Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP1/4512-368/15-4/AK
z 28 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2015 r. (data wpływu 29 czerwca 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 sierpnia 2015r. (data wpływu 24 sierpnia 2015r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania materiałów reklamowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania materiałów reklamowych.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 18 sierpnia 2015r. (data wpływu 24 sierpnia 2015r.) w zakresie doprecyzowania opisu stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Spółka jest producentem płytek ceramicznych. Płytki te służą jako materiały wykończeniowe w budownictwie. Wykorzystuje się je jako okładziny powierzchni ściennych jak i podłogowych. W zależności od użytej technologii produkcji płytki ceramiczne mogą być układane wewnątrz lub na zewnątrz budynków. Spółka sprzedaje swoje produkty zarówno w kraju jak i za granicą. Sprzedaż jest dokonywana na rzecz sieci partnerów handlowych, w tym głównie do hurtowni materiałów budowlanych, ale również do sklepów detalicznych. Spółka, co do zasady, nie prowadzi sprzedaży swoich produktów bezpośrednio na rzecz odbiorców detalicznych.

Jednym ze sposobów zapewnienia klientowi możliwości zapoznania się z wyprodukowanymi przez Wnioskodawcę produktami oraz zachęcenia go do zakupu płytek wyprodukowanych przez Wnioskodawcę, a nie przez innych producentów, jest przekazywanie do sklepów, hurtowni itp. poniższych materiałów reklamowych:

1. banerów reklamowych, plakatów, w celu wywieszenia ich na witrynie bądź wewnątrz sklepu,
2. katalogów produktowych służących do prezentacji kolekcji,
3. wzorników czyli katalogów z wyklejonymi wewnątrz niewielkimi fragmentami produktów Wnioskodawcy,
4. gadżetów z logo i/lub nazwą Spółki, w tym np. kubków, długopisów, parasolek, kalendarzy, koszulek,
5. ulotek, nalepek informacyjnych.
   
   

Powyższe materiały reklamowe nie stanowią produktów handlowych, nie są przeznaczone do sprzedaży, a przekazanie do sklepów, hurtowni następuje bez pobierania odpłatności. Materiały te służą wspieraniu sprzedaży i zwiększeniu obrotów. Są to działania marketingowe nakierowane na dotarcie do potencjalnych klientów. Materiały te są rozdawane lub rozstawiane w miejscach, w których istnieje potencjalna możliwość dotarcia do jak największej liczby odbiorców, m. in. w hurtowniach, sklepach dokonujących sprzedaży detalicznej wyrobów Wnioskodawcy.

Spółka nie prowadzi ewidencji pozwalającej na ustalenie tożsamości osób, którym zostały wydawane materiały reklamowe rozumiane zgodnie z art. 7 ust. 3 i 4 jako prezenty o małej wartości. Ponadto Wnioskodawca jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Obecnie przy zakupie ww. materiałów reklamowych Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Wydanie na cele reklamowe dokumentowane jest przez odpowiedni magazynowy dokument rozchodu. Od całość tak ustalonego rozchodu reklamowego Wnioskodawca nalicza należny podatek VAT za wyjątkiem sytuacji opisanej poniżej.

Zgodnie z art. 7 ust. 4 pkt 2 Spółka nie nalicza podatku VAT należnego od rozchodowanych gadżetów z logo i/lub nazwą Spółki, w tym np. kubków, długopisów, parasolek, kalendarzy, koszulek, których jednostkowa wartość zakupu nie przekracza 10 zł.

Materiały, o których Spółka pisze we wniosku, takie jak gadżety z logo i/lub nazwą Spółki, w tym kubki, długopisy, parasolki, kalendarze, koszulki mają dla konsumentów wartość użytkową. Natomiast materiały reklamowe takie jak banery reklamowe, plakaty, katalogi produktów, wzorniki (katalogi z wyklejony wewnątrz fragmentami produktów), ulotki, czy nalepki informacyjne nie mają wartości użytkowej z punktu widzenia odbiorcy.

Przekazywane materiały reklamowe, które mają wartość użytkową dla konsumenta (takie jak gadżety z logo i/lub nazwą Spółki, w tym kubki, długopisy, parasolki, kalendarze, koszulki), o ile ich jednostkowa cena nabycia netto, bądź jednostkowy koszt wytworzenia netto przekracza 10 zł stanowią prezenty o małej wartości. W zamian za przekazane materiały reklamowe, o których mowa we wniosku, kontrahenci nie są zobowiązani do wykonywania jakichkolwiek czynności na rzecz Spółki.

Przekazywanie materiałów reklamowych, które są przedmiotem wniosku następuje wyłącznie na cele związane z działalnością gospodarczą i ma na celu intensyfikację sprzedaży produktów Spółki. Materiały te pełnią rolę informacyjną dotyczącą produkowanych przez Spółkę wyrobów. Przekazania materiałów reklamowych, o których mowa we wniosku, związane są z wykonywanymi przez Spółkę czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka może nie naliczać i nie odprowadzać do urzędu skarbowego podatku VAT od nieodpłatnego przekazania poniższych materiałów reklamowych:

1. banerów reklamowych, plakatów, w celu wywieszenia ich na witrynie bądź wewnątrz sklepu,
2. katalogów produktowych służących do prezentacji kolekcji konsumentom bądź do składania zamówień przez sklepy,
3. wzorników czyli katalogów z wyklejonymi wewnątrz fragmentami produktów Wnioskodawcy,
4. ulotek, nalepek informacyjnych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie materiałów reklamowych, które mają wartość użytkową, tj. gadżetów z logo i/lub nazwą Spółki, w tym kubków, długopisów, parasolek, kalendarzy, koszulek o ile jednostkowa cena nabycia netto tych towarów bądź ich jednostkowy koszt wytworzenia netto przekracza 10 zł - stanowi czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, bowiem gadżety te mają dla konsumentów wartość użytkową.

Natomiast nieodpłatne - przekazanie materiałów takich jak:

1. banerów reklamowych, plakatów, w celu wywieszenia ich na witrynie bądź wewnątrz sklepu,
2. katalogów produktowych służących do prezentacji kolekcji konsumentom bądź do składania zamówień przez sklepy ,
3. wzorników czyli katalogów z wyklejonymi wewnątrz fragmentami produktów Wnioskodawcy,
4. ulotek, nalepek informacyjnych,

nie będzie stanowiło czynności podlegającej opodatkowaniu z uwagi na brak ich realnej wartości użytkowej.

Nieodpłatne wydanie tego typu materiałów reklamowych w celu intensyfikacji sprzedaży, nie stanowi czynności, z którą ustawa o VAT wiązałaby powstanie obowiązku podatkowego. Odbiorca przekazywanych towarów nie konsumuje ich, nie jest też w wyniku dokonanej dostawy zaspokojona jakakolwiek potrzeba, ani też nie pojawia się wskutek tego przysporzenie majątkowe po stronie otrzymującego materiały reklamowe. Przedmiotowe materiały spełniają jedynie rolę nośnika reklamy i informacyjną dotyczącą produkowanych przez Wnioskodawcę wyrobów.

Mając powyższe na uwadze, dotychczasowe postępowanie polegające na naliczaniu podatku VAT należnego od przekazania poniższych materiałów reklamowych:

1. banerów reklamowych, plakatów, w celu wywieszenia ich na witrynie bądź wewnątrz sklepu,
2. katalogów produktowych służących do prezentacji kolekcji konsumentom bądź do składania zamówień przez sklepy,
3. wzorników czyli katalogów z wyklejonymi wewnątrz fragmentami produktów Wnioskodawcy,
4. ulotek, nalepek informacyjnych,

jest nieprawidłowe i powinno ulec zmianie w taki sposób, że wyżej wymienione nieodpłatne przekazanie na cele reklamowe nie powinno podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Art. 7 ust. 2 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Stosownie do art. 7 ust. 4 ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.
   
   

Generalnie zatem, z uwagi na treść art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa. Od tej zasady przewidziano jednak pewne wyjątki. Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 ustawy, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest także przekazanie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne darowizny, o ile przy zakupie, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części. Jednocześnie, na mocy art. 7 ust. 3 ustawy, ustawodawca wyłączył z opodatkowania wymienione w tym przepisie towary, tj. prezenty o małej wartości oraz próbki, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Wskazać należy, że zmiany wprowadzone od dnia 1 kwietnia 2013 r. w art. 7 ust. 3 ustawy polegają na doprecyzowaniu, że przepis art. 7 ust. 2 ustawy nie będzie stosowany do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to nastąpi na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika. Ponadto w znowelizowanym art. 7 ust. 3 ustawy nie ma już mowy o przekazaniu drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych. Wprowadzone zmiany oznaczają, że nie będzie uznawane za odpłatną dostawę towarów tylko przekazanie na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki (pomimo, że podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych towarów).

Wątpliwości Spółki dotyczą kwestii, czy nieodpłatne wydanie klientom materiałów reklamowych, tj. banerów reklamowych, plakatów, w celu wywieszenia ich na witrynie bądź wewnątrz sklepu, katalogów produktowych służących do prezentacji kolekcji konsumentom bądź do składania zamówień przez sklepy, wzorników czyli katalogów z wyklejonymi wewnątrz fragmentami produktów, ulotek, nalepek informacyjnych - podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przy ocenie, czy nieodpłatnie przekazane towary w ogóle podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT należy w pierwszej kolejności określić czy przekazywany towar ma wartość użytkową (konsumpcyjną) z punktu widzenia nabywcy. Jeżeli przekazywany nieodpłatnie towar nie miałby dla nabywcy żadnej wartości użytkowej (konsumpcyjnej) to wówczas przekazanie takiego towaru nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W tym miejscu należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia wartości użytkowej (konsumpcyjnej). Zgodnie ze słownikową definicją (według Internetowego Słownika Języka Polskiego – http://www.sjp.pwn.pl) – „wartość” to „ile coś jest warte pod względem materialnym; cecha tego, co jest dobre pod jakimś względem”.

Z kolei „użytkowy” (według Internetowego Słownika Języka Polskiego – http://www.sjp.pl) to: „mający praktyczne zastosowanie, przeznaczony do użytku (np. drewno użytkowe)”, „konsumpcja” to „wykorzystywanie dóbr i usług do zaspokojenia potrzeb”.

Zatem, wartość użytkowa (konsumpcyjna) towaru oznacza zdolność danego towaru do zaspokojenia potrzeb jego nabywcy.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera również definicji materiałów reklamowych i informacyjnych. Stąd też zasadnym w takiej sytuacji jest posłużenie się definicjami słownikowymi i potocznym rozumieniem pojęć. Według „Słownika języka polskiego PWN” reklama to: 1. „działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług”, 2. „plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp. służące temu celowi”; informacja to m.in. „wiadomość o czymś lub zakomunikowanie czegoś”. Ponadto wg definicji pochodzącej z leksykonu PWN przez drukowane materiały reklamowe i informacyjne rozumie się wszelkiego rodzaju cenniki, foldery, broszury, prospekty, itp. przygotowane w drodze procesu technologicznego polegającego na nadrukowaniu informacji na nośniku. Powyższa definicja pozostaje w zgodzie z wyżej zdefiniowanymi pojęciami: reklama, informacja, drukować. Celem ww. materiałów jest informacja o sprzedawanym asortymencie, co w efekcie ma prowadzić do zwiększenia obrotów.

Celem przekazania materiałów reklamowych i informacyjnych jest zatem informacja o sprzedawanym asortymencie, co w efekcie ma prowadzić do zwiększenia obrotów.

Przy rozstrzygnięciu kwestii opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania klientom ww. materiałów reklamowych, stosownym jest także odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. Otóż, u podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę – konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Zatem, podatek VAT obciąża konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta.

Wymienione we wniosku materiały reklamowe nie mają – jak twierdzi Wnioskodawca – dla nabywcy wartości użytkowej, gdyż nie mają one waloru konsumpcyjnego dla nabywcy. Przekazywanie ww. materiałów reklamowych, następuje wyłącznie na cele związane z działalnością gospodarczą i ma na celu intensyfikację sprzedaży produktów Spółki. Materiały te pełnią rolę informacyjną dotyczącą produkowanych przez Spółkę wyrobów.

W świetle powołanych przepisów oraz okoliczności sprawy należy uznać, że nieodpłatne przekazanie klientom materiałów reklamowych, tj. banerów reklamowych, plakatów, w celu wywieszenia ich na witrynie bądź wewnątrz sklepu, katalogów produktowych służących do prezentacji kolekcji konsumentom bądź do składania zamówień przez sklepy, wzorników czyli katalogów z wyklejonymi wewnątrz fragmentami produktów, ulotek, nalepek informacyjnych nie stanowi czynności, z którą ustawa o VAT wiązałaby powstanie obowiązku podatkowego. Przyczyną pozostawienia poza zakresem podatku VAT tych przekazań jest brak ich konsumpcyjnego charakteru. Oznacza to, że odbiorca przekazywanych towarów nie konsumuje ich, nie jest też w wyniku dokonanej dostawy zaspokojona jakakolwiek potrzeba, ani też nie pojawia się wskutek tego przysporzenie majątkowe.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, że dokonywane przez Spółkę nieodpłatne wydania (przekazania) materiałów reklamowych objętych zakresem pytania, z uwagi na fakt, że nie mają one dla nabywcy wartości użytkowej i waloru konsumpcyjnego, nie stanowią dostawy towarów i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy w zw. z art. 7 ust. 2 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.