Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/4511-415/15-2/AG
z 14 października 2015 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko  przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2015 r. (data wpływu 20 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup towarów handlowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup towarów handlowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. Jest płatnikiem VAT oraz prowadzi księgowość w formie podatkowej księgi przechodów i rozchodów. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni prowadzi sklep wielobranżowy. Wnioskodawczyni dokonuje zakupu asortymentu do swojego sklepu poprzez portal aukcyjny. Zapłata za zakupiony towar następuje przelewem na konto Sprzedającego, za pomocą wewnętrznego systemu rozliczeniowego serwisu, tj. za pomocą tzw. usługi PayU lub też za pobraniem, po otrzymaniu towaru. Z uwagi na charakterystykę platformy sprzedaży, jaką jest internetowy serwis aukcyjny, Wnioskodawczyni nie może fizycznie uzyskać danych osobowych od kontrahenta. Nie jest także możliwe uzyskanie w zwykłym toku czynności podpisu na wystawionym rachunku. Wymaga to dodatkowego kontaktu ze Sprzedającym, poza serwisem oraz przesyłania fizycznej korespondencji z rachunkiem w formie papierowej. Kontrahenci (zarówno sprzedający, jak i kupujący) Wnioskodawczyni kupując, bądź sprzedając towary za pomocą serwisu rzadko chcą podejmować dodatkowy kontakt z Wnioskodawczynią w celu pisemnego potwierdzenia transakcji. Twierdzą, że samo zawarcie transakcji poprzez serwis jest zawarciem umowy sprzedaży i nie wymaga z ich strony żadnych innych działań w celu jej potwierdzenia.

Konieczność podejmowania dodatkowego kontaktu z kontrahentami z serwisu w znacznym stopniu utrudnia korzystanie z tej formy zakupu i sprzedaży towarów. Generuje także niemałe dodatkowe koszty związane z wysyłką dodatkowej korespondencji. Co więcej, nieuzyskanie podpisanego rachunku od kontrahenta stawia pod znakiem zapytania możliwość zaliczenia w poczet kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup towaru na portalu, a co za tym idzie, podważa sens ekonomiczny przedsięwzięcia.

W takiej sytuacji do dyspozycji Wnioskodawczyni pozostają dokumenty w postaci wydruku z systemu sprzedaży serwisu, oznaczonego indywidualnym numerem aukcji, zawierającego dokładne dane stron umowy sprzedaży (Wnioskodawczyni i Jej kontrahenta), dokładne określenie przedmiotu sprzedaży, a także dokładne określenie kwoty do zapłaty za towar wraz z kwotą kosztów przesyłki. Dodatkowo w dyspozycji Wnioskodawczyni pozostaje dokument potwierdzenia przelewu, zawierający dane Wnioskodawczyni, dane Sprzedającego razem z numerem jego rachunku bankowego oraz wskazanie w tytule przelewu indywidualnego numeru aukcji, ewentualnie wydruk potwierdzenia dokonania transakcji z usługi PayU, zawierający dane Wnioskodawczyni, dane Sprzedającego oraz wskazanie w tytule indywidualnego numeru aukcji, ewentualnie potwierdzenie zapłaty za przesyłkę pobraniową zawierające dane nadawcy i odbiorcy przesyłki, datę oraz podpis pracownika poczty/kuriera.

Ponadto, zarówno Wnioskodawczyni, jak i Jej kontrahenci, jako zarejestrowani użytkownicy serwisu, podlegają zasadom korzystania z tego serwisu, określonym w Regulaminie, który dostępny jest w Internecie.

Zgodnie z tym Regulaminem, Użytkownikami serwisu mogą być osoby fizyczne, które ukończyły 18 lat i posiadają pełną zdolność do czynności prawnych, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, ale mogące we własnym imieniu nabywać prawa i zaciągać zobowiązania. Użytkownikami mogą ponadto być osoby, które ukończyły 13 rok życia, ale nie ukończyły 18 lat w zakresie, w jakim mogą nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, zgodnie z przepisami powszechnie obowiązującego prawa i zastrzeżeniem Zasad Konta Junior (...). Osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej w celu rejestracji w serwisie powinny wypełnić formularz rejestracyjny poprzez podanie: swojego imienia i nazwiska, adresu zamieszkania wraz z nazwą kraju i regionu (województwa), adresu e-mail, numeru telefonu kontaktowego, nazwy, pod którą osoba rejestrująca zamierza występować w serwisie (loginu) oraz hasła. Po wypełnieniu i potwierdzeniu prawdziwości danych w formularzu rejestracyjnym na podany w nim adres e-mail wysyłana jest wiadomość wskazująca sposób potwierdzenia rejestracji. Z chwilą potwierdzenia rejestracji dochodzi do zawarcia umowy pomiędzy podmiotem rejestrowanym a serwisem, której przedmiotem są usługi świadczone w ramach serwisu, na warunkach określonych w jego Regulaminie.

Aby zaś Użytkownik mógł uzyskać dostęp do wszystkich usług świadczonych przez serwis, musi dokonać pełnej aktywacji konta, wybierając jeden ze sposobów tj.:

  1. szybka wpłata on-line - w przypadku, gdy Użytkownik posiada rachunek w jednym z banków współpracujących i udostępniających tzw. „szybkie płatności”, i dokona wpłaty w zdefiniowanej kwocie 1,01 zł, serwis dokona pełnej aktywacji konta Użytkownika. Wpłata zostanie w całości zwrócona, zgodnie z wyborem dokonanym przez Użytkownika, na jego rachunek bankowy lub zostanie zaksięgowana na poczet kosztów korzystania (na indywidualny rachunek bankowy przypisany do danego Konta),
  2. zapłata za zakupiony przedmiot za pomocą systemu PayU - w przypadku, gdy Użytkownik posiada rachunek w jednym z banków współpracujących, udostępniających tzw. „szybkie płatności” i z tego rachunku dokona zapłaty za zakupiony przedmiot w formie przelewu elektronicznego w ramach usługi PayU; serwis dokona wówczas pełnej aktywacji konta Użytkownika,
  3. wpłata przelewem tradycyjnym lub innym przelewem elektronicznym - w przypadku, gdy Użytkownik posiada rachunek w banku, który nie współpracuje z PayU lub nie udostępnia tzw. „szybkich płatności” i dokona wpłaty kwoty 1,01 zł na rachunek bankowy; serwis dokona wówczas pełnej aktywacji konta Użytkownika. Wpłata zostanie w całości zwrócona, zgodnie z wyborem dokonanym przez Użytkownika, na jego rachunek bankowy lub zostanie zaksięgowana na poczet kosztów korzystania (na indywidualny rachunek bankowy przypisany do danego Konta).

Powyższe zasady wynikają z art. 2 Regulaminu „Warunki Uczestnictwa”.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że zasady Regulaminu jednoznacznie wskazują, że osoby chcące korzystać z serwisu muszą podać swoje pełne dane osobowe oraz w określony sposób potwierdzić wolę korzystania z jego usług.

Z kolei w myśl art. 7 Regulaminu, „zawarcie Umowy”, jeżeli w chwili zakończenia transakcji licytacyjnej ustalony jest, zgodnie z zasadami przewidzianymi w Regulaminie, zwycięzca, następuje przybicie poprzez umieszczenie w odpowiednich zakładkach na kontach Sprzedającego i Kupującego informacji o zakończeniu aukcji uzupełnionej o wskazanie zwycięzcy. Zawarcie umowy pomiędzy Sprzedającym a zwycięzcą licytacji następuje z chwilą przybicia, natomiast umowy pomiędzy Sprzedającym a Kupującym, korzystającym z opcji Kup Teraz, następuje z chwilą potwierdzenia przez Kupującego skorzystania z tej opcji, o czym Sprzedający jest automatycznie powiadamiany. Po zawarciu umowy dalszy tok postępowania kontrahentów wynika z obowiązujących przepisów prawa.

Oznacza to, że użytkownicy serwisu mają świadomość i godzą się na fakt, że poprzez zawarcie transakcji dochodzi do zawarcia umowy sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dokonując zakupu towarów od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, za pośrednictwem internetowego serwisu aukcyjnego, można zaliczyć w poczet kosztów uzyskania przychodu wydatki na zakup tego towaru w oparciu o dowody źródłowe w postaci wydruku z systemu sprzedaży serwisu, dokumentu potwierdzenia przelewu zapłaty za towar lub wydruku potwierdzenia dokonania transakcji z usługi PayU albo potwierdzenia zapłaty za przesyłką pobraniową oraz Regulaminu?

Zdaniem Wnioskodawczyni, udokumentowanie transakcji kupna/sprzedaży dokonanej za pośrednictwem internetowego serwisu aukcyjnego dla celów podatkowych i prowadzonej rachunkowości, nie wymaga podpisu kontrahenta na dowodach księgowych. Co więcej, dokumenty, jakimi dysponuje Wnioskodawczyni po zawarciu transakcji sprzedaży za pośrednictwem internetowego serwisu aukcyjnego, spełniają wymogi stawiane dla dowodów księgowych przewidzianych w § 12 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (dalej rozporządzenie) - pozwalają bowiem w sposób jednoznaczny i niepodważalny powiązać transakcję z kontrahentem oraz nabytymi i opłaconymi towarami. Przede wszystkim Wnioskodawczyni dysponuje wygenerowanym przez system sprzedaży, a więc niezależnie od Wnioskodawczyni, wydrukiem zawierającym wszystkie szczegóły dotyczące transakcji. Wydruk ten oznaczony jest indywidualnym, niepowtarzalnym numerem aukcji. Umożliwia to identyfikację konkretnej transakcji, odtworzenie jej szczegółów nawet po dłuższym czasie, dochodzenie ewentualnych roszczeń od kontrahenta, itp. Co więcej, każdy wydruk zawiera dokładne dane stron umowy sprzedaży, tj. Wnioskodawczyni i jego kontrahenta, dokładne określenie przedmiotu sprzedaży, ze wskazaniem ilości pojedynczych przedmiotów, datę i godzinę transakcji, a także dokładne określenie kwoty do zapłaty za towar, a zatem wartość operacji.

Informacje dotyczące stron operacji oraz jej wartości znajdują się ponadto w dokumencie potwierdzenia przelewu zapłaty za aukcję, ewentualnie w wydruku potwierdzenia dokonania transakcji z usługi PayU (także wygenerowanym przez system sprzedaży serwisu, a więc niezależnie od Wnioskodawczyni) albo na potwierdzeniu zapłaty za przesyłkę pobraniową (dokument wydawany przez doręczyciela, również niezależnie od Wnioskodawczyni).

Wnioskodawczyni zauważa, że w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, przepis § 12 ust. 3 pkt 2 lit. d) stanowi, że w przypadku braku dowodu księgowego w postaci faktury lub rachunku (które w przypadku zakupów od osób fizycznych są dla Wnioskodawczyni niedostępnymi dowodami księgowymi), to transakcję należy księgować na podstawie tzw. innego dowodu, zawierającego m.in. podpisy osób uprawnionych do dokumentowania operacji gospodarczych. Liczba mnoga („podpisy osób”) sugeruje, że chodzi o obie strony transakcji. Wymaganym w takiej sytuacji dowodem księgowym jest podpisana przez obie strony transakcji umowa kupna sprzedaży. Jednakże uzyskanie podpisu sprzedawcy (osoby fizycznej) jest w wielu sytuacjach trudne, szczególnie przy zakupach na zagranicznych aukcjach, a czasem wręcz niemożliwe.

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że w opisanym stanie faktycznym decydujące znaczenie, czy wydatek można zaliczyć do podatkowych kosztów, należy przypisać przesłankom wymienionym w art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: tj., czy faktycznie zostały poniesione, i czy mają związek (bezpośredni albo pośredni) z przychodem. W przypadku spełnienia warunków w opisanej sytuacji, czyli przeprowadzenia transakcji zakupu, otrzymania nabytego towaru, opłacenia i wykorzystania w firmie, wydatek powinien być uznany za koszt uzyskania przychodu. Prawo polskie przewiduje bowiem możliwość zawierania umów poprzez złożenie oferty i jej potwierdzenie w formie elektronicznej. Zasady tej formy zawarcia umowy nakreśla art. 66¹ Kodeksu Cywilnego. Zdaniem Wnioskodawczyni, obecna formuła rozporządzenia stanowi o jego niedostosowaniu do realiów transakcji zawieranych przez Internet, gdzie uzyskanie dowodu księgowego zawierającego podpis kontrahenta jest utrudnione, gdyż Wnioskodawczyni często spotyka się z odmową podpisania umowy kupna-sprzedaży.

Warto zauważyć, że problem ten nie ma istotnego znaczenia w przypadku prowadzenia tzw. pełnej księgowości, pod rygorami ustawy o rachunkowości, bowiem w jej regulacjach ustawodawca zawarł swoistą furtkę pozwalającą na zaniechanie zamieszczania na dowodzie księgowym danych w postaci podpisu osoby, od której przyjęto składniki aktywów, jeżeli wynika to z odrębnych przepisów. Takimi przepisami odrębnymi z pewnością są przepisy dotyczące zawierania umów w formie elektronicznej. Nieuzasadnionym byłoby bowiem przyjęcie, że ustawodawca dopuszcza, aby istotne postanowienia umowy, stanowiące podstawę jej ważności, mogły być przez strony ustalone w drodze i w formie elektronicznej na odległość, ale już potwierdzenie ważności umowy dla celów rachunkowych wymaga fizycznej wymiany dokumentów. Stanowiłoby to wewnętrzną sprzeczność w prawie.

Co więcej, także w orzecznictwie Sądów Administracyjnych przyjęta została wykładnia, że dokumenty potwierdzające dokonanie konkretnej transakcji, niespełniające wszystkich wymagań określonych w art. 21 ustawy o rachunkowości, nie mogą być automatycznie pominięte jako dowody świadczące o poniesionych kosztach. Dotyczy to w szczególności sytuacji, gdy uchybienia formalne są niewielkie, np. brak jest elementów, które mogą być uzupełnione, a fakt dokonania transakcji nie budzi wątpliwości i może być potwierdzony przez kontrahenta (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego – Ośrodek Zamiejscowy w Łodzi z dnia 12 czerwca 2003 r., …..).

Niestety w przypadku prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów nie przewidziano takiej „furtki”, co skutkuje kwestionowaniem kosztów uzyskania przychodów. Taka sytuacja powoduje trudne do wytłumaczenia nierówne traktowanie podmiotów prowadzących tzw. uproszczoną księgowość, w stosunku do prowadzących pełną księgowość.

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że na podstawie dokumentów szczegółowo wskazanych w opisanym stanie faktycznym, może sporządzić rachunek (niejako w zastępstwie sprzedającego), którego treść będzie odzwierciedlała szczegóły transakcji w tych dokumentach opisanej, a następnie na podstawie tego rachunku z załączonymi do niego dokumentami - dowodami źródłowymi zewidencjonować transakcją i zaliczyć wydatek na zakup towaru w poczet kosztów uzyskania przychodu. Ewentualnie możliwe jest w opinii Wnioskodawcy zaewidencjonowanie transakcji i zaliczenie wydatku na zakup towaru w poczet kosztów uzyskania przychodu na podstawie tylko szczegółowo wskazanych w opisanym stanie faktycznym dokumentów. Spełniają one bowiem większość warunków stawianych przed „dowodem księgowym” przez rozporządzenie i mimo braku podpisu kontrahenta bez żadnych wątpliwości w sposób niebudzący wątpliwości dokumentują dokonanie wydatku. Zatem brak formalny w postaci braku podpisu kontrahenta nie powinien mieć decydującego znaczenia w kwestii wiarygodności i uznania przedstawionych dokumentów za wystarczające do wpisania na ich podstawie wydatku do kosztów uzyskania przychodu.

Wnioskodawczyni podkreśla, że w przedmiotowej kwestii decydujące znaczenie powinna mieć regulacja zawarta w art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, która jako akt prawny wyższego rządu deroguje w tym zakresie szczegółowe wymagania stawiane przez rozporządzenie Ministra Finansów, tzw. innym dowodom księgowym (co w przypadku niespełnienia niektórych wymagań stanowić powinno zdaniem Wnioskodawczyni „uchybienie formalne” - a nie decydować o braku możliwości ujęcia transakcji kupna w kosztach uzyskania przychodów), zgodnie z regułą kolizyjną wyrażoną przez łacińską premię: lex superior derogat legi inferiori. Skoro zatem ustawa jako akt wyższego rzędu daje asumpt do ujęcia wydatku w kosztach uzyskania przychodu, to rozporządzenie poprzez przepis szczególny takiego uprawnienia nie może podatnikowi odbierać.

Ponadto należy wspomnieć, że sam fakt zawarcia transakcji oraz jej wartość i warunki mogą zostać w razie potrzeby potwierdzone przez dwa niezależne od Wnioskodawczyni podmioty, tj. serwis aukcyjny oraz samego kontrahenta, a to że dana transakcja została dokonana nie budzi wątpliwości w świetle wskazanych dokumentów.

Na marginesie jedynie wypada zauważyć, że w praktyce organów skarbowych zgromadzone w formie elektronicznej dane dotyczące transakcji zawartych na internetowych portalach aukcyjnych stanowią wystarczający dowód dla wszczęcia postępowania przeciwko osobom uchylającym się od opodatkowania takich transakcji lub też osób, które uczyniły sobie z tego rodzaju działalności stałe źródło dochodu, nie rejestrując przy tym działalności gospodarczej i nie płacąc stosownych danin publicznych.

Wydaje się zatem, że dane dotyczące transakcji stanowiące wydruk ich formy elektronicznej są dla organów skarbowych wystarczającym dowodem jej przeprowadzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższy przepis ma charakter ogólny. Z tego względu, każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy badać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania wyróżnia się koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie). W przypadku kosztów pośrednich brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

  • pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  • nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  • być właściwie udokumentowany.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Zasady i sposób prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz szczegółowe warunki jakie musi spełniać dokument, aby mógł stanowić podstawę do dokonania wpisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2014 r., poz. 1037).

Zgodnie z § 12 ust. 3 ww. rozporządzenia, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:

  1. faktury, faktury VAT RR, rachunki oraz dokumenty celne, zwane dalej „fakturami”, wystawione zgodnie z odrębnymi przepisami, lub
    1a) dokumenty określające zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów (zwiększenie przychodów) na podstawie art. 24d ustawy o podatku dochodowym (dowody zmniejszenia kosztów/zwiększenia przychodów), zawierające co najmniej:
    1. datę wystawienia dokumentu oraz miesiąc, w którym dokonuje się zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów (zwiększenia przychodów),
    2. wskazanie faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - wskazanie umowy albo innego dokumentu, stanowiących podstawę do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów (zwiększenia przychodów) zgodnie z art. 24d ustawy o podatku dochodowym,
    3. wskazanie kwoty, o którą podatnik zmniejsza koszty uzyskania przychodów (zwiększa przychody),
    4. podpis osoby sporządzającej dokument, lub
    1b) dokumenty określające zwiększenie kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 24d ustawy o podatku dochodowym (dowody zwiększenia kosztów), zawierające co najmniej:
    1. datę wystawienia dokumentu oraz miesiąc, w którym dokonuje się zwiększenia kosztów uzyskania przychodów,
    2. wskazanie faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - wskazanie umowy albo innego dokumentu, stanowiących podstawę do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów (zwiększenia przychodów) zgodnie z art. 24d ustawy o podatku dochodowym,
    3. wskazanie kwoty, o którą podatnik zwiększa koszty uzyskania przychodów,
    4. wskazanie dowodu potwierdzającego uregulowanie zobowiązania, o które podatnik zwiększa koszty uzyskania przychodów,
    5. podpis osoby sporządzającej dokument, lub
  1. inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej, zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
    1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
    2. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
    3. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
    4. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych

-oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

W myśl § 13 cyt. rozporządzenia, za dowody księgowe uważa się również:

  1. dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem;
  2. noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi;
  3. dowody przesunięć;
  4. dowody opłat pocztowych i bankowych;
  5. inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2.

Stosownie do § 14 ust. 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, na udokumentowanie zapisów w księdze dotyczących niektórych kosztów (wydatków), mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające: przy zakupie - nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku).

Według § 14 ust. 2 ww. rozporządzenia, dowody, o których mowa w ust. 1, mogą dotyczyć wyłącznie:

  1. zakupu, bezpośrednio od krajowego producenta lub hodowcy, produktów roślinnych i zwierzęcych, nieprzerobionych sposobem przemysłowym lub przerobionych sposobem przemysłowym, jeżeli przerób polega na kiszeniu produktów roślinnych lub przetwórstwie mleka albo na uboju zwierząt rzeźnych i obróbce poubojowej tych zwierząt;
  2. zakupu od ludności, sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), surowców roślin zielarskich i ziół dziko rosnących leśnych, jagód, owoców leśnych i grzybów leśnych (PKWiU ex 02.30.40.0);
  3. wartości produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy lub hodowli prowadzonej przez podatnika;
  4. zakupu w jednostkach handlu detalicznego materiałów pomocniczych;
  5. kosztów diet i innych należności za czas podróży służbowej pracowników oraz wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących;
  6. zakupu od ludności odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, z wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych;
  7. wydatków związanych z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę, gaz i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą; podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na te cele;
  8. opłat sądowych i notarialnych;
    8a) opłaty skarbowej uiszczanej znakami tej opłaty do dnia 31 grudnia 2008 r.;
  1. wydatków związanych z parkowaniem samochodu w sytuacji, gdy są one poparte dokumentami niezawierającymi danych, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2; podstawą wystawienia dowodu wewnętrznego jest bilet z parkometru, kupon, bilet jednorazowy załączony do sporządzonego dowodu.

Z przedstawionego opisu wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi sklep wielobranżowy, do którego towary handlowe kupuje poprzez portal aukcyjny. Zapłata za zakupiony towar następuje przelewem na konto sprzedającego, za pomocą wewnętrznego systemu rozliczeniowego serwisu, tj. za pomocą tzw. usługi PayU lub też za pobraniem po otrzymaniu towaru. Transakcja zakupu towaru w ww. sytuacji udokumentowana jest wydrukiem z systemu sprzedaży serwisu, oznaczonego indywidualnym numerem aukcji, zawierającego dokładne dane stron umowy sprzedaży, Wnioskodawczyni i Jej kontrahenta, dokładne określenie przedmiotu sprzedaży, a także dokładne określenie kwoty do zapłaty za towar wraz z kwotą kosztów przesyłki. Dodatkowo Wnioskodawczyni posiada dokument potwierdzenia przelewu, zawierający dane Wnioskodawczyni, dane sprzedającego razem z numerem jego rachunku bankowego oraz wskazanie w tytule przelewu indywidualnego numeru aukcji, ewentualnie wydruk potwierdzenia dokonania transakcji z usługi PayU, zawierający dane Wnioskodawczyni, dane sprzedającego oraz wskazanie w tytule indywidualnego numeru aukcji, ewentualnie potwierdzenie zapłaty za przesyłkę pobraniową zawierające dane nadawcy i odbiorcy przesyłki, datę oraz podpis pracownika poczty/kuriera.

Z uwagi na specyfikę platformy sprzedaży, jaką jest internetowy serwis aukcyjny, Wnioskodawczyni nie może uzyskać danych osobowych kontrahenta, nie jest także możliwe uzyskanie w zwykłym toku czynności podpisu na wystawionym rachunku. Wymaga to dodatkowego kontaktu ze sprzedającym, poza serwisem oraz przesyłania fizycznej korespondencji z rachunkiem w formie papierowej. Kontrahenci rzadko chcą podejmować dodatkowy kontakt z Wnioskodawczynią w celu pisemnego potwierdzenia transakcji. Twierdzą, że samo zawarcie transakcji poprzez serwis jest zawarciem umowy sprzedaży i nie wymaga z ich strony żadnych innych działań w celu jej potwierdzenia.

Konieczność podejmowania dodatkowego kontaktu z kontrahentami z serwisu w znacznym stopniu utrudnię korzystanie z tej formy zakupu i sprzedaży towarów, generuje także niemałe dodatkowe koszty związane z wysyłką dodatkowej korespondencji.

Ponadto Wnioskodawczyni, jak i Jej kontrahenci, jako zarejestrowani użytkownicy serwisu podlegają zasadom korzystania z tego serwisu, określonym w Regulaminie, który dostępny jest w Internecie. Z Regulaminu wynika, że osoby chcące korzystać z serwisu muszą podać swoje pełne dane osobowe oraz w określony sposób potwierdzić wolę korzystania z jego usług. Ponadto użytkownicy serwisu mają świadomość i godzą się na fakt, że poprzez zawarcie transakcji dochodzi do zawarcia umowy sprzedaży.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 66¹ § 1ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014, poz. 121, z późn. zm.), oferta złożona w postaci elektronicznej wiąże składającego, jeżeli druga strona niezwłocznie potwierdzi jej otrzymanie.

W myśl art. 66¹ § 2 tej ustawy, przedsiębiorca składający ofertę w postaci elektronicznej jest obowiązany przed zawarciem umowy poinformować drugą stronę w sposób jednoznaczny i zrozumiały o:

  1. czynnościach technicznych składających się na procedurę zawarcia umowy;
  2. skutkach prawnych potwierdzenia przez drugą stronę otrzymania oferty;
  3. zasadach i sposobach utrwalania, zabezpieczania i udostępniania przez przedsiębiorcę drugiej stronie treści zawieranej umowy;
  4. metodach i środkach technicznych służących wykrywaniu i korygowaniu błędów we wprowadzanych danych, które jest obowiązany udostępnić drugiej stronie;
  5. językach, w których umowa może być zawarta;
  6. kodeksach etycznych, które stosuje, oraz o ich dostępności w postaci elektronicznej.

Stosownie do art. 66¹ § 3 ww. ustawy, przepis § 2 stosuje się odpowiednio, jeżeli przedsiębiorca zaprasza drugą stronę do rozpoczęcia negocjacji, składania ofert albo do zawarcia umowy w inny sposób.

Według art. 66¹ § 4 powyższej ustawy, przepisy § 1-3 nie mają zastosowania do zawierania umów za pomocą poczty elektronicznej albo podobnych środków indywidualnego porozumiewania się na odległość. Nie stosuje się ich także w stosunkach między przedsiębiorcami, jeżeli strony tak postanowiły.

Zatem, przepisy Kodeksu cywilnego wskazują, że umowa handlowa (kupna-sprzedaży) może być zawarta w formie elektronicznej, w drodze oferty i jej przyjęcia lub też na skutek wymiany pism, z których każde podpisane jest przez jedną tylko ze stron.

Przy czym przez świadczenie usług drogą elektroniczną rozumiane jest wykonanie usługi, które następuje przez wysyłanie i odbieranie danych za pomocą systemów teleinformatycznych, na indywidualne zamówienie odbiorcy, bez jednoczesnej obecności obu stron, przy czym dane te są transmitowane za pośrednictwem sieci publicznych w rozumieniu ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne, czyli takich, które są wykorzystywane do świadczenia publicznie dostępnych usług. Usługi świadczone drogą elektroniczną charakteryzują się więc tym, że realizowane są poprzez bezpośrednie połączenie z siecią teleinformatyczną, czyli on line. Dotyczy to w szczególności usług polegających na zawieraniu umów w Internecie, w tzw. handlu elektronicznym. Handel elektroniczny obejmuje umowy sprzedaży (on line) towarów oferowanych za pośrednictwem Internetu, zawierane zarówno w obrocie profesjonalnym (między przedsiębiorcami), jak i w obrocie konsumenckim (z udziałem konsumentów), (por. S. Rudnicki (w:) S. Dmowski, S. Rudnicki, Komentarz, 2007, s. 311).

W świetle wskazanych wyżej uregulowań prawnych, dokumentem będącym podstawą do ujęcia w podatkowej księdze przychodów i rozchodów operacji gospodarczych, dotyczących nabycia składników majątku stanowiących towary w prowadzonej działalności gospodarczej powinna być, co do zasady, faktura, bądź rachunek, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Jeżeli jednak osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą dokonuje zakupu towarów na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej od osób fizycznych, które działalności gospodarczej nie prowadzą, to dokumentami stanowiącymi podstawę wpisu do podatkowej księgi przychodów i rozchodów mogą być również dowody wskazane w § 13 pkt 5 ww. rozporządzenia, tj. dowody opłat, inne niż dowody opłat pocztowych i bankowych oraz dokumenty, w tym umowy sprzedaży, zawierając zawierające dane wymienione w § 12 ust. 3 pkt 2 tego rozporządzenia.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz cytowane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że jeżeli poniesienie wydatków na zakup towarów handlowych od osób nieprowadzących działalności gospodarczej za pośrednictwem internetowego serwisu udokumentowane zostanie dokumentem potwierdzenia przelewu, potwierdzeniem zapłaty za przesyłkę pobraniową lub wydrukiem potwierdzenia dokonania transakcji z usługi PayU oraz Regulaminem, a Wnioskodawczyni posiada ponadto wydruki z systemu sprzedaży serwisu, oznaczone indywidualnym numerem aukcji, zawierające dokładne dane stron umowy sprzedaży, dokładne określenie przedmiotu sprzedaży, a także dokładne określenie kwoty do zapłaty za towar wraz z kwotą kosztów przesyłki oraz sporządzi na podstawie tych dokumentów rachunek, którego treść odzwierciedlać będzie szczegóły dokonanej transakcji, a dokumenty te będą rzetelne, zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej, której dotyczą, kompletne, to na podstawie ww. rachunku uprawniona jest do ujęcia przedmiotowych kosztów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, jako kosztów uzyskania przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Ww. rachunek wraz z załączonymi do niego dokumentami stanowić będzie dowód księgowy poniesienia wydatku, stosownie do § 12 ust. 3 lit. a) rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zwłaszcza w sytuacji, gdy fakt dokonania transakcji nie będzie budził wątpliwości.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ….., ul. ……, ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj