Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP1/4512-578/15-4/ŻR
z 15 grudnia 2015 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2015 r. (data wpływu 17 listopada 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 08 grudnia 2015 r. (data wpływu 09 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku wliczania do wartości sprzedaży określonej w art. 113 ust. 1 ustawy przychodów z tytułu czynności wykonywanych jako biegły sądowyjest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku wliczania do wartości sprzedaży określonej w art. 113 ust. 1 ustawy przychodów z tytułu czynności wykonywanych jako biegły sądowy.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 09 grudnia 2015 r. o podpis Wnioskodawczyni oraz o doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wykonywania usług – Biuro … w …. (KOD PKD 68.31.Z). Działalność Wnioskodawczyni jest opodatkowana na zasadach ogólnych wg skali podatkowej i Wnioskodawczyni prowadzi Podatkową Księgę Przychodów i Rozchodów.

Od dnia 01 stycznia 2014 r. Wnioskodawczyni przestała być czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług VAT. Wnioskodawczyni wystawia faktury dokumentujące swoje usługi oraz księguje w PKPiR.

Dodatkowo Wnioskodawczyni osiąga przychody i zarazem dochody pełniąc funkcję biegłego sądowego w dziedzinie wyceny nieruchomości, Wnioskodawczyni nie wystawia na rzecz sądu faktur ani nie księguje w PKPiR, ale rozlicza na podstawie otrzymanego PIT-11 i rozlicza w zeznaniu rocznym wypełniając PIT-36. Przychody jakie osiąga Wnioskodawczyni dodatkowo z sądów są otrzymywane na podstawie postanowienia sądu. Obroty, które Wnioskodawczyni osiąga z działalności gospodarczej w firmie Biuro … w 2015 r. oscylują w okolicy 70.000 zł. Wynagrodzenie uzyskiwane przez Wnioskodawczynię w ramach świadczenia usług wyceny nieruchomości dla sądów stanowi przychód z działalności wykonywanej osobiście.

Na dzień złożenia wniosku przychód z prowadzonej działalności wynosił 92.050 zł (dziewięćdziesiąt dwa tysiące pięćdziesiąt zł), natomiast przychód z działalności prowadzonej osobiście dla sądów 53.103,84 zł (pięćdziesiąt trzy tysiące sto trzy zł 84/100).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przychody, które Wnioskodawczyni osiąga dodatkowo świadcząc usługi dla sądów powinna doliczyć do przychodów z działalności gospodarczej, a co za tym idzie zwiększają kwotę osiągniętego przychodu dla celów przekroczenia limitu kwotowego 150.000,00 dla podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, do ustalenia kwoty, przekraczającej 150.000 zł nie wlicza się przychodów osiągniętych z innych źródeł niż przychody z działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni uważa, że zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podmiot gospodarczy, u którego wartość sprzedaży nie przekracza kwoty 150.000 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany odpowiednio w art. 7 i 8 ww. ustawy.

W świetle art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).


Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

  1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
  2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
  3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Powołany wyżej przepis wskazuje, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności, bądź sytuacji. Należy jednak zauważyć, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. Zatem czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym, związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Tak więc, aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie.

W konsekwencji, nie budzi wątpliwości, że czynności biegłych w postępowaniu sądowym stanowią usługi. Wskazuje na to w szczególności powołany powyżej przepis art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Ich istotą jest dokonanie na zlecenie określonego świadczenia – wydanie opinii, ekspertyzy, za wynagrodzeniem. Mamy zatem do czynienia z czynnością opodatkowaną – odpłatnym świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, czy też świadczenie usług w rozumieniu art. 8 tej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ww. ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle art. 15 ust. 3 ww. ustawy za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

  1. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. nr 51, poz. 307, z późn. zm.);
  2. (uchylony);
  3. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Z zakresu podmiotowego ustawy o podatku od towarów i usług wyłączone zostały podmioty osiągające przychody, o których stanowi art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług przewiduje niezbędny warunek, aby czynności osoby fizycznej nie były uznawane za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Warunek ten dotyczy związania wykonującego czynność ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności. Oznacza to, że wyłączenie z opodatkowania jest możliwe tylko wówczas kiedy przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a stosunek prawny istniejący pomiędzy zleceniodawcą a zleceniobiorcą, oprócz wynagrodzenia oraz warunków wykonywania czynności będzie określał odpowiedzialność tego pierwszego względem osób trzecich. Przy czym, kryteria te muszą zostać spełnione łącznie.

Należy zauważyć, że niewątpliwie przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy nawiązuje do konstrukcji umów cywilnoprawnych, tj. umowy zlecenia i umów o podobnym charakterze. Jednakże przy powoływaniu biegłego przez organ procesowy, nawet przy przyjęciu, że organ jest zlecającym wykonanie czynności nie jest możliwe nawiązanie stosunku prawnego, którego elementem jest odpowiedzialność zlecającego wykonanie tych czynności. Powołanie biegłych stanowi dla tych osób nie zlecenie wykonania czynności, lecz nakaz wykonywania takich czynności. Na powołanych zaś osobach, a nie na zlecającym spoczywa odpowiedzialność za wykonanie tych czynności. Tak więc w przypadku wykonywania przez biegłego zleconych czynności, zlecający nie bierze na siebie odpowiedzialności za czynności biegłego.

Organy procesowe (sąd, prokuratura) „odpowiadają” za podjęte przez siebie rozstrzygnięcie w danej sprawie. Nie ma natomiast tożsamości czynności organów i biegłego, których odbiorcą byłby uczestnik postępowania sądowego. Organy wydając rozstrzygnięcie dokonują oceny przedstawionych im dowodów, nie mogą zatem wpływać na treść opinii wydanej przez biegłego sądowego. To, że zarówno organy procesowe, bez względu na fazę postępowania (postępowanie przygotowawcze, postępowanie przed sądem), jak i powołani biegli sądowi są uczestnikami tego samego postępowania, nie wprowadza jakichkolwiek zależności (co do treści opinii, ekspertyzy) między tymi podmiotami, chociaż występują tu niewątpliwie zdarzenia mogące być określone wzajemnymi relacjami. Zatem w przypadku wykonywania przez biegłego zleconych czynności, zlecający nie bierze na siebie odpowiedzialności za czynności biegłego.

Należy również wskazać, że prawo do wykonywania funkcji biegłego sądowego nabywane jest w określonym trybie i po spełnieniu ściśle określonych warunków wynikających z przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie biegłych sądowych (Dz.U. Nr 15, poz. 133). Biegły sądowy jest osobą, która posiada teoretyczne i praktyczne wiadomości specjalne w danej dziedzinie, potwierdzone stosownym dokumentem i w pełni samodzielnie sporządza zleconą mu opinię (ekspertyzę), kierując się wyłącznie posiadaną wiedzą w tym zakresie. Opinia wydana przez biegłego jest dowodem w postępowaniu sądowym. Przed objęciem funkcji biegły składa przyrzeczenie, że powierzone mu obowiązki wykonywać będzie z całą sumiennością i bezstronnością. Nikt zatem nie powinien mieć wpływu na treść jego pracy (sporządzenia stosownej opinii).

W kontekście powyższej analizy, czynności wykonywane przez biegłych nie korzystają z wyłączenia z zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Nie jest spełniony jeden z warunków określonych w powołanym wyżej art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług dotyczący odpowiedzialności zlecającego wykonanie czynności za ich wykonanie przez zleceniobiorcę. Należy więc uznać, że czynności biegłego wykonującego powierzone mu funkcje wypełniają dyspozycję art. 8 ust. 1 pkt 3 oraz art. 15 ust. 2 ustawy i jako takie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według zasad ogólnych.

Analogicznie czynności wykonywane przez Wnioskodawczynię w zakresie wyceny nieruchomości również stanowią świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według zasad ogólnych.

Zgodnie z treścią art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do art. 113 ust. 2 ww. ustawy do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

  1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
  2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
    1. transakcji związanych z nieruchomościami,
    2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
    3. usług ubezpieczeniowych
    • jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
  3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę (art. 113 ust. 5 ustawy o VAT).

Jak stanowi art. 113 ust. 13 ww. ustawy zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

  1. dokonujących dostaw:
    1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
    2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
      • wyrobów tytoniowych,
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
    3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
    4. terenów budowlanych,
    5. nowych środków transportu;
  1. świadczących usługi:
    1. prawnicze,
    2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
    3. jubilerskie;
  2. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.


Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wykonywania usług – Biuro … (PKD 68.31.Z). Działalność Wnioskodawczyni jest opodatkowana na zasadach ogólnych. Dodatkowo Wnioskodawczyni osiąga przychody i zarazem dochody pełniąc funkcję biegłego sądowego w dziedzinie wyceny nieruchomości. Osiągnięte przychody Wnioskodawczyni rozlicza na podstawie otrzymanego PIT-11 i rozlicza w zeznaniu rocznym wypełniając PIT-36.

Obroty, które Wnioskodawczyni osiąga z działalności gospodarczej w firmie Biuro … w 2015 r. oscylują w okolicy 70.000 zł. Wynagrodzenie uzyskiwane przez Wnioskodawczynię w ramach świadczenia usług wyceny nieruchomości dla sądów stanowi przychód z działalności wykonywanej osobiście. Na dzień złożenia wniosku przychód z prowadzonej działalności wynosił 92.050 zł, natomiast przychód z działalności prowadzonej osobiście dla sądów 53.103,84 zł.

Oceny zakresu stosowania przepisów ustawy o VAT w odniesieniu do czynności wykonywanych przez biegłych sądowych na zlecenie organu władzy należy dokonywać w świetle uregulowań zawartych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług pod kątem kryterium decydującym o uznaniu tych osób za podatników.

Jak wynika z analizowanego wniosku Wnioskodawczyni wykonuje czynności na rzecz sądów i z tego tytułu otrzymuje wynagrodzenie. Jak wskazano wyżej, czynności te - zgodnie z normami wyznaczonymi przepisami art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1 pkt 3 oraz art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług – mieszczą się w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ czynności wykonywane przez Wnioskodawczynię jako biegłą sądową objęte są przedmiotowym zakresem opodatkowania podatkiem VAT i Wnioskodawczyni z tytułu ich wykonywania działa w charakterze podatnika tego podatku. Wykonując czynności na zlecenie sądów Wnioskodawczyni zobowiązana jest więc do ich opodatkowania.

W niniejszych okolicznościach Wnioskodawczyni poza czynnościami wykonywanymi w charakterze biegłego sądowego prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wyceny nieruchomości. W związku z wykonywaną działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni występuje w roli podatnika podatku od towarów i usług, który dokonując czynności objętych przedmiotowym zakresem opodatkowania zobowiązany jest do ich opodatkowania.

Ww. artykuł 113 ustawy o podatku od towarów i usług wprowadza wyjątek od powszechności opodatkowania podatkiem VAT. Zwolnieniem tym jest objęta sprzedaż dokonywana przez podatnika. Zatem na mocy zwolnienia przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług dokonujący sprzedaży podatnicy nie zawsze muszą opodatkowywać wykonywane czynności objęte przedmiotowym zakresem opodatkowania podatkiem VAT. Przy czym, wybór zwolnienia, o którym stanowi art. 113 ustawy dotyczy wszelkiej sprzedaży dokonywanej przez zadeklarowanego podatnika. Jednakże - jak wynika z powyższych przepisów - podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie i według zasad określonych przepisami art. 113 ust. 1-12 ustawy pod warunkiem, że nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

W tym kontekście należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług wyłącza możliwość zwolnienia na podstawie art. 113 ustawy w odniesieniu do podatników świadczących usługi w zakresie doradztwa. Przy czym, ustawa nie definiuje pojęcia doradztwa. Dodatkowo w treści ww. przepisu nie został wskazany symbol PKWiU odnoszący się wprost do konkretnych usług doradczych.

W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 „doradzać” znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Tak więc doradztwo jest udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć szeroko. Przy czym, należy wskazać, że porada czy opinia nie musi mieć charakteru odrębnego pisemnego dokumentu, gdyż już samo wykonywanie czynności, których istotą jest doradztwo, decyduje o wyłączeniu tych czynności ze zwolnienia podmiotowego.

Natomiast termin „rzeczoznawca” według powyższego Słownika to biegły, ekspert. Pojęcia te wymieniono w ww. słowniku wyjaśniając, że „biegły” to znający się na rzeczy, mający wprawę w czymś, a „ekspert” to specjalista powoływany do wydania orzeczenia lub opinii w sprawach spornych, osoba uznawana za autorytet w jakiejś dziedzinie.

Rzeczoznawstwo majątkowe zostało uregulowane z ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2015 r., poz. 1774 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 174 ust. 1 tej ustawy rzeczoznawstwo majątkowe jest działalnością zawodową wykonywaną przez rzeczoznawców na zasadach określonych w niniejszej ustawie. Stosownie do art. 174 ust. 2 ww. ustawy rzeczoznawcą majątkowym jest osoba fizyczna posiadająca uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości, nadane w trybie przepisów rozdziału 4 niniejszego działu.

W myśl art. 174 ust. 3 cyt. ustawy rzeczoznawca majątkowy dokonuje określania wartości nieruchomości, a także maszyn i urządzeń trwale związanych z nieruchomością. Według art. 174 ust. 3a powyższej ustawy rzeczoznawca majątkowy może sporządzać opracowania i ekspertyzy, niestanowiące operatu szacunkowego, dotyczące:

  1. rynku nieruchomości oraz doradztwa w zakresie tego rynku;
  2. efektywności inwestowania w nieruchomości i ich rozwoju;
  3. skutków finansowych uchwalania lub zmiany planów miejscowych;
  4. oznaczania przedmiotu odrębnej własności lokali;
  5. bankowo-hipotecznej wartości nieruchomości;
  6. określania wartości nieruchomości na potrzeby indywidualnego inwestora;
  7. wyceny nieruchomości zaliczanych do inwestycji w rozumieniu przepisów o rachunkowości;
  8. wyceny nieruchomości jako środków trwałych jednostek w rozumieniu ustawy o rachunkowości.

W świetle przywołanych przepisów należy uznać, że świadczenie usług na zlecenie sądu przez Wnioskodawczynię jako biegłego sądowego nie stanowi usług doradztwa, gdyż biegły sądowy „nie doradza” organowi prowadzącemu postępowanie, lecz tworzy jeden z dowodów mających istotne znaczenie w postępowaniu sądowym. Ponadto w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dotyczącej wyceny nieruchomości Wnioskodawczyni również nie świadczy usług w zakresie doradztwa. Wobec uregulowań wskazanych w przepisach o gospodarce nieruchomościami rzeczoznawca majątkowy dokonuje określania wartości nieruchomości, a także może sporządzać opracowania i ekspertyzy niestanowiące operatu szacunkowego.

W konsekwencji, w sytuacji kiedy Wnioskodawczyni nie świadczy usług mających charakter doradztwa i wartość całej sprzedaży w poprzednim roku podatkowym (bez kwoty podatku) osiągniętej przez Wnioskodawczynię z wykonywanej działalności gospodarczej obejmującej także usługi biegłego sądowego nie przekroczyła kwoty uprawniającej do zwolnienia określonej w art. 113 ust. 1 ustawy tj. 150.000 zł, to Wnioskodawczyni ma prawo do stosowania zwolnienia podmiotowego od podatku VAT. W świetle przedstawionego opisu w sprawie nie będzie mieć zastosowania wyłączenie ze zwolnienia wskazane w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT. Jednakże w sytuacji kiedy wartość sprzedaży przekroczy wskazaną w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT kwotę 150.000 zł to Wnioskodawczyni utraci prawo do zwolnienia podmiotowego począwszy od czynności, którą przekroczy tę kwotę, w myśl art. 113 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy w tym miejscu podkreślić, że oprócz czynności w zakresie wyceny nieruchomości Wnioskodawczyni wykonuje również czynności jako biegły sądowy. Zatem do obrotu uprawniającego do zwolnienia podmiotowego Wnioskodawczyni powinna wliczać wartość sprzedaży opodatkowanej z całej prowadzonej działalności gospodarczej (tj. zarówno z czynności dotyczących wyceny nieruchomości jak i z czynności wykonywanych jako biegły sądowy). Tym samym, wbrew twierdzeniu Wnioskodawczyni do kwoty 150.000 zł z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oprócz przychodu osiągniętego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej – Biuro Wyceny Nieruchomości należy wliczać przychody osiągnięte z innych źródeł tj. pełnienia funkcji biegłego sądowego w dziedzinie wyceny nieruchomości. Czynności wykonywane przez Wnioskodawczynię jako biegłego sądowego na rzecz sądów spełniają przesłankę przedmiotową i podmiotową w trybie art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 8 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Dlatego też czynności te podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i jako sprzedaż w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy powinny być ujęte przy liczeniu wartości sprzedaży uprawniającej do zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawczyni zgodnie z którym do ustalenia kwoty przekraczającej 150.000 zł nie wlicza się przychodów osiągniętych z innych źródeł niż przychody z działalności gospodarczej należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14 b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj