Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP5/4512-1-36/15-2/PG
z 29 kwietnia 2015 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Cywilnej przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2015 r. (data wpływu 5 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbywanych nakładów oraz stawki podatku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbywanych nakładów oraz stawki podatku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

A. oraz B. (bracia) są obecnie jedynymi wspólnikami w spółce cywilnej prowadzonej pod firmą „A” SPÓŁKA CYWILNA. Spółka została zawiązana umową z dnia 7 listopada 2005 r. B. jest wspólnikiem spółki cywilnej od dnia 31 sierpnia 2014 r., natomiast A. od początku jej trwania. W przeszłości skład osobowy spółki cywilnej przedstawiał się następująco: od dnia 7 listopada 2005 r. wspólnikami spółki cywilnej byli A., D., E., F., G. oraz H., od dnia 31 grudnia 2005 r. wspólnikami spółki cywilnej byli: A., D. oraz I., od dnia 16 czerwca 2006 r. wspólnikami spółki cywilnej byli: A. oraz I., od dnia 11 stycznia 2013 r. wspólnikami spółki cywilnej byli A. oraz C., od dnia 31 sierpnia 2014 r. wspólnikami spółki cywilnej są A. oraz B. Spółka cywilna jest czynnym podatnikiem VAT w sposób nieprzerwany, począwszy od 2005 r. Płatnikiem podatku dochodowego są wspólnicy, którzy w roku podatkowym 2015 opodatkowują uzyskane dochody podatkiem liniowym 19%. W chwili obecnej wspólnicy prowadzą działalność gospodarczą jedynie w formie spółki cywilnej (pod firmą „A” SPÓŁKA CYWILNA), tzn. nie posiadają indywidualnych jednoosobowych działalności gospodarczych.

Wnioskodawca na podstawie zawartej umowy dzierżawy, za zgodą właścicieli gruntu, wybudował od podstaw na dzierżawionym gruncie w K. dwa budynki użytkowe oraz przyległy utwardzony plac składowy na gruncie należącym do majątku osobistego obecnych wspólników spółki cywilnej, tj. A. oraz B. W wskazanej nieruchomości A. wspólnie z żoną C. (ustawowa wspólność majątkowa małżeńska) posiada udział w częściach ułamkowych wynoszący 1/2 części, pozostały udział wynoszący 1/2 części posiada B. (stanu wolnego). Przedmiotowa nieruchomość położona jest na działkach o numerach ewidencyjnych: 640/7 oraz 641/5 obręb W., księga wieczysta: prowadzona przez Sąd Rejonowy. Nakłady na pierwszy z budynków poczynione zostały w latach 2008-2009, budynek ten został oddany do użytkowania decyzją wydaną przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla miasta w dniu 13 maja 2009 r. Nakłady na drugi z budynków zostały poczynione w latach 2012-2014, budynek został oddany do użytkowania decyzją przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla miasta w dniu 5 czerwca 2014 r.

W przeszłości Zainteresowany świadczył głównie usługi ogólnobudowlane oraz usługi najmu ale od około 2 lat zajmuje się w zasadzie wyłącznie wynajmem obiektów, które wybudował. W skład wynajmowanej, zabudowanej nieruchomości zlokalizowanej w K., wchodzą 2 budynki użytkowe oraz przyległy utwardzony plac składowy. Pierwszy z wybudowanych budynków wraz z przyległym placem składowym wynajmowany jest od dnia 1 czerwca 2009 r. Drugi z wybudowanych budynków wraz z przyległym placem składowym wynajmowany jest od dnia 1 stycznia 2015 r. Usługi w zakresie wynajmu zabudowanej nieruchomości dokumentowane są przez Wnioskodawcę fakturą VAT w stawce podstawowej 23% VAT. Na przedmiotowej nieruchomości obecny Najemca prowadzi działalność gospodarczą.

Budynki oraz budowle zostały przyjęte do ewidencji środków trwałych spółki cywilnej i są amortyzowane ze stawką 2,5% w skali roku. Grunt nigdy nie był środkiem trwałym w spółce cywilnej. Od poczynionych nakładów na wybudowanie 2 budynków oraz utwardzonego placu składowego spółka cywilna odliczyła podatek VAT naliczony.

W związku z planowanym rozwiązaniem umowy dzierżawy, dzierżawca w osobach A. i C. oraz B. zamierza zgodnie z art. 676 Kodeksu cywilnego zatrzymać poczynione ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu. W związku z planowanym zwrotem nakładów, B. oraz A. wraz z żoną C. zamierzają nabyć za zapłatą poczynione nakłady na wybudowanie 2 budynków użytkowych oraz utwardzonego placu składowego do ich majątku prywatnego. W wyniku transakcji sprzedaży nastąpi przesunięcie między masą majątkową spółki cywilnej (współwłasność łączna wspólników) a masami majątkowymi należącymi do poszczególnych wspólników.

Wspomniana sprzedaż nakładów zostanie udokumentowana poprzez wystawienie ze spółki cywilnej faktur VAT na A. oraz B. na zbywane nakłady, które zostaną opodatkowane w stawce podstawowej 23% VAT. Przed planowanym zakupem nakładów B. oraz A. zamierzają zarejestrować się jako czynni podatnicy podatku od towarów i usług.

Wspólnicy spółki cywilnej, bezpośrednio po sprzedaniu przedmiotowych nakładów zamierzają rozwiązać spółkę cywilną i dokonać jej likwidacji. Działalność wspólników spółki zostanie całkowicie wykreślona z ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej przez Urząd Miasta.

B. oraz A. planują nabyć nakłady ponieważ bezpośrednio po zakupie nakładów zamierzają dokonywać najmu prywatnego nieruchomości zlokalizowanej w K.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy spółka cywilna powinna potraktować zbywane nakłady (w postaci nakładów na wybudowanie 2 budynków oraz placu składowego) jako usługę w postaci zwrotu poniesionych kosztów czy też dostawę towarów w postaci dostawy wybudowanych budynków i budowli, oraz opodatkować je 23% stawką podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, w świetle art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Przez sprzedaż rozumie się, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

  1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
  2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
  3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Z treści art. 8 ust. 1 ustawy, wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Słownik języka polskiego definiuje czasownik „świadczyć” jako „wykonywać coś na czyjąś rzecz”, „świadczenie” zaś, to obowiązek wykonywania, przekazania czegoś. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Spod pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z powyższej definicji wynika, że na gruncie polskiego prawa można wyodrębnić trzy rodzaje nieruchomości w sensie prawnym:

  • grunty (stanowiące część powierzchni ziemskiej),
  • budynki trwale z gruntem związane (tzw. nieruchomości budynkowe).
  • części tych budynków (tzw. nieruchomości lokalowe).

Stosownie natomiast do treści art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Z treści § 2 cyt. przepisu, wynika natomiast, że częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. W myśl § 3 powołanej normy, przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Jak stanowi art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Z regulacji prawa cywilnego powołanego na użytek interpretacji wynika, że budynki są częścią składową gruntu.

Mając powyższe przepisy na uwadze należy stwierdzić, że z punktu widzenia prawa cywilnego nakłady na nieruchomość (np. wybudowanie budynku lub budowli czy ich modernizacja) stanowią część składową gruntu i tym samym własność właściciela gruntu. Bowiem wszystko to, co zostało trwale z gruntem złączone, stanowi jego część składową. A zatem w sytuacji, gdy spółka cywilna dokonała budowy budynków i budowli i ich modernizacji i poniosła nakłady na majątku, który nie stanowi jej własności, nakłady te stają się częścią nieruchomości i przypadają właścicielowi.

W świetle powołanych przepisów, należy zwrócić uwagę, że nakłady poniesione przez Spółkę na użytkowanym majątku nie stanowią towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: w szczególności rzeczy oraz ich części). Przedmiotem zbycia będą poniesione nakłady stanowiące inwestycję w obcym środku trwałym. Poniesione nakłady nie stanowią zatem odrębnej rzeczy, a jedynie skutkują one powstaniem po stronie Spółki roszczenia o zwrot poniesionych kosztów. Roszczenie to nie stanowi natomiast prawa rzeczowego, a jedynie prawo o charakterze zobowiązaniowym, uprawniające do żądania zwrotu dokonanych nakładów. Tym samym prawo to nie może również stanowić towaru w rozumieniu ustawy. W konsekwencji, w przypadku zbycia nakładów nie dochodzi do przeniesienia prawa do dysponowania towarami jak właściciel. Biorąc pod uwagę powołane wcześniej regulacje ustawy należy zatem przyjąć, że przeniesienie nakładów poniesionych w obcym środku trwałym nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, gdyż nie mamy tu do czynienia z odrębną rzeczą, która mogłaby stanowić towar. Niemniej jednak podmiot, który poniósł nakłady dysponuje pewnym prawem do poniesionych nakładów i może to prawo przenieść na rzecz innego podmiotu. Wskazać zatem należy, że nakład jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego.

Z uwagi na powyższe, zbycie nakładów inwestycyjnych poniesionych na użytkowanym majątku, stanowi świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. Tym samym podlega opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy.

Uwzględniając natomiast brzmienie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy, z uwagi na brak przepisów umożliwiających zastosowanie stawek preferencyjnych lub zwolnienia od podatku, opisana we wniosku czynność przeniesienia za wynagrodzeniem nakładów poniesionych przez Spółkę na rzecz właścicieli gruntu, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według 23% stawki podatku i podlega udokumentowaniu fakturą VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami – według art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

  1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
  2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
  3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.


Z treści art. 8 ust. 1 ustawy, wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu, które nie stanowi dostawy towarów. Słownik języka polskiego definiuje czasownik „świadczyć” jako „wykonywać coś na czyjąś rzecz”, a „świadczenie” – to obowiązek wykonywania, przekazania czegoś.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Spod pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie nie będące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

Na podstawie art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), zwanej dalej k.c., nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z powyższej definicji wynika, że na gruncie polskiego prawa można wyodrębnić trzy rodzaje nieruchomości w sensie prawnym:

  • grunty (stanowiące część powierzchni ziemskiej),
  • budynki trwale z gruntem związane (tzw. nieruchomości budynkowe),
  • części tych budynków (tzw. nieruchomości lokalowe).

Stosownie natomiast do treści art. 47 § 1 k.c., część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Z kolei z treści § 2 cyt. przepisu wynika, że częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

W myśl § 3 powołanej normy, przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Jak stanowi art. 48 k.c., z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Na mocy art. 693 § 1 k.c., przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Ponadto, po zakończeniu dzierżawy dzierżawca obowiązany jest, w braku odmiennej umowy, zwrócić przedmiot dzierżawy w takim stanie, w jakim powinien się znajdować stosownie do przepisów o wykonywaniu dzierżawy (art. 705 k.c.).

Do dzierżawy – zgodnie z art. 694 k.c. – stosuje się odpowiednio przepisy o najmie (…).

Z kolei na mocy art. 659 § 1 k.c., przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Ponadto, jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego (art. 676 k.c.).

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że A. oraz B. (bracia) są obecnie jedynymi wspólnikami w spółce cywilnej. Spółka została zawiązana umową z dnia 7 listopada 2005 r. B. jest wspólnikiem spółki cywilnej od dnia 31 sierpnia 2014 r., natomiast A. od początku jej trwania. Spółka cywilna jest czynnym podatnikiem VAT w sposób nieprzerwany, począwszy od 2005 r. W chwili obecnej wspólnicy prowadzą działalność gospodarczą jedynie w formie spółki cywilnej (pod firmą „A” SPÓŁKA CYWILNA), tzn. nie posiadają indywidualnych jednoosobowych działalności gospodarczych. Wnioskodawca na podstawie zawartej umowy dzierżawy, za zgodą właścicieli gruntu, wybudował od podstaw na dzierżawionym gruncie dwa budynki użytkowe oraz przyległy utwardzony plac składowy na gruncie należącym do majątku osobistego obecnych wspólników spółki cywilnej, tj. A. oraz B. W wskazanej nieruchomości A. wspólnie z żoną C. (ustawowa wspólność majątkowa małżeńska) posiada udział w częściach ułamkowych wynoszący 1/2 części, pozostały udział wynoszący 1/2 części posiada B. (stanu wolnego). Przedmiotowa nieruchomość położona jest na działkach o numerach ewidencyjnych: 640/7 oraz 641/5. Nakłady na pierwszy z budynków poczynione zostały w latach 2008-2009, budynek ten został oddany do użytkowania decyzją wydaną przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w dniu 13 maja 2009 r. Nakłady na drugi z budynków zostały poczynione w latach 2012-2014, budynek został oddany do użytkowania decyzją przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w dniu 5 czerwca 2014 r. W przeszłości Zainteresowany świadczył głównie usługi ogólnobudowlane oraz usługi najmu ale od około 2 lat zajmuje się w zasadzie wyłącznie wynajmem obiektów, które wybudował. W skład wynajmowanej, zabudowanej nieruchomości wchodzą 2 budynki użytkowe oraz przyległy utwardzony plac składowy. Pierwszy z wybudowanych budynków wraz z przyległym placem składowym wynajmowany jest od dnia 1 czerwca 2009 r. Drugi z wybudowanych budynków wraz z przyległym placem składowym wynajmowany jest od dnia 1 stycznia 2015 r. Usługi w zakresie wynajmu zabudowanej nieruchomości dokumentowane są przez Wnioskodawcę fakturą VAT w stawce podstawowej 23% VAT. Na przedmiotowej nieruchomości obecny Najemca prowadzi działalność gospodarczą. Budynki oraz budowle zostały przyjęte do ewidencji środków trwałych spółki cywilnej i są amortyzowane ze stawką 2,5% w skali roku. Grunt nigdy nie był środkiem trwałym w spółce cywilnej. Od poczynionych nakładów na wybudowanie 2 budynków oraz utwardzonego placu składowego spółka cywilna odliczyła podatek VAT naliczony. W związku z planowanym rozwiązaniem umowy dzierżawy, dzierżawca w osobach A. i C. oraz B. zamierza zgodnie z art. 676 Kodeksu cywilnego zatrzymać poczynione ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu. W związku z planowanym zwrotem nakładów, B. oraz A. wraz z żoną C. zamierzają nabyć za zapłatą poczynione nakłady na wybudowanie 2 budynków użytkowych oraz utwardzonego placu składowego do ich majątku prywatnego. W wyniku transakcji sprzedaży nastąpi przesunięcie między masą majątkową spółki cywilnej (współwłasność łączna wspólników) a masami majątkowymi należącymi do poszczególnych wspólników. Wspomniana sprzedaż nakładów zostanie udokumentowana poprzez wystawienie ze spółki cywilnej faktur VAT na A. oraz B. na zbywane nakłady, które zostaną opodatkowane w stawce podstawowej 23% VAT. Przed planowanym zakupem nakładów B. oraz A. zamierzają zarejestrować się jako czynni podatnicy podatku od towarów i usług. Wspólnicy spółki cywilnej, bezpośrednio po sprzedaniu przedmiotowych nakładów zamierzają rozwiązać spółkę cywilną i dokonać jej likwidacji. Działalność wspólników spółki zostanie całkowicie wykreślona z ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej przez Urząd Miasta. B. oraz A. planują nabyć nakłady ponieważ bezpośrednio po zakupie nakładów zamierzają dokonywać najmu prywatnego nieruchomości.

W związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy odpłatny zwrot nakładów (rozliczenia z tytułu nakładów) podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako usługa, ze stawką podstawową 23%.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że z punktu widzenia prawa cywilnego nakłady na nieruchomość (np. wybudowanie budynku lub budowli oraz ulepszenie i modernizacja istniejących budynków lub budowli) stanowią część składową gruntu i tym samym własność właściciela gruntu. Wszystko to, co zostało trwale z gruntem złączone, stanowi bowiem jego część składową. Zatem w sytuacji, gdy Zainteresowany wybudował budynek, tj. poniósł nakłady na majątku, który nie stanowi jego własności, nakłady te stają się częścią nieruchomości i przypadają właścicielowi.

W świetle powołanych przepisów należy zwrócić uwagę, że nakłady poniesione przez Wnioskodawcę na użytkowanym majątku nie stanowią towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy (tj. w szczególności rzeczy oraz ich części). Przedmiotem zbycia będą poniesione nakłady stanowiące inwestycję w obcym środku trwałym. Poniesione nakłady nie stanowią zatem odrębnej rzeczy, a jedynie skutkują one powstaniem po stronie Zainteresowanego roszczenia o zwrot poniesionych kosztów. Roszczenie to nie stanowi natomiast prawa rzeczowego, a jedynie prawo o charakterze zobowiązaniowym, uprawniające do żądania zwrotu dokonanych nakładów. Tym samym prawo to nie może również stanowić towaru w rozumieniu ustawy. W konsekwencji, w przypadku zbycia nakładów nie dochodzi do przeniesienia prawa do dysponowania towarami jak właściciel. Biorąc pod uwagę powołane wcześniej regulacje ustawy należy zatem przyjąć, że przeniesienie nakładów poniesionych w obcym środku trwałym nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, gdyż nie mamy tu do czynienia z odrębną rzeczą, która mogłaby stanowić towar.

Niemniej jednak podmiot, który poniósł nakłady dysponuje pewnym prawem do poniesionych nakładów i może to prawo przenieść na rzecz innego podmiotu. Wskazać zatem należy, że nakład jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego.

Z uwagi na powyższe stwierdzić należy, że odpłatna czynność zbycia nakładów, jako przekazanie za wynagrodzeniem ulepszeń na cudzą rzecz, stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a tym samym podlega opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę (art. 41 ust. 13 ustawy).

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Z powyższego wynika, że w przypadku, gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki bądź zwolnienia, należy je opodatkować według stawki podatku w wysokości 23%.

Zbycie nakładów, które jest odpłatnym świadczeniem usług, nie zostało wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej oraz nie zostało uwzględnione w przepisach o podatku od towarów i usług jako objęte obniżoną stawką podatku lub zwolnieniem, zatem podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 23%.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że czynność sprzedaży nakładów stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, Wnioskodawca powinien potraktować zbywane nakłady (w postaci zwrotu kosztów poniesionych na wybudowanie 2 budynków oraz placu składowego) jako usługę oraz opodatkować ją 23% stawką podatku VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie zwrócić należy uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy oraz własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem (w tym w szczególności dokumentowania fakturą), nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w wydanej interpretacji rozpatrzone.

Dodatkowo informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbywanych nakładów oraz stawki podatku. Natomiast pozostała część wniosku dotycząca podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie załatwiona odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj