Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-491/15/AD
z 16 czerwca 2015 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2015 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania egzemplarzy autorskich - jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 17 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania egzemplarzy autorskich.


W ww. wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.


Wnioskodawczyni jest autorką szeregu publikacji z zakresu księgowości i podatków. Na mocy umów zawieranych z wydawnictwem jako autorka otrzymuje nieodpłatnie kilka egzemplarzy każdej wydanej pozycji (egzemplarze autorskie). Nie są one przeznaczone do sprzedaży i są otrzymywane w ilość maksymalnie kilku sztuk niezbędnych do prac na kolejnymi wydaniami i nadzoru nad przestrzeganiem praw autorskich. Wspomniane egzemplarze autorskie stanowią potwierdzenie prawidłowego wykonania umowy przez wydawcę. Ponadto, jak już wspomniano, są one niezbędne do prac nad kolejnymi wydaniami publikacji.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie.


Czy otrzymanie przez Wnioskodawczynię egzemplarzy autorskich stanowi przychód podlegający opodatkowaniu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?


Zdaniem Wnioskodawczyni, otrzymanie egzemplarzy autorskich nie stanowi dla Niej przychodu i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Instytucja egzemplarzy autorskich cieszy się szerokim poparciem i jest powszechna w branży wydawniczej. Stanowi narzędzie mające zagwarantować twórcy możliwość wykonywania autorskich praw niemajątkowych. Takie przeznaczenie egzemplarzy autorskich wynika zarówno z praktyki wydawniczej, jak i z ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W myśl art. 58 twórcy przysługuje prawo kontroli sposobu udostępnienia dzieła szerszej publiczności oraz prawo sprzeciwu, jeśli udostępnienie następuje w nieodpowiedniej formie albo z niedozwolonymi zmianami. Art. 63 stanowi natomiast, że jeżeli umowa obejmuje sporządzenie egzemplarzy przeznaczonych do udostępnienia publiczności, twórcy należą się egzemplarze autorskie w liczbie określonej w umowie.

Przywołane przepisy w ocenie Wnioskodawczyni oddają ideę przekazywania egzemplarzy autorskich. Autor, otrzymując od wydawcy swoje dzieło w ostatecznej formie przeznaczonej do publicznego udostępnienia, może dokonać kontroli zgodności publikacji z umową i w razie potrzeby podjąć kroki mające na celu ochronę jego praw autorskich. W świetle powyższego przekazanie egzemplarzy autorskich nie ma charakteru handlowego, egzemplarze takie nie posiadają wartości ekonomicznej, przekazywane są wyłącznie dla prywatnego użytku twórcy w celu ochrony jego praw.

Powyższą interpretację zasadniczej funkcji egzemplarzy autorskich potwierdza Minister Kultury i Sztuki w piśmie z dnia 23 listopada 1995 r. (DPA.024/132/95), stwierdzając, że „otrzymywane przez autora na podstawie art. 63 prawa autorskiego tzw. egzemplarze autorskie książki należy traktować jako egzemplarze stanowiące dowód wykonania umowy, pomocnicze przy weryfikacji i korektach kolejnych wydań, niezbędne autorowi do nadzoru nad sposobem przestrzegania jego autorskich praw osobistych”.

W praktyce wydawniczej egzemplarze autorskie mogą stanowić element wynagrodzenia autora uzupełniający wynagrodzenie pieniężne bądź nawet stanowić jedyną formę wypłaty wynagrodzenia. Autor może wynegocjować u wydawcy większą liczbę egzemplarzy autorskich gwarantowanych w umowie przy jednoczesnym pomniejszeniu wynagrodzenia pieniężnego albo całkowicie zrezygnować z wynagrodzenia pieniężnego w zamian za otrzymanie odpowiednio dużej części nakładu. W takich przypadkach, gdy liczba otrzymanych kopii jest znaczna i autor zamierza sprzedać otrzymane egzemplarze autorskie lub w inny sposób otrzymywać z nich korzyści finansowe, instytucja egzemplarzy autorskich stanowi pewną formę gratyfikacji za udzielenie licencji i bez wątpienia powoduje powstanie przychodu i powiązanego z nim obowiązku podatkowego.

Zadaniem Wnioskodawczyni, nie można jednak mówić o przychodzie w Jej przypadku. Wynagrodzenie określone w umowie z wydawcą nie obejmuje egzemplarzy autorskich, a jego wysokość negocjowana jest niezależnie od ustaleń dotyczących liczby egzemplarzy autorskich. Liczba kopii otrzymywanych przez Nią nie przekracza kilku sztuk każdej napisanej książki. Wnioskodawczyni zatrzymuje je jako dowód wykonania umowy. Egzemplarze autorskie stanowią też dla niej formę sprawowania nadzoru nad przestrzeganiem jej osobistych praw autorskich. Ponadto wykorzystuje posiadane egzemplarze podczas przygotowywania aktualizacji i kolejnych wydań swoich książek.

Wnioskodawczyni podkreśla, że istotę wartości oraz główną determinantę ceny publikacji, których jest autorką, stanowi zawarta w nich wiedza specjalistyczna. To za nią płacą nabywcy książek Jej autorstwa i ta właśnie wiedza zebrana w formie książki jest faktycznym dobrem nabywanym w zamian za cenę książki. Papierowa forma książki jest jedynie środkiem przekazu, który sam w sobie nie zawiera istotnej wartości. Z tego względu otrzymane egzemplarze nie reprezentują dla Wnioskodawczyni żadnej wartości ekonomicznej, gdyż zawarta w nich treść znajdowała się już wcześniej w jej posiadaniu, zarówno w postaci wiedzy autorki, jak i w postaci stworzonego przez nią opracowania, czyli komputerowego pliku tekstowego stanowiącego podstawę do wydania papierowej książki. Otrzymanie egzemplarzy autorskich nie stanowi zatem dla Wnioskodawczyni przysporzenia majątkowego.

Przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawczyni wskazuje, że w myśl art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Obowiązującą wykładnię wyżej przywołanego przepisu przedstawił Trybunał Konstytucyjny, wydając orzeczenie z dnia 8 lipca 2014 r. (sygn. akt K 7/13) w sprawie nieodpłatnych świadczeń pracowniczych. W uzasadnieniu wyroku Trybunał Konstytucyjny wskazał cechy, które powinny posiadać inne nieodpłatne świadczenia, aby można je było uznać za przychód pracownika. Wnioskodawcy co prawda nie łączy z wydawcą stosunek pracy, jednak ze względu na pewne podobieństwa wykładnia art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych znajdzie zastosowanie również w tym przypadku. Jednym z warunków wskazanych przez Trybunał jest przyniesienie pracownikowi korzyści w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść. Jak już wykazano, otrzymanie egzemplarzy autorskich w żaden sposób nie powiększa aktywów Wnioskodawczyni ani nie pozwala na uniknięcie wydatków. Wartość książki (czyli zawarta w niej wiedza specjalistyczna) znajduje się w posiadaniu autorki na długo przed momentem otrzymania przez nią egzemplarzy autorskich, dlatego nie powoduje ono u niej przysporzenia.

Kolejną cechą pozwalającą w opinii Trybunału Konstytucyjnego rozpoznać przychód z nieodpłatnego świadczenia jest wymierność korzyści. Egzemplarze autorskie nie podlegają sprzedaży. Skoro autorka zna treść książek zanim otrzyma egzemplarze autorskie, nie jest prawdą, że dzięki otrzymaniu egzemplarzy autorskich odnosi korzyść w wartości rynkowej otrzymanych kopii. Zatem nawet gdyby uznać, że otrzymanie egzemplarzy autorskich stanowi dla Wnioskodawczyni korzyść, nie jest możliwe ustalenie wartości rynkowej tej korzyści.

Z powyższego wynika, że w świetle wyroku Trybunału Konstytucyjnego otrzymanie egzemplarzy autorskich przez Wnioskodawczynię nie może być uznane za przychód, gdyż zdarzenie to nie spełnia wskazanych przez Trybunał przesłanek. Podsumowując, otrzymanie egzemplarzy autorskich w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak też z uwzględnieniem ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz przywołanego wyroku Trybunału Konstytucyjnego nie stanowi przychodu dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.


Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 powołanej ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Art. 10 ust. 1 ww. ustawy wśród źródeł przychodów w pkt 7 wymienia – kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c. Za przychód z praw majątkowych, zgodnie z art. 18 tej ustawy, uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Stosownie do postanowień art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania (art. 11 ust. 2 ww. ustawy).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest autorką szeregu publikacji z zakresu księgowości i podatków. Na mocy umów zawieranych z wydawnictwem jako autorka otrzymuje nieodpłatnie kilka egzemplarzy każdej wydanej pozycji (egzemplarze autorskie). W jej przypadku wynagrodzenie określone w umowie z wydawcą nie obejmuje egzemplarzy autorskich, a jego wysokość negocjowana jest niezależnie od ustaleń dotyczących liczby egzemplarzy autorskich. Liczba kopii otrzymywanych przez Nią nie przekracza kilku sztuk każdej napisanej książki. Wnioskodawczyni zatrzymuje je jako dowód wykonania umowy. Egzemplarze autorskie stanowią też dla niej formę sprawowania nadzoru nad przestrzeganiem jej osobistych praw autorskich. Ponadto wykorzystuje posiadane egzemplarze podczas przygotowywania aktualizacji i kolejnych wydań swoich książek.

Wnioskodawczyni wskazała również na zasadniczą funkcję jaką spełniają otrzymywane egzemplarze autorskie przytaczając treść pisma Ministra Kultury i Sztuki z dnia 23 listopada 1995 r. Stanowisko przedstawione w ww. piśmie potwierdza brak charakteru handlowego otrzymywanych przez Wnioskodawczynię egzemplarzy. Zgodnie z nim, egzemplarze autorskie należy traktować jako egzemplarze stanowiące dowód wykonania umowy, pomocniczo przy weryfikacji i korektach kolejnych wydań, niezbędne autorowi do nadzoru nad sposobem przestrzegania jego autorskich praw osobistych.

W przedmiotowej sprawie opisane egzemplarze przekazywane są w celu udokumentowania przez wydawcę sposobu wykonania umowy i umożliwienia twórcy sprawowania nadzoru nad przestrzeganiem jego osobistych praw autorskich. O takiej funkcji egzemplarzy autorskich świadczy – jak stwierdza Wnioskodawczyni – art. 63 interpretowany łącznie z art. 58 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631).

Z treści art. 63 tej ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynika – jak wskazuje Wnioskodawczyni – że jeżeli umowa obejmuje sporządzenie egzemplarzy przeznaczonych do udostępnienia publiczności, twórcy należą się egzemplarze autorskie w liczbie określonej w umowie. W myśl zaś art. 58, jeżeli publiczne udostępnienie utworu następuje w nieodpowiedniej formie albo ze zmianami, którym twórca mógłby słusznie się sprzeciwić, może on po bezskutecznym wezwaniu do zaniechania naruszenia odstąpić od umowy lub ją wypowiedzieć. Twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia określonego umową.

Zatem zgodnie z treścią tych przepisów twórcy przysługuje, obok prawa do otrzymania egzemplarzy autorskich w liczbie określonej w umowie (jeśli umowa obejmuje sporządzenie egzemplarzy przeznaczonych do udostępnionych publiczności), także uprawnienie do sprawowania nadzoru nad korzystaniem z utworu. We wniosku wskazano, że przedmiotowe egzemplarze nie stanowią dla Wnioskodawczyni wynagrodzenia, a przy tym zatrzymuje je Ona jako dowód wykonania umowy.

W konsekwencji, uwzględniając przytoczone powyżej uregulowania prawne, w odniesieniu do pytania przyporządkowanego do stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię należy stwierdzić, że w sytuacji przedstawionej we wniosku otrzymanie przez Wnioskodawczynię egzemplarzy autorskich niestanowiących wynagrodzenia nie powoduje powstania przychodu i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie organ podatkowy wyjaśnia, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny bądź zdarzenie przyszłe różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Ponadto dodać należy, że przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej jest – co do zasady – sam przepis prawa podatkowego. Dlatego też, wydając przedmiotową interpretację indywidualną tutejszy organ interpretacyjny dokonał wyłącznie wykładni przepisów materialnego prawa podatkowego znajdujących zastosowanie w sprawie. Interpretacja przepisów ustawy o prawie autorskim nie leży w kompetencji organów podatkowych. Organy podatkowe nie są zatem uprawnione do orzekania, czy określony rezultat pracy jest utworem w rozumieniu prawa autorskiego, komu przysługują w niniejszej sprawie autorskie prawa majątkowe i na jakiej podstawie (ustawy czy umowy stron) może dojść do rozporządzenia tymi prawami.

Konsekwentnie zatem wskazać należy, że niniejsza interpretacja odnosi się wyłącznie do oceny stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie skutków otrzymania egzemplarzy autorskich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie wykładni przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj