Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP3.4512.766.2016.1.RM
z 9 grudnia 2016 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2016 r. (data wpływu 19 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego dotyczącego zakupów dokonywanych przez Oddział - jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 19 października 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego dotyczącego zakupów dokonywanych przez Oddział.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:


Spółka należy do międzynarodowej grupy kapitałowej X (dalej: „Grupa”), która zajmuje się produkcją pomp i ich sprzedażą na rynku międzynarodowym. Spółka posiada swoją siedzibę rejestrową w Niemczech i pełni w ramach Grupy rolę dystrybutora.


Spółka dokonała rejestracji oddziału w Polsce (dalej: „Oddział”) w Krajowym Rejestrze Sądowym, jak również złożyła zgłoszenia rejestracyjne na potrzeby rozliczeń podatkowych, w tym zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku VAT (Spółka zamierza składać deklaracje VAT w Polsce).


Oddział będzie pełnił rolę przedstawiciela handlowego w zakresie produktów Grupy i będzie świadczył usługi pośrednictwa w relacjach z klientami na rzecz Spółki. Oddział będzie realizował funkcje handlowe takie jak poszukiwanie/identyfikacja potencjalnych klientów, analiza ich potrzeb, wsparcie w budowaniu relacji z klientami. Oddział będzie przeprowadzał czynności reklamowe i marketingowe co do zasady na zlecenie Spółki. Generalnie działalnością Oddziału będzie zatem wsparcie procesów sprzedażowych i marketingowych, jednak nie będzie on zawierał umów sprzedaży, które będą zawierane przez Spółkę w Niemczech. Ponadto, dostawa sprzedanych towarów będzie również dokonywana z Niemiec. W związku z powyższym, obecny model biznesowy zakłada, że Oddział nie będzie dokonywał czynności sprzedaży w Polsce w zakresie podstawowej działalności Spółki, ponieważ sprzedaż towarów będzie dokonywana przez Spółkę wyłącznie z Niemiec i będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej w Niemczech, podczas gdy czynności dokonywane przez Oddział będą stanowić wewnętrzne działania w ramach jednego podmiotu prawnego - a zatem nieobjęte zakresem ustawy o VAT w Polsce.


Należy wskazać, że nie jest wykluczone, że przez Oddział będą sporadycznie dokonywane czynności opodatkowane podatkiem VAT w Polsce, takie jak dostawy towarów lub świadczenie usług na rzecz pracowników Oddziału czy wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów na własne potrzeby Oddziału.


W związku z powyższymi czynnościami, tj. zarówno czynnościami dokonywanymi na rzecz Spółki (centrali w Niemczech), jak i wyżej wymienionymi sporadycznymi czynnościami opodatkowanymi VAT w Polsce, Oddział może ponosić wydatki udokumentowane fakturami zakupowymi, wystawionymi przez polskich dostawców towarów i usług, które będą zawierały podatek naliczony.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:


  1. Czy Spółka jest uprawniona do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z zakupu towarów i usług dokonywanych przez Oddział?
  2. Czy Spółka jest uprawniona do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z zakupu towarów i usług dokonywanych przez Oddział, w polskiej deklaracji podatkowej VAT, na zasadach obowiązujących dla polskich podatników podatku VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:


Ad. 1


Spółka będzie miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z zakupu towarów i usług dokonywanych przez Oddział w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym.


Ad. 2.


Spółka będzie miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z zakupu towarów i usług dokonywanych przez Oddział, w polskiej deklaracji podatkowej VAT, na zasadach obowiązujących dla polskich podatników podatku VAT.


W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie przepisu art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego na fakturach dokumentujących nabycie przez Oddział towarów i usług.


W sytuacji, gdy kwota podatku naliczonego wynikającego z zakupów dokonanych przez Spółkę (poprzez Oddział) w danym okresie rozliczeniowym będzie wyższa od kwoty podatku należnego, Spółka będzie miała prawo do zwrotu różnicy na rachunek bankowy zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy o VAT, przy czym w przypadku gdy w danym okresie rozliczeniowym Spółka dokona jedynie czynności opodatkowanych podatkiem od wartości dodanej poza terytorium Polski zwrot będzie przysługiwał Spółce, zgodnie z art. 87 ust. 5, w terminie, o którym mowa w art. 86 ust. 1, na umotywowany wniosek Spółki.

Natomiast w przypadku gdy Wnioskodawca nie wykona w okresie rozliczeniowym czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz czynności wymienionych w art. 86 ust. 8 pkt 1, zgodnie z art. 87 ust. 5a ustawy o VAT - będzie mu przysługiwać, na jego umotywowany wniosek złożony wraz z deklaracją podatkową, zwrot kwoty podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu od podatku należnego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą na terytorium kraju lub poza tym terytorium, w terminie 180 dni od dnia złożenia deklaracji.

Na wstępnie należy wskazać, że zgodnie z art. 5 pkt 4 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności (tj. Dz.U. z 2015 r., poz. 584 ze zm., dalej: „usdg”), oddział jest wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie częścią działalności gospodarczej, wykonywanej przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności.

Zgodnie natomiast z art. 85 ust. 1 usdg, dla wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorcy zagraniczni mogą, na zasadzie wzajemności, o ile ratyfikowane umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej, tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ponadto, zgodnie z art. 86 usdg, oddział może prowadzić działalność wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności przedsiębiorcy zagranicznego. Należy zatem stwierdzić, iż oddział przedsiębiorstwa zagranicznego posiada samodzielność organizacyjną, nie prowadzi on jednak działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek.

W świetle powołanych przepisów oddział jest wyodrębnioną częścią działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego działającego w kraju macierzystym. W celu wykonywania działalności gospodarczej poza głównym miejscem prowadzenia działalności, przedsiębiorca zagraniczny może założyć oddział, który jako forma przedsiębiorstwa wtórnego nie posiada własnej osobowości prawnej, a jedynie korzysta z osobowości prawnej przedsiębiorcy zagranicznego przy podejmowaniu czynności prawnych związanych z wykonywaną przez niego działalnością (tak: M. Sieradzka, „Komentarz do ustawy o swobodzie działalności gospodarczej”, el./LEX, 2012).

Oddział nie posiada samodzielnej podmiotowości prawnej w stosunkach gospodarczych, a jedynie stanowi strukturę organizacyjną wyodrębnioną w ramach działalności przedsiębiorcy zagranicznego, którego jest „przedłużeniem w ramach danego obszaru funkcjonowania” (tak: M. Zdyb „Prawo działalności gospodarczej. Komentarz.”, Zakamycze, 2000, s. 563).

Wnioskodawca podziela zatem pogląd wyrażony przez Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: „NSA”) w wyroku z dnia 18 marca 2011 r., sygn. II FSK 1773/09, zgodnie z którym na gruncie art. 5 pkt 4 usdg, nie można wywieść odrębności prawnej oddziału od spółki, którego odrębność od spółki polega tylko na funkcjonalnym i przestrzennym wydzieleniu części organizacyjno-gospodarczej spółki.

Na gruncie przepisów w zakresie VAT, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 tego artykułu, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT - obejmuje również wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W przedstawionym opisie sprawy, podatnikiem VAT pozostanie zatem Spółka prowadząca działalność gospodarczą, w tym w Polsce, za pośrednictwem Oddziału. Prawidłowość takiego podejścia potwierdza również praktyka organów podatkowych w tym zakresie (np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 grudnia 2012 r. sygn. IPPP2/443-1173/12-2/MM).

Powyższy wniosek znajduje swoje potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE). Przykładowo w wyroku z dnia 23 marca 2006 r., TSUE w sprawie C-210/04 wskazał, że stały zakład mający siedzibę w innym państwie członkowskim, niebędący pod względem prawnym odrębnym od spółki, do której należy, nie może być uznany za podatnika ze względu na obciążenie go kosztami z tytułu świadczenia tych usług. W związku z powyższym TSUE stwierdził, że oddział spółki będącej nierezydentem pozbawiony jest niezależności i stanowi jedynie część składową spółki. Zatem zarówno spółkę jak i jej oddział należy uznać za jednego i tego samego podatnika w rozumieniu art. 4 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE.

Powyższe twierdzenie spotkało się z aprobatą polskich organów podatkowych, przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, odnosząc się do powyższego orzeczenia TSUE w interpretacji indywidualnej z dnia 14 sierpnia 2013 r., (sygn. IBPP4/443-289/13/PH), w kontekście rozpatrywanego we wskazanej powyżej interpretacji podatkowej stanu faktycznego stwierdził, że: „Jeżeli Oddział wykonuje jakąś usługę na rzecz Jednostki Macierzystej, a usługa ta stanowi na zewnątrz usługę wykonywaną przez tę Jednostkę na rzecz kontrahentów, to należy uznać iż de facto usługa Oddziału była wykonywana na rzecz kontrahentów, a jedynie wewnętrzny podział czynności powoduje, że z perspektywy wewnętrznej usługa wykonywana jest przez Oddział na rzecz Jednostki macierzystej. W związku z tym zakupy dokonywane przez Oddział związane ze świadczeniem usług na rzecz Jednostki Macierzystej (ale w istocie na rzecz kontrahentów) są de facto związane ze świadczeniem usług przez Jednostkę Macierzystą na rzecz kontrahentów i w związku z tym podlegają odliczeniu.”

Podmiot zagraniczny, prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, zarejestrowany dla potrzeb podatku od towarów i usług, traktowany jest jako jeden podmiot - przedsiębiorca zagraniczny. Rejestracja tego oddziału jest jednoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego. Przedsiębiorstwo zagraniczne rejestrując swój oddział w Polsce nie dokonuje rejestracji odrębnego podatnika, lecz rejestracji własnego przedsiębiorstwa. Oddział posiada więc jedynie samodzielność organizacyjną (jest wydzielony ze struktury przedsiębiorstwa zagranicznego), natomiast nie posiada on możliwości prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, zaś prowadzona działalność stanowi jedynie część działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego.

Na gruncie rozpatrywanej sprawy należy zatem stwierdzić, iż zarejestrowanie Oddziału do celów VAT w Polsce stanowi rejestrację Spółki, a nie odrębną rejestrację Oddziału. Oddział stanowi bowiem wyłącznie część składową Spółki i jako taki nie może stanowić odrębnego podmiotu podlegającego opodatkowaniu podatkiem VAT.


Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.


Ustawodawca wyłączył zatem możliwość dokonywania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które są wykorzystywane do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu.


Należy wskazać, że fakt ewentualnych wewnętrznych rozliczeń w ramach Spółki (między Oddziałem a centralą w Niemczech) z tytułu kosztów poniesionych przez Oddział nie może skutkować uznaniem, że na gruncie ustawy o VAT Oddział świadczy usługę na rzecz Spółki lub że nabywane przez Oddział towary i usługi służą świadczeniu usług na rzecz Spółki. Należy bowiem uznać, że świadczone przez Oddział usługi będą de facto wykonywane na rzecz kontrahentów Spółki lub w związku z dokonywanymi na ich rzecz dostawami towarów, natomiast zakupy dokonywane przez Oddział będą związane ze świadczeniem tych usług lub dostaw towarów przez Spółkę na rzecz kontrahentów. W związku z powyższym, wykonywanie takich wewnętrznych rozliczeń nie może stanowić podstawy do odliczenia podatku VAT naliczonego na fakturach dotyczących nabycia towarów bądź usług służących do wykonywania tego typu czynności. W tym bowiem wypadku brak jest wyodrębnienia dwóch stron transakcji (czynności odbywają się w ramach jednego podmiotu/podatnika VAT), co jest podstawowym warunkiem wystąpienia czynności opodatkowanych w podatku VAT. Spółka wiąże natomiast prawo do odliczenia podatku naliczonego na otrzymanych fakturach z czynnościami wykonywanymi przez Spółkę wobec podmiotów trzecich.

Ponieważ w rozpatrywanej sytuacji zasadniczo nie dochodzi - w zakresie działalności podstawowej, tj. sprzedaży pomp - do wykonania przez Spółkę (przez centralę lub przez Oddział) czynności opodatkowanych na terytorium Polski, istotna z punktu widzenia prawa odliczenia podatku naliczonego na fakturach dotyczących nabycia towarów i usług związanych z funkcjonowaniem Oddziału jest regulacja art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o podatku VAT.

W myśl tego przepisu, podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jeżeli nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.


Z powyższego wynika, że możliwość odliczenia podatku naliczonego od zakupów towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną poza terytorium Polski uwarunkowana jest spełnieniem następujących przesłanek:

  • istnienie związku pomiędzy zakupami a czynnościami opodatkowanymi poza terytorium Polski (co do zasady zatem usługi świadczone poza terytorium kraju powinny mieć charakter sprzedaży opodatkowanej);
  • brak ograniczeń w zakresie odliczania podatku naliczonego wynikających z odrębnych przepisów (podmiot dokonujący czynności dostawy towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju miałby prawo do odliczenia podatku, gdyby analogicznych czynności dokonywał w Polsce),
  • posiadanie dokumentów, z których wynika związek odliczonego podatku z czynnościami wykonywanymi poza terytorium kraju.


Wnioskodawca pragnie wskazać, że aby odliczyć podatek naliczony na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, musi zaistnieć podatek należny z tytułu czynności opodatkowanych wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT (tak NSA m.in. w wyroku z dnia 1 czerwca 2011 r. sygn. akt I FSK 860/10).


W związku z powyższym zważywszy, że Oddział będzie dokonywał na terytorium Polski zakupów towarów i usług, które będą wykorzystywane do dostawy przez Spółkę towarów, oraz że wykonane przez Oddział na rzecz Spółki czynności stanowią/będą stanowiły element dokonywanych przez Spółkę czynności podlegających opodatkowaniu VAT w kraju jej siedziby, należy uznać, że Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z zakupu towarów i usług dokonywanych przez Oddział, jako związanych bezpośrednio z działalnością gospodarczą Spółki (wydatki te można bowiem przyporządkować czynnościom dającym prawo do odliczenia).

W konsekwencji, na podstawie przepisu art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego na fakturach dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z wykonywaniem w ramach Oddziału czynności. Oddział wykonuje bowiem te czynności jako stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej polskiego podatnika podatku od towarów i usług - będące częścią większej całości (Spółki), a czynności te, gdyby wykonane były na terytorium Polski, stanowiłyby czynności opodatkowane uprawniające do odliczenia podatku naliczonego.

W sytuacji zatem gdy kwota podatku naliczonego wynikającego z zakupów dokonanych przez Spółkę (poprzez Oddział) w danym okresie rozliczeniowym będzie wyższa od kwoty podatku należnego, Spółka będzie miała prawo do zwrotu różnicy na rachunek bankowy zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy o VAT, przy czym w przypadku gdy Spółka nie dokona w danym okresie rozliczeniowym, za który wnioskuje o zwrot, czynności opodatkowanych w Polsce (w szczególności sporadycznych czynności wymienionych w przedstawionym stanie faktycznym /zdarzeniu przyszłym), a wykona w tym okresie jedynie czynności, o których mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, tj. w szczególności sprzedaż przez centralę Spółki w Niemczech pomp klientom, przy której to sprzedaży Oddział wspomagał centralę, wtedy dokonanie przedmiotowego zwrotu w terminie, o którym mowa w art. 87 ust. 1 zostanie dokonane pod warunkiem złożenia przez Spółkę umotywowanego wniosku (zgodnie z art. 87 ust. 5).

Natomiast w przypadku gdy Spółka nie wykona w danym okresie rozliczeniowym ani czynności opodatkowanych na terytorium kraju ani czynności wymienionych w art. 86 ust. 8 pkt 1, zgodnie z art. 87 ust. 5a ustawy o VAT - będzie jej przysługiwać, na jej umotywowany wniosek złożony wraz z deklaracją podatkową, zwrot kwoty podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu od podatku należnego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą na terytorium kraju lub poza tym terytorium, w terminie 180 dni od dnia złożenia deklaracji.

Możliwość odliczenia VAT naliczonego od zakupów dokonywanych przez oddział spółki zagranicznej znajduje potwierdzenie w aktualnej praktyce organów podatkowych, m.in. powyższe potwierdza Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 23 lipca 2012 r. (sygn. IPTPP2/443-76/11-7/12-S/IR), a także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacjach indywidualnych z dnia 21 marca 2013 r. (sygn. IPPP3/443-1227/12-5/KC), z dnia 14 sierpnia 2013 r. (sygn. IBPP4/443-289/13/PH) oraz z dnia 16 kwietnia 2013 r. (sygn. IPPP3/443-41/13-2/LK).

Wnioskodawca pragnie również wskazać, że przedstawione przez niego stanowisko znajduje także odzwierciedlenie w orzecznictwie sądów administracyjnych, m.in.:

  • w wyroku NSA z dnia 26 lutego 2013 r. (sygn. I FSK 493/12), gdzie wskazano: „Stanowisko organu, które zakwestionował w zaskarżonym wyroku Sąd pierwszej instancji jest szczególnie nie do zaakceptowania, wobec wywiedzionego wniosku, że oddział dokonujący zakupów dla realizacji działalności opodatkowanej w istocie z tytułu nabycia towarów i usług dla realizacji usług gwarancyjnych traktowany byłby jako ostateczny konsument, pozbawiony prawa do odliczenia podatku naliczonego w fakturach wystawionych z tego tytułu. Takie stanowisko, jak słusznie ocenił to Sąd pierwszej instancji naruszałoby zasadę neutralności VAT”;
  • w wyroku NSA z dnia 12 lutego 2014 r. (sygn. I FSK 353/13), gdzie wskazano: „ Art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (j.t. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn, zm.) należy interpretować w ten sposób, że podatnik, który nie posiada na terenie kraju siedziby działalności gospodarczej a jedynie oddział, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w kraju siedziby oddziału z tytułu zakupów dokonywanych przez ten oddział, pozostających w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami, a oddział dokonuje jednocześnie na terenie kraju transakcji opodatkowanych”;
  • w wyroku WSA w Krakowie z dnia 14 listopada 2013 r. (sygn. I SA/Kr 1483/13), gdzie wskazano: „Sąd podzielił więc pogląd Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 lutego 2013 r., I FSK 493/12 zgodnie z którym mutatis mutandis niekwestionowany związek nabywanych przez stronę skarżącą usług i towarów z wykonywaniem działalności opodatkowanej poza terytorium kraju (w kraju jednostki macierzystej), dawał prawo do odliczenia podatku, o ile wykonywane czynności, gdyby były wykonywane w Polsce, dawałyby stronie skarżącej prawo do odliczenia podatku naliczonego”, oraz
  • w wyroku WSA w Krakowie z dnia 19 marca 2014 r. (sygn. I SA/Kr 2054/13), w którym wskazano: „podsumowując należy stwierdzić, że Dyrektor Izby Skarbowej w zaskarżonej decyzji naruszył art. 86 ust. 8 pkt 1 u.p.t.u. przyjmując, że stronie skarżącej nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w cenie nabywanych w Polsce towarów, które jak twierdziła strona skarżąca, są wykorzystywane w działalności gospodarczej prowadzonej przez.... S.A. w Finlandii. Stanowisko takie, jak zostało to przedstawione we wcześniejszej części uzasadnienia, jest nieprawidłowe. (...) Zdaniem Sądu zasada neutralności opodatkowania międzynarodowych wielodziałowych podatników podatku od wartości dodanej realizowana jest w polskim systemie poprzez przepisy, które przewidują prawo do odliczenia zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 (odliczenie na zasadach ogólnych czyli poprzez pomniejszanie podatku należnego lub wykazywanie nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres) oraz art. 87 ust. 5 (poprzez zwrot podatku na umotywowany wniosek jeżeli na terenie Polski brak jest deklarowania podatku należnego, tj. w przypadku podatników dokonujących »dostawy towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju i niedokonującym sprzedaży opodatkowanej«)”.


Należy zaznaczyć, że postanowieniem z dnia 6 maja 2015 r., sygn. akt I FSK 544/14, NSA na podstawie art. 267 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (wersja skonsolidowana 2012 Dz. Urz. U.E. z dnia 26 października 2012 r. Nr C 326 s. 1 i nast.), skierował do TSUE następujące pytanie prejudycjalne dotyczące wykładni przepisów prawa unijnego: „Czy art. 168 i 169 lit. a dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. U.E. L 347/1, ze zm.) nie stoją na przeszkodzie temu aby w przypadku oddziału zarejestrowanego dla celów podatku VAT w jednym państwie członkowskim i wykonującego głównie czynności wewnątrzzakładowe na rzecz jednostki macierzystej z siedzibą w innym państwie członkowskim a sporadycznie także czynności opodatkowane w państwie rejestracji oddziału, podatnik miał prawo do odliczenia podatku naliczonego w państwie, w którym zarejestrowany jest oddział, mimo że ten podatek jest związany z czynnościami wykonywanymi przez jednostkę macierzystą w innym państwie członkowskim?”


W dniu 21 czerwca 2016 r. TSUE wydał Postanowienie w sprawie o sygn. C-393/15 („ESET”, „Postanowienie”).


Sprawa będąca przedmiotem wyżej wymienionego postanowienia dotyczyła kwestii bardzo zbliżonej do sytuacji opisanej przez Wnioskodawcę we wniosku o interpretację. Stan faktyczny sprawy ESET może być podsumowany w następujący sposób:

Słowacka spółka, działająca pod firmą ESET s.r.o. (producent oprogramowania antywirusowego), jest podatnikiem mającym siedzibę poza Polską. Ponadto, ESET s.r.o. założył oddział w Polsce. Polski oddział przygotowywał części oprogramowania antywirusowego (kodu źródłowego) na rzecz słowackiej jednostki macierzystej. Części te, przygotowane przez polski oddział, były następnie używane przez jednostkę macierzystą do przygotowania finalnego produktu (programu komputerowego) sprzedanego w Słowacji do odbiorców finalnych, gdzie VAT był naliczany na tych dostawach.


Wewnątrzzakładowe czynności wykonywane przez oddział w Polsce do słowackiej jednostki macierzystej nie są opodatkowane podatkiem VAT i nie były raportowane w deklaracjach podatkowych składanych przez oddział w Polsce. Niemniej, polski oddział wykazywał w Polsce niewielkie kwoty podatku VAT należnego, przez co słowacka spółka miała obowiązek zarejestrowania się na VAT w Polsce. Jednocześnie, polski oddział nabywał w Polsce towary oraz usługi (np. najem powierzchni biurowej w Polsce) niezbędne do wykonywania czynności wewnątrzzakładowych (tj. przygotowania części kodu źródłowego) i które w konsekwencji - w szerszym kontekście - były niezbędne do wykonania przez słowacką jednostkę macierzystą usług finalnych świadczonych do jej usługobiorców.

Polskie organy podatkowe przyjęły stanowisko, zgodnie z którym ponieważ wewnątrzzakładowe czynności wykonywane przez oddział spółki słowackiej na rzecz jej jednostki macierzystej nie stanowią czynności podlegających opodatkowaniu VAT w Polsce, polski oddział nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, którego koszt został poniesiony w związku z tymi wewnątrzzakładowymi czynnościami. W konsekwencji, biorąc pod uwagę, że wewnątrzzakładowe czynności nie są opodatkowane VAT, polskie organy podatkowe twierdziły, że polski oddział nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego.


Powyższe stanowisko polskich organów podatkowych zostało zakwestionowane przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie (w ww. wyroku z dnia 14 listopada 2013 r., o sygn. I SA/Kr 1483/13).


W wyroku tym wskazano, że w przypadku nabywania towarów i usług przez polskie oddziały zagranicznych podmiotów, prawo do odliczenia podatku naliczonego powinno być oceniane przez pryzmat jego związku z „finalną” działalnością opodatkowaną wykonywaną przez jednostkę macierzystą, nie zaś przez pryzmat jego związku z czynnościami wewnątrzzakładowymi. Jak wskazano powyżej, w postępowaniu na szczeblu NSA omawiana kwestia została następnie przekazana do rozpatrzenia TSUE w ramach pytania prejudycjalnego.

W ocenie Wnioskodawcy, pomiędzy sprawą rozstrzygniętą przez TSUE w sprawie ESET oraz stanem faktycznym opisanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku o interpretację zachodzą bardzo daleko idące podobieństwa. W obydwu przypadkach istota zagadnienia sprowadza się do kwestii, czy ustanowionemu w Polsce oddziałowi zagranicznego podatnika przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego zapłaconego w Polsce oraz zwrotu jego nadwyżki na rachunek bankowy na zasadach ogólnych.

W Postanowieniu TSUE w sprawie ESET, TSUE potwierdził, że odliczenie VAT powinno być oceniane poprzez związek z finalną usługą wykonywaną przez jednostkę macierzystą do odbiorców końcowych. W takim przypadku spółka może odliczać podatek VAT naliczony związany z czynnościami wewnątrzzakładowymi dostarczanymi przez Oddział do jednostki macierzystej, w zakresie, w jakim jednostka macierzysta wykonuje czynności opodatkowane.

W nawiązaniu do powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, również w rozpatrywanej sprawie Spółka powinna być postrzegana jako posiadająca prawo do odliczenia podatku VAT w Polsce.


Podsumowując, Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług zakupionych przez Oddział w Polsce (lub, jeśli w danym okresie rozliczeniowym kwota podatku naliczonego przekroczy kwotę podatku należnego, do zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy), jeżeli nabycie tych towarów i usług będzie związane ze świadczeniem przez Spółkę (za pośrednictwem Oddziału) opodatkowanych podatkiem od wartości dodanej usług lub dostaw towarów i usług na rzecz kontrahentów oraz w związku ze sporadycznym wykonywaniem na terytorium Polski czynności opodatkowanych.


W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że zaprezentowane przez niego stanowisko i rozumienie treści przepisów w odniesieniu do przedstawionych pytań jest prawidłowe.


Wnioskodawca jest świadomy, że przedstawione powyżej interpretacje indywidualne i wyroki sądów nie posiadają waloru ochronnego w stosunku do Wnioskodawcy, jednak ze względu na tożsamość stosowanych regulacji prawa podatkowego, stanowią potwierdzenie ugruntowanej linii interpretacyjnej organów podatkowych i mogą zostać potraktowane jako wskazówka interpretacyjna w opisanym zdarzeniu przyszłym przedstawionym w niniejszym wniosku.


Motywowany przepisami art. 14k i 14m Ordynacji podatkowej Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie jego stanowiska w sprawie.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.


Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.) zwanej dalej „ustawą”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl postanowień ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.


Przedstawiona powyżej zasada daje podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego jedynie w takim zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ustawodawca wyłączył zatem możliwość dokonywania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które są wykorzystywane do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu.

Ponadto w oparciu o regulacje zawarte w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, występującemu w takim charakterze, przy czym podatek naliczony winien dotyczyć zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi, realizowanymi przez podatnika.

Prawo to dotyczy również podatku naliczonego związanego z zakupami towarów i usług dokonywanymi na terytorium kraju, które służą docelowo wykonywaniu działalności podatnika, podlegającej obcej jurysdykcji podatkowej. Niemniej nawet w takiej sytuacji nabyte w kraju towary i usługi dokonywane są na cele działalności podatnika, która podlegałaby opodatkowaniu w Polsce. Niezależnie od powyższego powinna występować tożsamość podmiotowa między jednostką realizującą zakupy w kraju, a jednostką dokonującą ich „konsumpcji”.

W przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o te różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy (art. 87 ust. 1 ustawy o VAT).


Przy czym, w myśl art. 87 ust. 2 ustawy zwrot różnicy, z zastrzeżeniem ust. 6 następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika (…).


Jak wynika z przepisu art. 87 ust. 5 ustawy na umotywowany wniosek, podatnikom dokonującym dostawy towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju i nie dokonującym sprzedaży opodatkowanej, przysługuje zwrot kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 1 pkt 8, w terminie określonym w ust. 2 zdanie pierwsze. Przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a i ust. 4a-4f stosuje się odpowiednio.

Natomiast w przypadku, gdy podatnik nie wykonał w okresie rozliczeniowym czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz czynności wymienionych w art. 86 ust. 8 pkt 1, podatnikowi przysługuje, na jego umotywowany wniosek złożony wraz z deklaracją podatkową zwrot kwoty podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu od podatku należnego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą na terytorium kraju lub poza tym terytorium, w terminie 180 dni od dnia złożenia rozliczenia z zastrzeżeniem art. 86 ust. 19. Na pisemny wniosek podatnika urząd skarbowy dokonuje zwrotu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie 60 dni, jeżeli podatnik złoży w urzędzie skarbowym zabezpieczenie majątkowe. Przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a i ust. 4a-4f stosuje się odpowiednio (art. 87 ust. 5a ustawy).

Kwestie dotyczące funkcjonowania oddziału podmiotu zagranicznego działającego w Polsce regulują przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r, o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 672 ze zm,), zwanej dalej ustawą o swobodzie działalności gospodarczej.

W myśl art. 4 ust. 1 powołanej ustawy, przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą. Natomiast oddział zdefiniowany został w art. 5 pkt 4 tej ustawy, jako wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywana przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności.

W oparciu natomiast o postanowienia zawarte w art. 86 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca zagraniczny tworzący oddział może wykonywać działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności przedsiębiorcy zagranicznego.

W świetle powołanych unormowań, podmiot zagraniczny prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, zarejestrowany dla potrzeb podatku od towarów i usług, traktowany jest jako jeden podmiot - przedsiębiorca zagraniczny. Rejestracja tego oddziału jest jednoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego. Oddział posiada więc jedynie samodzielność organizacyjną (jest wydzielony ze struktur firmy macierzystej), natomiast nie posiada on możliwości prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, zaś prowadzona przez niego działalność stanowi jedynie część działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego. Potwierdza to również regulacja zawarta w art. 88 zdanie pierwsze ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, zgodnie z którą przedsiębiorca zagraniczny może rozpocząć działalność w ramach oddziału po uzyskaniu wpisu oddziału do rejestru przedsiębiorców. Zatem podmiotem prowadzącym działalność w Polsce pozostaje, pomimo utworzenia i funkcjonowania oddziału w Polsce, przedsiębiorca zagraniczny. W kontekście posiadanej podmiotowości prawnej, oddział nie jest odrębnym podmiotem w stosunku do jednostki macierzystej, lecz jest jej częścią.

Tym samym oddział nie stanowi odrębnego podatnika podatku od towarów i usług. Przedsiębiorstwo zagraniczne rejestrując swój oddział w Polsce nie dokonuje rejestracji odrębnego podatnika, lecz rejestracji własnego przedsiębiorstwa. Mimo, że na terytorium kraju funkcjonuje oddział przedsiębiorcy zagranicznego, to podatnikiem podatku od towarów i usług pozostaje przedsiębiorca zagraniczny prowadzący działalność za pośrednictwem utworzonego w tym celu oddziału. Zatem czynności wykonywane pomiędzy oddziałem a macierzystym podmiotem zagranicznym mają charakter tzw. czynności wewnątrzzakładowych (realizowanych na rzecz jednostki macierzystej).

Pogląd ten jest zgodny z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 23 marca 2006 r. w sprawie C-210/04, na który powołał się również Wnioskodawca, TSUE wskazał, że stały zakład mający siedzibę w innym państwie członkowskim, niebędący pod względem prawnym odrębnym od spółki, do której należy, nie może być uznany za podatnika ze względu na obciążenie go kosztami z tytułu świadczenia usług. W związku z powyższym Trybunał stwierdził, że oddział spółki będącej nierezydentem pozbawiony jest niezależności i stanowi jedynie część składową spółki. Zatem zarówno spółkę jak i jej oddział należy uznać za jednego i tego samego podatnika w rozumieniu art. 4 ust. 1 Szóstej Dyrektywy.

W konsekwencji przedsiębiorstwo zagraniczne posiadające siedzibę poza terytorium kraju, dokonujące poprzez oddział rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług w Polsce, posiada status podatnika podatku od towarów i usług z racji prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium RP.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca należy do międzynarodowej grupy kapitałowej X (Grupa), która zajmuje się produkcją pomp i ich sprzedażą na rynku międzynarodowym. Spółka posiada swoją siedzibę rejestrową w Niemczech i pełni w ramach Grupy rolę dystrybutora. Spółka dokonała rejestracji oddziału w Polsce (Oddział) oraz złożyła zgłoszenia rejestracyjne na potrzeby rozliczeń podatkowych, w tym zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku VAT. Oddział będzie pełnił rolę przedstawiciela handlowego w zakresie produktów Grupy i będzie świadczył usługi pośrednictwa w relacjach z klientami na rzecz Spółki. Generalnie działalnością Oddziału będzie wsparcie procesów sprzedażowych i marketingowych (poszukiwanie i identyfikacja potencjalnych klientów, analiza ich potrzeb, wsparcie w budowaniu relacji z klientami oraz przeprowadzanie czynności reklamowych i marketingowych). Oddział nie będzie dokonywał czynności sprzedaży w Polsce w zakresie podstawowej działalności Spółki, ponieważ sprzedaż towarów będzie dokonywana przez Spółkę wyłącznie z Niemiec i tam będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej. Nie jest jednak wykluczone, że przez Oddział będą sporadycznie dokonywane czynności opodatkowane podatkiem VAT w Polsce, takie jak dostawy towarów lub świadczenie usług na rzecz pracowników Oddziału czy wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów na potrzeby własne Oddziału. W związku z powyższymi czynnościami, tj. zarówno czynnościami dokonywanymi na rzecz centrali w Niemczech, jak i wyżej wymienionymi sporadycznymi czynnościami opodatkowanymi VAT w Polsce, Oddział może ponosić wydatki udokumentowane fakturami zakupowymi, wystawionymi przez polskich dostawców towarów i usług, które będą zawierały podatek naliczony. Zakupy dokonywane przez Oddział na terytorium Polski będą wykorzystywane przez Spółkę do dokonywanych przez nią dostaw towarów, stanowią/będą stanowiły element dokonywanych przez Spółkę czynności podlegających opodatkowaniu VAT w kraju jej siedziby.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego dotyczącego zakupów towarów i usług dokonywanych przez Oddział.


Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa należy wskazać, że skoro nabywane w Polsce przez Spółkę (za pośrednictwem Oddziału) towary i usługi dotyczą czynności opodatkowanych dokonywanych przez Spółkę poza terytorium kraju (w Niemczech) i jednocześnie jak wskazał Wnioskodawca, czynności będące przedmiotem sprawy, gdyby wykonane były na terytorium Polski, stanowiłyby czynności opodatkowane uprawniające do odliczenia podatku naliczonego, to tym samym potwierdzić należy pogląd Spółki, że przysługuje Jej prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabywaniem przez Oddział od polskich podmiotów towarów i usług, w związku z art. 86 ust. 8 pkt ustawy, pod warunkiem że Wnioskodawca będzie posiadał dokumenty, z których wynikać będzie związek odliczonego podatku z czynnościami wykonywanymi przez Spółkę poza terytorium kraju oraz o ile nie wystąpią przesłanki wyłączające prawo do odliczenia podatku określone w art. 88 ustawy. Jak już bowiem wskazano powyżej Oddział Spółki stanowi jedynie formę organizacyjno-prawną, za pomocą której Spółka wykonywać będzie działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Tym samym zachowana jest tożsamość podmiotowa między jednostką dokonującą nabyć towarów i usług, a podmiotem je „konsumującym” dla potrzeb działalności, która byłaby opodatkowana podatkiem do towarów i usług, gdyby była wykonywana w kraju.

Zatem w sytuacji, gdy kwota podatku naliczonego wynikającego z zakupów dokonanych przez Wnioskodawcę (za pośrednictwem Oddziału) w danym okresie rozliczeniowym będzie wyższa od kwoty podatku należnego, to wówczas na mocy art. 87 ust. 1 ustawy Spółka będzie miała prawo do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Przy czym jeśli Wnioskodawca nie dokona w danym okresie rozliczeniowym, za który wnioskuje o zwrot, czynności opodatkowanych w kraju a wykona w tym okresie jedynie czynności, o których mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, tj. w szczególności sprzedaży pomp przez centralę Spółki w Niemczech, przy której Oddział wspomagał centralę, wtedy dokonanie przedmiotowego zwrotu nastąpi zgodnie z art. 87 ust. 5 ustawy w zw. z art. 87 ust. 2 ustawy, tj. na umotywowany wniosek Spółki, w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia.

Natomiast w przypadku gdy Spółka nie wykona w danym okresie rozliczeniowym ani czynności opodatkowanych na terytorium kraju ani czynności wymienionych w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, wówczas Wnioskodawcy będzie przysługiwać zwrot podatku na zasadach określonych w art. 87 ust. 5a ustawy, tj. na umotywowany wniosek złożony przez Wnioskodawcę wraz z deklaracją podatkową, w terminie 180 dni od dnia złożenia rozliczenia.


Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U z 2016 r. poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcie naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i § 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1-4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj