Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4515-1-25/15-2/MK
z 9 lipca 2015 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Niepublicznej Szkoły Podstawowej przedstawione we wniosku z 8 kwietnia 2015 r. (data wpływu 9 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie konsekwencji podatkowych darowizny środków pieniężnych na rzecz prowadzonej przez osobę fizyczną niepublicznej szkoły – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie konsekwencji podatkowych darowizny środków pieniężnych na rzecz prowadzonej przez osobę fizyczną niepublicznej szkoły, a także w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

  1. Wnioskodawca od 1 września 2013 roku jest właścicielem i organem prowadzącym dla Niepublicznej Szkoły Podstawowej. Szkoła została wpisana do prowadzonej przez Starostę ewidencji działalności oświatowej. W szkole Zainteresowany pełni funkcje dyrektora, z tego tytułu pobiera wynagrodzenie na poziomie płac dyrektorów szkół pracujących w powiecie. Wnioskodawca dodatkowo realizuje zajęcia rewalidacyjne z uczniami. Wartość pracy własnej nie stanowi kosztu uzyskania przychodu z tej działalności z racji bezpośredniego sfinansowania tego wydatku z dotacji. Stąd otrzymana dotacja nie stanowi dla Wnioskodawcy wynagrodzenia za pracę, lecz przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlega wykazaniu w zeznaniu rocznym. Źródłem finansowania działalności szkoły są otrzymywane z budżetu Starostwa Powiatowego, na podstawie art. 90 ust. 2 ustawy o systemie oświaty, dotacje. Nauka w szkole jest całkowicie bezpłatna.
  2. Wnioskodawca od 1 września 2013 roku jest właścicielem organem prowadzącym dla Niepublicznej Szkoły Podstawowej. Szkoła została wpisana do prowadzonej przez Starostę ewidencji działalności oświatowej. Dnia 3 lutego 2014 roku Szkoła podpisała porozumienie z Fundacją, w którym Fundacja zobowiązuje się do prowadzenia działań w celu pozyskania środków w ramach 1% dla Szkoły. W 2014 roku szkoła otrzymała od Fundacji, będącej organizacją pożytku publicznego, wpisanej do Krajowego Rejestru Sądowego darowiznę pieniężną w wysokości przekraczającej kwotę wolną od podatku od spadków i darowizn (dla nabywców zaliczonych do III grupy podatkowej - kwotę 4 902,00 zł). Za otrzymane środki szkoła zakupiła pomoce dydaktyczne w celu wykorzystania ich do prowadzenia zajęć edukacyjnych i rewalidacyjnych dla uczniów niepełnosprawnych. Szkoła prowadzi zajęcia edukacyjne i rewalidacyjne całkowicie bezpłatnie.
  3. Wnioskodawca od 1 września 2013 roku jest właścicielem i organem prowadzącym dla Niepublicznej Szkoły Podstawowej. Szkoła została wpisana do prowadzonej przez Starostę ewidencji działalności oświatowej. Dnia 3 lutego 2014 roku Szkoła podpisała porozumienie z Fundacją, w którym Fundacja zobowiązuje się do prowadzenia działań w celu pozyskania dla szkoły środków w ramach 1%. W 2014 roku szkoła otrzymała od Fundacji, będącej organizacją pożytku publicznego, wpisanej do Krajowego Rejestru Sądowego darowiznę pieniężną w wysokości przekraczającej kwotę wolną od podatku od spadków i darowizn (dla nabywców zaliczonych do III grupy podatkowej - kwotę 4 902,00 zł). Szkoła nie zaewidencjonowała otrzymanej darowizny po stronie przychodów w księdze przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie dotyczące podatku od spadków i darowizn.

Czy z tytułu otrzymanych darowizn, które będą przekazane przez Fundację ze środków wpłacanych na konto Fundacji przez anonimowe osoby ze wskazaniem, przeznaczenia tych środków na rzecz Niepublicznej Szkoły Podstawowej i przeznaczone na zakup pomocy dydaktycznych służących prowadzeniu bezpłatnych zajęć edukacyjnych i rewalidacji dzieci niepełnosprawnych należy zapłacić podatek od spadków i darowizn?

Stanowisko Wnioskodawcy, darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego), natomiast szkoła nie wzbogaca się z tytułu obdarowania 1% podatku, gdyż zakupione pomoce dydaktyczne z zebranej kwoty wykorzystywane są w celu prowadzenia całkowicie nieodpłatnych zajęć edukacyjnych i rewalidacyjnych dla uczniów niepełnosprawnych. W związku z tym od darowanej kwoty nie należy zapłacić podatku od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 86), podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem: darowizny, polecenia darczyńcy.

Art. 5 ww. ustawy stanowi, iż obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Stosownie do zapisów art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy, obowiązek podatkowy przy nabyciu w drodze darowizny – powstaje z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy - z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, podstawę opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

Jeżeli spadkobierca, obdarowany lub osoba, na której rzecz został uczyniony zapis zwykły lub windykacyjny, zostali obciążeni obowiązkiem wykonania polecenia lub zapisu zwykłego, wartość obciążenia z tego tytułu stanowi ciężar spadku, darowizny, zapisu zwykłego lub windykacyjnego, a w przypadku polecenia, o ile zostało wykonane – art. 7 ust. 2.

Stosownie do art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 4 902,00 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca.

Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe – art. 14 ust. 2.

Stosownie do treści art. 14 ust. 3 ustawy, do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

  1. do grupy I - małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
  2. do grupy II - zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
  3. do grupy III - innych nabywców.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (osoba fizyczna) jest właścicielem i organem prowadzącym dla Niepublicznej Szkoły Podstawowej. Szkoła jest wpisana do prowadzonej przez starostę ewidencji działalności oświatowej. W 2014 r. prowadzona przez Wnioskodawcę szkoła otrzymała od fundacji (organizacji pożytku publicznego) darowiznę (darowizny) pieniężną w wysokości przekraczającej kwotę wolną od podatku od spadków i darowizn przewidzianą dla nabywców zaliczonych do III grupy podatkowej, tj. 4 902,00 zł.

Ponieważ ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera definicji umowy darowizny, to należy posiłkować się przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.), która reguluje kwestie, m.in. umów cywilnoprawnych, np. umowy darowizny.

W myśl art. 888 § 1. Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Jednocześnie, jak stanowi art. 889 Kodeksu nie stanowią darowizny następujące bezpłatne przysporzenia:

  1. gdy zobowiązanie do bezpłatnego świadczenia wynika z umowy uregulowanej innymi przepisami kodeksu;
  2. gdy kto zrzeka się prawa, którego jeszcze nie nabył albo które nabył w taki sposób, że w razie zrzeczenia się prawo jest uważane za nie nabyte.

Z powyżej zacytowanego przepisu wynika, że darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego) i zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za otrzymane świadczenie. Istotą darowizny – jako czynności nieodpłatnej – jest więc brak po drugiej stronie ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego.

Darowizna może polegać zarówno na przesunięciach do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych postaciach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów.

W wyniku zawarcia umowy darowizny może dochodzić do określonych zmian w położeniu prawno-majątkowym darczyńcy i obdarowanego. Przedmiotem darowizny mogą bowiem strony uczynić wszelkie postacie zwolnienia obdarowanego od określonych zobowiązań. Może to nastąpić w drodze zrzeczenia się przez darczyńcę wierzytelności, jaka służyła mu w stosunku do obdarowanego lub poprzez przejęcie długu obdarowanego względem osoby trzeciej, będącej jego wierzycielem. Darczyńca może wreszcie wypełnić zobowiązanie ciążące na obdarowanym względem osoby trzeciej.

Nie jest przy tym konieczne, aby dokonanie darowizny łączyło się z bezpośrednim transferem darowanego przedmiotu z masy majątkowej darczyńcy do majątku obdarowanego. Transfer ten może mieć miejsce między masą majątkową osoby trzeciej a obdarowanym. Wystarczy, że świadczenie spełnione faktycznie przez inna osobę zostanie następnie skompensowane wartościami pochodzącymi z majątku darczyńcy.

Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny. Należy zaznaczyć, że ustawodawca nie wymaga żadnej szczególnej formy oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Natomiast z treści art. 890 § 1 wynika, że oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Zgodnie natomiast z art. 893 Kodeksu cywilnego darczyńca może włożyć na obdarowanego obowiązek oznaczonego działania lub zaniechania, nie czyniąc nikogo wierzycielem (polecenie). Treść zacytowanego przepisu wskazuje jednoznacznie, że w przypadku darowizny z poleceniem mamy do czynienia z dwoma podmiotami: obdarowanym, zobowiązanym do określonego w poleceniu zachowania i beneficjariuszem, czyli uprawnionym z tytułu polecenia.

W orzecznictwie przyjmuje się, że świadczenie darczyńcy musi być subiektywnie i obiektywnie bezpłatne, tj. niezależne od uzyskania korzyści lub ekwiwalentu od obdarowanego. Czyniąc darowiznę, darczyńca realizuje zamiar przysporzenia obdarowanemu korzyści kosztem własnego majątku – wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 października 2006 r. sygn. IV CSK 172/06.

Zatem daną czynność można uznać za darowiznę, jeżeli posiada cechy tegoż zobowiązania, tzn. gdy zostanie złożone oświadczenie darczyńcy o przekazaniu darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu, a ponadto czynność ta musi polegać na nieodpłatnym świadczeniu darczyńcy (kosztem jego majątku) na rzecz obdarowanego, pod warunkiem, że czynność ta nie została wymieniona w treści cytowanego art. 889 ustawy.

Mając na względzie fakt, że podatnikiem podatku od spadków i darowizn są wyłącznie osoby fizyczne, należy zastanowić się, kto w realiach badanej sprawy był obdarowanym.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t.j. Dz.U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 ze zm.), szkoła i placówka może być szkołą i placówką publiczną albo niepubliczną.

Szkoła i placówka, z zastrzeżeniem ust. 3a-3e, może być zakładana i prowadzona przez:

  1. jednostkę samorządu terytorialnego;
  2. inną osobę prawną;
  3. osobę fizyczną – art. 5 ust. 2.

Szczegółowe zasady zakładania niepublicznych szkół określają postanowienia rozdziału 8 ustawy o systemie oświaty. Stosownie do art. 82 ust. 1 ww. ustawy, osoby prawne i fizyczne mogą zakładać szkoły i placówki niepubliczne po uzyskaniu wpisu do ewidencji prowadzonej przez jednostkę samorządu terytorialnego obowiązaną do prowadzenia odpowiedniego typu publicznych szkół i placówek. Jak stanowi art. 82 ust. 2 ustawy, zgłoszenie do ewidencji powinno zawierać:

  1. oznaczenie osoby zamierzającej prowadzić szkołę lub placówkę, jej miejsca zamieszkania lub siedziby;
  2. określenie odpowiednio typu i rodzaju szkoły lub placówki oraz daty rozpoczęcia jej funkcjonowania, a w przypadku szkoły prowadzącej kształcenie zawodowe - nazw zawodów, w jakich szkoła będzie kształcić, zgodnych z nazwami zawodów występujących w klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego, o której mowa w art. 24 ust. 1, lub klasyfikacji zawodów i specjalności ustalanej na potrzeby rynku pracy przez ministra właściwego do spraw pracy;
  3. wskazanie miejsca prowadzenia szkoły lub placówki oraz informację o warunkach lokalowych zapewniających:
    1. możliwość prowadzenia zajęć dydaktyczno-wychowawczych,
    2. realizację innych zadań statutowych,
    3. w przypadku szkoły prowadzącej kształcenie zawodowe - możliwość realizacji praktycznej nauki zawodu,
    4. bezpieczne i higieniczne warunki nauki i pracy, zgodnie z odrębnymi przepisami;
  4. statut szkoły lub placówki;
  5. dane dotyczące kwalifikacji pracowników pedagogicznych i dyrektora, przewidzianych do zatrudnienia w szkole lub placówce;
  6. zobowiązanie do przestrzegania wymagań określonych w art. 7 ust. 3 - w przypadku szkoły podstawowej i gimnazjum, a także w przypadku szkoły ponadgimnazjalnej oraz szkoły artystycznej realizującej kształcenie ogólne, którym z dniem rozpoczęcia działalności mają być nadane uprawnienia szkoły publicznej;
  7. dane niezbędne do wpisania szkoły lub placówki do krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej.

Zgodnie z art. 84 ust. 1 ustawy, szkoła lub placówka działa na podstawie statutu nadanego przez osobę prowadzącą.

Statut szkoły lub placówki powinien określać:

  1. nazwę, typ szkoły lub cel placówki oraz ich zadania;
  2. osobę prowadzącą szkołę lub placówkę;
  3. organy szkoły lub placówki oraz zakres ich zadań;
  4. organizację szkoły lub placówki;
  5. prawa i obowiązki pracowników oraz uczniów szkoły lub placówki, w tym przypadki, w których uczeń może zostać skreślony z listy uczniów szkoły lub placówki;
  6. sposób uzyskiwania środków finansowych na działalność szkoły lub placówki;
  7. zasady przyjmowania uczniów do szkoły lub placówki - z tym że statut uwzględnia warunki, o których mowa w:
    1. art. 20e ust. 2 - w przypadku gimnazjum, w tym dwujęzycznego, sportowego i mistrzostwa sportowego,
    2. art. 20f ust. 1 i art. 20g ust. 1 - w przypadku szkoły ponadgimnazjalnej, w tym dwujęzycznej, sportowej i mistrzostwa sportowego,
    3. art. 20k ust. 1, 5 i 6 - w przypadku szkół dla dorosłych art. 84 ust. 2).

W myśl postanowień art. 84 ust. 3 analizowanej ustawy, osoba prowadząca szkołę lub placówkę może ją zlikwidować z końcem roku szkolnego. W tym przypadku osoba prowadząca szkołę lub placówkę jest zobowiązana co najmniej na 6 miesięcy przed terminem likwidacji zawiadomić o zamiarze i przyczynach likwidacji: rodziców uczniów, organ, o którym mowa w art. 82 ust. 1 i 1a, oraz gminę, na której terenie jest położona szkoła lub placówka.

Z kolei stosownie do treści art. 39 ust. 1 ustawy, dyrektor szkoły lub placówki w szczególności kieruje działalnością szkoły lub placówki oraz reprezentuje ją na zewnątrz.

Z zestawienia ww. przepisów wynika, że szkoły i placówki wchodzące w skład struktury organizacyjnej systemu oświaty, inaczej niż szkoły wyższe, nie maja osobowości prawnej, a w obrocie cywilnoprawnym mogą występować wyłącznie przez swoje organy prowadzące (wyrok Sądu Najwyższego z 12 marca 2009 r. sygn. V CSK 366/08). Konsekwencją powyższego szkoła, którą prowadzi Wnioskodawca nie posiada zdolności prawnej oraz zdolności do czynności prawnych. Co oznacza również, że szkoła – w przeciwieństwie do, np. osobowych spółek handlowych (art. 28 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych - t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1030 ze zm.) – nie posiada własnego majątku.

W odniesieniu do prowadzonej przez Wnioskodawcę szkoły nie znajdzie zastosowania również art. 331 Kodeksu cywilnego, na podstawie którego do jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi, którym ustawa przyznaje zdolność prawną, stosuje się odpowiednio przepisy o osobach prawnych. Jak wskazuje się w orzecznictwie (ww. wyrok SN sygn. V CSK 366/08): Przepis ten kreuje trzecią, obok osób fizycznych i osób prawnych, kategorię podmiotów, które uczestniczą w stosunkach cywilnoprawnych - jednostki organizacyjne niebędące osobami prawnymi, którym ustawa przyznaje zdolność prawną (tzw. ułomne osoby prawne). Trafnie podkreśla się w doktrynie, że ustawodawca zastosował w tym wypadku normatywną metodę regulacji, uzależniając status ułomnej osoby prawnej od przyznania danej jednostce organizacyjnej zdolności prawnej przez ustawę. W konsekwencji należy przyjąć, że o podmiotowości prawnej (w sferze stosunków cywilnoprawnych) danej jednostki nie decyduje określona struktura organizacyjna (działanie na podstawie przyjętego statutu przez powołane organy), rodzaj prowadzonej działalności ani fakt dysponowania określonym mieniem, ale wyłącznie wola ustawodawcy wyrażona w przepisie ustawy.

W świetle powyższego należy zatem stwierdzić, że przedstawiona we wniosku darowizna (darowizny) środków pieniężnych w kwocie wyższej niż 4 902,00 zł rodzi obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn. Podatnikiem tego podatku jest Wnioskodawca (osoba fizyczna – właściciel i organ prowadzący niepubliczną szkołę specjalną). Bez wpływu na powyższe pozostaje cel, na który zostały spożytkowane otrzymane środki pieniężne. W ustawie o podatku od spadków i darowizn nie ma bowiem odpowiednich regulacji, które zwalniałyby takie przysporzenia ze względu na sposób ich wydatkowania.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto informuje się, że w zakresach podatku dochodowego od osób fizycznych zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj