Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
LPB1/4511-1-313/15-3/AA
z 15 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2015 r. (data wpływu 27 lutego 2015 r.), uzupełnionym w dniu 8 maja 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń medycznych wykupionych przez pracodawcę na rzecz pracowników – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń medycznych wykupionych przez pracodawcę na rzecz pracowników.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 27 kwietnia 2015 r. znak ILPB1/4511-1-313/15-2/AA na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 30 kwietnia 2015 r., natomiast w dniu 8 maja 2015 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 5 maja 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. zaoferowała swoim pracownikom zakup na zasadach preferencyjnych indywidualnych pakietów medycznych uprawniających pracowników spółki do nieodpłatnego korzystania ze świadczeń medycznych wykonywanych przez uprawniony w myśl ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy podmiot zewnętrzny na podstawie zawartej z tym podmiotem umowy. Umowa ta dotyczy świadczeń w ramach medycyny pracy, profilaktycznej opieki zdrowotnej niezbędnej z uwagi na warunki pracy, a także pakietów „innych świadczeń medycznych” indywidualnych lub rodzinnych.

Zgodnie z Regulaminem Wynagradzania spółka zapewnia pracownikom możliwość skorzystania z pakietów medycznych. W spółce obowiązuje w tej kwestii zapis następującej treści:

§ 11 ust. 3

1. Pracodawca zapewnia Pracownikom nieodpłatnie świadczenie usług medycznych z zakresu medycyny pracy w myśl art. 229 § 1 i 2 Kodeksu pracy oraz profilaktycznej opieki zdrowotnej w myśl art. 229 § 6 zd. 2 Kodeksu pracy na zasadach określonych w umowie zawartej pomiędzy pracodawcą a uprawnionym podmiotem zewnętrznym;
2. w przypadku zawarcia przez Pracodawcę stałej umowy z uprawnionym podmiotem zewnętrznym o świadczenie usług medycznych szerszych niż te, które są wymienione w ust. 3 lit. a, Pracownik w okresie obowiązywania tej umowy jest uprawniony dodatkowo do skorzystania z jednego z pakietów medycznych oferowanych przez ten podmiot:
   indywidualnego lub (i) rodzinnego obejmującego prawo do korzystania z usług medycznych niedotyczących medycyny pracy oraz profilaktycznej opieki zdrowotnej. Warunkiem korzystania z wyżej wymiennego uprawnienia jest ponoszenie przez Pracownika części kosztów korzystania z indywidualnego pakietu medycznego w wysokości 1 zł (słownie: jeden złoty). W pozostałej części koszty korzystania przez pracownika z indywidualnego pakietu medycznego finansuje Pracodawca. W przypadku korzystania z pakietu rodzinnego Pracownik pokrywa koszt tego pakietu w całości.
   
   

W związku z powyższym obowiązkiem, została zawarta umowa o świadczenie usług medycznych z uprawnionym podmiotem w myśl ustawy o służbie medycyny pracy świadczącym tego typu usługi.

Przedmiotem ww. umowy są następujące usługi:

1. Świadczenia z zakresu medycyny pracy,
2. Świadczenia z zakresu profilaktyki medycznej ustalone zgodnie z warunkami pracy,
3. Pakiet indywidualny,
4. Pakiet rodzinny.
   
   

Opłata za ww. usługi jest ustalona w formie abonamentu, który ma charakter opłaty miesięcznej ryczałtowej bez względu na ilość wykorzystanych przez pracowników usług medycznych. Na podstawie zapisów w regulaminie wynagradzania, koszt abonamentu jest rozdzielony między pracodawcę i pracownika w następujący sposób:

Ad. pkt 3: Pracownik pokrywa koszt świadczeń w wysokości 1 zł w formie potrącenia z wynagrodzenia netto; firma pokrywa pozostałe koszty pakietów.

Ad. pkt 4: Pracownik pokrywa koszt pakietu w całości w formie potrącenia z wynagrodzenia netto.

Mając na uwadze zapisy powyższe pracodawca pokrywa następujące pakiety świadczeń:

w całości:

• koszt świadczeń z zakresu medycyny pracy,
• koszt świadczeń z zakresu profilaktyki medycznej ustalonych zgodnie z warunkami pracy,

w części:

• koszt świadczeń w zakresie pakietu indywidualnego.
  
  

Opłata za świadczone usługi w ramach z pkt 1-3 w ramach abonamentu miesięcznego została ustalona przez uprawniony podmiot w podziale procentowym i wyliczona w oparciu o dane statystyczne, historyczne, narażenia na czynniki szkodliwe na danych stanowiskach, strukturę demograficzną oraz uwzględniając branżę (PKD), w której działa spółka.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy koszty abonamentu ponoszone przez pracodawcę i pracownika zgodnie z wyszczególnieniem w opisie stanu faktycznego za świadczenia medyczne w zakresie medycyny pracy i profilaktyki medycznej niezbędnej ze względu na warunki pracy stanowią przychód pracownika i powinny stanowić podstawę naliczania podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty abonamentu za świadczenia medyczne z grup wymienionych w punktach 1 i 2 (medycyna pracy i profilaktyczna opieka zdrowotna niezbędna ze względu na warunki pracy) ponoszone przez pracodawcę nie stanowią podstawy do naliczenia podatku dochodowego pracowników.

Koszty ponoszonych przez pracodawcę opłat za świadczenia medyczne, które zgodnie z przepisami ustaw ponosić ma pracodawca, nie stanowią po stronie pracownika przychodu ze stosunku pracy.

Jak wskazuje art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 229 § 6 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie są przeprowadzone na koszt pracodawcy. Pracodawca ponosi ponadto inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, niezbędnej z uwagi na warunki pracy, ustalone przez uprawniony podmiot w podziale procentowym i wyliczone w oparciu o dane statystyczne, historyczne, narażenia na czynniki szkodliwe na danych stanowiskach, strukturę demograficzną oraz uwzględniając branżę (PKD), w której działa firma. Pracodawca musi więc przeprowadzać badania lekarskie swoich pracowników, musi też ponosić ich koszty. Obowiązek taki nakładają na niego przepisy Kodeksu pracy. Nie jest to zatem świadczenie poniesione za pracownika. W konsekwencji wartość takiego świadczenia nie może być uznana za przychód pracownika.

W przypadku ryczałtowej formy dokonywania rozliczeń z podmiotem świadczącym usługi medyczne, fakt skorzystania lub nieskorzystania przez pracownika w danym miesiącu z usługi, pozostaje bez wpływu na sposób opodatkowania przedmiotowych świadczeń.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zgodne z wydaną w podobnej kwestii interpretacją Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie Nr IPPB2/415-940/11-4/AS z dnia 7 lutego 2012 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14–15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca zaoferował swoim pracownikom zakup na zasadach preferencyjnych, indywidualnych pakietów medycznych uprawniających pracowników do nieodpłatnego korzystania ze świadczeń medycznych wykonywanych przez podmiot zewnętrzny na podstawie zawartej z tym podmiotem umowy. Umowa dotyczy świadczeń w ramach medycyny pracy, profilaktycznej opieki zdrowotnej niezbędnej z uwagi na warunki pracy a także pakietów „innych świadczeń medycznych” indywidualnych lub rodzinnych, w zamian za ustalony abonament pieniężny.

Abonament medyczny, do którego zapłaty zobowiązany jest pracodawca ma charakter opłaty ryczałtowej. Koszty abonamentu za powyższe świadczenia będą rozdzielone pomiędzy pracodawcę (Wnioskodawcę) i pracowników w ten sposób, że pracodawca pokrywa następujące pakiety świadczeń:

w całości:

• koszt świadczeń z zakresu medycyny pracy,
• koszt świadczeń z zakresu profilaktyki medycznej ustalonych zgodnie z warunkami pracy,

w części:

• koszt świadczeń w zakresie pakietu indywidualnego.
  
  

Należy wyjaśnić, że opłacanie przez pracodawcę kosztów obowiązkowej opieki z zakresu medycyny pracy nie powoduje u pracowników powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie bowiem z art. 229 § 6 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeksu pracy (Dz. U. z 2014 r., poz. 1662, z późn. zm.), wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie są przeprowadzane na koszt pracodawcy. Ponadto gdy pracodawca ponosi inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej pracowników, niezbędnej z uwagi na warunki pracy, wartość tego rodzaju świadczeń, otrzymanych przez pracownika od pracodawcy, również nie stanowi jego przychodu w rozumieniu przepisów ustawy. Natomiast pozostałe koszty opieki medycznej, inne niż wyżej wymienione, ponoszone przez pracodawcę na rzecz pracowników, stanowią przychód ze stosunku pracy pracownika.

Biorąc pod uwagę powyższe unormowania prawne należy stwierdzić, że w sytuacji gdy pracodawca ponosi koszty abonamentu za świadczenia medyczne w zakresie medycyny pracy i profilaktyki medycznej niezbędnej ze względu na warunki pracy, to ponoszone koszty przez Wnioskodawcę (pracodawcę) nie stanowią podstawy do naliczania podatku dochodowego.

Stąd, w przypadku zakupu przez pracodawcę usług medycznych, na które składa się część związana z medycyną pracy oraz profilaktyką związaną ze środowiskiem pracy, wartość tego rodzaju świadczeń nie stanowi przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując powyższe należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie koszty wykupu usług medycznych, w części dotyczącej świadczeń zdrowotnych z zakresu medycyny i profilaktyki związanej ze środowiskiem pracy ponoszone przez Wnioskodawcę (pracodawcę) i pracownika, nie stanowią podstawy do naliczania podatku dochodowego dla pracowników.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę pisma urzędowego co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.