2016.12.22 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP1.4512.747.2016.2.ES
z 22 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 września 2016 r. (data wpływu 29 września 2016 r.), uzupełnionym pismem z 1 grudnia 2016 r. (data wpływu 5 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług sklasyfikowanych zgodnie z PKD pod symbolem 94.91Z – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2016 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług sklasyfikowanych zgodnie z PKD pod symbolem 94.91Z.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 1 grudnia 2016 r. (data wpływu 5 grudnia 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 28 listopada 2016 r. znak: 2461-IBPP1.4512.747.2016.1.ES.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą z przeważającym PKD 74.10.Z (działalność w zakresie specjalistycznego projektowania). Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT.

W najbliższym czasie Wnioskodawca planuje rozszerzenie działalności o usługi sklasyfikowane jako PKD 94.91.Z (tj. działalność osób indywidualnych świadczących usługi bezpośrednio wiernym w kościołach, meczetach, świątyniach, synagogach lub w innych miejscach oraz działalność rekolekcyjna).

W uzupełnieniu Wnioskodawca podał, że:

Wnioskodawca zamierza rozszerzyć swoją działalność gospodarczą o usługi oznaczone w PKWiU (rozp. RM z 29.X.2008r.) symbolem: 96.09.19.0.

Wnioskodawca będzie wykonywał działalność usługową polegającą na: głoszeniu rekolekcji, konferencji, wykładów, odczytów, sesji na tematy religijne, skierowaną bezpośrednio do osób świeckich lub duchownych, niewierzących lub wierzących - w różnym wieku - w kościołach, świątyniach, klasztorach, salach, szkołach i uczelniach wszelkiego stopnia i typu, oraz w miejscach publicznych takich jak: ulice, place, chodniki, wszelkie obiekty użyteczności publicznej (np. dworce, lotniska, galerie handlowe, kina, teatry, kawiarnie, restauracje, urzędy etc.) oraz w środkach komunikacji (np. autobusy, tramwaje, trolejbusy, metro, pociągi samoloty etc.). Tam gdzie to będzie wymagane Wnioskodawca będzie uzyskiwał stosowne pozwolenia od właścicieli ww. obiektów, środków i miejsc do prowadzenia swojej działalności.

Swoje usługi Wnioskodawca będzie świadczyć odpłatnie jedynie na zaproszenie konkretnych podmiotów lub osób fizycznych. W przestrzeniach publicznych Wnioskodawca będzie prowadził swoją działalność nieodpłatnie.

W ramach swojej działalności gospodarczej Wnioskodawca nie prowadzi i nie będzie prowadzić kościoła lub związku wyznaniowego, o których mowa w przepisach o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej oraz w przepisach o stosunku Państwa do kościołów i innych związków wyznaniowych.

Wnioskodawca nie jest i nie będzie organizacją:

powołaną do realizacji celów o charakterze politycznym, związkowym, patriotycznym, filozoficznym, filantropijnym lub obywatelskim,
która nie osiąga dochodów z tytułu prowadzonej działalności,
wykonującą usługi na rzecz członków w zamian za składki.

Celem usług świadczonych przez Wnioskodawcę jest szeroko pojęta ewangelizacja i formacja religijna realizowana na zasadzie osobistego świadectwa i dlatego Wnioskodawca nie zakłada konkurencyjności w stosunku do jakichkolwiek podatników.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawką VAT powinna być opodatkowana sprzedaż usług związana z działalnością osób indywidualnych świadczących usługi bezpośrednio wiernym w kościołach oraz działalność rekolekcyjna - PKD 94.91Z?

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonywane w przyszłości przez Wnioskodawcę usługi opisane wyżej (PKD 94.91 Z), opodatkowane powinny być stawką zw. zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 31.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Z cytowanych wyżej regulacji zawartych w art. 7 i 8 ustawy wynika, że definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, przy czym w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Zatem powinien wystąpić związek pomiędzy świadczoną usługą a przekazanym wynagrodzeniem.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 lub świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie specjalistycznego projektowania. Wnioskodawca planuje rozszerzenie działalności o usługi sklasyfikowane jako PKD 94.91.Z, tj. działalność osób indywidualnych świadczących usługi bezpośrednio wiernym w kościołach, meczetach, świątyniach, synagogach lub w innych miejscach oraz działalność rekolekcyjna. Usługi te oznaczone są w PKWiU symbolem 96.09.19.0.

Wnioskodawca nie jest i nie będzie organizacją:

powołaną do realizacji celów o charakterze politycznym, związkowym, patriotycznym, filozoficznym, filantropijnym lub obywatelskim,
która nie osiąga dochodów z tytułu prowadzonej działalności,
wykonującą usługi na rzecz członków w zamian za składki.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii wysokości stawki VAT jaką powinna być opodatkowana sprzedaż usług związana z działalnością osób indywidualnych świadczących usługi bezpośrednio wiernym w kościołach oraz działalność rekolekcyjna.

Zdaniem Wnioskodawcy powyższe usługi powinny korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 31 ustawy o VAT.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 146a pkt 1 ww. ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 31 ustawy zwalnia się od podatku usługi oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną, realizowane przez:

kościoły i związki wyznaniowe, o których mowa w przepisach o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej oraz w przepisach o stosunku Państwa do kościołów i innych związków wyznaniowych,
organizacje powołane do realizacji celów o charakterze politycznym, związkowym, patriotycznym, filozoficznym, filantropijnym lub obywatelskim

-w zakresie interesu zbiorowego swoich członków, wykonywane na rzecz ich członków w zamian za składki, których wysokość i zasady ustalania wynikają z przepisów statutowych tych podmiotów, pod warunkiem że podmioty te nie są nastawione na osiąganie zysków, jeżeli zwolnienie nie spowoduje naruszenia warunków konkurencji.

Warunkiem niezbędnym do zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 31 ustawy o VAT jest łączne spełnienie wszystkich przesłanek, o których mowa w tym przepisie.

Z okoliczności sprawy wynika jednak, że Wnioskodawca nie prowadzi i nie będzie prowadzić kościoła lub związku wyznaniowego, o których mowa w przepisach o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej oraz w przepisach o stosunku Państwa do kościołów i innych związków wyznaniowych, Wnioskodawca nie jest i nie będzie organizacją powołaną do realizacji celów o charakterze politycznym, związkowym, patriotycznym, filozoficznym, filantropijnym lub obywatelskim, która nie osiąga dochodów z tytułu prowadzonej działalności, wykonującą usługi na rzecz członków w zamian za składki.

Oznacza to więc, że w sprawie nie zostaną spełnione przesłanki warunkujące zastosowanie zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 31 ustawy o VAT.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawcę (czynnego podatnika podatku VAT) usług związanych z działalnością osób indywidualnych świadczących usługi bezpośrednio wiernym w kościołach oraz działalność rekolekcyjna świadczona odpłatnie, będzie stanowić odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

W analizowanej sprawie elementem pozwalającym stwierdzić jaką należy zastosować stawkę podatku VAT dla świadczonych odpłatnie przez Wnioskodawcę usług, jest klasyfikacja tych usług wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Bowiem w myśl przepisu art. 5a ustawy o VAT - towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz.U. z 2015 r., poz. 1676) do dnia 31 grudnia 2017 r. na potrzeby podatku od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca świadczone przez siebie usługi zaklasyfikował w grupowaniu PKWiU 96.09.19.0 „Pozostałe różnorodne usługi, gdzie indziej niesklasyfikowane”.

Ponieważ ani ustawa o VAT ani też przepisy wykonawcze do niej, nie przewidują dla usług sklasyfikowanych w grupowaniu PKWiU 96.09.19.0 opodatkowania stawkami obniżonymi lub zwolnienia od podatku, tym samym sprzedaż przez Wnioskodawcę usług związanych z działalnością osób indywidualnych świadczących usługi bezpośrednio wiernym w kościołach oraz działalność rekolekcyjna, podlega opodatkowaniu stawką podstawową podatku, w wysokości 23%.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności.

Stosownie do pkt 1 komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie m.in. producent, bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu, bądź zakresu świadczonych usług.

Zatem Minister Rozwoju i Finansów nie jest organem uprawnionym do klasyfikowania danych towarów czy usług, gdyż uprawnionym w tym zakresie jest Ośrodek Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego, przy czym odpowiedzialnym za prawidłową klasyfikację jest podmiot świadczący usługę lub dokonujący dostawy towarów. W związku z tym, niniejsza interpretacja wydana została na podstawie wskazanych przez Wnioskodawcę klasyfikacji statystycznych dla świadczonych usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163 poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie zgodnie z art. 57a ww. ustawy skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin