Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-137/15/AB
z 1 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 czerwca 2015 r. (data wpływu do Organu 23 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wkładu gotówkowego w koszty prac aranżacyjnych wynajmowanej powierzchni biurowej oraz kosztów przeprowadzki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 czerwca 2015 r. wpłynął do Organu ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wkładu gotówkowego w koszty prac aranżacyjnych wynajmowanej powierzchni biurowej oraz kosztów przeprowadzki.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest komplementariuszem spółki komandytowej (dalej: „SK”), która należy do grupy spółek zajmujących się działalnością deweloperską i najmem powierzchni komercyjnych.

W konsekwencji, po zrealizowaniu inwestycji budowlanej i uzyskaniu pozwolenia na użytkowanie, budynek jest przeznaczany pod wynajem. Z uwagi na uwarunkowania rynkowe SK proponuje potencjalnym najemcom tzw. zachęty, dzięki którym oferta SK staje się bardziej atrakcyjna. Zachęty te polegają na partycypacji SK w kosztach prac adaptacyjnych typu fit-out. Prace adaptacyjne typu fit-out nie stanowią inwestycji w obcym środku trwałym, gdyż najemcy mają zagwarantowane prawo demontażu elementów wyposażenia biura po upływie okresu najmu, po którym kolejny najemca dokonuje aranżacji na własny użytek.

SK jest właścicielem nieruchomości na której posadowiony jest budynek biurowo-usługowy w stanie wykończonym (w 2009 r. została wydana decyzja o pozwoleniu na użytkowanie).

SK zamierza wynająć powierzchnię biurową w ww. budynku biurowo-usługowym (najem długoterminowy) kolejnemu najemcy (tj. po wygaśnięciu umowy najmu z dotychczasowym najemcą), a jako zachętę dla potencjalnego najemcy zamierza zaproponować tzw. cash contribution. Proponowana zachęta stanowi wkład gotówkowy SK w koszty prac aranżacyjnych typu fit-out (wynajmowanej powierzchni biurowej), mających na celu dostosowanie tej powierzchni do specyficznych wymagań potencjalnego najemcy, jak również pokrycia w całości albo części kosztów przeprowadzki. W konsekwencji, na podstawie umowy najmu SK zostanie zobowiązana do jednorazowej zapłaty kwoty zachęty (cash contribution) na rzecz danego najemcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy cash contribution stanowi koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy, jako wspólnika SK?
2. W którym momencie cash contribution stanowi koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy, jako wspólnika SK?
   
   

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, cash contribution stanowi koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy jako wspólnika SK.

Zgodnie z dominującym poglądem w doktrynie wydatek może być uznany za koszt uzyskania przychodu, wtedy gdy zostaną spełnione trzy warunki:

1. celem poniesienia wydatku (bezpośrednim lub pośrednim) powinno być osiągnięcie przychodu, lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, przy czym wydatek ten nie może być wymieniony w zawartym w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT, katalogu wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów,
2. wydatek musi być prawidłowo udokumentowany,
3. w przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów (tak przykł. interpretacja indywidualna z 18 maja 2015 r., Nr IBPBI/1/511-228/15/ŚS).
   
   

W świetle powyższego, planowany przez SK wydatek w postaci cash contribution (w rozumieniu jak wyżej) stanowi koszt uzyskania przychodu. Jest tak, albowiem wydatek ma zostać poniesiony w celu nawiązania stosunku najmu, tj.

1. jego celem jest osiągnięcie przychodu w postaci czynszu z tytułu najmu,
2. wydatek zostanie udokumentowany w zawartej umowie najmu,
3. koszt ten jest gospodarczo uzasadniony i racjonalny, wobec realiów rynku najmu obecnie standardem stało się oferowania najemcom tzw. zachęt (zob. ...).
   
   

Dodatkowo, wydatek nie może zostać zakwalifikowany, jako jedno z wyłączeń określonych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT, a w szczególności nie stanowi przypadku określonego w pkt 1 lit. c (tego przepisu), zgodnie z którym nie uważa się za koszt uzyskania przychodu ulepszenia środka trwałego, w sposób powiększający wartość tego środka trwałego. Jest tak, gdyż jedynym gospodarczo uzasadnionym powodem poniesienia kosztu w postaci cash contribution jest pozyskanie najemcy, a prace aranżacyjne najemcy mają służyć tylko specyfice działalność danego najemcy i nie stanowią w żadnym przypadku ulepszenia środka trwałego (dla potrzeb innego najemcy konkretna aranżacja powierzchni biurowej może być nieakceptowalna, w związku z innymi wymaganiami tego najemcy), a dodatkowo najemca ma prawo demontażu elementów wyposażenia.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota (cash contribution) wypłacona najemcom w związku z zawarciem kolejnej (bądź pierwszej) długoterminowej umowy najmu, niewątpliwie ma związek z przychodami, które SK uzyskuje z tytułu czynszu. Jest tak, albowiem celem poniesienia wydatku jest zachęcenie danego najemcy (potencjalnego najemcy) do zawarcia negocjowanej umowy najmu oraz stworzenie korzystnych warunków do kontynuowania (bądź rozpoczęcia) współpracy z tym najemcą. Należy zauważyć, że wypłacana przez SK kwota wpływa na fakt osiągania przez SK przychodów z tytułu najmu (tak przykł. interpretacja indywidualna z 1 lutego 2013 r., Nr IPPB5/423-1104/12-2/JC).

W konsekwencji, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wypłacane najemcom jednorazowe kwoty zachęty stanowią koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy, jako wspólnika SK.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy, cash contribution można zaliczyć do kosztów przychodu w dacie poniesienia tego kosztu.

Jak wynika z art. 15 ust. 4 ustawy CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Natomiast w świetle art. 15 ust. 4d ustawy CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W opinii Wnioskodawcy, jednorazowa kwota wypłacana najemcom w celu zachęcenia ich do zawarcia kolejnej (bądź pierwszej) umowy najmu nie może być w sposób bezpośredni przypisana do konkretnych przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę. W szczególności, wydatek ten nie ma wpływu na wysokość przychodów z najmu osiąganych w danym miesiącu, czy nawet roku. Tym samym, kwotę zachęty należy uznać za koszt pośredni, którego poniesienie jest niezbędne dla działalności gospodarczej wykonywanej przez SK, a polegającej na wynajmie pomieszczeń w budynku komercyjnym. Zważywszy jednak, że cash contribution stanowi jednorazowa zachętę wypłacaną najemcom, pojawia się wątpliwość, czy Wnioskodawca powinien podzielić tę kwotę proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczy umowa najmu i w tej proporcji zaliczać do kosztów uzyskania przychodów poszczególnych okresów. W tym miejscu dodać należy, że podatnicy podatku CIT dla celów rachunkowych stosują zasadę istotności (art. 4 ust. 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości), zgodnie z którą można w ramach przyjętych zasad rachunkowości stosować uproszczenia, jeżeli nie wywiera to istotnie ujemnego wpływu na przedstawienie rzetelnie i jasno sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego jednostki. Zasada ta ma także zastosowanie do czynnych rozliczeń międzyokresowych kosztów, w sytuacji gdy opłacone kwoty dotyczą przyszłych okresów sprawozdawczych. Stosując tę zasadę, jeżeli kwoty podlegające rozliczeniu w czasie nie byłyby istotne w porównaniu na przykład do sumy przychodów i kosztów, wówczas można je zarachować bezpośrednio w koszty w miesiącu poniesienia.

Jeżeli zatem podatnik uzna dla celów bilansowych, że koszt jest nieistotny, nie wpłynie na zniekształcenie wyniku jednostki, w ramach przyjętych uproszczeń, koszt taki może być zaliczony do kosztów jednorazowo, bez konieczności rozliczania międzyokresowego. W takiej sytuacji również podatkowo, taki koszt zaliczy do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo. Jeżeli zaś podatnik zdecyduje, że wartość wydatku jest istotna i dla celów bilansowych rozlicza ją w czasie, w poszczególnych miesiącach, to w tym samym czasie powinien zaliczyć ją do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych.

W świetle powyższego, w opinii Wnioskodawcy, może on zaliczyć cash contribution do kosztów uzyskania przechodu w dacie poniesienia tego kosztu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z uwagi na fakt, że nie jest możliwe enumeratywne wyliczenie wszystkich racjonalnie uzasadnionych kosztów, jakie mogą być ponoszone w wyniku zdarzeń gospodarczych zachodzących w toku prowadzonej działalności gospodarczej, definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Jednocześnie należy podkreślić, że przez pojęcie „zachować” należy rozumieć „dochować coś w stanie niezmienionym, nienaruszonym, utrzymać”. Natomiast „zabezpieczyć” oznacza „uczynić bezpiecznym, niezagrożonym, dać ochronę”. Można więc przyjąć, że koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz, aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast, jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, które umożliwią dalsze funkcjonowanie źródła. Za koszty związane z zabezpieczeniem i zachowaniem źródła przychodów należy więc uznać przede wszystkim koszty prawidłowego funkcjonowania podatnika, prawidłowego prowadzenia działalności gospodarczej, do której zalicza się koszty, które nie zawsze mogą zostać jednoznacznie uznane za koszty poniesione w celu uzyskania przychodów, a przynajmniej taki ich cel jest trudny do uchwycenia.

Reasumując, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 updop.
  
  

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest komplementariuszem SK, która należy do grupy spółek zajmujących się działalnością deweloperską i najmem powierzchni komercyjnych. Po zrealizowaniu inwestycji budowlanej i uzyskaniu pozwolenia na użytkowanie, budynek jest przeznaczany pod wynajem. Z uwagi na uwarunkowania rynkowe SK proponuje potencjalnym najemcom tzw. zachęty, dzięki którym jej oferta staje się bardziej atrakcyjna.

Obecnie Spółka zamierza wynająć powierzchnię biurową w budynku biurowo-usługowym (najem długoterminowy) kolejnemu najemcy (tj. po wygaśnięciu umowy najmu z dotychczasowym najemcą), a jako zachętę dla potencjalnego najemcy zamierza zaproponować tzw. cash contribution. Proponowana zachęta stanowi wkład gotówkowy Spółki w koszty prac aranżacyjnych typu fit-out wynajmowanej powierzchni biurowej, mających na celu dostosowanie tej powierzchni do specyficznych wymagań potencjalnego najemcy, jak również pokrycia w całości albo części kosztów przeprowadzki. W konsekwencji, na podstawie umowy najmu SK zostanie zobowiązana do jednorazowej zapłaty kwoty zachęty (cash contribution) na rzecz danego najemcy.

Jednocześnie Spółka, przedstawiając własne stanowisko w sprawie wskazała, że kwota wypłacana najemcom w związku z zawarciem kolejnej (bądź pierwszej) długoterminowej umowy najmu, niewątpliwie ma związek z przychodami, które Spółka uzyska z tytułu czynszu. Celem poniesienia wydatku jest zachęcenie danego najemcy (potencjalnego najemcy) do zawarcia negocjowanej umowy najmu oraz stworzenie korzystnych warunków do kontynuowania (bądź rozpoczęcia) współpracy z tym najemcą.

Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie tut. Organu, podejmowane przez SK działania zmierzają do osiągania przychodów, jak i zachowania w całości źródła przychodów i jego zabezpieczenia. Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne, wypłacona przez SK danemu najemcy jednorazowa kwota, stanowiąca wkład gotówkowy w koszty prac aranżacyjnych oraz koszty przeprowadzki, stanowi wydatek, który spełnia kryteria określone w art. 15 ust. 1 updop oraz nie podlega wyłączeniu z kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 updop. Jednocześnie należy zauważyć, że spółka komandytowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego, lecz podatnikami są wspólnicy tej spółki. Zatem, przedmiotowy wydatek może stanowić dla Wnioskodawcy, jako wspólnika spółki komandytowej, koszt uzyskania przychodu, proporcjonalnie do posiadanego przez niego udziału w zyskach tej Spółki, zgodnie z art. 5 ust. 2 updop.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi również kwestia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłacanej danemu najemcy ww. jednorazowej kwoty, stanowiącej zachętę do zawarcia negocjowanej długoterminowej umowy najmu.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

• bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),
• inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).
  
  

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym wydatek, który SK zamierza ponieść z tytułu wypłaty jednorazowej kwoty, stanowiącej zachętę do zawarcia negocjowanej umowy najmu nie stanowi bezpośrednich kosztów uzyskania przychodów, ponieważ nie jest on związany z konkretnym przychodem, nie przekłada się wprost na wysokość uzyskanego przychodu. Stanowił on będzie pośredni koszt uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d updop, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych, jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e updop).

W świetle powyższego stwierdzić należy, że w odniesieniu do jednorazowej kwoty stanowiącej wkład gotówkowy w koszty prac aranżacyjnych wynajmowanej powierzchni biurowej, mających na celu dostosowanie tej powierzchni do specyficznych wymagań potencjalnego najemcy, jak również pokrycia w całości albo części kosztów przeprowadzki, będzie miała zastosowanie generalna zasada wynikająca z art. 15 ust. 4d updop. Jeżeli zatem, jednorazową kwotę wypłaconą najemcy SK będzie ujmowała w księgach jednorazowo, to również dla celów podatkowych będzie mogła ją zaliczyć w koszty uzyskania przychodów jednorazowo, tj. w dacie poniesienia.

Reasumując należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wkładu gotówkowego w koszty prac aranżacyjnych wynajmowanej powierzchni biurowej oraz kosztów przeprowadzki - jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. ). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.