Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB2/4511-397/15-2/KK
z 7 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2015 r. (data wpływu 15 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia niezabudowanej nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lipca 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia niezabudowanej nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W 1991 r., w czasie trwania związku małżeńskiego Wnioskodawca zakupił od osób fizycznych niezabudowaną działkę Nr 72/13. Działka był objęta wspólnością ustawową. Następnie wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 4 października 2013 r. został rozwiązany związek małżeński i dokonany podział majątku wspólnego małżonków w ten sposób, że działkę Nr 72/13 o wartości 120 000 zł Sąd przyznał Wnioskodawcy, bez obowiązku spłat lub dopłat. Na dzień złożenia wniosku przedmiotowa działka stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy. Żonie Sąd przyznał spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego o wartości 120 000 zł, zakupione w 1994 r., które przed rozwodem również wchodziło w skład majątku wspólnego małżonków.

W dniu 6 lipca 2015 r. Wnioskodawca sprzedał ww. działkę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Jaką datę należy uznać za datę nabycia przez Wnioskodawcę działki Nr 72/13 i czy w związku z umową sprzedaży tej nieruchomości, Wnioskodawca jest zobowiązany do odprowadzenia podatku dochodowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, podział majątku mieści się w udziale jaki Wnioskodawcy przysługiwał w małżeńskim majątku dorobkowym. Za datę nabycia przez Wnioskodawcę działki Nr 72/13, będącej przedmiotem sprzedaży w dniu 6 lipca 2015 r., uznać należy 1991 r., albowiem jak wynika z wyroku Sądu - każdy z małżonków nabył składniki majątku o równej wartości po 120 000 zł. Wartość otrzymanych w wyniku podziału majątku wspólnego nieruchomości mieści się w udziale jaki przysługiwał Wnioskodawcy w majątku dorobkowym małżeńskim. Zatem, w wyniku podziału majątku wspólnego małżonków – po stronie Wnioskodawcy nie nastąpił przyrost majątku.

W konsekwencji, Wnioskodawca uważa, że sprzedaż przedmiotowej działki dokonana została po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie i nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a – c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku dochodowego od ww. sprzedaży.

Mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu małżonkowi w wyniku podziału majątku wspólnego, tylko wówczas jeżeli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
  

• jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale jaki byłemu małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.
  
  

Zatem, za datę nabycia nieruchomości (prawa), która przypada danej osobie w wyniku podziału majątku wspólnego, należy przyjąć datę jej nabycie w czasie trwania związku małżeńskiego, jeżeli jej wartość w wyniku podziału mieści się w udziale jaki tej osobie przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt ww. ustawy, źródłami przychodów są odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści wniosku wynika, że w 1991 r., w czasie trwania związku małżeńskiego, Wnioskodawca zakupił od osób fizycznych niezabudowaną działkę, która był objęta wspólnością ustawową. Następnie, wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 4 października 2013 r., został rozwiązany związek małżeński i dokonany podział majątku wspólnego małżonków w ten sposób, że działkę wartości 120 000 zł Sąd przyznał Wnioskodawcy, bez obowiązku spłat lub dopłat. Na dzień złożenia wniosku, przedmiotowa działka stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy. Żonie Sąd przyznał spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego o wartości 120 000 zł, zakupione w 1994 r., które przed rozwodem również wchodziło w skład majątku wspólnego małżonków. W dniu 6 lipca 2015 r. Wnioskodawca sprzedał ww. działkę.

Kwestie stosunków majątkowych w małżeństwie reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r., poz. 788, z późn. zm.). Na podstawie art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Stosownie do treści art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego przyjmuje się, że oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Natomiast, w myśl art. 50¹ Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Z przywołanych przepisów wynika zatem, że z chwilą ustania wspólności majątkowej między małżonkami współwłasność łączna zostaje zastąpiona przez współwłasność w częściach ułamkowych.

Ustanie wspólności ustawowej kreuje prawo małżonków do majątku wspólnego na zasadzie współwłasności w częściach ułamkowych, które z reguły jest stanem przejściowym i prowadzi do podziału tego majątku, choć, jak wynika z dyspozycji przepisu art. 211 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), podział ten nie jest obowiązkowy.

Zgodnie z art. 1037 Kodeksu cywilnego w związku z art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, podział majątku wspólnego może nastąpić bądź na mocy umowy między małżonkami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek z małżonków.

Przepis art. 195 ustawy Kodeks cywilny stanowi, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). W myśl art. 196 § 1 ww. ustawy, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu, o czym stanowi art. 196 § 2 tej ustawy.

Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić. Każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości (art. 211 Kodeksu cywilnego).

Artykuł 212 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi, że jeżeli zniesienie współwłasności następuje na mocy orzeczenia sądu, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne. Przy podziale gruntu sąd może obciążyć poszczególne części potrzebnymi służebnościami gruntowymi. Rzecz, która nie daje się podzielić, może być przyznana stosownie do okoliczności jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych albo sprzedana stosownie do przepisów kodeksu postępowania cywilnego (art. 212 § 2 Kodeksu cywilnego).

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego, przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, podziału majątku wspólnego czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy.

Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
  

• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy mieści się w ramach posiadanego dotychczas udziału.
  
  

Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tej czynności podatnik otrzymuje rzeczy, których wartość po dokonanym podziale przekracza udział jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał w rzeczy wspólnej.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpatrywanej sprawy, stwierdzić należy, że dla celów podatkowych zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia nieruchomości, jeżeli nastąpiło bez spłat i dopłat oraz mieściło się w ramach posiadanego dotychczas udziału w majątku wspólnym małżonków.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy, stwierdzić należy, w przypadku sprzedaży przez Wnioskodawcę nieruchomości (działki) nabytej w drodze kupna w 1991 r. do wspólnego majątku małżonków oraz na podstawie wyroku Sądu wydanego w 2013 r. o rozwodzie i podziale majątku wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej, w wyniku którego otrzymana przez Wnioskodawcę bez obowiązku spłat nieruchomość nie przekroczyła udziału Wnioskodawcy w majątku wspólnym małżonków, pięcioletni termin, określony w treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych winien być liczony od końca 1991 r. i upłynął z dniem 31 grudnia 1996 r.

Zatem, sprzedaż ww. niezabudowanej działki w 2015 r., dokonana po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie, nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, nie powoduje powstania obowiązku zapłaty podatku od tej sprzedaży.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Podkreślić należy również, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, wniosek o wydanie interpretacji może być złożony tylko w indywidualnej sprawie zainteresowanego. Z tych też względów - z uwagi na indywidualny charakter interpretacji przepisów prawa podatkowego - zaznacza się, że niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy jedynie Wnioskodawcy, nie zaś Jego byłej żony.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.