Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB6/4510-3-2/15-2/AZ
z 24 września 2015 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


WYDANA W WYNIKU UWZGLĘDNIENIA SKARGI


W związku ze skargą z dnia 2 września 2015 r. (data wpływu 7 września 2015 r.) skierowaną do WSA w Warszawie na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 16 czerwca 2015 r. Nr IPPB6/4510-15/15-2/AZ w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków związanych z emisją akcji, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.) oraz na podstawie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) w związku z § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015, poz. 643), uwzględnia skargę w całości, w związku z czym zmienia zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 16 czerwca 2015 r. Nr IPPB6/4510-15/15-2/AZ, uznając stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków związanych z emisją akcji:

  • dotyczących doradztwa prawnego, finansowego, inwestycyjnego związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem emisji – za prawidłowe,
  • dotyczących kosztów przygotowania prospektu emisyjnego w związku z wprowadzeniem na giełdę akcji istniejących – za prawidłowe.

Uzasadnienie


W dniu 24 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków związanych z emisją akcji dotyczących doradztwa prawnego, finansowego, inwestycyjnego związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem emisji oraz dotyczących kosztów przygotowania prospektu emisyjnego w związku z wprowadzeniem na giełdę akcji istniejących.


We wniosku z dnia 21 kwietnia 2015 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


H. S.A. (dalej: „Spółka”) jest kluczowym producentem soków i napojów bezalkoholowych oraz koncentratów owocowych. Spółka planuje debiut na warszawskiej Giełdzie Papierów Wartościowych (dalej: „GPW”). Debiut odbędzie się w formie przygotowania i przeprowadzenia publicznej oferty akcji posiadanych przez Spółkę, bez emisji nowych akcji. Wprowadzenie akcji Spółki na giełdę pozwoli na dokonanie rynkowej wyceny wartości akcji, jak również otworzy możliwość sprzedaży akcji przez akcjonariusza. Oczywistym efektem debiutu na GPW będzie rozpowszechnienie wiedzy o Spółce i jej działalności gospodarczej, zwiększenie jej wiarygodności poprzez poddanie wycenie rynkowej wartości posiadanego majątku i potencjału gospodarczego, oraz poddanie się sformalizowanym giełdowym procedurom przekazywania informacji o sytuacji finansowej. Ze względu na fakt, że wprowadzenie akcji na giełdę jest niezwykle złożonym od strony formalno-prawnej i organizacyjnej procesem, Spółka zaangażowała doradców, którzy posiadają w tym zakresie stosowne doświadczenie i dają gwarancję sprawnego i efektywnego poprowadzenia projektu. W celu realizacji projektu Spółka zatrudniła m. in. doradców prawnych (dla zapewnienia zgodności dokumentów z wymogami w zakresie formalnoprawnym), doradców inwestycyjnych (sporządzenie stosownych dokumentów dla organów giełdy), audytora (dla przeprowadzenia wymaganego przez przepisy prawa badania ksiąg rachunkowych).

W związku z przygotowaniem i przeprowadzeniem publicznej oferty akcji Spółka poniosła oraz poniesie następujące wydatki:

– koszty badania prawnego due diligence Spółki i jej spółek zależnych, koszty przygotowania publicity guidelines i reseach guidelines, koszty przygotowania prospektu emisyjnego, doradztwo na rzecz Akcjonariusza przy opracowywaniu Oferty, uczestnictwa w postępowaniu przed Komisją Nadzoru Finansowego, dostosowania aktów korporacyjnych dla wymogów rynku publicznego, sporządzenia projektów uchwał związanych z ofertą, przygotowania umów, w tym underwriting agreement ewentualnie piacement agreement, stabilization agreement oraz lock – up agreement, doradztwa na rzecz Akcjonariusza i Spółki przy uzgadnianiu ww. umów, przygotowanie disclaimers do dokumentacji ofertowej, prezentacji dla analityków, inwestorów i mediów, weryfikacja prezentacji analitycznych oraz prezentacji roadshow, sporządzenia opinii prawnych w związku z Ofertą, przygotowania regulaminu programu opcji menadżerskich;

– koszty badań finansowych m. in. koszty badań Skonsolidowanych Sprawozdań Finansowych Grupy, dla której jednostką dominującą jest Spółka za lata obrotowe zakończone odpowiednio 31 maja 2014 r., 31 maja 2013 r., 31 maja 2012 r., przygotowanego na potrzeby prospektu, przeglądu pracy wykonanej przez audytora spółki zależnej w Rosji, dla celów badania Skonsolidowanego Sprawozdania Finansowego Grupy, przeprowadzenia dodatkowych procedur przeglądu przez Grupę Techniczną ds. MSSF oraz Grupę Capital Markets ds. prospektów związanych z wydaniem Skonsolidowanego Sprawozdania Finansowego Grupy za ww. lata, uczestnictwa w tzw. drafting session w spotkaniach i telekonferencjach z doradcami Spółki oraz wsparcia dla Spółki w zakresie uzgodnienia danych liczbowych ujętych w Prospekcie, w prezentacjach dla inwestorów i analityków z danymi ze Skonsolidowanego Sprawozdania Finansowego oraz przygotowywania ewentualnych odpowiedzi do Komisji Nadzoru Finansowego w zakresie dotyczącym Skonsolidowanego Sprawozdania Finansowego w związku z procedurą zatwierdzenia Prospektu, pomoc w zakresie przygotowania tłumaczenia na język angielski Skonsolidowanego Sprawozdania Finansowego;

– koszty koordynacji procesu realizacji Oferty, przeprowadzenia Oferty zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa oraz odpowiednimi zasadami przedstawionymi w Prospekcie; świadczenia usług doradztwa w zakresie struktury Oferty oraz aspektów finansowych Oferty, a w szczególności ustalenia ceny Akcji podlegających sprzedaży, terminu i struktury, harmonogramu Oferty, strategii Oferty, rozmiaru transzy i warunków przydziału Akcji podlegających sprzedaży; wsparcia w sporządzaniu Prospektu związanego z Ofertą; koszty przeprowadzenia badania due diligence w biznesowego i finansowego w ramach procesu sporządzania i zatwierdzenia Prospektu; sporządzenia raportu analitycznego oraz organizacja procesu edukacji inwestorów, w ramach którego analitycy przeprowadzą sprzedaż Spółki na rzecz inwestorów na podstawie raportu analitycznego; koszty koordynacji z agencjami marketingowymi i PR zatrudnionymi przez Spółkę, relacji inwestorskich Klienta lub działań i kampanii marketingowej realizowanych w związku z Ofertą, a także wsparcie w przygotowaniu prezentacji i innych materiałów marketingowych wymaganych dla wsparcia promocji Oferty, włącznie z prezentacjami dla analityków i działaniami typu pilot fishing; organizowania i przygotowania, jeżeli będzie to wymagane, serii wstępnych spotkań z inwestorami instytucjonalnymi (co określane jest terminem pilot fishing), włącznie z przygotowaniem materiałów marketingowych, ustaleniem struktury planu spotkań i organizowaniem spotkań z pojedynczymi inwestorami a także przedstawianiem Spółce uwag inwestorów w zakresie w jakim zostaną przekazane; organizacja spotkań z inwestorami w ramach roadshow, włącznie z przygotowaniem materiałów marketingowych, ustaleniem struktury planu spotkań i organizowaniem spotkań z pojedynczymi inwestorami oraz grupowych prezentacji dla inwestorów a także przedstawianiem Spółce uwag inwestorów w zakresie w jakim zostaną przekazane; prowadzenia księgi popytu Oferty i regularne przedstawiania Spółce aktualnych informacji dotyczących procesu budowania księgi popytu; rozpowszechniania dokumentów Ofertowych, tj. Prospektu łącznie z wszelkimi jego aneksami i komunikatami aktualizacyjnymi, jeżeli ma to zastosowanie, a także tłumaczenia Prospektu na język angielski, jeżeli takie zostanie sporządzone, do docelowej grupy inwestorów - włącznie z koordynacją działań doradcy PR Spółki w czasie druku i rozpowszechniania Prospektu i jego tłumaczenia na język angielski, jeżeli zostanie sporządzone; reprezentowania Spółki i Akcjonariusza przed polskimi organami nadzoru finansowego, a w szczególności KNF i GPW oraz sporządzanie i składanie w imieniu Spółki wniosków do KNF o zatwierdzenie Prospektu i aneksów do Prospektu; organizowania i prowadzenia procesu przyjmowania zapisów i rozliczeń w związku z Akcjami; organizacja dematerializacji Akcji oraz dopuszczenia Akcji do obrotu na GPW, włącznie z reprezentowaniem Spółki przed Krajowym Depozytem Papierów Wartościowych S.A. („KDPW”) i GPW oraz sporządzaniem wszelkiej wymaganej dokumentacji i składaniem stosownych wniosków w tym celu; prowadzenia rejestru nabywców papierów wartościowych od daty przyjęcia do depozytu dokumentów istniejących akcji Spółki w celu ich rejestracji w KDPW i przechowywania dokumentów akcji Spółki w depozycie w celu ich materializacji.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie.


Spółka wnosi o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej prawa podatkowego, czy ww. koszty takie jak koszty doradztwa prawnego, koszty doradztwa finansowego, koszty przygotowania prospektu emisyjnego, inne koszty związane z przygotowaniem i przeprowadzeniem emisji Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów dla celów rozliczenia podatku dochodowego od osób prawnych?


Zdaniem Wnioskodawcy, wyżej wskazane koszty takie jak koszty doradztwa prawnego, koszty doradztwa finansowego, koszty przygotowania prospektu emisyjnego, inne koszty związane z przygotowaniem i przeprowadzeniem emisji ma prawo uwzględnić do kosztów uzyskania przychodów dla celów rozliczenia podatku dochodowego od osób prawnych.


Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.; dalej: „ustawa o PDOP”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).


Koszty poniesione w związku z rozpoczęciem realizacji projektu wprowadzenia jej akcji na giełdę są pośrednio związane z bieżącą działalnością Spółki. Ich poniesienie jest niezbędne do realizacji jednego z celów Spółki uzyskania niezależnej rynkowej wyceny posiadanego przez nią kapitału i potencjału rozwoju. Taką wycenę gwarantuje tylko i wyłącznie wolny rynek kapitałowy, którym bezsprzecznie jest Giełda Papierów Wartościowych.

Dodatkowo, poprzez wprowadzenie akcji na giełdę, Spółka uzyska większą wiarygodność u jej dotychczasowych oraz potencjalnych kontrahentów biznesowych. Wprowadzenie akcji na publiczny rynek regulowany powinno również w przyszłości skutkować pozyskaniem nowych klientów i kontrahentów oraz zwiększeniem obrotów osiąganych przez Spółkę w kolejnych latach. Powszechna jest opinia, że spółkom giełdowym stawia się wyższe wymagania i standardy w zakresie jakości produkcji i usług oraz informowania opinii publicznej o wszystkich istotnych dla Spółki faktach.

Wprowadzenie akcji na giełdę wymaga specjalistycznej wiedzy i doświadczenia, którego Spółka nie posiada. Dlatego też, niezbędnym z punktu widzenia Spółki okazało się zaangażowanie niezależnych specjalistycznych podmiotów, które zawodowo zajmują się doradztwem prawnym, inwestycyjnym i strategicznym przy realizacji tego typu procesów. Do wprowadzenia akcji na rynek publiczny niezbędne jest podjęcie szeregu czynności prawnych i faktycznych m. in. przygotowanie prospektu emisyjnego. W związku z realizacją omawianego projektu, Spółka poniosła szereg wydatków, które jej zdaniem miały charakter kosztów pośrednich. Wydatki te zostały poniesione w celu uzyskania przychodu (dalszego intensywnego rozwoju Spółki), ale nie miały bezpośredniego powiązania z działalnością prowadzoną przez Spółkę. Były to wydatki o charakterze ogólnych kosztów zarządu (m. in. doradztwo strategiczne, doradztwo prawne, badanie ksiąg), rozpoznawane jako koszt uzyskania przychodu w dacie poniesienia (zgodnie z normą prawa wyrażoną w art. 15 ust 4d ustawy o CIT). Zasadność powyższej klasyfikacji podatkowej poniesionych wydatków znajduje również swoje potwierdzenie w uchwale NSA z dnia 24 stycznia 2011 r., sygn. akt II FPS 6/10. Co prawda sędziowie NSA rozważali kwestię możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na podwyższenie kapitału zakładowego w związku z emisją nowych akcji, jednakże wnioski wynikające z przeprowadzonej analizy przepisów ustawy o CIT mają uniwersalny charakter i znajdą odpowiednie zastosowanie również w przedmiotowej sprawie. NSA uznał bowiem, że kosztem uzyskania przychodu nie są jedynie wydatki bezpośrednio związane z emisją nowych akcji, bez poniesienia których nie jest możliwe podwyższenie przez spółkę akcyjną kapitału zakładowego. Do kosztów tych zaliczono: opłaty notarialne, sądowe, giełdowe; koszty druku dokumentów akcyjnych; koszty sporządzenia, drukowania oraz dystrybucji prospektu emisyjnego. Natomiast wydatki związane z ogólnym funkcjonowaniem osoby prawnej, służące zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów, powinny być uznawane za koszt uzyskania przychodu, chyba że zostały enumeratywnie wymienione w art. 16 ust l ustawy o CIT. Do wydatków takich można zaliczyć koszty doradztwa inwestycyjnego, pomoc prawną, usługi audytorskie, usługi marketingowe, itp. Dla klasyfikacji podatkowej istotna jest ocena istnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesieniem wydatku a możliwością uzyskania przychodów. Ocena ta powinna być dokonana na moment ponoszenia wydatku, a nawet wcześniej na moment podejmowania decyzji o poniesieniu wydatku. W utrwalonej linii orzecznictwa sądowego podkreśla się, że poniesienie wydatku nie musi skutkować faktycznym uzyskaniem przychodu. Przez sformułowanie „w celu” należy zatem rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo – skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód). Z tych też powodów brak „skutku”, tj. przychodu, nie dyskwalifikuje wydatku jako kosztu poniesionego w celu osiągnięcia przychodu” (wyrok NSA z 27 stycznia 2003 r. sygn. akt III SA 1652/2001). Natomiast w wyroku z 25 stycznia 2001 r. sygn. akt 111 SA 2295/99 sąd stwierdził, że aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów na gruncie ustawy (...) o podatku dochodowym od osób prawnych (…) „to między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo- skutkowy, z którego wynika, że poniesienie wydatku ma wpływ lub może mieć wpływ na powstanie albo zwiększenie tego przychodu, a nie osiągnięcie faktycznego przychodu.

Momentem decydującym o możliwości zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest moment dokonania owego wydatku, a nie moment osiągnięcia przychodu (art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), chyba że zachodzi wyjątek od tej zasady wyrażony w zdaniu pierwszym art. 15 ust. 4”. Można więc uznać, że wydatek został poniesiony w celu uzyskania przychodu, przy założeniu, że racjonalnie działający przedsiębiorca mógł w związku z poniesionym wydatkiem spodziewać się z dużym prawdopodobieństwem wystąpienia przychodu. W wyroku NSA z dnia 2 grudnia 2005 r. sygn. akt II FSK 11/05 stwierdzono: „Stosownie do treści tego przepisu (art. 15 ust 1 ustawy o CIT) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, tzn. z istniejącym po stronie podatnika zamiarem uzyskania lub powiększenia sumy przychodów w wyniku poniesienia tych wydatków. Kryterium subiektywne, a takim jest ono z woli ustawodawcy winno uwzględniać punkt widzenia podatnika. Związek przyczynowy występować musi pomiędzy poniesionym kosztem a przychodem osiągniętym lub zamierzonym i nieosiągniętym, i w tym znaczeniu wchodzi w grę także kryterium obiektywne pozwalające na ocenę czy konkretny koszt jest – lub może być przydatny – z punktu widzenia celu, o jakim mowa wyżej”. Natomiast w dalszej części uzasadnienia wskazano: „Podkreślić także należy, iż decydującego znaczenia nie będzie miało ani to, czy nastąpiło faktyczne osiągnięcie lub zwiększenie przychodów, ani rozmiar takiego zwiększenia. Do kosztów uzyskania przychodów zakwalifikowane mogą być koszty poniesione przez podatnika w przypadku, gdy stwierdzono uzyskanie przychodów w rozmiarze nie odpowiadającym gospodarczej istocie przedsięwzięcia, w tym np. przychodów w wysokości mniejszej, a nawet niewspółmiernie mniejszej, od poniesionych nakładów. Zasadniczo błędne byłoby odtwarzanie związku pomiędzy wydatkami a rzeczywiście uzyskanymi przychodami, istotny jest związek pomiędzy kosztem poniesionym a celem/projekcją/uzyskania przychodu”.

Z kolei w wyroku WSA w Poznaniu z dnia 5 stycznia 2007 r. sygn. I SA/Po 1136/07 stwierdzono: „Literalna wykładnia art. 22 ust. 1 ustawy, a w szczególności użytego w nim zwrotu „w celu” wskazuje, że pierwszoplanowe znaczenie ma rzeczywisty zamiar podatnika, a nie ostateczny skutek. Każdorazowo przy ocenie charakteru poniesionego kosztu niezbędna jest obiektywna ocena wszystkich uwarunkowań, które istniały w czasie ponoszenia kosztów, które mogą zmieniać się w czasie i na które mogą oddziaływać także przyczyny niezależne od woli i świadomości podatnika”.

Reasumując zdaniem Spółki ww. koszty m. in. koszty doradztwa prawnego, koszty doradztwa finansowego, koszty przygotowania prospektu emisyjnego, inne koszty związane z przygotowaniem i przeprowadzeniem emisji ma prawo uwzględnić do kosztów uzyskania przychodów dla celów rozliczenia podatku dochodowego od osób prawnych.

Po rozpatrzeniu przedmiotowego wniosku, Organ podatkowy wydał w dniu 16 czerwca 2015 r. indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego Nr IPPB6/4510-15/15-2/AZ, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków związanych z emisją akcji:

  • dotyczących doradztwa prawnego, finansowego, inwestycyjnego związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem emisji – za prawidłowe,
  • dotyczących kosztów przygotowania prospektu emisyjnego – za nieprawidłowe.


Interpretację Nr IPPB6/4510-15/15-2/AZ doręczono w dniu 19 czerwca 2015 r.


W związku z powyższym rozstrzygnięciem Spółka, na podstawie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.), pismem z dnia 1 lipca 2015 r. (data wpływu 6 lipca 2015 r.), wezwała Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w związku z nieprawidłową wykładnią art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.) w części dotyczącej nieuznania z a prawidłowe stanowiska Spółki w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z przygotowaniem prospektu emisyjnego – zawartą w indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 16 czerwca 2015 r. Nr IPPB6/4510-15/15-2/AZ.

W wyniku ponownej analizy sprawy, przy uwzględnieniu zarzutów przytoczonych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, co przedstawił w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa zawartej w piśmie z dnia 31 lipca 2015 r., Nr IPPB6/4510-1-1/15-2/AZ (skutecznie doręczonym w dniu 5 sierpnia 2015 r.).

Na podstawie przepisu art. 50 § 1 w związku z art. 3 § 2 pkt 4a, art. 52 § 3, art. 53 § 2 oraz art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej: „PPSA”), Spółka pismem z dnia 2 września 2015 r., wniosła skargę na interpretację indywidualną Ministra Finansów w Warszawie Nr IPPB6/4510-15/15-2/AZ z dnia 16 czerwca 2015 r., zaskarżając ją w części dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z emisją akcji, dotyczących kosztów przygotowania prospektu emisyjnego.


Przedmiotowej interpretacji Skarżąca zarzuciła naruszenie:

  1. naruszenia art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. podatku dochodowego od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.) - dalej ustawy CIT poprzez błędną rozszerzającą wykładnie polegającą na uznaniu, że ww. przepisy mają również zastosowanie do przedstawionego przez Spółkę zdarzenia przyszłego, tj. publicznej oferty istniejących akcji Spółki, bez emisji nowych akcji.
  2. naruszenie art. 15 ustawy o CIT, poprzez błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że koszty przygotowania prospektu emisyjnego nie stanowią kosztów uzyskania przychodów Spółki.

W związku z powyższymi naruszeniami prawa Spółka wniosła o :

  1. uchylenie w części zaskarżonej interpretacji indywidualnej Ministra Finansów;
  2. zwrot kosztów postępowania.

Uzasadnienie zarzutów Skarżącej:


Odnosząc się do przedmiotowego rozstrzygnięcia w opinii Skarżącej należy stwierdzić, że Minister Finansów bezpodstawnie uznał, iż w przedstawionym zdarzeniu przyszłym mają zastosowanie przepisy art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy CIT, zgodnie z którymi do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela. Skoro na podstawie ww. przepisu przychód otrzymany na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego nie zalicza się do przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jego celem jest bowiem zapewnienie zgromadzenia środków niezbędnych dla funkcjonowania podatnika, nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z powiększeniem kapitału zakładowego. Należy jednak podkreślić, iż zarówno w złożonym przez Spółkę wniosku o indywidualną interpretację z dnia 21 kwietnia 2015 r. jak i wezwaniu o usuniecie naruszenia prawa z dnia 1 lipca 2015 r., Spółka jednoznacznie wskazała, że przedmiotem oferty publiczna będą wyłącznie istniejące akcje Spółki, natomiast oferta ta nie będzie dotyczyć emisji nowych akcji Spółki. W związku z ofertą Spółka zatem nie dokonuje podwyższenia kapitału zakładowego poprzez emisję nowych akcji. W konsekwencji, wydatki również na przygotowanie prospektu emisyjnego nie mogą być uznane za związane z przychodami, o którym mowa w art. 12 ust 4 pkt 4 ustawy CIT. Należy podkreślić, iż Minister Finansów dokonał wykładni rozszerzającej ww. przepisu poprzez stwierdzenie, iż przepis ten ma również zastosowanie do wydatków związanych z ofertą publiczną akcji Spółki, bez emisji nowych akcji. Bezpodstawne bowiem założył, iż odpowiedź na zadane przez Spółkę pytanie sprowadza się do określenia, czy przedmiotowe wydatki poniesione przez Spółkę są koniecznym elementem składającym na proces podwyższenia kapitału zakładowego, odpowiednio na etapie poprzedzającym operację jak również dalej, przy wejściu na giełdę. Gdyby bowiem intencją ustawodawcy było określenie, iż przepis art. 12 ust 4 pkt 4 ustawy CIT stosuje się również do wprowadzenia istniejących akcji Spółek do obrotu publicznego (bez podwyższenia ich kapitału zakładowego) odpowiednie regulacje wprowadziłby do ustawy. Należy podkreślić, iż w prawie podatkowym obowiązuje nakaz wykładni ścisłej, a w szczególności zakaz takiej wykładni rozszerzającej przepisów prawa podatkowego, która zwiększałaby zakres obciążeń podatkowych podatnika. Dopuszczalna jest jednak wykładnia rozszerzająca na korzyść podatnika (por. L. - Morawski: Wykładnia w orzecznictwie sądów. Toruń 2002, s. 266). Fundamentalną zasadą prawa podatkowego w demokratycznym państwie prawnym jest to, że zakres przedmiotu opodatkowania musi być precyzyjnie określony w ustawie podatkowej, a interpretacja jej przepisów nie może być rozszerzająca (por. wyrok SN z dnia 22 października 1992r., sygn. akt III ARN 50/92, OSNC 1993/10/181 oraz wyrok NSA z dnia 23 kwietnia 1998r., sygn. akt I SA/Po 1782/97). W prawie podatkowym obowiązuje ogólna zasada interpretacji ścisłej wszystkich przepisów prawnych, a w szczególności zakaz stosowania wykładni rozszerzającej na niekorzyść podatnika. Nie jest w szczególności dopuszczalne tworzenie w drodze wykładni, czy analogii nowych stanów podatkowych. Wspomniana dyrektywa znajduje wsparcie w zasadzie konstytucyjnej, w myśl której „Nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy (art. 217 Konstytucji). Dopuszczalna jest natomiast wykładnia rozszerzająca przepisów prawa podatkowego na korzyść podatnika (por. L. Morawski: Wykładnia w orzecznictwie sądów. Toruń 2002, s. 246- 247).

Ponadto Minister Finansów w zaskarżonej interpretacji dokonał nieprawidłowej wykładni przepisu art. 15 ustawy CIT poprzez stwierdzenie, iż wydatki związane z przygotowaniem prospektu emisyjnego nie stanowią kosztów uzyskania przychody Spółki. Zgodnie z ww. przepisem, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Spółka pragnie podkreślić, iż koszty poniesione w związku-z rozpoczęciem realizacji projektu wprowadzenia jej akcji na giełdę są pośrednio związane z jej bieżącą działalnością. Ich poniesienie jest niezbędne do realizacji jednego z celów Spółki uzyskania niezależnej rynkowej wyceny posiadanego przez nią kapitału i potencjału rozwoju. Taką wycenę gwarantuje tylko i wyłącznie wolny rynek kapitałowy, którym bezsprzecznie jest Giełda Papierów Wartościowych. Dodatkowo, poprzez wprowadzenie akcji na giełdę, Spółka uzyska większą wiarygodność u jej dotychczasowych oraz potencjalnych kontrahentów biznesowych. Wprowadzenie akcji na publiczny rynek regulowany powinno również w przyszłości skutkować osiąganych przez Spółkę w kolejnych latach. Powszechna jest opinia, że spółkom giełdowym stawia się wyższe wymagania i standardy w zakresie jakości produkcji i usług oraz informowania opinii publicznej o wszystkich istotnych dla Spółki faktach.

Wprowadzenie akcji na giełdę wymaga specjalistycznej wiedzy i doświadczenia, którego Spółka nie posiada. Dlatego też, niezbędnym z punktu widzenia Spółki okazało się zaangażowanie niezależnych specjalistycznych podmiotów, które zawodowo zajmują się doradztwem prawnym, inwestycyjnym i strategicznym przy realizacji tego typu procesów. Do wprowadzenia akcji na rynek publiczny niezbędne jest podjęcie szeregu czynności prawnych i faktycznych m. in. przygotowanie prospektu emisyjnego. W związku z realizacją omawianego projektu, Spółka poniosła szereg wydatków, które jej zdaniem miały charakter kosztów pośrednich. Wydatki te zostały poniesione w celu uzyskania przychodu (dalszego intensywnego rozwoju Spółki), ale nie miały bezpośredniego powiązania z działalnością prowadzoną przez Spółkę. Były to wydatki o charakterze ogólnych kosztów zarządu (m. in. doradztwo strategiczne, doradztwo prawne, badanie ksiąg), rozpoznawane jako koszt uzyskania przychodu w dacie poniesienia (zgodnie z normą prawa wyrażoną w art. 15 ust. 4d ustawy o CIT). Zasadność powyższej klasyfikacji podatkowej poniesionych wydatków znajduje również swoje potwierdzenie w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 stycznia 2011 r., sygn. akt II FPS 6/10. Co prawda Naczelny Sąd Administracyjny rozważał kwestię możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na podwyższenie kapitału zakładowego w związku z emisją nowych akcji, jednakże wnioski wynikające z przeprowadzonej analizy przepisów ustawy CIT mają uniwersalny charakter i znajdą odpowiednie zastosowanie również w przedmiotowej sprawie. Naczelny Sąd Administracyjny uznał bowiem, że kosztem uzyskania przychodu nie są jedynie wydatki bezpośrednio związane z emisją nowych akcji, bez poniesienia których nie jest możliwe podwyższenie przez spółkę akcyjną kapitału zakładowego. Do kosztów tych zaliczono: opłaty notarialne, sądowe, giełdowe; koszty druku dokumentów akcyjnych; koszty sporządzenia, drukowania oraz dystrybucji prospektu emisyjnego. Natomiast wydatki związane z ogólnym funkcjonowaniem osoby prawnej, służące zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów, powinny być uznawane za koszt uzyskania przychodu, chyba że zostały enumeratywnie wymienione w art. 16 ust 1 ustawy CIT. Do wydatków takich można zaliczyć koszty doradztwa inwestycyjnego, pomoc prawną, usługi audytorskie, usługi marketingowe, itp. Dla klasyfikacji podatkowej istotna jest ocena istnienia związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesieniem wydatku a możliwością uzyskania przychodów. Ocena ta powinna być dokonana na moment ponoszenia wydatku, a nawet wcześniej na moment podejmowania decyzji o poniesieniu wydatku. W utrwalonej linii orzecznictwa sądowego podkreśla się, że poniesienie wydatku nie musi skutkować faktycznym uzyskaniem przychodu. „Przez sformułowanie „w celu” należy zatem rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo -skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód). Z tych też powodów brak „skutku”, tj. przychodu, nie dyskwalifikuje wydatku jako kosztu poniesionego w celu osiągnięcia przychodu” (wyrok NSA z 27 stycznia 2003 r sygn. akt III SA 1652/2001). Natomiast w wyroku z 25 stycznia 2001 r. (sygn. akt 111 SA 2295/99) sąd stwierdził, że aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów na gruncie ustawy (...) o podatku dochodowym od osób prawnych (...)„ to między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy, z którego wynika, że poniesienie wydatku ma wpływ lub może mieć wpływ na powstanie albo zwiększenie tego przychodu, a nie osiągnięcie faktycznego przychodu. Momentem decydującym o możliwości zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest moment dokonania owego wydatku, a nie moment osiągnięcia przychodu ( art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), chyba że zachodzi wyjątek od tej zasady wyrażony w zdaniu pierwszym art. 15 ust. 4”. Można więc uznać, że wydatek został poniesiony w celu uzyskania przychodu, przy założeniu, że racjonalnie działający przedsiębiorca mógł w związku z poniesionym wydatkiem spodziewać się z dużym prawdopodobieństwem wystąpienia przychodu. W wyroku NSA z dnia 2 grudnia 2005 sygn. akt II FSK 11/05 stwierdzono: Stosownie do treści tego przepisu (art. 15 ust 1 ustawy o CIT) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, tzn. z istniejącym po stronie podatnika zamiarem uzyskania lub powiększenia sumy przychodów w wyniku poniesienia tych wydatków. Kryterium subiektywne, a takim jest ono z woli ustawodawcy winno uwzględniać punkt widzenia podatnika. Związek przyczynowy występować musi pomiędzy poniesionym kosztem a przychodem osiągniętym lub zamierzonym i nieosiągniętym, i w tym znaczeniu wchodzi w grę także kryterium obiektywne pozwalające na ocenę czy konkretny koszt jest - lub może być przydatny - z punktu widzenia celu, o jakim mowa wyżej”. Natomiast w dalszej części uzasadnienia wskazano: „Podkreślić także należy, iż decydującego znaczenia nie będzie miało ani to, czy nastąpiło faktyczne osiągnięcie lub zwiększenie przychodów, ani rozmiar takiego zwiększenia. Do kosztów uzyskania przychodów zakwalifikowane mogą być koszty poniesione przez podatnika w przypadku, gdy stwierdzono uzyskanie przychodów w rozmiarze nie odpowiadającym gospodarczej istocie przedsięwzięcia, w tym np. przychodów w wysokości mniejszej, a nawet niewspółmiernie mniejszej, od poniesionych nakładów. Zasadniczo błędne byłoby odtwarzanie związku pomiędzy wydatkami a rzeczywiście uzyskanymi przychodami, istotny jest związek pomiędzy kosztem poniesionym a celem/projekcją/uzyskania przychodu”. Z kolei w wyrok WSA w Poznaniu z dnia 5 stycznia 2007, sygn. I SA/Po 1136/07 stwierdzono: „Literalna wykładnia art. 22 ust. 1 ustawy, a w szczególności użytego w nim zwrotu „w celu” wskazuje, że pierwszoplanowe znaczenie ma rzeczywisty zamiar podatnika, a nie ostateczny skutek. Każdorazowo przy ocenie charakteru poniesionego kosztu niezbędna jest obiektywna ocena wszystkich uwarunkowań, które istniały w czasie ponoszenia kosztów, które mogą zmieniać się w czasie i na które mogą oddziaływać także przyczyny niezależne od woli i świadomości podatnika”.


Należy zatem podkreślić, iż wydatki związane z ogólnym funkcjonowaniem osoby prawnej, służące zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów, powinny być uznawane za koszt uzyskania przychodu, chyba że zostały enumeratywnie wymienione w art. 16 ust I ustawy o CIT.


Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż wszystkie wydatki związane z przygotowaniem oraz przeprowadzeniem publicznej oferty akcji Spółki (bez emisji nowych akcji), w tym również wydatki dotyczące przygotowania prospektu emisyjnego, Spółka ma prawo uwzględnić do kosztów uzyskania przychodów dla celów rozliczenia podatku dochodowego od osób prawnych.


W związku z powyższym zdaniem Spółki skarga i zawarte w niej wnioski są uzasadnione.


Stosownie do art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej: „PPSA”) organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy.


Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów po rozpatrzeniu przedmiotowej skargi z dnia 2 września 2015 r. (data wpływu 7 września 2015 r.) za uzasadniony uznaje zarzut naruszenia przepisów materialnych art. 12 ust. 4 pkt 4 oraz art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.).


Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów po rozpatrzeniu przedmiotowej skargi z dnia 2 września 2015 r. (data wpływu 7 września 2015 r.) uwzględnia skargę w całości i stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2015 r. (data wpływu 24 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków związanych z emisją akcji dotyczących doradztwa prawnego, finansowego, inwestycyjnego związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem emisji oraz dotyczących kosztów przygotowania prospektu emisyjnego –jest prawidłowe w całości.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2014 r. Nr 851 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powołanego przepisu wynika, że podatnik ma możliwość zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, pod tym jednak warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź też może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów lub służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów. Tak więc, kosztami uzyskania przychodu są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem, a przychodem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Nie w każdym oczywiście wypadku związek ten jest wyraźny, co powoduje, iż każdą sytuację należy oceniać odrębnie.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie uzależnia uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu od skutku w postaci powstania lub powiększenia konkretnego przychodu lub jego zachowania oraz zabezpieczenia. Należy podkreślić, że koszt uzyskania przychodów jest kosztem działalności gospodarczej, który ze swej istoty zmierza do osiągnięcia przychodów. W związku z tym, może się zdarzyć, że podatnik ponosi określony koszt, który ma niewątpliwy związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, jednak nie spowoduje on powstania lub powiększenia przychodów.


Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje dwie kategorie kosztów:

  1. koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami,
  2. koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanym przychodem to wydatki, których poniesienie przyczynia się wprost do osiągnięcia konkretnych przychodów składających się na całość przychodów osiąganych przez podatnika w roku podatkowym. Należą do nich koszty określonego rodzaju działalności prowadzonej przez podatnika, także koszty związane z konkretnymi transakcjami składającymi się na tę działalność. Przy ocenie czy dany koszt jest bezpośrednio związany z przychodem decydujące znaczenie ma moment dokonania tegoż wydatku, a nie moment osiągnięcia przychodu. Gdy związek między poniesionym kosztem a uzyskanym przychodem jest wyraźny, koszt taki jest kosztem bezpośrednio związanym z tym właśnie przychodem.

Natomiast koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami to wydatki, których nie można bezpośrednio przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).


Zauważyć należy, że „pośrednie” koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, które nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika – brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m. in. koszty ogólnego funkcjonowania osoby prawnej, koszty administracyjne, itp.

Dla ustalenia momentu potrącalności kosztów konieczna jest przede wszystkim ocena charakteru związku przyczynowego pomiędzy wydatkami, a osiąganymi przychodami. Zasady potrącalności kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami i innych niż bezpośrednio związanych z przychodami (tzw. koszty pośrednie) są odrębnie unormowane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych tj. art. 15 ust. 4, 4b-4d.

W myśl art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (koszty pośrednie) – w myśl art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka jest kluczowym producentem soków i napojów bezalkoholowych oraz koncentratów owocowych. Spółka planuje debiut na warszawskiej Giełdzie Papierów Wartościowych (dalej: „GPW”). Debiut odbędzie się w formie przygotowania i przeprowadzenia publicznej oferty akcji posiadanych przez Spółkę, bez emisji nowych akcji. Wprowadzenie akcji Spółki na giełdę pozwoli na dokonanie rynkowej wyceny wartości akcji, jak również otworzy możliwość sprzedaży akcji przez akcjonariusza. Oczywistym efektem debiutu na GPW będzie rozpowszechnienie wiedzy o Spółce i jej działalności gospodarczej, zwiększenie jej wiarygodności poprzez poddanie wycenie rynkowej wartości posiadanego majątku i potencjału gospodarczego, oraz poddanie się sformalizowanym giełdowym procedurom przekazywania informacji o sytuacji finansowej.


W związku z przygotowaniem i przeprowadzeniem publicznej oferty akcji Spółka poniosła oraz poniesie następujące wydatki m. in. koszty badania prawnego, badań finansowych, koszty związane z przygotowaniem i przeprowadzeniem emisji.


Istotne znaczenie dla kwalifikowania ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów ma rozróżnienie charakteru wprowadzanych do obrotu akcji, tj. wprowadzenie na giełdę akcji już istniejących, a zatem nie związanych z podwyższeniem kapitału zakładowego spółki oraz akcji nowych, których emisja prowadzi do takiego podwyższenia.

Należy mieć bowiem na uwadze, że zagadnienie związane z wprowadzeniem akcji na giełdę, w sytuacji, gdy prowadzi to do podwyższenia kapitału zakładowego rozstrzygane musi być w oparciu o przepisy art. 7 ust. 1 i 2, art. 12 ust. 4 pkt 4 w zw. z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Oznacza to, że wydatki, które związane są z przysporzeniami majątkowymi definiowanymi przez ustawodawcę jako nie generujące przychodu podatkowego (tj. wydatkami związanymi z podwyższeniem kapitału zakładowego) nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów. Wynika to z neutralności opodatkowania zdarzeń, które nie generują przychodów podatkowych. Jeśli bowiem zdarzenia takie, jak choćby te związane z podwyższeniem kapitału zakładowego spółki, nie wpływają na przychód podatkowy, to tym samym nie mogą wpływać na zmniejszenie podstawy opodatkowania.

Zgodnie bowiem z art. 7 ust. 1 i 2 ustawy przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty, w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem natomiast jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą. W konsekwencji, z brzmienia powyższych przepisów wynika, że podstawą opodatkowania jest dochód rozumiany jako suma przychodów pomniejszona o koszty ich uzyskania. Przy określeniu podstawy opodatkowania konieczne jest zatem właściwe ustalenie przychodów podatkowych tak, ażeby na ich podstawie określić koszty ich uzyskania.

Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela.

Całokształt wskazanych regulacji zakreśla zatem generalna zasadę, że wydatki poniesione na podwyższenie kapitału zakładowego w spółce, z uwagi na fakt, że samo podwyższenie nie generuje przychodu podatkowego nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów. Należy mieć bowiem na uwadze, że legalna definicja kosztów podatkowych stanowi, że są to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła, z wyjątkiem kosztów wymienionych w katalogu wyłączeń określonym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ta celowość poniesienia wydatku zakłada zatem, że kluczowym elementów definiującym koszt podatkowy jest jego związek z przychodem, w przypadku zaś braku takiego związku, wydatek choć ekonomicznie poniesiony, nie stanowi pod kątem podatkowym wydatku pomniejszającego podstawę opodatkowania. Podkreślić należy, że brak związku z przychodem może mieć charakter „normatywny”, a zatem wprost wynikający z ustawy podatkowej. Z taką sytuacją mamy do czynienia w przypadku wydatków związanych z emisją akcji, która prowadzi w rezultacie do podwyższenia kapitału zakładowego. Ustawodawca poprzez powołane powyżej uregulowania wyłączył możliwość pomniejszania podstawy opodatkowania o takie wydatki. Niemniej jednak z uwagi na charakter regulacji podatkowych, które cechują się ścisłą określonością podstaw prowadzących do nakładania na podatników obciążeń podatkowych, a z taką sytuacją mamy do czynienia w przypadku braku normatywnych podstaw do uznania określonych wydatków za koszty uzyskania przychodów pomniejszających przychód podatkowy, stwierdzić należy, że przy zastosowaniu wykładni a contrario wydatki, które nie są związane z podwyższeniem kapitału zakładowego mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów po spełnieniu przesłanek ogólnych zakreślonych w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.


Powyższa konstatacja prowadzi zatem do wniosku, że wydatki związane z wprowadzeniem do obrotu giełdowego akcji już istniejących, a zatem nie prowadzące do podwyższenia kapitału zakładowego spółki mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów.


Zatem należy potwierdzić stanowisko Spółki, że w związku z wprowadzeniem na giełdę akcji już istniejących, Spółka nie dokonuje podwyższenia kapitału zakładowego poprzez emisję nowych akcji. Zatem w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym nie będzie miał zastosowania art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.


Rację należy przyznać Skarżącej, że tylko wydatki związane z emisją nowych akcji, bez których nie jest możliwe podwyższenie przez spółkę akcyjną kapitału zakładowego, nie są kosztami uzyskania przychodów.


Zatem podnieść należy, że wydatki poniesione na wprowadzenie akcji istniejących stanowią koszty uzyskania przychodów, albowiem nie podlegają pod regulację zawartą w art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, co oznacza, że ich charakter oceniany jest jedynie pod kątem przesłanek zakreślonych w art. 15 ust. 1 ustawy, które w niniejszej sprawie wystąpiły. Nie budzi zastrzeżeń celowość poniesienia tychże wydatków, która nakierowana jest na przychód podatkowy. Jak wskazała Spółka koszty poniesione w związku z rozpoczęciem realizacji projektu wprowadzenia jej akcji na giełdę są pośrednio związane z jej bieżącą działalnością. Ich poniesienie jest niezbędne do realizacji jednego z celów Spółki uzyskania niezależnej rynkowej wyceny posiadanego przez nią kapitału i potencjału rozwoju. Dodatkowo, poprzez wprowadzenie akcji na giełdę, Spółka uzyska większą wiarygodność u jej dotychczasowych oraz potencjalnych kontrahentów biznesowych. Wprowadzenie akcji na publiczny rynek regulowany powinno również w przyszłości skutkować pozyskiwaniem nowych klientów i kontrahentów oraz zwiększeniem obrotów osiąganych przez Spółkę w kolejnych latach. Taki cel emisji akcji i ponoszenia w związku z tym celem opisanych kosztów, odpowiada więc wymaganej intencji podatnika, koniecznej do uznania danego wydatku za koszt podatkowy w świetle do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto należy stwierdzić, że w niniejszym zdarzeniu przyszłym wydatki Spółki związane z doradztwem prawnym, finansowym czy inwestycyjnym będą mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli są to koszty funkcjonowania spółki na zasadach ogólnych, które zalicza się do kosztów pośrednich i które nie odnoszą się wyłącznie do czynności podwyższenia kapitału, tj. nie są usługami bezpośrednio i wyłącznie związanymi z tym procesem. Koszty ogólne funkcjonowania osoby prawnej stanowią bowiem koszty pośrednio związane z prowadzona działalności gospodarczą, której efekty podlegają opodatkowaniu. Zgodzić się zatem należy z oceną, że wydatki związane z nabyciem usług w celu emisji akcji należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów związanych z prowadzona działalności gospodarczą.


Reasumując należy wskazać, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z emisją akcji:

  • dotyczących doradztwa prawnego, finansowego, inwestycyjnego związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem emisji – jest prawidłowe,
  • dotyczących kosztów przygotowania prospektu emisyjnego w związku z wprowadzeniem na giełdę akcji istniejących – jest prawidłowe.

Dodatkowo należy wskazać, że tut. Organ w pełni podziela stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażone w uchwale składu 7 sędziów z dnia 24 stycznia 2011 r. (sygn. II FPS 6/10) podsumowującej orzecznictwo w przedmiocie zaliczenia wydatków związanych z podwyższeniem kapitału do kosztów uzyskania przychodu, że tylko wydatki bezpośrednio związane z podwyższeniem kapitału nie stanowią kosztów uzyskania przychodu. Niemniej jednak w przedmiotowej sprawie nie zachodzą okoliczności wskazane w wyroku.

Jednocześnie na uwagę zasługuje okoliczność, że weryfikacja zaliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613).

Dokonując interpretacji indywidualnej Organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj