Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPP2-3.4512.115.2016.2.AK
z 15 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2016 r. (data wpływu 27 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku związanego z nabyciem towarów i usług w ramach planowanej inwestycji pn.: „Zintegrowany Transport (...)” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku związanego z nabyciem towarów i usług w ramach planowanej inwestycji pn.: „Zintegrowany Transport (...)”.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Powiat zamierza wystąpić do Zarządu Województwa z wnioskiem o dofinansowanie w ramach naboru nr I do poddziałania (…) w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego 2014-2020 na realizację projektu pn.: „Zintegrowany Transport (...)”. Powiat starając się o środki z Urzędu Marszałkowskiego Województwa na ww. projekt występuje w roli podmiotu uprawnionego do ubiegania się o dofinansowanie – beneficjenta projektu. Nabywcą i odbiorcą towarów usług związanych z realizowaną inwestycją będzie również Powiat. W ramach projektu planowana jest przebudowa ul. A. oraz zakup 7 szt. autobusów wyposażonych w klimatyzacje, systemy informacji pasażerskiej i monitoring wizyjny oraz zakup autobusu elektrycznego 1 szt. z szybkowymiennymi akumulatorami wyposażony w klimatyzację, system informacji pasażerskiej i monitoring wizyjny, dostosowany do przewozu osób niepełnosprawnych wraz ze stacją ładowania. Wytworzona infrastruktura oraz zakupione autobusy będą użytkowane przez wszystkich interesariuszy projektu, a więc mieszkańców Powiatu oraz wszystkich korzystających z usług B Sp. z o.o.., a także mieszkańcy miejscowości, do których kursują linie autobusowe obsługiwane przez B. Sp. z o.o.. Właścicielem inwestycji, zakupionego sprzętu będzie Powiat, który zakupiony tabor autobusowy przekaże operatorowi B Sp. z o.o. na podstawie nieodpłatnej umowy użyczenia, którego jest jedynym udziałowcem. Przychody z tytułu świadczenia usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego należne będą spółce B Sp. z o.o. i to w ich deklaracji VAT-7 będą wykazywane obroty i kwoty podatku z tego tytułu. B Sp. z o.o. jest odrębnym od Powiatu podatnikiem podatku VAT składającym deklaracje VAT-7. Inwestycja będzie wykonywana w zakresie realizacji zadań publicznych, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2011 r., Nr 142 poz., 1592, z późn. zm.). Zgodnie z ustawą z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2011 r., Nr 5, poz. 13), Powiat zobowiązany jest do zaspokajania zbiorowych potrzeb mieszkańców o charakterze powiatowym z zakresu transportu zbiorowego. W celu wykonywania swych zadań powiat może tworzyć jednostki organizacyjne, w tym przedsiębiorstwa komunalne i budżetowe. W Powiecie usługi transportowe świadczone są za pośrednictwem operatora, którym jest podmiot wewnętrzny, tj. B Sp. z o.o. (w której Powiat posiada 100% akcji). B Sp. z o.o. działa w oparciu o zapisy umowy spółki (tj. Umowa Spółki po zmianach wprowadzonych Rep. A Nr (...) z dnia 22 marca 2016 r.) oraz umowę zawartą z Powiatem o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego. Tworząc przedmiotową spółkę Zarząd Powiatu przekazał wykonywanie zadań własnych Powiatu w zakresie publicznego transportu zbiorowego spółce B Sp. z o.o. W celu świadczenia ww. usług transportowych Powiat przekaże firmie B Sp. z o.o. zakupione autobusy do nieodpłatnego użytkowania, na czas obowiązywania umowy o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego. W związku z ww. inwestycją Powiat nie będzie prowadził żadnej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia zysku. Efekty projektu nie będą generować dla Powiatu obrotu (sprzedaży) opodatkowanej podatkiem VAT – towary i usługi zakupione w celu realizacji projektu nie będą w żadnym zakresie związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT wykonywanymi przez Powiat.

Dofinansowanie z Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2014-2020 w ramach realizacji ww. zadania przewiduje pokrycie podatku od towarów i usług i jest on uznawany za koszt kwalifikowalny. Mając na uwadze powyższe Powiat stoi na stanowisku, że naliczony podatek od towarów i usług nie może zostać przez Powiat odliczony i będzie stanowił koszt kwalifikowalny inwestycji. Powiat jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Powiat jako podatnik VAT będzie miał możliwość odliczenia podatku związanego z nabyciem towarów i usług w zakresie planowanej inwestycji, tj. projektu pn.: „Zintegrowany Transport (...)”?

Zdaniem Wnioskodawcy, Powiat nie będzie miał możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony w cenie zakupionych towarów i usług wykorzystywanych przy realizacji powyższego projektu, ponieważ zakupione towary i usługi nie będą służyły czynnościom opodatkowanym. Powiat jako jednostka samorządu terytorialnego nie podlega w ogóle opodatkowaniu VAT w zakresie czynności związanych z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, ponieważ zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy nie jest podatnikiem VAT. Tym samym na mocy art. 86 ust. 1 ustawy, Powiatowi nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z realizacją przedmiotowego projektu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z pózn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy również podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zawiera art. 5 ust. 1 ustawy (są nimi m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku VAT wynika, że opodatkowaniu podlegają czynności wykonywane odpłatnie. Równocześnie, niektóre czynności wykonywane nieodpłatnie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT jako czynności zrównane z odpłatnym świadczeniem usług.

Mając na uwadze, że konstrukcja całego systemu podatku od wartości dodanej w krajach członkowskich UE podlega ścisłej harmonizacji, co oznacza, że polskie przepisy dotyczące podatku od towarów i usług muszą być zgodne z przepisami wspólnotowymi, w szczególności z przepisami dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, przy interpretowaniu przepisów dotyczących funkcjonowania podatku VAT należy brać pod uwagę orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, które wskazuje jak prawidłowo powinny być stosowane przepisy tego podatku.

W wyroku z 1 kwietnia 1982 r. w sprawie 89/81 Hongkong Trade Development Council dotyczącym interpretacji przepisów drugiej dyrektywy Rady 67/228 Trybunał Sprawiedliwości UE wskazał, że w sytuacji gdy „działalność podmiotu polega wyłącznie na świadczeniu usług bez pobrania za te usługi bezpośredniego wynagrodzenia, nie istnieje podstawa prawna naliczenia podatku, w związku z czym usługi świadczone bezpłatnie nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT” (pkt. 10 wyroku). Ponadto w wyroku z 6 października 2009 r. w sprawie C-267/08 SPÖ Trybunał zaznaczył, że „podstawą opodatkowania usług jest wszystko to, co zostało otrzymane jako świadczenie wzajemne za wyświadczoną usługę, a tym samym świadczenie usług jest opodatkowane jedynie wtedy, jeżeli istnieje bezpośredni związek pomiędzy wyświadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym. Wynika stąd, że świadczenie usług dokonywane jest „odpłatnie” w rozumieniu art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy VAT, a zatem podlega opodatkowaniu, tylko jeżeli pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, gdyż świadczenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości usługi świadczonej usługobiorcy” (pkt. 19 wyroku). W wyroku tym Trybunał rozstrzygnął, że działalność reklamowa prowadzona przez oddział partii (SPÓ) nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 4 ust. 1 i 2 szóstej dyrektywy, bowiem działalność ta nie pozwala na stałe osiąganie zysków, a jedynie „pozwala na prowadzenie działań informacyjnych w ramach realizacji jej celów politycznych, polegających na rozpowszechnianiu idei partii jako organizacji politycznej. (...) Wykonując tę działalność SPÖ nie działa jednak na żadnym rynku.” (pkt 24).

Zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest więc odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług (ewentualnie nieodpłatne zrównane z odpłatnym świadczeniem), jednak aby takie czynności podlegały opodatkowaniu muszą być one wykonywane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z cyt. wyżej art. 15 ust. 6 ustawy wynika, że wyłączenie przewidziane w tym przepisie ◾dotyczy wyłącznie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy, oraz ◾odnosi się tylko do tych czynności, które związane są z realizacją zadań nałożonych na te podmioty przepisami prawa, do realizacji których zostały one powołane.

W świetle powołanych unormowań, za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Ponieważ rozpatrywana sprawa dotyczy zadań publicznych realizowanych przez samorząd powiatowy należy odwołać się do ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U z 2016 r. poz. 814, z późn. zm.). Stosownie do art. 2 ust. 1 ww. ustawy, powiat wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Do zadań własnych powiatu należy zaspokajanie potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. transportu zbiorowego i dróg publicznych (art. 4 ust. 1 pkt 6 cyt. Ustawy o samorządzie powiatowym).

Jak stanowi art. 6 ust. 1 ww. ustawy, w celu wykonywania zadań powiat może tworzyć jednostki organizacyjne i zawierać umowy z innymi podmiotami. Natomiast, zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu, powiat nie może prowadzić działalności gospodarczej wykraczającej poza zadania o charakterze użyteczności publicznej.

W tym miejscu zwrócić należy uwagę na przepisy ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2016 r. poz. 1867, z późn. zm.), regulujące kwestię publicznego transportu zbiorowego.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, w zależności od obszaru działania lub zasięgu przewozów, publiczny transport zbiorowy jest organizowany przez: gminę, związek międzygminny, powiat, związek powiatów, związek powiatowo-gminny, związek metropolitalny, województwo lub ministra właściwego do spraw transportu.

Ustawa o publicznym transporcie zbiorowym (art. 4 ust. 1 pkt 8) przewiduje różny status prawny podmiotów, które realizują zadania operatora publicznego transportu zbiorowego. W świetle tej regulacji może to być samorządowy zakład budżetowy oraz przedsiębiorca uprawniony do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób, który zawarł z organizatorem publicznego transportu zbiorowego umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, na linii komunikacyjnej określonej w umowie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, publiczny transport zbiorowy odbywa się na zasadach konkurencji regulowanej, o której mowa w rozporządzeniu (WE) nr 1370/2007, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie oraz z uwzględnieniem potrzeb zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego.

Publiczny transport zbiorowy może odbywać się na podstawie:

1. umowy o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego;
2. potwierdzenia zgłoszenia przewozu;
3. decyzji o przyznaniu otwartego dostępu (art. 5 ust. 2 ww. ustawy o publicznym transporcie zbiorowym).
   
   

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o publicznym transporcie drogowym, organizator może bezpośrednio zawrzeć umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, w przypadku gdy świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego ma być wykonywane przez podmiot wewnętrzny, w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 1370/2007, powołany do świadczenia usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego (…).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 4 ustawy o publicznym transporcie drogowym organizator może bezpośrednio zawrzeć umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, w przypadku gdy wystąpi zakłócenie w świadczeniu usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego lub bezpośrednie ryzyko powstania takiej sytuacji zarówno z przyczyn zależnych, jak i niezależnych od operatora, o ile nie można zachować terminów określonych dla innych trybów zawarcia umowy o świadczenie publicznego transportu zbiorowego, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1 i 2.

Natomiast w myśl art. 23 ust. 1 ww. ustawy, organizator publikuje ogłoszenie o zamiarze przeprowadzenia postępowania o udzielenie zamówienia w trybie, o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1 i 2, lub bezpośredniego zawarcia umowy, o którym mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1-3, (…).

Z opisu sprawy wynika, że Powiat jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i zamierza dokonać realizacji projektu pn.: „Zintegrowany Transport (...)”. Nabywcą i odbiorcą towarów i usług związanych z realizowaną inwestycją będzie Powiat. W ramach projektu planowana jest przebudowa ul. A. oraz zakup 7 szt. autobusów wyposażonych w klimatyzacje, systemy informacji pasażerskiej i monitoring wizyjny oraz zakup autobusu elektrycznego 1 szt. z szybkowymiennymi akumulatorami wyposażony w klimatyzację, system informacji pasażerskiej i monitoring wizyjny, dostosowany do przewozu osób niepełnosprawnych wraz ze stacją ładowania. Wytworzona infrastruktura oraz zakupione autobusy będą użytkowane przez wszystkich interesariuszy projektu, a więc mieszkańców Powiatu oraz wszystkich korzystających z usług B Sp. z o.o., a także mieszkańców miejscowości, do których kursują linie autobusowe obsługiwane przez B Sp. z o.o. Właścicielem inwestycji, zakupionego sprzętu będzie Powiat, który zakupiony tabor autobusowy przekaże operatorowi B Sp. z o.o. na podstawie nieodpłatnej umowy użyczenia, którego jest jedynym udziałowcem. Przychody z tytułu świadczenia usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego należne będą spółce B Sp. z o.o. Inwestycja będzie wykonywana w zakresie realizacji zadań publicznych, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym. Zgodnie z ustawą z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym Powiat zobowiązany jest do zaspokajania zbiorowych potrzeb mieszkańców o charakterze powiatowym z zakresu transportu zbiorowego. W celu wykonywania swych zadań Powiat może tworzyć jednostki organizacyjne, w tym przedsiębiorstwa komunalne i budżetowe. W Powiecie usługi transportowe świadczone są za pośrednictwem operatora, którym jest podmiot wewnętrzny, tj. B Sp. z o.o. (której Powiat posiada 100% akcji). B Sp. z o.o. działa w oparciu o zapisy umowy spółki oraz umowę zawartą z Powiatem o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego. Tworząc przedmiotową spółkę Zarząd Powiatu przekazał wykonywanie zadań własnych Powiatu w zakresie publicznego transportu zbiorowego spółce B Sp. z o.o. W celu świadczenia ww. usług transportowych Powiat przekaże firmie B Sp. z o.o. zakupione autobusy do nieodpłatnego użytkowania, na czas obowiązywania umowy o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego. W związku z ww. inwestycją Powiat nie będzie prowadził żadnej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia zysku. Efekty projektu nie będą generować dla Powiatu obrotu (sprzedaży) opodatkowanej podatkiem VAT – towary i usługi zakupione w celu realizacji projektu nie będą w żadnym zakresie związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT wykonywanymi przez Powiat.

W związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy będzie miał możliwość odliczenia podatku związanego z nabyciem towarów i usług w zakresie planowanej inwestycji pn.: „Zintegrowany Transport (...)”.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że – mimo, że Wnioskodawca jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem VAT – w rozpatrywanej sprawie warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, nie będą spełnione. Powiat realizując planowaną inwestycję nie będzie działał w charakterze podatnika VAT, a towary i usługi zakupione w celu realizacji inwestycji nie będą – jak wskazał Zainteresowany – w żadnym zakresie związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT wykonywanymi przez Powiat.

Analizując kwestię prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem autobusów w zakresie planowanej inwestycji, które zostaną przekazane w nieodpłatne używanie B Sp. z o.o. należy wskazać, że Powiat nie wykorzystuje ww. majątku do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nabycie taboru służącego wykonywaniu zadań publicznoprawnych w zakresie transportu zbiorowego, a następnie przekazanie tego taboru nieodpłatnie podmiotowi nie jest prowadzone w celu osiągania zysku, a wynika jedynie z realizacji zadania publicznego o charakterze powiatowym określonego ustawami, w zakresie transportu zbiorowego. Mając na uwadze okoliczność, że przekazując nieodpłatnie autobusy Wnioskodawca nie działa w charakterze podatnika, czynności takie nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, co w konsekwencji powoduje brak możliwości odliczenia podatku VAT.

Również w odniesieniu do przebudowy ul. A. nie będą spełnione przesłanki do odliczenia, gdyż Wnioskodawca będzie realizować zadania publiczne nałożone na niego ww. ustawą o samorządzie powiatowym. Tym samym, realizując opisane zadanie inwestycyjne, Powiat nie będzie działał w charakterze podatnika VAT, a efekty realizacji tej inwestycji nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Zatem Zainteresowany nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki związane z przebudową ww. ulicy.

Podsumowując, w okolicznościach analizowanej sprawy, w związku z realizacją inwestycji pn.: „Zintegrowany Transport (...)”, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż w analizowanym przypadku nie będą spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że kryterium kwalifikowalności wydatków w ramach rozliczeń dotyczących wykorzystywanych środków pomocowych Unii Europejskiej (w tym kwalifikowalności podatku od towarów i usług), nie jest zagadnieniem regulowanym przez przepisy prawa podatkowego. Określenie zasad kwalifikowalności wydatków, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2016 r., poz. 383, z późn. zm.), należy do zadań instytucji zarządzającej, która na podstawie art. 25 ust. 1 ww. ustawy, odpowiada za prawidłową realizację programu operacyjnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.