Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-666/11/15-S/PSZ
z 14 października 2015 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 23 października 2012 r. sygn. akt I SA/Gd 871/12 (data wpływu 24 lipca 2015 r.) – stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2011 r. (data wpływu 29 czerwca 2011 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji budynku oraz możliwości zaliczenia odsetek od kredytu do kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 29 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji budynku oraz możliwości zaliczenia odsetek od kredytu do kosztów uzyskania przychodów.


W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Prowadzi Pan pozarolniczą działalność gospodarczą od 1994 r. Przedmiotem prowadzonej działalności jest hotelarstwo i gastronomia.

W 2007 r. celem poszerzenia oferty i tym samym pozyskania większej liczby klientów oraz w odpowiedzi na wzrastające wymagania stawiane przez rynek rozpoczęta została budowa zespołu odnowy biologicznej z basenem i pomieszczeniami rekreacyjno-rozrywkowymi oraz centrum konferencyjnym wraz z przyłączami i instalacjami. Obiekt powstał na gruncie własnym. Z częścią hotelowo-gastronomiczną wybudowaną w 1994 r. połączony jest łącznikiem. Posiada także odrębne wejście. Jest obiektem trwale związanym z gruntem, jest wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych, posiada fundamenty i dach. Projekt budowy oraz wydane pozwolenia zakładały podział budowy na dwa etapy. Obiekt składać się miał z części konferencyjnej z zapleczem gastronomicznym oraz rekreacyjno-rozrywkowej w skład której wchodzić będą: basen, bowling, squash, SPA.

Budowa nowo powstającego obiektu finansowana jest w całości z kredytów inwestycyjnych. Spłata rat kredytów i odsetek rozpocznie się w miesiącu czerwcu 2012 roku. Nagła choroba właściciela w październiku 2009 r. i w konsekwencji wycofanie się banku z dalszego kredytowania inwestycji spowodowała, że dużym wysiłkiem udało się dokończyć część konferencyjną z zapleczem gastronomicznym. W dniu 29 października 2010 r. decyzją Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego, oddane zostało do użytkowania centrum konferencyjne z przyłączami i instalacjami. Uzyskana decyzja jest decyzją ostateczną i nie będzie podlegała weryfikacji w przypadku oddawania do użytkowania dalszych części obiektu.

Na dzień dzisiejszy trwają starania o pozyskanie innych źródeł finansowania. Z uwagi na trudną sytuację finansową nie można w chwili obecnej określić kiedy i czy w ogóle część kulturalno-rekreacyjna obiektu zostanie oddana do użytkowania. Dokończenie bowiem tej części oraz jej wyposażenie wymaga jeszcze nakładów w kwocie ok. 6.000.000 zł.

Od momentu uzyskania decyzji o dopuszczeniu do użytkowania rozpoczęto używanie nowej części na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Odbywają się tam większe imprezy albowiem część konferencyjna to siedem sal z możliwością ich dowolnego łączenia. Od 2011 roku od części oddanej do użytkowania naliczony został przez Urząd Miasta podatek od nieruchomości. Jego wysokość dotyczy nowo oddanej części wynosi w br. 35.845 zł 82 gr. Po dokładnym rozliczeniu nowo oddanej części została ona wprowadzona do ewidencji środków trwałych i amortyzowana od m-ca listopada 2010 r. Miesięczny odpis amortyzacyjny wynosi 13.999 zł 70 gr.


W związku z powyższym zadano następujące pytania.


  1. W którym momencie można rozpocząć amortyzację podatkową oddanej do użytkowania części konferencyjnej stanowiącej 40 % całej powierzchni budynku?
  2. Czy odsetki od kredytów inwestycyjnych, których spłata rozpocznie się od miesiąca czerwca 2012 roku stanowić będą koszty uzyskania przychodów w takiej proporcji w jakiej wartość oddana do użytkowania mieści się w wartości ogółem udzielonych kredytów?


Zdaniem Wnioskodawcy, amortyzację części konferencyjnej można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów od m-ca listopada 2010 roku tj. od miesiąca następnego po wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych.

Pozwolenie na użytkowanie zostało wydane pomimo nie dokończenia części rekreacyjno-kulturalnej. Brak wykończenia tej części nie uniemożliwia użytkowania części konferencyjnej. Zgodnie z decyzją wypełnione zostały w całości obowiązki wynikające z przepisu art. 57, a obiekt spełnia warunki określone w art. 59 ust. 1 ustawy Prawo Budowlane i kwalifikuje się do wydania decyzji o pozwoleniu na użytkowanie. W ocenie Inspektora Nadzoru Budowlanego jest on kompletny i zdatny do użytku. Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, jest budynkiem.

Część konferencyjna spełnia przesłanki kompletności oraz zdatności do użytku od dnia przyjęcia do używania, gdyż zawiera wszystkie elementy konstrukcyjne potrzebne do prawidłowego funkcjonowania zgodnie z przeznaczeniem, bez narażania życia i zdrowia osób z niej korzystających.

Dzięki oddaniu do użytkowania części konferencyjnej uzyskiwany jest przychód z działalności gospodarczej podlegający opodatkowaniu.

Wskazuje Pan, iż potwierdzeniem stanowiska jest wyrok WSA we Wrocławiu z 7 października 2010 roku, sygn. akt I SA/Wr 693/10.

Uważa Pan, iż odsetki od kredytów inwestycyjnych będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w takiej proporcji w jakiej wartość części oddanej do użytkowania mieści się w wartości ogółem udzielonych kredytów.

Zgodnie z zapisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji. W sytuacji uzyskania decyzji o pozwoleniu na użytkowanie części zamierzenia budowlanego, umieszczeniu w ewidencji środków trwałych oraz wykorzystywaniu w prowadzonej działalności gospodarczej - część ta nie jest inwestycją w realizacji.

W dniu 28 września 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną nr ITPB1/415-666/11/PSZ, w której uznając stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe stwierdził, że w opisanym stanie faktycznym budynek w budowie, którego część została oddana do użytkowania na podstawie uzyskanego od Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego pozwolenia na użytkowanie, nie stanowi środka trwałego, gdyż nie spełnia warunku kompletności. Wprowadzenie środka trwałego - budynku do ewidencji środków trwałych powinno nastąpić dopiero w momencie spełnienia przez ten budynek wszystkich przesłanek wynikających z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Opisana we wniosku część budynku - budynek w trakcie budowy - tych przesłanek nie spełnia.

Odnosząc się do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu, biorąc pod uwagę przytoczone powyżej przepisy, tutejszy organ stwierdził, że odsetki naliczone do czasu przekazania do używania budynku - zespołu odnowy biologicznej z basenem i pomieszczeniami rekreacyjno-rozrywkowymi oraz centrum konferencyjnym wraz z przyłączami i instalacjami - jako środka trwałego - przeznaczonego na cele prowadzonej działalności gospodarczej - nie mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Odsetki takie zwiększają wartość początkową środka trwałego.

Nie zgadzając się z treścią rozstrzygnięcia, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Wnioskodawca wniósł w dniu 27 grudnia 2011 r. (data wpływu) skargę na ww. interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku.

Wyrokiem z dnia 23 października 2012 r. sygn. akt I SA/Gd 871/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił zaskarżoną interpretację i stwierdził, że nie może być wykonana oraz zasądził od Ministra Finansów na rzecz Strony Skarżącej kwotę zwrotu kosztów postępowania. W ocenie Sądu organ niezasadnie przyjął, że w stanie faktycznym opisanym we wniosku obiektem kompletnym będzie budynek wybudowany i oddany do użytkowania w pełnym zakresie objętym procesem inwestycyjnym w granicach wydanych decyzji administracyjnych. Sąd podziela pogląd Strony Skarżącej, że uzyskanie decyzji o pozwoleniu na użytkowanie części zamierzenia budowlanego stanowi podstawę do uznania tej części za inwestycję nie będącą inwestycją w realizacji.

Nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem, organ wniósł skargę kasacyjną od powyższego wyroku.

Wyrokiem z dnia 23 kwietnia 2015 r. sygn. akt II FSK 541/13 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.

W dniu 11 czerwca 2015 r. wpłynął do tutejszego organu odpis wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, zaś w dniu 24 lipca 2015 r. odpis prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku.


Mając na uwadze treść ww. orzeczeń, w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.


Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51 poz. 307 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jak stanowi art. 22 ust. 8 wyżej powołanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.


Z treści przepisu art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:


  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty


  • o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.


Z powyższego wynika więc, że aby dany przedmiot był uznany za środek trwały musi spełniać następujące warunki:


  • stanowić własność lub współwłasność podatnika,
  • być kompletnym i zdatnym do użytku w dniu przyjęcia do używania,
  • przewidywany okres używania musi być dłuższy niż rok,
  • musi być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością.


Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:


  1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
  2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
  3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych


  • wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.


Kwestie właściwej klasyfikacji danego środka trwałego zostały unormowane w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 roku w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. nr 112, poz. 1317 ze zm.). Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. O zaliczeniu danego środka do odpowiedniej klasyfikacji (grupy, podgrupy i rodzaju) środków trwałych decyduje jego przeznaczenie oraz konstrukcja i wyposażenie. Organem uprawnionym do orzekania w tym zakresie jest urząd statystyczny. W Klasyfikacji Środków Trwałych za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może nim być m.in. np. budynek, maszyna, pojazd mechaniczny. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt, tzw. obiekt zbiorczy, którym może być np. zespół przewodów rurociągowych, zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla lub zespoły komputerowe (część I - objaśnienia uwagi wstępne KŚT).

W myśl cytowanego powyżej art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, środek trwały (budowla, budynek oraz lokal będący odrębną własnością) podlega amortyzacji, w sytuacji, gdy w dniu przyjęcia do używania jest kompletny i zdatny do użytku. Składnik majątku spełnia te kryteria, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Poprzez sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć przede wszystkim możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2007 r. rozpoczęto budowę budynku - zespołu odnowy biologicznej z basenem i pomieszczeniami rekreacyjno-rozrywkowymi oraz centrum konferencyjnym wraz z przyłączami i instalacjami. Projekt budowy oraz wydane pozwolenia zakładały podział budowy na dwa etapy. W dniu 29 października 2010 r. decyzją Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego, oddana została do użytkowania część budynku - centrum konferencyjne z przyłączami i instalacjami. Przy czym z decyzji tej wynika, że jest ona wydawana przed wykonaniem wszystkich robót budowlanych (przed zakończeniem budowy).

Z analizy powołanych powyżej przepisów wynika, że środek trwały, który może podlegać amortyzacji jako używany do działalności gospodarczej, musi być przede wszystkim kompletny i zdatny do użytku, z uwzględnieniem roli jaką będzie spełniał w prowadzonej przez podatnika działalności. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wskazuje jakie warunki musi spełniać środek trwały, aby można było uznać, że jest on kompletny i zdatny do użytku.

W związku z tym należy wskazać, że o tym czy budynek jest kompletny i zdatny o użytku decydują właściwe organy, które na podstawie art. 59 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. ustawy Prawo budowlane (tekst jedn. Dz.U. z 2010r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.) wydają decyzję w sprawie pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego po przeprowadzeniu obowiązkowej kontroli, o której mowa w art. 59a ustawy. Przy czym zgodnie z art. 59 ust. 2 tej ustawy właściwy organ może w pozwoleniu na użytkowanie obiektu budowlanego określić warunki użytkowania tego obiektu albo uzależnić jego użytkowanie od wykonania, w oznaczonym terminie, określonych robót budowlanych.


W myśl art. 3 pkt 1 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć:


  1. budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
  2. budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
  3. obiekt małej architektury.


Pojęcie „budynek” zostało zdefiniowane w art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane. Zgodnie z tą definicją budynek to taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Pojęcie „trwale związany z gruntem” oznacza zarówno posiadanie przez obiekt budowlany fundamentów, które są usytuowane poniżej poziomu terenu (wkopane w grunty), jak i trwałego związania fundamentów z obiektem budowlanym.

Przez „budowlę” - w myśl art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane - należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy, należy stwierdzić, że o kompletności budynku można mówić wtedy, gdy poza wymienionymi elementami konstrukcyjnymi, został on zaopatrzony we wszystkie niezbędne instalacje i urządzenia umożliwiające jego użytkowanie zgodnie z przeznaczeniem, oraz został przystosowany do rodzaju prowadzonej działalności. Oceny, czy obiekt budowlany może być użytkowany przed wykonaniem konkretnych robót budowlanych, niezbędnych do wykonania całości obiektu, dokonuje organ budowlany. To do tego organu należy decyzja, czy obiekt może być wcześniej użytkowany, a zatem czy jest już kompletny i zdatny do użytku, pomimo niewykonania niektórych prac. Skoro z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego wydał pozwolenie na użytkowanie części budynku, to oznacza, że w tym zakresie uznał budynek za kompletny i zdatny do użytkowania. Zatem prawidłowe jest Pana stanowisko, że odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej części konferencyjnej można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów od m-ca listopada 2010 roku tj. od miesiąca następnego po wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych.


Odnosząc się do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu, wskazać należy, że w myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:


  • pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
  • pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.


Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 cytowanej ustawy, nie stanowią również kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). W świetle powyższego należy uznać, że dopiero zapłacenie odsetek daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Artykuł 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi zaś, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.


Z wyżej powołanych przepisów wynika, że odsetki od kredytu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem łącznego spełnienia następujących przesłanek:


  1. zaciągnięty kredyt pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi przez podatnika z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej,
  2. odsetki zostały zapłacone,
  3. odsetki nie zwiększają kosztów inwestycji.


Z treści cytowanych przepisów wynika więc, że odsetki od kredytów, jeżeli zostały zapłacone i nie zwiększą kosztów inwestycji, mogą - co do zasady - stanowić koszt uzyskania przychodu.

Podatnik - wprowadzając środek trwały do ewidencji - musi określić jego wartość początkową. Zasady ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych określone zostały w art. 22g ust.1 i ust. 3 oraz w art. 22g ust.10 ww. ustawy.

Przepis art. 22g ust. 1 pkt 1 stanowi, iż za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się: w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia.

W myśl art. 22g ust. 4 ww. ustawy za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że odsetki od kredytu naliczone i zapłacone do dnia przekazania środka trwałego do używania (gdy będzie on zdatny do użytku), będą zwiększały wartość początkową tego środka trwałego, natomiast odsetki poniesione po tym dniu (naliczone i zapłacone) będą mogły być zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

Mając na uwadze to, że budynek uznany został za kompletny i zdatny do użytkowania w październiku 2010 r., stwierdzić należy, że wydatki poniesione przez Pana – po tej dacie – na spłatę odsetek od kredytów inwestycyjnych, mogą być zaliczone do kosztu uzyskania przychodu. Przy czym odsetki od kredytów inwestycyjnych będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w takiej proporcji w jakiej wartość części oddanej do użytkowania mieści się w wartości ogółem udzielonych kredytów.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj