,00 netto;
2. w okresie od 19-go do 84-go miesiąca trwania umowy czynsz określono w wysokości 23.500,00 netto;
3. w okresie od 85-go do 120-go miesiąca trwania umowy czynsz określono w wysokości 35.000,00 netto;
4. w okresie od 121-go do 180-go miesiąca trwania umowy czynsz określono w wysokości 40.000,00 netto.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. W jakiej wysokości powinna zostać ustalona podstawa opodatkowania podatkiem od towarów i usług z tytułu świadczonej usługi najmu lokalu przez cały okres trwania tej umowy?
2. Od kiedy powstaje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług, z datą wydania lokalu w celu rozpoczęcia przez Najemcę prac remontowych i adaptacyjnych czy z datą rozpoczęcia najmu - datą rozpoczęcia przez Najemcę w ww. lokalu działalności gospodarczej?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wynajmujący powołując się na art. 29a ust. 1-5 ustawy o podatku od towarów i usług, w ewidencji podatkowej za miesiąc czerwiec 2016 wykazał i naliczył podatek od towarów i usług od podstawy za czynsz w pełnej stawce czyli 40.000,00 złotych.

Zdaniem Wynajmującego z treści zawartej umowy najmu, wynika, że ma miejsce wzajemne świadczenie usług, a co za tym idzie obie strony umowy powinny dokumentować swoje usługi fakturami VAT.

Jednak zapis w ustawie o podatku od towarów i usług art. 5 ust. 1 pkt 1 z dnia 11 marca 2004 r mówiący o tym, że opodatkowaniu podlega odpłatne świadczenie usług nasuwa wątpliwości, czy Wynajmujący postąpił słusznie. Zgodnie z treścią zawartej umowy najmu, Wynajmujący przez okres pierwszych 6 miesięcy nie będzie od Najemcy otrzymywał żadnej zapłaty za najem remontowanego lokalu, a przez kolejne miesiące Wynajmujący będzie otrzymywał zaniżoną opłatę za wynajmowany lokal.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Powołany wyżej przepis art. 8 ust. 1 ustawy wskazuje, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Z treści tego przepisu wynika, że ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też należy stwierdzić, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej. W świetle tego przepisu najem stanowi usługę opodatkowaną podatkiem VAT.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Na podstawie art. 19a ust. 2 ustawy w odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę.

Przepis art. 19a ust. 3 ustawy stanowi, że usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres. Zauważyć jednak należy, że w art. 19a ust. 5 cyt. ustawy o VAT, ustawodawca w sposób szczególny uregulował powstanie obowiązku podatkowego dla niektórych usług.

Stosownie do art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury z tytułu:

1. dostaw energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego,
   
2. świadczenia usług:
   
   - telekomunikacyjnych,
   
   - wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy,
   
   - najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze,
   
   - ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia,
   
   - stałej obsługi prawnej i biurowej,
   
   - dystrybucji energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego
   
   - z wyjątkiem usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług,
   
   

Natomiast zgodnie z art. 19a ust. 7 ustawy o VAT w przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 3 i 4, gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury określonych w art. 106i ust. 3 i 4, a w przypadku gdy nie określono takiego terminu - z chwilą upływu terminu płatności.

Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4 (art. 19a ust. 8 ustawy o VAT).

Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Zgodnie z art. 106b ust. 3 ustawy o VAT na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
   
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Art. 106i ust. 1 ustawy stanowi, że fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy (art. 106i ust. 2 ustawy).

W świetle art. 106i ust. 3 pkt 4 ustawy o VAT, fakturę wystawia się nie później niż z upływem terminu płatności - w przypadku, o którym mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4.

Zgodnie z art. 106i ust. 7 ustawy faktury nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed:

1. dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi;
2. otrzymaniem, przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi, całości lub części zapłaty.
   
   

Przepis ust. 7 pkt 1 nie dotyczy wystawiania faktur w zakresie dostawy i świadczenia usług, o których mowa w art. 19a ust. 3, 4 i ust. 5 pkt 4, jeżeli faktura zawiera informację, jakiego okresu rozliczeniowego dotyczy (art. 106i ust. 8 ustawy o VAT).

Wskazane powyżej regulacje przewidują zatem szczególny moment powstania obowiązku podatkowego dla usługi najmu, tj. z chwilą wystawienia faktury. Natomiast w sytuacji, gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje nie późnej niż z chwilą upływu terminu płatności.

Innymi słowy, o tym kiedy ma być rozliczony podatek należny z tytułu świadczenia takich usług decyduje, co do zasady, moment wystawienia faktury, jednak nieprzekraczalnym momentem jest termin płatności ustalony pomiędzy stronami.

Natomiast fakturę – w przypadku usług najmu - wystawia się nie później niż z upływem terminu płatności.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy. I tak, stosownie do ww. przepisu podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Jak wynika z wniosku, w czerwcu 2016 r. Spółdzielnia podpisała umowę najmu na wynajem lokalu użytkowego o powierzchni 1.674,87 m² z podmiotem gospodarczym prowadzącym działalność gospodarczą, polegającą na prowadzeniu przychodni lekarskiej. Strony ustaliły w umowie, że czynsz staje się wymagalny po upływie 6 miesięcy od daty podpisania umowy najmu i będzie płatny w ciągu 14 dni roboczych od daty otrzymania prawidłowo wystawionej faktury VAT na rachunek wyszczególniony na ww. fakturze nie wcześniej jednak niż pierwszego dnia miesiąca, za który płatność jest należna - czyli poczynając od 7 miesiąca trwania umowy najmu. W umowie zostało zawarte, że Spółdzielnia będzie wystawiać dla Najemcy co miesiąc faktury za najem lokalu poczynając od siódmego miesiąca trwania umowy najmu w wysokości zgodnie z art. 7 pkt 1 zawartej umowy najmu, tj:

1. w okresie od 7-go do 18-go miesiąca trwania umowy czynsz określono w wysokości 10.000,00 netto;
2. w okresie od 19-go do 84-go miesiąca trwania umowy czynsz określono w wysokości 23.500,00 netto;
3. w okresie od 85-go do 120-go miesiąca trwania umowy czynsz określono w wysokości 35.000,00 netto;
4. w okresie od 121-go do 180-go miesiąca trwania umowy czynsz określono w wysokości 40.000,00 netto.
   
   

Z okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku wynika zatem, że faktury będą wystawiane za okresy miesięczne, poczynając od 7 miesiąca trwania umowy, a termin płatności upływa 14 dnia od daty otrzymania faktury przez najemcę.

Wskazać należy, że moment powstania obowiązku podatkowego wymaga od wykonawcy danej usługi prawidłowego określenia momentu jej wykonania. Ustawa o VAT nie definiuje tego momentu, ani w żaden sposób nie precyzuje jakimi kryteriami należy posługiwać się dla jego określenia. Wskazać jednak należy, że o faktycznym wykonaniu usługi decyduje jej charakter. Z kolei o charakterze i o dacie wykonania tej usługi decydują strony umowy cywilnoprawnej, chyba że moment ten jest określany przez obowiązujący przepis prawa regulujący zasady wykonywania danego rodzaju usług. Ponadto, stosownie do art. 353¹ Kodeksu cywilnego, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Z powyższej zasady wynika, że strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez obowiązujące przepisy prawa, w tym także przepisy prawa podatkowego.

Z uwagi na powołane przepisy oraz okoliczności faktyczne sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca powinien rozpocząć fakturowanie przedmiotowej usługi dopiero od momentu, w którym czynsz stanie się wymagalny, a więc - zgodnie z umową - od 7 miesiąca trwania umowy, a faktury za okresy miesięczne powinny być wystawiane nie później niż z terminem upływu płatności czynszu za dany okres.

W analizowanej sprawie obowiązek podatkowy z tytułu świadczonej usługi rozpoznać należy na podstawie przepisu szczególnego regulującego termin powstania obowiązku podatkowego z tytułu świadczonej usługi najmu, tj. na zasadach określonych w art. 19a ust. 5 pkt 4 b ustawy. Tym samym, skoro w umowie najmu precyzyjnie określono zarówno miesięczne terminy wystawiania faktur za czynsz jak i terminy płatności, obowiązek podatkowy dla świadczonej usługi najmu powstaje z chwilą wystawienia faktury z tytułu najmu za dany okres, a gdy Wnioskodawca nie wystawi faktury lub wystawi ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminu wystawienia faktury (nie późnej niż z chwilą upływu terminu płatności).

Natomiast podstawą opodatkowania świadczonej usługi najmu jest kwota netto należna od najemcy – kwota netto czynszu określona w fakturze wystawionej za dany okres rozliczeniowy.

Z uwagi na powyższe okoliczności, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcie naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.