Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-852/15-2/AK
z 18 września 2015 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2015 r. (data wpływu 27 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 27 lipca 2015 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości.


We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Po rozpoznaniu wniosku z dnia 7 kwietnia 1948 r. o przyznanie prawa własności czasowej (obecnie użytkowania wieczystego) Prezydent miasta A. wydał decyzję Nr z dnia 20 czerwca 2013 r., w której odmówił ustanowienia na rzecz Wnioskodawczyni oraz pozostałych osób wskazanych w tej decyzji prawa użytkowania wieczystego 0,6263 części gruntu stanowiącego działkę ewidencyjną Nr 20 w obrębie x o pow. 294 m2, położonego przy ul. B. jako udziału związanego ze sprzedanymi lokalami o numerach 3, 4, 6, 7, 8, 10, 11, 12. Prezydent miasta A. odmowę powyższą uzasadnił tym, że w budynku przy ul. B. znajduje się 19 lokali mieszkalnych, z czego 9 zostało sprzedanych. Lokale te noszą wskazane wyżej numery. Ich sprzedaż nastąpiła z równoczesnym ustanowieniem prawa wieczystego do 0,6263 części ułamkowej gruntu uregulowanego w KW Nr.

Następnie ostateczną decyzją Nr z dnia 1 sierpnia 2013 r. Prezydent miasta A., orzekł na podstawie art. 7 ust. 1, 2 i 3 dekretu o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. A.(Dz. U. Nr 41, poz. 361, z późn. zm., dalej: „dekret") o ustanowieniu na 99 lat prawa użytkowania wieczystego w udziale wynoszącym 0,3737 części zabudowanego gruntu położonego w A. przy ul. B. oznaczonego w ewidencji gruntów i budynków jako działka numer 20 o pow. 294 m2 z obrębu x, uregulowanego obecnie w księdze wieczystej KW Nr, na rzecz wymienionych w tej decyzji osób w oznaczonych w niej udziałach (łącznie na rzecz tych osób w udziale wynoszącym 0,3737 części), w tym na rzecz Wnioskodawczyni w udziale wynoszącym 0,0415 części.

W wykonaniu wyżej opisanej decyzji miasto stołeczne Warszawa umową z dnia 13 maja 2015 r. (akt notarialny, zapisany pod Rep. A Nr) oddało wyżej wymienioną nieruchomość gruntową objętą księgą wieczystą KW Nr w użytkowanie wieczyste we wskazanym wyżej udziale Wnioskodawczyni oraz pozostałym osobom wymienionym w umowie.

Prawomocnym postanowieniem z dnia 29 czerwca 2015 r. Sąd Rejonowy dla A. wpisał w Dziale II księgi wieczystej KW Nr na rzecz Wnioskodawczyni oraz pozostałych osób wskazanych w wyżej opisanych decyzji oraz umowie udziały w prawie użytkowania wieczystego oraz współwłasności budynku stanowiącego odrębną nieruchomość.

Decyzja Prezydenta miasta A. Nr z dnia 1 sierpnia 2013 r. została wydana po ponownym rozpoznaniu wniosku dekretowego z dnia 7 kwietnia 1948 r. Ponowne rozpoznanie złożonego wniosku było skutkiem stwierdzenia nieważności decyzji Prezydium Rady Narodowej w m. A. z dnia 27 sierpnia 1951 r., znak: L. dz. 20790/51 odmawiającej przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości przy ul. B. ozn. Nr hip. decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 25 stycznia 2010 r..

Wyżej opisany grunt pierwotnie stanowił część nieruchomości oznaczonej numerem hipotecznym, działka Nr 2, o powierzchni 539,12 m2, zabudowanej budynkiem mieszkalnym wzniesionym przed 1945 rokiem. Na podstawie art. 1 dekretu, wszystkie grunty leżące w granicach miasta A. przeszły na własność gminy, miasta A., następnie po likwidacji gmin w 1950 r, przeszły na własność Skarbu Państwa. Grunt ten z dnia 27 maja 1990 r. stał się własnością A. co potwierdził Wojewoda decyzją z dnia 9 kwietnia 1992 r. Zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 25 marca 1994 r. o ustroju miasta A. grunt stał się własnością Gmina A.-Centrum, a następnie na mocy art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 15 marca 2002 r. o ustroju miasta A. grunt przedmiotowej nieruchomości stał się własnością miasta A..

Położony na gruncie budynek spełnia warunki określone w art. 5 dekretu (co oznacza, że pozostał własnością dotychczasowych właścicieli gruntu), co zostało potwierdzone zaświadczeniem Wydziału Urbanistyki i Architektury Urzędu Dzielnicy O. Gmina A. znak z dnia 8 października 1996 r., a następnie stwierdzone przez Prezydenta Miasta w punkcie IV. decyzji Nr z dnia 1 sierpnia 2013 r. Jednakże z uwagi na to, że przed stwierdzeniem nieważności decyzji Prezydium Rady Narodowej w m. A. z dnia 27 sierpnia 1951 r. znak: L.dz. 20790/51 odmawiającej przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości przy ul. B. ozn. Nr hip. , własność części znajdujących się w budynku lokali została wyodrębniona i zostały one zbyte osobom trzecim, Wnioskodawczyni oraz pozostałym następcom prawnym byłych właścicieli przysługuje pozostały udział we współwłasności budynku (odpowiadający części budynku (lokalom), która nie została dotychczas zbyta).


Zgodnie z zaświadczeniem Wydziału Hipotecznego Sądu Okręgowego Nr z dnia 22 października 1945 r. tytuł własności gruntu położonego w A. przy ul. B. ozn. Nr hip. uregulowany był wpisem na rzecz Mieczysława S.. Obecnie przedmiotowa nieruchomość gruntowa składa się z 3 działek (części działek), w tym działki ewidencyjnej Nr 20 z obrębu x o pow. 294 m2, która była przedmiotem wyżej opisanej decyzji Prezydent miasta A. z dnia 1 sierpnia 2013 r. i jest objęta księgą wieczystą KW Nr. Wnioskodawczyni jest jednym z następców prawnych (spadkobierców) dawnych współwłaścicieli wyżej opisanej nieruchomości, która została objęta działaniem dekretu.

Potwierdzają to dokumenty w postaci:

  • postanowienia Sądu Rejonowego dla A.. akt IV z dnia 18 kwietnia 1990 r., na mocy którego spadek po Mieczysławie S., zmarłym 18 lutego 1944 r., na podstawie ustawy nabyli w częściach równych po 1/3 synowie Maciej Antoni S., Mieczysław Lech S. i córka Bogna Małgorzata S.-P. (Wnioskodawczyni),
  • postanowienia Sądu Rejonowego dla A.. akt z dnia 6 stycznia 1998 r., na mocy którego spadek po Macieju Antonim S., zmarłym 16 grudnia 1996 r., na podstawie ustawy nabyli żona Teresa Maria S. oraz dzieci spadkodawcy Joanna Zofia K. i Krzysztof Wojciech S. po 1/3 części spadku każde z nich,
  • postanowienia Sądu Rejonowego dla m. A. z dnia 17 lutego 1997 r., na mocy którego spadek po Mieczysławie Lechu S., synu Mieczysława i Heleny, zmarłym 28 stycznia 1996 r., na podstawie ustawy nabyli żona Bożena S. oraz dzieci Marcin Jan S. i Paweł Jerzy S..

W przyszłości Wnioskodawczyni planuje odpłatnie zbyć innej osobie przysługujący jej obecnie udział w użytkowaniu wieczystym wyżej opisanego gruntu stanowiącego działkę numer 20 o pow. 294 m2 z obrębu x, uregulowanego w księdze wieczystej KW Nr , wraz ze związanym z nim udziałem we współwłasności budynku położonego na tym gruncie.

Planowana sprzedaż udziału w prawie użytkowania wieczystego, będąca przedmiotem niniejszego wniosku, nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej. Udział w prawie użytkowania wieczystego gruntu - po jego oddaniu Wnioskodawczyni od Skarbu Państwa - stanowi majątek prywatny Wnioskodawczyni, który nie jest i nigdy nie był wykorzystywany przez Wnioskodawczynię na cele działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:


Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym przychód uzyskany ze sprzedaży przysługującego jej udziału w prawie użytkowania wieczystego wyżej opisanego gruntu, stanowiącego działkę numer 20 o pow. 294 m2 z obrębu x, uregulowanego w księdze wieczystej KW Nr x wraz z odpowiadającym mu udziałem we współwłasności położonego na tym gruncie budynku nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na fakt, że nie stanowi on źródła przychodów w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm., dalej: „u.p.d.o.f.")?

Zdaniem Wnioskodawczyni.


Zdaniem Wnioskodawczyni, przychód uzyskany ze sprzedaży wyżej opisanego udziału w prawie użytkowania wieczystego wyżej opisanego gruntu stanowiącego działkę numer 20, o pow. 294 m2 z obrębu x, uregulowanego w księdze wieczystej KW Nr x, wraz ze związanym z nim udziałem we współwłasności budynku położonego na tym gruncie nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na fakt, że nie stanowi on źródła przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. - źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie m. in.:

  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. zawiera generalną zasadę, zgodnie z którą odpłatne zbycie nieruchomości lub praw przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub praw nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w świetle powołanego przepisu, istotna jest kwestia ustalenia daty nabycia nieruchomości, a w szczególności daty nabycia przez Wnioskodawczynię udziału w prawie wieczystego użytkowania gruntu. Jednocześnie, rozstrzygnięcie tej kwestii wymaga uwzględnienia nie tylko przepisów prawa podatkowego, ale przede wszystkim przepisów prawa cywilnego - w zakresie, w jakim dotyczą one nabycia, czy też utraty prawa własności.

W polskim systemie prawnym prawo własności jest traktowane jako prawo o najszerszej treści i w porównaniu z innymi prawami, jako prawo najsilniejsze w stosunku do rzeczy. Ponadto, własność jest bezterminowym prawem- trwa tak długo, jak długo istnieje rzecz, która jest przedmiotem własności. Natomiast prawo użytkowania wieczystego jest silnym prawem rzeczowym, lokującym się w hierarchii tych praw bezpośrednio po prawie własności, a przed ograniczonymi prawami rzeczowymi, co pozwala na potraktowanie ustanowienia prawa wieczystego użytkowania jako swoistej restytucji stosunków własnościowych.

Nabycie i utrata własności (w tym także własności nieruchomości) uregulowane zostało w art. 155- 231 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121) (dalej: „Kodeks cywilny"). Zgodnie z kodeksowym rozumieniem, należy zauważyć, że u podstaw zarówno nabycia, jak i zbycia nieruchomości leży wola nabywcy. Przy tym swoboda zawierania umów jest naczelną zasadą Kodeksu cywilnego. Jednocześnie, w dopuszczonych prawem sytuacjach, u podstaw zwrotu wywłaszczonej nieruchomości leży wola prawowitego właściciela, a w przypadku jego śmierci wola jego spadkobierców. Jeśli przejęta w drodze przymusu nieruchomość jest zwracana spadkobiercy osoby, którą pozbawiono tej nieruchomości, to prawo do zwrotu ma swe źródło w nabyciu spadku.

Zgodnie z art. 922 Kodeksu cywilnego - spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. Zgodnie z art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy (spadkodawców) determinuje, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Wnioskodawczyni zauważa, że - w części odpowiadającej roszczeniom nabytym przez nią po spadkodawcy w drodze dziedziczenia - jest jednym z następców prawnych (spadkobierców) dawnych współwłaścicieli, którzy mieli przed wejściem w życie dekretu prawo własności nieruchomości. Na podstawie dekretu, Nieruchomość ta przeszła na własność Gminy m. A., a następnie na mocy art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 20 marca 1950 r. o terenowych organach jednolitej władzy państwowej (Dz. U. z 1950 r., Nr 14, poz. 130) stała się własnością Skarbu Państwa.

Zgodnie z utrwalonym już podejściem prezentowanym powszechnie przez organy podatkowe, jak i sądy administracyjne, należy uznać, że oddanie w użytkowanie wieczyste Nieruchomości utraconej przez przedwojennych właścicieli na mocy dekretu, w wypadku spełnienia przesłanek przewidzianych w tym akcie prawnym przez ubiegającego się o to dotychczasowego właściciela tego gruntu lub jego następców prawnych, ma niewątpliwie charakter rekompensacyjny.

W szczególności, art. 7 dekretu przewidywał, że:

  1. „dotychczasowy właściciel gruntu, prawni następcy właściciela, będący w posiadaniu gruntu, lub osoby i prawa jego reprezentujące, mogą w ciągu 6 miesięcy od dnia objęcia w posiadanie gruntu przez gminę zgłosić wniosek o przyznanie na tym gruncie jego dotychczasowemu właścicielowi prawa wieczystej dzierżawy z czynszem symbolicznym lub prawa zabudowy za opłatą symboliczną - gmina uwzględni wniosek, jeżeli korzystanie z gruntu przez dotychczasowego właściciela da się pogodzić z przeznaczeniem gruntu według planu zabudowania;
  2. w razie uwzględnienia wniosku gmina ustali, czy przekazanie gruntu nastąpi tytułem wieczystej dzierżawy, czy na prawie zabudowy, oraz określi warunki, pod którymi umowa może być zawarta;
  3. w przypadku nieuwzględnienia wniosku, gmina zaofiaruje uprawnionemu, w miarę posiadania zapasu gruntów - na tych samych warunkach dzierżawę wieczystą gruntu równej wartości użytkowej, bądź prawo zabudowy na takim gruncie;
  4. w razie nie zgłoszenia wniosku, przewidzianego w ust. 1, lub nie przyznania z jakichkolwiek innych przyczyn dotychczasowemu właścicielowi wieczystej dzierżawy albo prawa zabudowy, gmina obowiązana jest uiścić odszkodowanie w myśl art. 9".


Jak wynika z powołanej regulacji, prawodawcy niewątpliwie chodziło o zrekompensowanie dotychczasowym właścicielom (lub ich następcom prawnym) przejścia na własność A. gruntów stanowiących dotąd ich własność. W treści dekretu od razu uregulowano kwestię stosownych rekompensat. Dlatego też zasadne jest uznanie, że odzyskanie prawa wieczystej dzierżawy (obecnie prawa wieczystego użytkowania) z czynszem symbolicznym (art. 7 ust. 1 Dekretu), było ustawowo zagwarantowaną formą rekompensaty.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, zdaniem Wnioskodawczyni, brak jest podstaw aby uznać, że ustanowienie na jego rzecz prawa użytkowania wieczystego - w części odpowiadającej odebranemu mu dekretem prawu własności gruntu - stanowi nabycie, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. W opisywanej sytuacji, jakkolwiek oddanie przez Miasto A. gruntu w użytkowanie wieczyste nie może być utożsamione ze zwrotem własności. Stanowi ono swoisty substytut zwrotu własności, z uwagi na to, że ubieganie się o zwrot własności jest niemożliwe ze względu na brak do tego podstaw prawnych w dekrecie.

Ustanowienie w tej sytuacji udziału w prawie użytkowania wieczystego, należy traktować jako swoistą restytucję stosunków własnościowych sprzed komunalizacji, bo na taki jedynie zakres przywrócenia uprawnień dotychczasowym właścicielom zezwalały przepisy dekretu.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych (np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 maja 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 3072/12, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 marca 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 2498/12, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 marca 2013 r,, sygn, akt III SA/Wa 2606/12, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 14 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Op 304/12, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 września 2006 r., sygn. akt III SA/Wa 1541/06). Sądy administracyjne w powołanych powyżej wyrokach podzieliły pogląd zawarty w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 2002 r., sygn. akt III RN 18/02, tj. „(...) celem ustawodawcy nie było objęcie opodatkowaniem sprzedaży użytkowania wieczystego nieruchomości, jeżeli sprzedaż ta została dokonana przez byłego właściciela tej nieruchomości lub jego następców prawnych, którzy użytkowanie wieczyste uzyskali w wyniku realizacji uprawnień wynikając z art. 7 ust. 1-4 dekretu. Sąd uznał, że w przypadku tych osób nie doszło do nabycia użytkowania wieczystego, gdyż osoby te były właścicielami, którym państwo mocą dekretu odebrało własność nieruchomości i nigdy nie wywiązało się z określonych w dekrecie obowiązków w zakresie zrekompensowania właścicielom wywłaszczonych nieruchomości poniesionego przez nich uszczerbku majątkowego. W ocenie sądu tak należało potraktować spadkobierców byłych właścicieli nieruchomości, jeżeli to oni uzyskali użytkowanie wieczyste w wyniku realizacji uprawnień wynikających z art. 7 ust. 1-4 dekretu, które przeszły na nich ze spadkodawców".


Podsumowując powołane powyżej poglądy sądów administracyjnych, Wnioskodawczyni zauważa, że zasadne jest uznanie, że w analizowanym stanie faktycznym nie doszło do nabycia udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu przez Wnioskodawczynię w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. Nabyciem nie było również oddanie przez Prezydenta Miasta udziału w prawie wieczystego użytkowania Nieruchomości na 99 lat, ani wpisanie udziału w prawie użytkowania wieczystego do księgi wieczystej - z uwagi na jego restytucyjny charakter.


Stanowisko prezentowane przez sądy administracyjne znajduje również odzwierciedlenie w licznych interpretacjach organów podatkowych, w tym w interpretacjach indywidualnych wydawanych w analogicznych okolicznościach przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (np. interpretacja z dnia 27 czerwca 2014 r., sygn. IPPB1/415-476/14-4/JB, interpretacja z dnia 25 kwietnia 2014 r., sygn. IPPB4/415-81/14-2/JK, interpretacja z dnia 13 maja 2010 r., sygn. IPPB2/415-137/10-2/AK).

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawczyni, należy uznać, że planowane przez nią odpłatne zbycie udziału w prawie wieczystego użytkowania wyżej opisanego gruntu nie będzie stanowić źródła przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a tym samym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu natomiast do przysługującego Wnioskodawczyni udziału we współwłasności budynku z uwagi na to, że w odniesieniu do niego nastąpił upływ terminu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. - należy uznać, że jego odpłatne zbycie nie spowoduje powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu w myśl tego przepisu.

Zgodnie z art. 5 dekretu spadkodawca Wnioskodawczyni nie utracił własności przysługującego obecnie w wyniku dziedziczenia Wnioskodawcy udziału we współwłasności budynku. Przepis ten stanowi, że „budynki oraz inne przedmioty, znajdujące się na gruntach, przechodzących na własność gminy m. A., pozostają własnością dotychczasowych właścicieli, o ile przepisy szczególne nie stanowią inaczej”. Udział we współwłasności został przez Wnioskodawczynię nabyty w spadku po ojcu Mieczysławie S., który zmarł 18 lutego 1944 r. W związku z powyższym z uwagi na upływ 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło to nabycie (otwarcie spadku po zmarłym Mieczysławie S.), sprzedaż przez Wnioskodawczynię wyżej opisanego udziału nie będzie stanowić źródła przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.


Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że interpretacje te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj