2015.07.21 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/4512-1-316/15-4/EN
z 21 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z 3 kwietnia 2015 r. (data wpływu 16 kwietnia 2015 r.) uzupełnionym pismem z 1 lipca 2015 r. (data wpływu 6 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności oddania znaku towarowego do odpłatnego używania i pobierania pożytków kontrahentowi na podstawie umowy leasingu finansowego oraz ustalenia podstawy opodatkowania dla tej czynności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności oddania znaku towarowego do odpłatnego używania i pobierania pożytków kontrahentowi na podstawie umowy leasingu finansowego oraz ustalenia podstawy opodatkowania dla tej czynności. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z 1 lipca 2015 r. (data wpływu 6 lipca 2015 r.), o dokumenty z których wynika prawo osoby udzielającej pełnomocnictwa do reprezentowania Wnioskodawcy oraz wyjaśniono skutki podatkowe jakie Wnioskodawca chciałby wywieść z faktu otrzymania interpretacji a także przeformułowano treść pytań i doprecyzowano własne stanowisko w sprawie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym – spółką komandytowo-akcyjną. W najbliższym czasie Wnioskodawca zamierza nabyć prawo ochronne na zarejestrowany znak towarowy (dalej: „znak towarowy”) w rozumieniu ustawy Prawo własności przemysłowej w celu jego dalszego wykorzystywania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W szczególności Wnioskodawca rozważa możliwość zawarcia umowy nienazwanej odpłatnego użytkowania, spełniającej przesłanki umowy leasingu w rozumieniu art. 23a pkt 1 i art. 23f pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 17a pkt 1 i art. 17f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „Umowa leasingu finansowego”) z podmiotem trzecim (polską spółką osobową zarejestrowaną na potrzeby podatku VAT) (dalej: „Kontrahent”), na podstawie której znak towarowy zostanie oddany do odpłatnego używania i pobierania pożytków przez Kontrahenta.

Wnioskodawca rozważa wariant, w którym Umowa leasingu finansowego nie będzie zawierała opcji wykupu lub postanowień, zgodnie z którymi po jej zakończeniu prawo ochronne na znak towarowy przejdzie na korzystającego. Będzie natomiast zawierała postanowienie o braku możliwości nabycia prawa ochronnego na znak towarowy zarówno na podstawie tej umowy jak również na podstawie innych, dodatkowych umów („Umowa leasingu finansowego bez opcji wykupu”).

Wnioskodawca rozważa również drugi wariant, w którym Umowa leasingu finansowego będzie zawierała opcję wykupu lub postanowienia, zgodnie z którymi po jej zakończeniu prawo ochronne do znaku towarowego przejdzie na korzystającego („Umowa leasingu finansowego z opcją wykupu”).

W każdym przypadku, przez cały okres trwania Umowy leasingu finansowego Kontrahent będzie płacił na rzecz Wnioskodawcy miesięczną ratę leasingową, która będzie składała się z dwóch części: odsetkowej oraz kapitałowej.

Ponadto na podstawie Umowy leasingu finansowego Kontrahent jako korzystający będzie uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że skutkiem podatkowym jaki Wnioskodawca chciałby wywieść z wyżej opisanego zdarzenia jest potwierdzenie, że czynność oddania Znaku towarowego do odpłatnego używania i pobierania pożytków kontrahentowi w zamian za wynagrodzenia na podstawie umowy leasingu finansowego będzie czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług jako świadczenie usług oraz że otrzymywanie miesięcznych wynagrodzeń w zamian za swoje świadczenie będzie skutkowało dla Wnioskodawcy obowiązkiem opodatkowania według stawki podstawowej, tj. obecnie według stawki 23%, zarówno w przypadku zawarcia umowy leasingu finansowego bez opcji wykupu, jak i w przypadku zawarcia umowy leasingu finansowego z opcją wykupu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawca powinien zakwalifikować wykonywanie Umowy leasingu finansowego bez opcji wykupu jako świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT a w konsekwencji zakwalifikować świadczenia na podstawie Umowy leasingu finansowego bez opcji wykupu jako opodatkowane podatkiem VAT według stawki podstawowej podatku?
Czy Wnioskodawca powinien zakwalifikować wykonanie Umowy leasingu finansowego z opcją wykupu jako świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT a w konsekwencji zakwalifikować świadczenia na podstawie Umowy leasingu finansowego z opcją wykupu jako opodatkowane podatkiem VAT według stawki podstawowej podatku?
Czy podstawa opodatkowania na podstawie Umowy leasingu finansowego bez opcji wykupu będzie ustalana dla każdej miesięcznej raty leasingowej płatnej przez Kontrahenta jako suma części kapitałowej oraz części odsetkowej?
Czy podstawa opodatkowania na podstawie Umowy leasingu finansowego z opcją wykupu będzie ustalana dla każdej miesięcznej raty leasingowej płatnej przez Kontrahenta jako suma części kapitałowej oraz części odsetkowej?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Na gruncie przepisów ustawy o VAT, oddanie przez Wnioskodawcę znaku towarowego do odpłatnego używania i pobierania pożytków Kontrahentowi na podstawie Umowy leasingu finansowego bez opcji wykupu należy traktować jako świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy VAT.

Uzasadnienie

Jak stanowi art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione. Zgodnie natomiast z art. 7 ust. 9 ustawy VAT przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT, rozumie się umowy, w wyniku których zgodnie z przepisami o podatku dochodowym odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty.

Aby zatem oddanie do odpłatnego używania na podstawie Umowy leasingu finansowego zostało uznane za dostawę towarów na gruncie powyższych regulacji ustawy o VAT, musi łącznie spełniać następujące warunki:

przewidywać wydanie towarów,
stanowić umowę leasingu finansowego, o której mowa w art. 23f ustawy o PIT lub art. 17f ustawy o CIT,
przewidywać, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione.

Znakiem towarowym zgodnie z art. 120 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Znakiem towarowym może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy (art. 120 ust. 2 ustawy Prawo własności przemysłowej). Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 ustawy Prawo własności przemysłowej).

Niezależnie od powyższej argumentacji należy podkreślić, że Umowa leasingu finansowego bez opcji wykupu będzie umową zawartą na czas określony, w wyniku której zgodnie z przepisami o podatku dochodowym odpisów amortyzacyjnych będzie dokonywać korzystający, ale nie będzie zawierać postanowień, zgodnie z którymi w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo ochronne na znak towarowy zostanie przeniesione na Kontrahenta. Wręcz przeciwnie, Umowa leasingu finansowego bez opcji wykupu będzie zawierać postanowienia, że takie przeniesienie prawa ochronnego nie będzie możliwe i faktycznie nigdy nie nastąpi. W związku z tym nie będzie ona umową, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy VAT przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy VAT. Definicja świadczenia usług dopełnia definicję dostawy towarów, w związku z czym każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów, będzie świadczeniem usług. W przypadku planowanej Umowy leasingu finansowego nastąpi zatem świadczenie usług przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta w postaci oddania znaku towarowego do odpłatnego korzystania przez Kontrahenta. W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, planowana Umowa leasingu finansowego bez opcji wykupu znaku towarowego będzie stanowić świadczenie usług w rozumieniu Ustawy VAT.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy zawarcie Umowy leasingu Finansowego bez opcji wykupu nie będzie stanowiło dostawy towarów na gruncie przepisów ustawy VAT, lecz stanowić będzie świadczenie usług.

Uzupełnienie stanowiska w zakresie pytania nr 1:

Wnioskodawca powinien zakwalifikować wykonywanie Umowy leasingu finansowego bez opcji wykupu jako świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT a w konsekwencji zakwalifikować świadczenia na podstawie Umowy leasingu finansowego bez opcji wykupu jako opodatkowane podatkiem VAT według stawki podstawowej podatku, tj. obecnie według stawki 23%.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, będzie posiadał prawo ochronne na zarejestrowany znak towarowy. Oddanie znaku towarowego do odpłatnego używania i pobierania pożytków przez Kontrahenta będzie dokonane w celach zarobkowych.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie zaś z art. 41 ust. 13 ustawy o VAT, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Na podstawie zaś art. 146a pkt 1 ustawy o VAT stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy o VAT oraz w aktach do niej wykonawczych, ustawodawca przewidział dla niektórych czynności obniżone stawki podatku. Żadna z nich nie odnosi się jednak do usługi przeniesienia praw ochronnych na znak towarowy.

W opisanym zdarzeniu przyszłym oddanie na podstawie umowy leasingu finansowego bez opcji wykupu Znaku towarowego do odpłatnego używania i pobierania pożytków za miesięcznym wynagrodzeniem będzie opodatkowane podatkiem VAT.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy powinien on zakwalifikować wykonywanie Umowy leasingu finansowego bez opcji wykupu jako świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT a w konsekwencji zakwalifikować świadczenia na podstawie Umowy leasingu finansowego bez opcji wykupu jako opodatkowane podatkiem VAT według stawki podstawowej podatku, tj. obecnie według stawki 23%.

Ad. 2

Na gruncie przepisów ustawy o VAT, oddanie przez Wnioskodawcę znaku towarowego do odpłatnego używania i pobierania pożytków Kontrahentowi na podstawie Umowy leasingu finansowego z opcją wykupu należy traktować jako świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy VAT.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione. Zgodnie natomiast z art. 7 ust. 9 ustawy o VAT przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT, rozumie się umowy, w wyniku których zgodnie z przepisami o podatku dochodowym odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty.

Aby zatem oddanie do używania i pobierania pożytków znaku towarowego na podstawie Umowy leasingu finansowego z opcją wykupu zostało uznane za dostawę towarów na gruncie powyższych regulacji ustawy o VAT, musi łącznie spełniać następujące warunki:

przewidywać wydanie towarów,
stanowić umowę leasingu finansowego, o której mowa w art. 23f ustawy o PIT lub art. 17f ustawy o CIT,
przewidywać, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione.

Biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego trzeba zauważyć, że na podstawie Umowy leasingu finansowego bez opcji wykupu nie dojdzie do dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, ponieważ znak towarowy nie będzie stanowić towaru, przez który rozumie się rzecz oraz jej część, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT). Zgodnie z art. 45 KC rzeczami są tylko przedmioty materialne. Znak towarowy nie jest przedmiotem materialnym, nie można go zatem zakwalifikować jako rzecz w rozumieniu art. 45 KC. Znakiem towarowym zgodnie z art. 120 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa.

Znakiem towarowym może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy (art. 120 ust. 2 ustawy Prawo własności przemysłowej). Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 ustawy Prawo własności przemysłowej).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT. Definicja świadczenia usług dopełnia definicję dostawy towarów, w związku z czym każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów, będzie świadczeniem usług. W przypadku planowanej Umowy leasingu finansowego nastąpi zatem świadczenie usług przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta w postaci oddania znaku towarowego do odpłatnego korzystania przez Kontrahenta. W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, planowana Umowa leasingu finansowego z opcją wykupu znaku towarowego będzie stanowić świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy zawarcie Umowy leasingu Finansowego z opcją wykupu nie będzie stanowiło dostawy towarów na gruncie przepisów ustawy o VAT, lecz stanowić będzie świadczenie usług.

Uzupełnienie stanowiska w zakresie pytania nr 2

Wnioskodawca powinien zakwalifikować wykonywanie Umowy leasingu finansowego z opcją wykupu jako świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT a w konsekwencji zakwalifikować świadczenia na podstawie Umowy leasingu finansowego z opcją wykupu jako opodatkowane podatkiem VAT według stawki podstawowej podatku, tj. obecnie według stawki 23%.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, będzie posiadał prawo ochronne na zarejestrowany znak towarowy. Oddanie znaku towarowego od odpłatnego używania i pobierania pożytków przez Kontrahenta będzie dokonane w celach zarobkowych.

Na podstawie zaś art. 146a pkt 1 ustawy o VAT stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W opisanym zdarzeniu przyszłym oddanie na podstawie umowy leasingu finansowego z opcją wykupu znaku towarowego do odpłatnego używania i pobierania pożytków za miesięcznym wynagrodzeniem będzie opodatkowane podatkiem VAT.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy powinien on zakwalifikować wykonywanie Umowy leasingu finansowego z opcją wykupu jako świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT a w konsekwencji zakwalifikować świadczenia na podstawie Umowy leasingu finansowego z opcją wykupu jako opodatkowane podatkiem VAT wg stawki podstawowej podatku, tj. obecnie wg stawki 23%.

Ad. 3

Podstawa opodatkowania na podstawie Umowy leasingu finansowego bez opcji wykupu będzie ustalana dla każdej miesięcznej raty leasingowej płatnej przez Kontrahenta jako suma części kapitałowej oraz części odsetkowej.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 19 ust. 3 ustawy o VAT, usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

W związku z powyższym, jako że na podstawie Umowy leasingu finansowego bez opcji wykupu Kontrahent będzie płacił Wnioskodawcy przez cały okres trwania umowy miesięczne wynagrodzenie według ustalonych przez strony terminów płatności, obowiązek podatkowy będzie powstawał u Wnioskodawcy zgodnie z art. 19a ust. 3 z upływem każdego miesiąca trwania umowy.

Zgodnie natomiast z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c. art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego podstawą opodatkowania będzie wszystko to, co zgodnie z Umową leasingu finansowego bez opcji wykupu będzie stanowiło zapłatę za każdy miesiąc wykonywania usług przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta, czyli będzie ustalana dla każdej miesięcznej raty leasingowej płatnej przez Kontrahenta jako suma części kapitałowej oraz części odsetkowej.

Ad. 4

Podstawa opodatkowania na podstawie Umowy leasingu finansowego z opcją wykupu będzie ustalana dla każdej miesięcznej raty leasingowej płatnej przez Kontrahenta jako suma części kapitałowej oraz części odsetkowej.

Uzasadnienie

W związku z powyższym, jako że na podstawie Umowy leasingu finansowego z opcją wykupu Kontrahent będzie płacił Wnioskodawcy przez cały okres trwania umowy miesięczne wynagrodzenie według ustalonych przez strony terminów płatności, obowiązek podatkowy będzie powstawał u Wnioskodawcy zgodnie z art. 19a ust. 3 z upływem każdego miesiąca trwania umowy.

Zgodnie natomiast z art. 29a. ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego podstawą opodatkowania będzie wszystko to, co zgodnie z Umową leasingu finansowego z opcją wykupu będzie stanowiło zapłatę za każdy miesiąc wykonywania usług przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta, czyli będzie ustalana dla każdej miesięcznej raty leasingowej płatnej przez Kontrahenta jako suma części kapitałowej oraz części odsetkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie,
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione,
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej,
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta,
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego,
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste,
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W art. 7 ust. 9 ustawy wskazano, że przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1 pkt 2 ustawy, rozumie się umowy, w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty.

Zauważyć należy więc, że dostawą towaru jest wydanie towaru w ramach tylko takiej umowy leasingu (najmu, dzierżawy), w której określono, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z zapłatą ostatniej raty prawo własności rzeczy zostanie przeniesione na korzystającego, a w wyniku takiej umowy zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający (tzw. leasing finansowy).

W świetle powyższego, wydanie towarów w ramach umowy leasingu finansowego należy uznać za dostawę towaru. Nie dotyczy to jednak sytuacji, gdy przedmiotem umowy nie jest towar w ujęciu art. 2 pkt 6 ustawy. Na mocy zaś art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121 z późn. zm.) rzeczami mogą być tylko przedmioty materialne.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym – spółką komandytowo-akcyjną. W najbliższym czasie Wnioskodawca zamierza nabyć prawo ochronne na zarejestrowany znak towarowy w rozumieniu ustawy Prawo własności przemysłowej w celu jego dalszego wykorzystywania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W szczególności Wnioskodawca rozważa możliwość zawarcia umowy nienazwanej odpłatnego użytkowania, spełniającej przesłanki umowy leasingu w rozumieniu art. 23a pkt 1 i art. 23f pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 17a pkt 1 i art. 17f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z podmiotem trzecim (polską spółką osobową zarejestrowaną na potrzeby podatku VAT – dalej Kontrahent), na podstawie której znak towarowy zostanie oddany do odpłatnego używania i pobierania pożytków przez Kontrahenta. Wnioskodawca rozważa wariant, w którym Umowa leasingu finansowego nie będzie zawierała opcji wykupu lub postanowień, zgodnie z którymi po jej zakończeniu prawo ochronne na znak towarowy przejdzie na korzystającego. Będzie natomiast zawierała postanowienie o braku możliwości nabycia prawa ochronnego na znak towarowy zarówno na podstawie tej umowy jak również na podstawie innych, dodatkowych umów („Umowa leasingu finansowego bez opcji wykupu”). Wnioskodawca rozważa również drugi wariant, w którym Umowa leasingu finansowego będzie zawierała opcję wykupu lub postanowienia, zgodnie z którymi po jej zakończeniu prawo ochronne do znaku towarowego przejdzie na korzystającego („Umowa leasingu finansowego z opcją wykupu”). W każdym przypadku, przez cały okres trwania Umowy leasingu finansowego Kontrahent będzie płacił na rzecz Wnioskodawcy miesięczną ratę leasingową, która będzie składała się z dwóch części: odsetkowej oraz kapitałowej. Ponadto na podstawie Umowy leasingu finansowego Kontrahent jako korzystający będzie uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

W związku z powyższym Wnioskodawca ma wątpliwości czy powinien zakwalifikować czynność oddania znaku towarowego do odpłatnego używania i pobierania pożytków kontrahentowi na podstawie umowy leasingu finansowego bez opcji wykupu (lub z opcją wykupu) jako świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT a w konsekwencji opodatkować podatkiem VAT według stawki podstawowej.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W powyższym przepisie przyjęto zatem generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, iż definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Usługą jest także przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Podkreślić w tym miejscu należy, że wartości niematerialne i prawne to przede wszystkim wszelkiego rodzaju prawa, tzw. własności intelektualnej, w tym:

prawa autorskie,
prawa pokrewne (prawa do artystycznych wykonań, prawa do fonogramów i wideogramów, prawa do nadań programów oraz prawa do pierwszych wydań oraz wydań naukowych i krytycznych),
prawa własności przemysłowej (prawo do wynalazków, znaków towarowych, topografii układów scalonych, wzorów przemysłowych oraz użytkowych).

W świetle powyższego czynność przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych, jakimi są również znaki towarowe, bez względu na formę, w jakiej zostanie dokonana czynność prawna, stanowi świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym czynność oddania znaku towarowego do odpłatnego używania i pobierania pożytków kontrahentowi na podstawie umowy leasingu finansowego bez opcji wykupu (lub z opcją wykupu) należy także uznać za świadczenie usług, o którym mowa w ww. przepisie.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 41 ust. 13 ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, bądź zwolnienie od podatku.

Z uwagi na fakt, że czynność oddania znaku towarowego do odpłatnego używania i pobierania pożytków kontrahentowi na podstawie umowy leasingu finansowego bez opcji wykupu (lub z opcją wykupu) nie została wymieniona ani w ustawie o podatku VAT ani w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy jako czynność zwolniona od podatku VAT lub korzystająca z preferencyjnej stawki podatku, to podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 23%.

Odnosząc się z kolei do wątpliwości Wnioskodawcy czy dla ww. czynności oddania znaku towarowego do odpłatnego używania i pobierania pożytków kontrahentowi na podstawie umowy leasingu finansowego bez opcji wykupu (lub z opcją wykupu) podstawa opodatkowania będzie ustalana dla każdej miesięcznej raty leasingowej płatnej przez Kontrahenta jako suma części kapitałowej oraz części odsetkowej – wskazać należy, że na mocy art. 29a ust. 1 ustawy – podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

W art. 29a ust. 7 ustawy wskazano, że podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty,
udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży,
otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Zatem kwota należna z tytułu sprzedaży (zapłata) to kwota, która obejmuje całość należnego świadczenia. Oznacza to, że kwotą należną jest wartość wszelkich świadczeń, których ma prawo domagać się sprzedawca (usługodawca) lub które otrzymał z tytułu wykonywania określonych czynności podlegających opodatkowaniu.

Przepis ten wyjaśnia, jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia, stanowiącego podstawę opodatkowania i wymienia przykładowo kilka rodzajów kosztów mieszczących się w pojęciu podstawy opodatkowania. Dotyczy on kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub usług, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji. Zgodnie z tą regulacją każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą towarów lub świadczeniem usług, którym dostawca obciążył nabywcę lub klienta, powinien być włączony do podstawy opodatkowania. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje, jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego.

Jak wskazano powyżej, art. 29a ust. 1 ustawy, nie precyzuje w sposób szczegółowy jakie elementy należy uwzględnić przy ustalaniu podstawy opodatkowania, jednak sformułowanie „wszystko, co stanowi zapłatę” oznacza, że w podstawie opodatkowania należy uwzględnić wszystkie koszty dodatkowe bezpośrednio związane z dostawą towaru lub świadczeniem usług, którymi w efekcie obciążany jest nabywca.

W opisie sprawy wskazano, że Wnioskodawca rozważa możliwość zawarcia z Kontrahentem umowy leasingu finansowego bez opcji wykupu (lub z opcją wykupu), na podstawie której znak towarowy zostanie oddany do odpłatnego używania i pobierania pożytków przez Kontrahenta. Przez cały okres trwania Umowy leasingu finansowego Kontrahent będzie płacił na rzecz Wnioskodawcy miesięczną ratę leasingową, która będzie składała się z dwóch części: odsetkowej oraz kapitałowej.

Odnosząc powyższe do treści przytoczonych przepisów wskazać należy, że podstawą opodatkowania dla czynności oddania znaku towarowego do odpłatnego używania i pobierania pożytków kontrahentowi na podstawie umowy leasingu finansowego bez opcji wykupu (lub z opcją wykupu) – zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy – będzie wszystko co będzie stanowić zapłatę, którą Wnioskodawca (usługodawca, leasingodawca) otrzyma z tytułu sprzedaży od usługobiorcy (Kontrahenta, leasingobiorcy), tj. otrzymywana przez Wnioskodawcę od Kontrahenta miesięczna rata leasingowa (składająca się z części kapitałowej i odsetkowej).

Podsumowując, czynność oddania znaku towarowego do odpłatnego używania i pobierania pożytków kontrahentowi na podstawie umowy leasingu finansowego bez opcji wykupu (lub z opcją wykupu) Wnioskodawca powinien zakwalifikować jako świadczenie usług podlegające opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT, dla których podstawę opodatkowania będą stanowić miesięczne raty leasingowe płatne przez Kontrahenta składające się z części kapitałowej oraz części odsetkowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, tut. Organ zauważa, że granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14 b § 1, § 2 i § 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Natomiast, na podstawie art. 14c § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej, tut. Organ dokonuje oceny stanowiska wnioskodawcy.

Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego, tj. nie przeprowadza dowodów oraz nie analizuje załączonych do wniosku dokumentów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności, w kontekście zadanego pytania, przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zauważa się również, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Dodatkowo tut. Organ wskazuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które zostały przedstawione w opisie sprawy oraz stanowisku Wnioskodawcy a nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin