Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP2.4512.744.2016.2.ICz
z 20 grudnia 2016 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 września 2016 r. (data wpływu 26 września 2016 r.), uzupełnionym pismem z 24 listopada 2016r. (data wpływu 28 listopada 2016r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

  1. opodatkowania czynności zwrotu kosztów transportu i wartości towaru przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta w związku z kradzieżą towaru – jest prawidłowe,
  2. prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT wystawionej przez Kontrahenta – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 września 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności zwrotu kosztów transportu i wartości towaru przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta w związku z kradzieżą towaru oraz prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT wystawionej przez Kontrahenta.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 24 listopada 2016r. (data wpływu 28 listopada 2016r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z 21 listopada 2016r. znak: 2461-IBPP2.4512.744.2016.1.ICz.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

P. spółka z o.o. jest firmą transportową świadczącą usługi transportowe. W lipcu 2016 realizowała usługę przewozu części samochodowych na trasie Polska - Anglia własnym środkiem transportu, zleconą przez inną polską firmę spedycyjno-transportową. W trakcie realizacji tej usługi na postoju na parkingu skradziono naczepę wraz z towarem, w konsekwencji czego firma, która zleciła Wnioskodawcy transport została obciążona kosztami związanymi z dostarczeniem nowej partii towaru do fabryki w Anglii przez głównego zleceniodawcę firmę angielską (koszty przewozu, wartość towaru), która to sama zorganizowała sobie dostawę towaru z Polski do Anglii.

Firma, która bezpośrednio zlecała Wnioskodawcy transport scedowała te koszty na firmę Wnioskodawcy wystawiając fakturę VAT z 23% stawką podatku.


W piśmie uzupełniającym z 24 listopada 2016r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy w sposób następujący:

  1. P. spółka z o.o. jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług
  2. Z warunków umowy wynika, że firma spedycyjna może obciążyć Wnioskodawcę kosztami związanymi z nienależytym wykonaniem usługi, zapis z umowy: „Przewoźnik – P. spółka z o.o. pokryje wszelkie koszty (w tym: odszkodowania, kary, koszty utylizacji itp.) nałożone na Zleceniodawcę przez Klienta Zleceniodawcy na skutek niewykonania lub nienależytego wykonania umowy przez Przewoźnika."
  3. Ponownego transportu towaru z Polski do Anglii dokonał podmiot trzeci, transport ten odbył się samolotem na zlecenie firmy angielskiej.
  4. P. spółka z o.o. jest w posiadaniu protokołu kradzieży, sporządzonego przez angielską policję, który zawiera okoliczności kradzieży, datę przedmiot itp. oraz informację, że przekazano do krajowej komputerowej bazy danych policji dane skradzionej naczepy.
  5. Towar został przekazany przez kontrahenta do transportu do wnioskodawcy na podstawie zlecenia transportowego, które zawierało informację na temat terminu i miejscu załadunku i rozładunku, rodzaju i planowanej wadze ładunku, wysokość wynagrodzenia za wykonanie transportu.
  6. P. spółka z o.o. ponosi pełną odpowiedzialność materialną za powierzone mu do przewozu przesyłki. Odpowiedzialność trwa od momentu zakończenia załadunku przesyłki na pojazd Wnioskodawcy lub od momentu podjęcia załadowanej naczepy do momentu rozładunku lub odstawienia załadowanej naczepy w wyznaczone przez zleceniodawcę miejsce.
  7. W wyniku utraty towaru P. spółka z o.o. był zobowiązany do wypłaty odszkodowania na rzecz zleceniodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

  1. Czy firma zlecająca Wnioskodawcy usługę transportową i obciążając go kosztami słusznie wystawiła fakturę z 23% podatkiem VAT?
  2. Jeśli faktura została wystawiona prawidłowo czy Wnioskodawca ma prawo do obniżenia podatku VAT wykazanego na tej fakturze?

Stanowisko Wnioskodawcy (doprecyzowane ww. pismem z 24 listopada 2016r.):

Zdaniem Wnioskodawcy obciążając go kosztami transportu i dostawy towaru zgodnie z Ustawą z dnia 11-03-2004r o podatku od towarów i usług, art. 29a ust. 7 pkt 3, powinna być wystawiona nota obciążeniowa bez podatku VAT a nie faktura z 23% VAT-em. Nie doszło do wykonania żadnej usługi ze strony firmy zlecającej mu usługę transportu, i jest to jedynie tylko zwrot wydatków ze strony Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT wystawionej przez Kontrahenta.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego w kwestii:

  1. opodatkowania czynności zwrotu kosztów transportu i wartości towaru przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta w związku z kradzieżą towaru – jest prawidłowe;
  2. prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT wystawionej przez Kontrahenta - jest prawidłowe.

Na wstępie niniejszej interpretacji indywidualnej tut. organ zauważa, iż interpretacja indywidualna w zakresie podatku od towarów i usług, w kwestii opodatkowania czynności zwrotu kosztów transportu i wartości towaru przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta w związku z kradzieżą towaru, została udzielona Wnioskodawcy, bowiem dla rozstrzygnięcia kwestii czy Wnioskodawca posiada prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktury wystawionej przez Kontrahenta, wymagane jest uprzednio rozstrzygnięcie, czy zwrot kwoty przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta w związku z kradzieżą towaru będzie czynnością opodatkowaną podatkiem VAT. Tym samym należy przyjąć, iż Wnioskodawca jest podmiotem zainteresowanym do uzyskania interpretacji indywidualnej w zakresie żądanym w pytaniu nr 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2016r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

  1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
  2. eksport towarów;
  3. import towarów na terytorium kraju;
  4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
  5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Stosownie zaś do art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

  1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
  2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
  3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Definicja świadczenia usług ma zatem charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

  • w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
  • świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, aby dana czynność (dostawa towarów czy też usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Odszkodowanie jest pojęciem niezdefiniowanym w ustawie o podatku od towarów i usług. Natomiast w świetle uregulowań zawartych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 380, ze zm.), zwanej dalej k.c., jest ono zapłatą za wyrządzone szkody, poniesionej przez kogoś straty.

Na mocy art. 361 § 1 i § 2 k.c., zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Istotą odszkodowań nie jest zatem płatność za świadczenie, lecz rekompensata za szkodę. W takim przypadku nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną – świadczenie w zamian za wynagrodzenie – co oznacza, że otrzymane odszkodowanie nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony podatnika.

Jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron (art. 362 k.c.).

Na podstawie art. 363 § 1 i § 2 k.c., naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 471 k.c., dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na zagadnienie kar umownych, które również regulują przepisy ustawy Kodeks cywilny, Tytuł VII „Wykonanie zobowiązań i skutki ich niewykonania”, Dział II „Skutki niewykonania zobowiązań”.

Zgodnie z art. 483 § 1 k.c., można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kara umowna).

Z cyt. wyżej art. 483 § 1 k.c. wynika, że kara umowna jest dodatkowym zastrzeżeniem umownym, wprowadzanym do umowy w ramach swobody kontraktowania, mającym na celu wzmocnienie skuteczności więzi powstałej między stronami w wyniku zawartej przez nie umowy i służy realnemu wykonaniu zobowiązań (wyrok SN z 8 sierpnia 2008 r., sygn. akt V CSK 85/08). Przewidziany umową obowiązek zapłaty kary umownej ma w stosunku do zasadniczego obowiązku dłużnika wynikającego z tej umowy charakter uboczny (akcesoryjny).

Zastrzeżenie kary umownej można zatem traktować jako formę uproszczenia redakcji warunków umowy, która pozwala na przyjęcie przez strony, że wypadki niewykonania lub nienależytego wykonania umowy, stanowią jednocześnie podstawę do domagania się zapłaty kary umownej.

Istotą kary umownej jest bowiem rekompensata, zadośćuczynienie. Nie jest to płatność za świadczenie, lecz wyrównanie wyrządzonej szkody. Brak jest zatem ekwiwalentności, wzajemności, jaka zachodzi pomiędzy świadczeniem usługi a wynagrodzeniem za te usługi. Otrzymana kara umowna nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony podmiotu, który je otrzymuje.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne należy wskazać, że kary umowne mogą być wyłącznie sankcją za niewykonanie lub niewłaściwe wykonanie zobowiązań.

Z opisu sprawy wynika, P. spółka z o.o jest firmą transportową świadczącą usługi transportowe. W lipcu 2016 realizowała usługę przewozu części samochodowych na trasie Polska - Anglia własnym środkiem transportu, zleconą przez inną polską firmę spedycyjno-transportową. W trakcie realizacji tej usługi na postoju na parkingu skradziono naczepę wraz z towarem, w konsekwencji czego firma, która zleciła Wnioskodawcy transport została obciążona kosztami związanymi z dostarczeniem nowej partii towaru do fabryki w Anglii przez głównego zleceniodawcę firmę angielską (koszty przewozu, wartość towaru), która to sama zorganizowała sobie dostawę towaru z Polski do Anglii. Firma, która bezpośrednio zlecała Wnioskodawcy transport scedowała te koszty na firmę Wnioskodawcy wystawiając fakturę VAT z 23% stawką podatku.

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy kontrahent zlecający Wnioskodawcy usługę transportową i obciążający go kosztami za skradziony towar prawidłowo dokonał opodatkowania tej czynności wystawiając fakturę z 23% podatkiem VAT.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego i powołanych regulacji prawnych prowadzi do stwierdzenia, że kwota wypłacona przez Wnioskodawcę dla Kontrahenta tj. firmy spedycyjno-transportowej z tytułu utraty towaru (kradzieży), który Wnioskodawca miał przetransportować z Polski do Anglii, ma charakter odszkodowawczy.

Jak wyjaśnił Wnioskodawca z zapisów umowy zawartej pomiędzy P. Spółka z o.o. a Firmą spedycyjno-transportową wynika, że „Przewoźnik – P. spółka z o.o. pokryje wszelkie koszty (w tym: odszkodowania, kary, koszty utylizacji itp.) nałożone na Zleceniodawcę przez Klienta Zleceniodawcy na skutek niewykonania lub nienależytego wykonania umowy przez Przewoźnika”. P. spółka z o.o. ponosi pełną odpowiedzialność materialną za powierzone mu do przewozu przesyłki. Odpowiedzialność trwa od momentu zakończenia załadunku przesyłki na nasz pojazd lub od momentu podjęcia załadowanej naczepy do momentu rozładunku lub odstawienia załadowanej naczepy w wyznaczone przez zleceniodawcę miejsce.

W trakcie realizacji tej usługi na postoju na parkingu skradziono naczepę wraz z towarem. Wnioskodawca jest w posiadaniu protokołu kradzieży, sporządzonego przez angielską policję, który zawiera okoliczności kradzieży, datę przedmiot itp. oraz informację, że przekazano do krajowej komputerowej bazy danych policji dane skradzionej naczepy. Wnioskodawca został zobowiązany do wypłaty kwoty na rzecz Zleceniodawcy za skradziony towar i transport.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że w opisanej sytuacji kwota wypłacona przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta będzie karą mającą charakter sankcyjny oraz odszkodowawczy, tzn. podmiot zobowiązany do zapłaty kary (Wnioskodawca) nie będzie uprawniony do otrzymania w zamian jakiegokolwiek świadczenia ze strony Firmy spedycyjno-transportowej. Wypłacona kwota przez Wnioskodawcę na rzecz Zleceniodawcy miała na celu wyrównanie wyrządzonej szkody.

Zatem wypłacona przez Wnioskodawcę kwota (obejmująca koszty przewozu, wartość towaru) nie będzie stanowić wynagrodzenia za świadczone usługi, lecz będzie związana z nienależytym wykonaniem umowy przez Przewoźnika tj. Wnioskodawcę.

Wobec powyższego wypłacona przez Wnioskodawcę kwota stanowi rekompensatę za poniesione straty przez Kontrahenta, która to czynność nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy i tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji należy przyjąć, że skoro przedmiotowa czynność nie podlega opodatkowaniu, tym samym nie powinna być udokumentowana fakturą VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym obciążając go kosztami transportu i dostawy towaru zgodnie z ustawą z dnia 11-03-2004r. o podatku od towarów i usług, art. 29a ust. 7 pkt 3, powinna być wystawiona nota obciążeniowa bez podatku VAT a nie faktura z 23% VAT-em, bowiem nie doszło do wykonania żadnej usługi ze strony firmy zlecającej mu usługę transportu i jest to jedynie tylko zwrot wydatków ze strony Wnioskodawcy – jest prawidłowe.

Przechodząc do oceny stanowiska Wnioskodawcy w kwestii objętej pytaniem nr 2, należy mieć na uwadze niżej cytowane przepisy prawa:

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ww. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. W myśl tego przepisu w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 tej ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

  1. nabycia towarów i usług,
  2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy też podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ww. ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy w okolicznościach sprawy przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT wystawionej przez Kontrahenta.

Należy zauważyć, że organ dokonując oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem nr 1, tj. w kwestii opodatkowania czynności zwrotu kosztów transportu i wartości towaru przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta w związku z kradzieżą towaru, uznał, że wypłacona przez Wnioskodawcę kwota (obejmująca koszty przewozu, wartość towaru) nie będzie stanowić wynagrodzenia za świadczone usługi, lecz będzie związana z nienależytym wykonaniem umowy przez Przewoźnika tj. Wnioskodawcę i wpłacona przez Wnioskodawcę kwota stanowi rekompensatę za poniesione straty przez Kontrahenta, która to czynność nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy i tym samym nie podlega opodatkowaniu. W konsekwencji nie powinna być udokumentowana fakturą VAT.

Wobec powyższego dokonując oceny stanowiska Wnioskodawcy w kwestii prawa do obniżenia kwoty podatku należnego z faktury VAT wystawionej przez Kontrahenta, należy stwierdzić że skoro w analizowanym przypadku nie ma miejsca odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, która to czynność na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu tym podatkiem, to znajdzie tu zastosowanie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, gdyż jak dowiedziono wyżej transakcja udokumentowana fakturą VAT nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Konsekwentnie, Wnioskodawcy, po otrzymaniu faktury VAT z wykazanym również podatkiem od towarów i usług, dokumentującej wpłatę odszkodowania, nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tej faktury VAT wystawionej przez Kontrahenta - Firmę spedycyjno-transportową.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, w kwestii objętej pytaniem nr 2, zgodnie z którym stwierdzono, że Wnioskodawca nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT wystawionej przez Kontrahenta – jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2016r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj