Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-2/4510-304/15/AK
z 2 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 lipca 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 24 lipiec 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy uiszczona przez Wnioskodawcę kara umowna stanowi koszty uzyskania przychodu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lipca 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy uiszczona przez Wnioskodawcę kara umowna stanowi koszty uzyskania przychodu.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca 24 stycznia 2011 r. przyjął zamówienie od firmy X, którego przedmiotem było wykonanie między innymi ładunku marszowego w ilości 150 sztuk na kwotę netto 2.334.537,00 zł. W pkt 5 ogólnych warunków dotyczących zamówienia zawarto zapis, że w przypadku niewywiązania się z zamówienia przez Wnioskodawcę, zapłaci On firmie X karę umowną jako formę odszkodowania. Konkretnie ustalono i zapisano, że zapłata kary umownej nastąpi w przypadku zwłoki w dostawie w wysokości 0,20 % za każdy dzień zwłoki od wartości dla ilości niedostarczonej w uzgodnionym terminie.

Spółka nie wywiązała się z zamówienia, wyprodukowała zamówiony wyrób, ale jego parametry nie odpowiadały wymaganiom Zamawiającego (ujętym w zamówieniu). W związku z powyższym towar nie został sprzedany. Zgodnie z zapisem w pkt 5 ogólnych warunków dotyczących zamówienia konieczny był protokół odbioru wojskowego; ale wyprodukowany wyrób nie otrzymał tej akceptacji z powodu braku pozytywnych wyników badań zdawczo-odbiorczych wyrobu.

W związku z niezrealizowaniem zamówienia Wnioskodawca został 31 grudnia 2012 r. obciążony notą na kwotę 2.810.782,55 zł. Spółka nie przyjęła noty, gdyż przedstawiciele techniczni obu Spółek nie wskazali jednoznacznej winy leżących po stronie Wnioskodawcy.

W dniu 23 kwietnia 2013 r. strony podpisały porozumienie na mocy, którego ustalono, że Wnioskodawca zapłaci firmie X karę umowną w kwocie 961.829,22 zł w pięciu ratach:

• 30 marca 2014 r. – 192.365,85 zł,
• 20 grudnia 2014 r. – 192.365,85 zł,
• 20 grudnia 2015 r. – 192.365,85 zł,
• 20 grudnia 2016 r. – 192.365,85 zł,
• 20 grudnia 2017 r. – 192.365,82 zł.
  
  

Powyższa zapłata nastąpiła 27 maja 2015 r. w kwocie 577.097,58 zł oraz 28 maja 2015 r. w kwocie 384.731,64 zł. Przyczyną zawarcia porozumienia w sprawie zapłaty kar umownych było ugodowe załatwienie sprawy i utrzymanie dobrych relacji Wnioskodawcy z firmą X. Należy zaznaczyć, że firma X jest kluczowym dostawcą surowców i odbiorcą gotowych wyrobów Wnioskodawcy. Jest też, od 15 października 2013 r., 90% właścicielem a od 22 maja 2015 r. 100% właścicielem Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy uiszczona przez Wnioskodawcę 27 maja 2015 r. i 28 maja 2015 r. kara umowna w kwocie 961.829,22 zł stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, pojęcie kary umownej zostało zdefiniowane w art. 483 KC, który stanowi, że można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę i określonej sumy (kara umowna). Tym samym „kara umowna” oznacza umowne określenie zakresu odpowiedzialności stron umowy w przypadku nienależytej realizacji wzajemnych zobowiązań (kara umowna jest nazywana czasami odszkodowaniem umownym). Co do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kar umownych, należy przywołać zasadę ogólną wyrażoną w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, że kosztami uzyskania przychodów są koszty, które zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. l ustawy o CIT.

Niezależnie od zasady ogólnej, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów kary umowne i odszkodowania z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w osunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Skoro wyłączono możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów pewnych rodzajów kar umownych, to pozostałe kary umowne spełniające wymóg wyrażony w art. 15 ust. l ustawy o CIT, powinny stanowić koszty podatkowe. W przypadku opisanym w niniejszym zapytaniu Spółka wyprodukowała towar, ale go nie sprzedała, a taka, sytuacja nie jest wymieniona w wyżej cytowanym przepisie.

Zapłacona przez Wnioskodawcę kara umowna, która wiąże się z prowadzoną przez niego działalnością (związek zapłaty kary z uzyskaniem przychodu), która została uiszczona z innych powodów, niż wymienione w art. 16 ust. l pkt 22 ustawy o CIT, powinna stanowić jego koszt podatkowy.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851, dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Przywołana regulacja wskazuje, że definicja kosztów uzyskania przychodów - dla celów podatku dochodowego - składa się z dwóch podstawowych elementów, które łącznie tworzą swego rodzaju normatywną klauzulę generalną.

Pierwszy z tych elementów określić można mianem przesłanki pozytywnej, zakładającej spełnienie łączne dwóch warunków, tj.:

• konieczność faktycznego - co do zasady - poniesienia wydatku,
• poniesienie wydatku musi nastąpić w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła.
  
  

Drugi z tych elementów stanowi przesłankę negatywną, zgodnie z którą, ponoszony wydatek nie może być ujęty w zamkniętym katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Art. 16 ust. 1 updop, zawiera enumeratywną listę wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, co oznacza, że każdy koszt dający się zakwalifikować do którejkolwiek z pozycji wymienionej na tej liście nie będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli był poniesiony w celu osiągnięcia przychodów. Jednocześnie zauważyć należy, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 updop zostaną ex lege uznane za koszty podlegające odliczeniu.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 22 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

W zawartym w art. 16 ust. 1 updop, zamkniętym katalogu wydatków niezaliczanych do kosztów uzyskania przychodów, ustawodawca uwzględnił kary umowne i odszkodowania z tytułu:

• wad dostarczonych towarów,
• wad wykonanych robót,
• wad wykonanych usług,
• zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad,
• zwłoki w usunięciu wad towarów,
• zwłoki w usunięciu wad wykonanych usług.
  
  

Jest to katalog zamknięty. Wymienione w treści przepisu kary umowne i odszkodowania wiążą się z nienależytym wykonaniem zobowiązań. Celem tego przepisu jest zatem uniemożliwienie pomniejszenia podstawy opodatkowania o koszty poniesione w związku z zaistnieniem ww. zdarzeń.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca 24 stycznia 2011 r. przyjął zamówienie od firmy X, którego przedmiotem było wykonanie między innymi ładunku marszowego w ilości 150 sztuk na kwotę netto 2.334.537,00 zł. W pkt 5 ogólnych warunków dotyczących zamówienia zawarto zapis, że w przypadku niewywiązania się z zamówienia przez Wnioskodawcę, zapłaci On firmie X karę umowną jako formę odszkodowania. Konkretnie ustalono i zapisano, że zapłata kary umownej nastąpi w przypadku zwłoki w dostawie w wysokości 0,20 % za każdy dzień zwłoki od wartości dla ilości nie dostarczonej w uzgodnionym terminie. Spółka nie wywiązała się z zamówienia, wyprodukowała zamówiony wyrób, ale jego parametry nie odpowiadały wymaganiom Zamawiającego (ujętych w zamówieniu). W związku z powyższym towar nie został sprzedany. Zgodnie z zapisem w pkt 5 ogólnych warunków dotyczących zamówienia konieczny był protokół odbioru wojskowego; ale wyprodukowany wyrób nie otrzymał tej akceptacji z powodu braku pozytywnych wyników badań zdawczo-odbiorczych wyrobu.

W związku z niezrealizowaniem zamówienia Wnioskodawca został 31 grudnia 2012 r. obciążony notą na kwotę 2.810.782,55 zł. Spółka nie przyjęła noty, gdyż przedstawiciele techniczni obu Spółek nie wskazali jednoznacznej winy leżących po stronie Wnioskodawcy. W dniu 23 kwietnia 2013 r. strony podpisały porozumienie na mocy, którego ustalono, że Wnioskodawca zapłaci firmie X karę umowną w kwocie 961.829,22 zł w pięciu ratach:

• 30 marca 2014 r. – 192.365,85 zł,
• 20 grudnia 2014 r. – 192.365,85 zł,
• 20 grudnia 2015 r. – 192.365,85 zł,
• 20 grudnia 2016 r. – 192.365,85 zł,
• 20 grudnia 2017 r. – 192.365,82 zł.
  
  

Powyższa zapłata nastąpiła 27 maja 2015 r. w kwocie 577.097,58 zł oraz 28 maja 2015 r. w kwocie 384.731,64 zł. Przyczyną zawarcia porozumienia w sprawie zapłaty kar umownych miało na celu ugodowe załatwienie sprawy i utrzymanie dobrych relacji Wnioskodawcy z firmą X. Należy zaznaczyć, że firma X jest kluczowym dostawcą surowców i odbiorcą gotowych wyrobów Wnioskodawcy. Jest też od 15 października 2013 r., 90% właścicielem a od 22 maja 2015 r. 100% właścicielem Wnioskodawcy.

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, należy stwierdzić, że w opinii tut. Organu wynikająca z porozumienia kara umowna jako forma odszkodowania w związku z nierealizowaniem zamówienia ponieważ Wnioskodawca wyprodukował zamówiony wyrób, ale jego parametry nie odpowiadały wymaganiom Zamawiającego (ujętych w zamówieniu) w związku z czym towar nie został sprzedany, mieści się w katalogu wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w cyt. powyżej art. 16 ust. 1 pkt 22 updop, tj. dotyczącym kar umownych i odszkodowań z tytułu wad wykonanych usług.

Sam Wnioskodawca wskazał, że nie wywiązał się z zamówienia, wyprodukował zamówiony wyrób, ale jego parametry nie odpowiadały wymaganiom Zamawiającego (ujętych w zamówieniu). W związku z powyższym towar nie został sprzedany. Zgodnie z zapisem w pkt 5 ogólnych warunków dotyczących zamówienia konieczny był protokół odbioru wojskowego; ale wyprodukowany wyrób nie otrzymał tej akceptacji z powodu braku pozytywnych wyników badań zdawczo-odbiorczych wyrobu.

Z uwagi na powyższe uiszczona przez Wnioskodawcę 27 maja 2015 r. i 28 maja 2015 r. kara umowna w kwocie 961.829,22 zł jako wydatek wymieniony w art. 16 ust. 1 pkt 22 updop, nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.