Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-2-1.4514.539.2016.2.DP
z 19 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 26 września 2016 r. (data wpływu do Biura – 30 września 2016 r.), uzupełnionym 7 listopada 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania nabycia nieruchomości rolnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania nabycia nieruchomości rolnej.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 21 października 2016 r. znak: 2461.IBPB-2-1.4514.539.2016.1.DP wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 7 listopada 2016 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 1 sierpnia 2016 r. Wnioskodawczyni dokonała zakupu niezabudowanej nieruchomości rolnej o obszarze 2,75 ha, położonej w miejscowości R., za cenę 82.500 zł, w tym nieużytki rolne o obszarze 0,10 ha za cenę 1.000 zł.

Sprzedający złożył do aktu notarialnego oświadczenie, że przedmiotowa nieruchomość rolna nie jest przedmiotem dzierżawy.

Wnioskodawczyni, jako strona kupująca, złożyła do aktu notarialnego oświadczenie, że nabywana nieruchomość rolna powiększy jej gospodarstwo rolne, że nabyte gospodarstwo będzie prowadzone przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia oraz, że kwota pomocy de minimis dla gospodarstwa rolnego Wnioskodawczyni nie przekroczyła kwoty, o której mowa w rozporządzeniu Komisji Europejskiej numer 1408/2013 w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym. Ponadto Wnioskodawczyni oświadczyła, że spełnia warunki z art. 5 i 6 ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego.

Sprzedający zobowiązał się wydać kupującej przedmiot umowy w dniu sporządzenia aktu notarialnego tj. 1 sierpnia 2016 r.

Okazało się jednak, że sprzedający 25 marca 2016 r. wydzierżawił całą ww. nieruchomość rolną na okres 10 lat, tj. od 25 marca 2016 r. do 25 września 2026 r. Sprzedający złożył więc do aktu notarialnego nieprawdziwe oświadczenie, że nieruchomość nie jest przedmiotem dzierżawy.

W uzupełnieniu wniosku z 7 listopada 2016 r. (data wpływu do Biura) Wnioskodawczyni wskazała m.in., że:

• zakupiona nieruchomość rolna stanowi gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym,
• zakupiona nieruchomość rolna powiększy posiadane gospodarstwo rolne,
• na zakupionej nieruchomości nie będzie prowadzona działalność gospodarcza inna niż działalność rolnicza,
• powierzchnia powstałego w wyniku powiększenia gospodarstwa rolnego będzie nie mniejsza niż 11 ha i nie większa niż 300 ha; oprócz nabytej nieruchomości rolnej Wnioskodawczyni jest właścicielką gospodarstwa rolnego o obszarze 12,3958 ha w gminie Ch. oraz o obszarze 9,3684 ha na terenie gminy K.,
• Wnioskodawczyni będzie prowadziła, powiększone w wyniku nabycia nieruchomości, gospodarstwo rolne przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia, jednakże na dzień uzupełnienia nabyta nieruchomość rolna jest użytkowana przez dzierżawcę i oświadczenie Wnioskodawczyni złożone do aktu notarialnego jest niemożliwe do zrealizowania,
• Wnioskodawczyni złożyła do aktu notarialnego oświadczenie, iż będzie prowadzić nabyte gospodarstwo rolne przez okres co najmniej 5 lat, ponieważ została wprowadzona w błąd; sprzedający do aktu notarialnego złożył oświadczenie, że nieruchomość nie jest przedmiotem dzierżawy.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w zaistniałej sytuacji Wnioskodawczyni może korzystać ze zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, powinna korzystać ze zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ sprzedający nieruchomość oświadczył w akcie notarialnym, że nieruchomość rolna nie jest przedmiotem dzierżawy.

Wnioskodawczyni, jako kupująca, zobowiązała się w przedmiotowym akcie notarialnym, że nabyte gospodarstwo będzie prowadzone przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 223, ze zm.) podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

O powstaniu obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych decyduje, w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, moment dokonania czynności cywilnoprawnej. Na podstawie art. 4 pkt 1 cyt. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, podstawę opodatkowania – przy umowie sprzedaży − stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego, którą określa się na zasadach wskazanych w art. 6 ust. 2. Stawka podatku od umowy sprzedaży m.in. nieruchomości wynosi 2% − art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy.

Jak wynika z powołanych przepisów – sprzedaż nieruchomości podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na kupującym.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W myśl art. 9 pkt 2 ww. ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż własności gruntów, stanowiących gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym, wraz z będącymi ich częścią składową drzewami i innymi roślinami, pod warunkiem, że w wyniku dokonania czynności zostanie utworzone lub powiększone gospodarstwo rolne, a powierzchnia gospodarstwa rolnego utworzonego lub powstałego w wyniku powiększenia będzie nie mniejsza niż 11 ha i nie większa niż 300 ha oraz gospodarstwo to będzie prowadzone przez nabywcę przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia; zwolnienie to stanowi pomoc de minimis w rolnictwie, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz.Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 9).

Jak stanowi art. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz.U. z 2016 r., poz. 617), opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.

Na podstawie art. 2 ust. 1 ww. ustawy za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

W świetle analizowanej powyżej definicji z art. 1 i 2 ustawy o podatku rolnym, gospodarstwo rolne stanowią wyłącznie grunty sklasyfikowane jako użytki rolne, o określonej ustawą powierzchni.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni dokonała zakupu niezabudowanej nieruchomości rolnej, stanowiącej gospodarstwo rolne, o obszarze 2,75 ha. Na zakupionej nieruchomości nie będzie prowadzona działalność inna niż działalność rolnicza a powierzchnia powstałego w wyniku powiększenia gospodarstwa rolnego będzie nie mniejsza niż 11 ha i nie większa niż 300 ha. Wnioskodawczyni złożyła do aktu notarialnego oświadczenie, iż będzie prowadzić nabyte gospodarstwo rolne przez okres co najmniej 5 lat. Sprzedający oświadczył w akcie notarialnym, że przedmiotowa nieruchomość rolna nie jest przedmiotem dzierżawy i zobowiązał się wydać kupującej przedmiot umowy w dniu sporządzenia aktu notarialnego tj. 1 sierpnia 2016 r. Okazało się jednak, że sprzedający 25 marca 2016 r. wydzierżawił całą ww. nieruchomość rolną na okres 10 lat, tj. od 25 marca 2016 r. do 25 września 2026 r. Sprzedający złożył więc do aktu notarialnego nieprawdziwe oświadczenie, że nieruchomość nie jest przedmiotem dzierżawy czym wprowadził Wnioskodawczynię w błąd. Nabyta nieruchomość jest więc aktualnie użytkowana przez dzierżawcę i tym samym Wnioskodawczyni nie może zrealizować złożonego oświadczenia.

Zwolnienie zawarte w powołanym powyżej art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ma charakter warunkowy. Oznacza to, że umowa sprzedaży będzie zwolniona z podatku od czynności cywilnoprawnych, tylko wtedy, gdy w rozumieniu ustawy o podatku rolnym, w chwili dokonania czynności nabywca posiada już grunty rolne (użytki rolne), nabywany grunt będzie stanowił gospodarstwo rolne, w wyniku dokonania czynności sprzedaży zostanie utworzone lub powiększone gospodarstwo rolne, którego powierzchnia będzie nie mniejsza niż 11 ha i nie większa niż 300 ha oraz utworzone (powiększone) gospodarstwo rolne prowadzone będzie przez nabywcę przez 5 lat od dnia nabycia. Ostatnią przesłanką determinującą skorzystanie z omawianego zwolnienia od podatku jest, aby mogło ono zostać udzielone w ramach przysługującego kupującym limitu pomocy de minimis w rolnictwie.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że dla przedmiotowego zwolnienia ma znaczenie fakt pozostawania nieruchomości w dzierżawie. Nie zostanie bowiem spełniony warunek niezbędny do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z którym gospodarstwo musi być prowadzone przez nabywcę przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia. Bez znaczenia pozostaje zatem fakt, że ww. nieruchomość powiększyła już istniejące gospodarstwo rolne a powierzchnia gospodarstwa rolnego utworzonego lub powstałego w wyniku powiększenia musi będzie nie mniejsza niż 11 ha i nie większa niż 300 ha. Trwanie umowy dzierżawy w momencie nabycia nieruchomości w tym przypadku wyklucza możliwość zastosowania zwolnienia określonego w art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ uniemożliwia prowadzenie gospodarstwa rolnego przez nabywcę. Tym samym czynność nabycia nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Bez znaczenia więc dla spełnienia warunków określonych tym przepisem jest złożenie samego oświadczenia o zamiarze prowadzenia gospodarstwa rolnego przez wymagany okres. Koniecznym jest aby prowadzenie tego gospodarstwa miało miejsce. Z wniosku wprost wynika, że nie jest to możliwe, ponieważ Wnioskodawczyni została wprowadzona w błąd. Niemniej, skoro warunek zwolnienia nie jest spełniony, umowa sprzedaży podlega opodatkowaniu (nie korzysta ze zwolnienia).

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Na marginesie Organ zwraca uwagę, że jeżeli Wnioskodawczyni została wprowadzona w błąd, to może dochodzić z tego tytułu roszczeń od sprzedawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.