Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPB2.4510.107.2016.2.JG
z 2 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni przedstawione we wniosku 14 września 2016 r. (data wpływu 19 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży gruntu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2016 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismami z 17 listopada 2016 r. oraz z 28 listopada 2016 r. – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży gruntu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie określony w piśmie uzupełniającym z 17 listopada 2016 r.).

20 stycznia 1995 r. weszło w życie Rozporządzenie Ministra Finansów (Dz. U. Nr 7, poz. 34). Na podstawie tego przepisu została zaktualizowana wartość figurujących w ewidencji środków trwałych Spółdzielni. Powstała na skutek aktualizacji wyceny różnica wartości netto środków trwałych zaksięgowana została na fundusz z aktualizacji wyceny. Fundusz ten podlega zmniejszeniu o różnicę z aktualizacji wyceny uprzednio zaktualizowanych zbywanych lub likwidowanych środków trwałych. Różnica ta wpływa na wysokość funduszu zapasowego. Wartość gruntów Spółdzielni została zaktualizowana w oparciu o § 4 pkt 6 tego rozporządzenia.

W tym czasie Spółdzielnia była właścicielem niezabudowanej nieruchomości przeznaczonej na ogródki działkowe dla pracowników, emerytów i rencistów Spółdzielni na podstawie umowy patronackiej zawartej 7 grudnia 1982 r. z Wojewódzkim Zarządem Polskiego Związku Działkowców. Umowa ta zawarta była do 1 grudnia 1997 r., a faktyczna likwidacja ogrodu „A” nastąpiła 31 grudnia 1996 r. Działka ta nie figurowała w ewidencji gruntów związanych z działalnością gospodarczą – była zwolniona decyzją Naczelnika Gminy z opłat rocznych z tytułu użytkowania gruntów rolnych na cele nierolnicze. Należy przypuszczać, że z tego powodu grunt ten nie został zaktualizowany jak pozostałe środki trwałe Spółdzielni pomimo, że jako właściciel miała do tego prawo zgodnie z § 2 pkt 1 rozporządzenia MF z 20 stycznia 1995 r.

Do 2006 roku Spółdzielnia płaciła za ten grunt podatek rolny, a od 2007 roku podatek od nieruchomości, gdy zaczęto ten teren wykorzystywać gospodarczo (dzierżawy).

Pismem z 28 listopada 2016 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek, wskazując na ustawę z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851) – art. 16 ust. 1 pkt 1.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie określone w piśmie uzupełniającym z 17 listopada 2016 r.).

Czy Spółdzielnia ma prawo na podstawie Rozporządzenia Ministra Finansów z 20 stycznia 1995 r. (Dz. U. Nr 7, poz. 34) obecnie zaktualizować wycenę gruntu będącego jej własnością w roku 1995, której to aktualizacji nie dokonano w owym czasie?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie określone w piśmie uzupełniającym z 17 listopada 2016 r.).

Spółdzielnia stoi na stanowisku, że ma prawo wprowadzić do ewidencji zaktualizowaną wartość tego gruntu według stawek jakie były zastosowane do aktualizacji wyceny gruntów w roku 1995.

Grunt ten mimo tego, że był własnością Spółdzielni nie został wtenczas przeszacowany z uwagi na opisaną wyżej sytuację. Przeszacowanie to nie będzie miało wpływu na rozliczenia podatkowe Spółdzielni w latach 1995−2015 ponieważ grunty własne nie podlegają amortyzacji, ale urealni wartość gruntu w momencie jego sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1888, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja kosztów uzyskania przychodów sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika podlega indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów.

Wydatki na nabycie gruntów z punktu widzenia skutków podatkowych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów ani poprzez jednorazowe odpisanie ich w ciężar kosztów w momencie ich poniesienia, co wynika wprost z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ani poprzez odpisy amortyzacyjne – przepis art. 16c pkt 1 ww. ustawy.

Jak bowiem stanowi treść art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

– wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Z kolei z brzmienia art. 16c pkt 1 ww. ustawy wynika, że amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, że wydatki na nabycie gruntu, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, są jednak kosztem uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia tego gruntu (art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Oznacza to, że wydatki te zrealizują się jako koszt podatkowy dopiero w momencie uzyskania przychodu z tytułu zbycia gruntu.

Odnosząc się natomiast do możliwości zaktualizowania obecnie wyceny gruntu w celu urealnienia wartości gruntu w momencie jego sprzedaży, należy powołać treść art. 15 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z którego wynika, że minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze rozporządzenia, tryb i terminy aktualizacji wyceny środków trwałych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i 2 pkt 1-3, wartości początkowej składników majątku, o której mowa w art. 16d ust. 1, jednostkowej ceny nabycia części składowych i peryferyjnych, o których mowa w art. 16g ust. 13, oraz wartości początkowej środków trwałych, o której mowa w art. 16j ust. 1 pkt 1 lit. a i b, jeżeli wskaźnik wzrostu cen nakładów inwestycyjnych w okresie trzech kwartałów w roku poprzedzającym rok podatkowy w stosunku do analogicznego okresu roku ubiegłego przekroczy 10%.

Aktualizacja, o której mowa w ww. przepisie, zarządzona odrębnymi przepisami miała miejsce ostatnio w 1995 r. i była wynikiem wydanego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 stycznia 1995 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także aktualizacji wyceny środków trwałych (Dz. U. Nr 7, poz. 34, z późn. zm.). Ww. rozporządzenie obowiązywało do 31 grudnia 2000 r.

Obowiązek przeprowadzenia aktualizacji wyceny środków trwałych wynikał z § 9 powyższego rozporządzenia Ministra Finansów. W myśl § 9 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnicy, z wyjątkiem postawionych w stan likwidacji oraz w stosunku do których ogłoszono upadłość, dokonują, z zastrzeżeniem ust. 2, aktualizacji wyceny środków trwałych według ich stanu na dzień 1 stycznia 1995 r. w terminie do dnia 30 września 1995 r. (…).

Obecnie – w aktualnie obowiązującym stanie prawnym – urealnienie cen środków trwałych nie może mieć miejsca, aż do czasu zarządzenia następnej aktualizacji. Może ona nastąpić, stosownie do art. 15 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, na mocy stosownego rozporządzenia Ministra Finansów w sytuacji, gdy wskaźnik wzrostu cen nakładów inwestycyjnych w okresie trzech kwartałów w roku poprzedzającym rok podatkowy w stosunku do analogicznego okresu roku ubiegłego przekroczy 10%. Oznacza to, że jednostka nie może dokonać we własnym zakresie aktualizacji wyceny środków trwałych na dowolną datę.

Zatem, wobec braku rozporządzeń w sprawie aktualizacji wyceny środków trwałych (Minister Finansów od 1995 r. nie wydał nowego rozporządzenia w tej sprawie), Wnioskodawca nie może zaktualizować wartości gruntu, gdyż nie zezwalają na to obecnie obowiązujące przepisy.

Podsumowując, z uwagi na brak możliwości zaktualizowania wyceny gruntu na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 stycznia 1995 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także aktualizacji wyceny środków trwałych oraz z uwagi na fakt, że grunty nie podlegają amortyzacji – Spółdzielnia w momencie sprzedaży gruntu będzie mogła rozliczyć podatkowo tylko wydatki na nabycie gruntu stosownie do brzmienia art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.