Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4511-126/15/AD
z 3 lipca 2015 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 kwietnia 2015 r. (data wpływu do Biura – 7 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania odsetek od zaległych alimentów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania odsetek od zaległych alimentów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca 28 kwietnia 2015 r. złożył korektę zeznania podatkowego za 2014 r. na formularzu PIT-36 (złożenie zeznania podatkowego w jego pierwszej wersji miało miejsce 11 marca 2015 r. na formularzu PIT-37), w którym ujęty został przychód z odsetek od zaległych alimentów. Odsetki te zostały wyegzekwowane i wpłacone na rachunek bankowy Wnioskodawcy w 2014 r. przez komornika w wysokości: 8 331,70 PLN oraz 12 674,90 PLN (łącznie: 21 006,60 PLN).

Komornik przesłał Wnioskodawcy informację dotyczącą rozliczenia wpłat (na podstawie których Wnioskodawca mógł ująć przedmiotowe kwoty odsetek w zeznaniu podatkowym PIT-36), natomiast nie sporządził oraz nie przesłał informacji PIT-8C za 2014 r., w której zostałaby ujęta kwota odsetek podlegających ewentualnemu opodatkowaniu.

Wnioskodawca podkreślił, iż dostarczone informacje o rozliczeniu wpłat, sporządzone przez komornika sądowego, zawierają określenie: "odsetki zaległe".

Alimenty obejmowały okres dzieciństwa Wnioskodawcy i nauki przed 25 rokiem życia.

Wnioskodawca zwrócił uwagę na treść art. 21 ust. 1 pkt 127 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaznaczając, że zaległe alimenty korzystają z tego zwolnienia na mocy tego przepisu.

Odsetki od zaległych alimentów nie zostały wymienione w katalogu zwolnień zawartym w art. 21 ust. 1 ww. ustawy.

Wnioskodawca spotkał się ze stanowiskiem, iż przedmiotowe odsetki podlegają opodatkowaniu na mocy art. 10 ust. 1 pkt 9 oraz art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę powyżej przytoczone okoliczności oraz w obawie przed negatywnymi konsekwencjami błędnego sporządzenia zeznania podatkowego lub zarzutami osiągania przychodów ze źródeł nieujawnionych oraz ewentualnym postępowaniem podatkowym, koniecznością zapłaty kwoty zaległości podatkowej wraz z odsetkami od zaległości podatkowej, Wnioskodawca postanowił złożyć korektę. Wykazał w niej kwotę odsetek od zaległych alimentów oraz zapłacił od nich podatek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy odsetki od zaległych alimentów – zwolnionych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 127 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – powinny być także zwolnione z opodatkowania jako bezpośrednio związane z przychodem zwolnionym z opodatkowania i stanowiące integralny element przychodu?

Wnioskodawca wskazał, że odsetki od zaległych alimentów nie zostały wymienione w katalogu źródeł przychodów – art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienia jedynie „inne źródła”; jednakże źródłem przychodu są alimenty, a te są zwolnione z opodatkowania. Wnioskodawca jest zdania, że odsetki są kwestią wtórną dotyczącą tego źródła, są kwestią towarzyszącą – akcesoryjną, a więc uzupełniającą, dodatkową, drugorzędną.

Zdaniem Wnioskodawcy otrzymanych przez niego odsetek nie należy traktować w kategoriach przychodów z kapitałów pieniężnych, o których mowa w art. 17 ust. 1 ww. ustawy, przez wzgląd na fakt, że alimentów nie sposób postrzegać jako kapitałów, lokat, źródeł majątku, przynoszących odsetki.

Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawca zaznaczył, że treść art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dokonuje interpretacji pojęcia „innych źródeł”, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, poprzez wyliczenie. Jednakże żadna z wymienionych pozycji nie wskazuje na odsetki od zaległych alimentów, jak również na odsetki od przychodów zwolnionych z opodatkowania w ogóle.

Zdaniem Wnioskodawcy, zaległe alimenty należą do przychodów zwolnionych na mocy art. 21 ust. 1 pkt 127 ww. ustawy. Wnioskodawca uważa, że przychód, jako należność główna, do której przyporządkowano odsetki jest zwolniona, co oznacza, iż odsetki powinny być potraktowane tak samo jak należność główna. Jeżeli należność główna – alimenty nie stanowią przychodu, to również przypisane do niej odsetki nie stanowią przychodu. Odsetki związane z zaległymi alimentami powinny być potraktowane tak samo jak przedmiotowe alimenty.

Zdaniem Wnioskodawcy zaniechania dłużnika – ojca Wnioskodawcy, a ściślej biorąc unikanie przez wiele lat płacenia alimentów na własne dzieci, jak też zaniechania wymiaru sprawiedliwości, aparatu państwa, w tym także komorników i wynikłe z takiego zachowania naliczenie i wypłata odsetek – obok zaległych alimentów – nie może uzasadniać przypisania odsetek i alimentów do dwóch różnych źródeł przychodu. Stąd też odsetek nie należy traktować jako samoistnego, niezależnego źródła przychodów, jako powstałych w oderwaniu od jakiejkolwiek przyczyny.

Wnioskodawca podkreślił wymiar społeczny, by nie powiedzieć humanitarny, całej sprawy. Zdaniem Wnioskodawcy podatek od odsetek powstałych z tytułu wypłaty zaległych alimentów może być uważany za niesłusznie zapłacony i wręcz niemoralny, albowiem stanowi cenę zapłaconą państwu polskiemu w zamian za to, iż owo państwo polskie na przestrzeni szeregu lat wykazywało się lenistwem i zaniedbaniem, opieszałością i lekceważeniem, w końcu bezdusznością.

Wnioskodawca uważa, że odsetki od zaległych alimentów należy uznać za zwolnione z opodatkowania, albowiem stanowią one integralny element przychodu z tytułu uzyskania zaległych alimentów będącego przychodem zwolnionym z opodatkowania. Odsetki powinny zostać przyporządkowane do tego samego źródła przychodów, z tytułu którego zostały przypisane lub naliczone i według tych samych zasad potraktowane w dziedzinie opodatkowania lub też zwolnienia z opodatkowania. W tym przypadku: zwolnione z opodatkowania. Odsetki zaległe od alimentów mają w stosunku do tychże alimentów charakter akcesoryjny, zaś ich powstanie jest ściśle uzależnione od istnienia należności głównej, czyli alimentów. Skoro należność główna (alimenty) korzysta ze zwolnienia od opodatkowania, to również odsetki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania.

Zdaniem Wnioskodawcy odsetki zwolnione z podatku, nie powinny być wykazywane w zeznaniu podatkowym, natomiast zeznanie podatkowe, w którym zostały one ujęte i nienależnie opodatkowane, powinno zostać skorygowane, zaś uprzednio niesłusznie zapłacony podatek – zwrócony.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Na wstępie należy zaznaczyć, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest tylko i wyłącznie – zgodnie z zakresem wniosku określonym poprzez sformułowane pytanie – kwestia skutków podatkowych otrzymania odsetek od zaległych alimentów należnych Wnioskodawcy.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągnięte przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Katalog źródeł, do których kwalifikuje się dochód danego rodzaju został wymieniony w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W pkt 9 tegoż przepisu wymieniono jako źródło przychodu – „inne źródła”.

Zgodnie natomiast z art. 20 ust. 1 tej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności”, definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Szczegółowo ustawodawca określił bowiem tylko niektóre źródła przychodu. Zatem ze względu na to, że dany przychód (przysporzenie) nie zostało wymienione wprost w ustawie nie można twierdzić, że nie stanowi przychodu podatkowego. Również brak jest jakichkolwiek podstaw, aby stwierdzić, że skoro dane świadczenie, będące np. świadczeniem ubocznym nie zostało wymienione w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, to nie można przypisać mu przymiotu odrębnego świadczenia z innymi skutkami podatkowymi niż świadczenie główne.

Odnosząc się do skutków podatkowych wypłaty odsetek należy wskazać, że instytucję prawną odsetek za zwłokę reguluje art. 481 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz. 121, ze zm.). Przepis ten stanowi, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Jednakże, gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej niż stopa ustawowa, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej normy.

Odsetki wypłacone w związku z opóźnieniem wypłaty danego świadczenia nie są wliczane do wartości tego świadczenia. Zgodnie bowiem z treścią art. 20 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. z 2014 r., poz. 101, ze zm.) do wartości przedmiotu sporu nie wlicza się odsetek, pożytków i kosztów, żądanych obok roszczenia głównego. Przepis ten ma więc zastosowanie do odsetek ustawowych, z którymi zasądzono świadczenia główne.

Analizując treść powyższych przepisów należy zauważyć, iż nie można utożsamiać odsetek z odszkodowaniem, zadośćuczynieniem czy też innym świadczeniem (naprawieniem szkody). Wierzyciel może ich żądać dopiero, jeżeli dłużnik opóźni się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego. Odsetki mają charakter uboczny względem świadczenia głównego – są skutkiem niewykonania zobowiązań niezależnie od tego, czy i w jakiej wysokości podatnik poniósł szkodę. Stąd otrzymane odsetki za zwłokę w wykonywaniu zobowiązania są – co do zasady – przychodem wierzyciela podlegającym opodatkowaniu.

W niektórych sytuacjach w odniesieniu do odsetek ustawodawca przewidział możliwość zwolnienia od podatku dochodowego. Jednakże takie zwolnienie przysługuje wyłącznie, gdy przepis ustawy o podatku dochodowym zawiera w tym przedmiocie wyraźne postanowienie. Zamieszczenie w katalogu zwolnień niektórego rodzaju odsetek jest dodatkowym argumentem potwierdzającym stanowisko, że odsetki stanowią w świetle prawa podatkowego innego rodzaju świadczenie niż to z jakim są związane.

I tak, zgodnie z art. 21 ust. 1 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są:

  • pkt 52 – odsetki i kwoty rekompensat otrzymanych na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o zasadach realizacji przedpłat na samochody osobowe (Dz.U. Nr 156, poz. 776);
  • pkt 95 – odsetki z tytułu realizacji nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1;
  • pkt 119 – odsetki od papierów wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa oraz obligacji emitowanych przez jednostki samorządu terytorialnego, w części odpowiadającej kwocie odsetek zapłaconych przy nabyciu tych papierów wartościowych od emitenta;
  • pkt 130 – odsetki lub dyskonto od obligacji emitowanych przez Skarb Państwa i oferowanych na rynkach zagranicznych oraz dochody z odpłatnego zbycia tych obligacji uzyskane przez osoby fizyczne, o których mowa w art. 3 ust. 2a.

Zatem skoro ustawodawca nie zamieścił w katalogu zwolnień odsetek przysługujących od wskazanego we wniosku świadczenia głównego określonego przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego, to należy stwierdzić, że odsetki te podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie ze regułą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 cyt. ustawy podatkowej.

Należy również pokreślić, że wszelkie zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień podatkowych powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest w tym wypadku stosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej.

Nie można wobec tego zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że odsetki powinny być traktowane tak samo jak należność główna (alimenty) i w związku z tym nie powinno się traktować ich jak przychodu. To, że bez należności głównej odsetki by nie powstały nie oznacza, że w świetle przepisów prawa podatkowego podlegają one tym samym regułom opodatkowania co świadczenie główne.

Z uwagi więc na to, że w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest regulacji, które zwalniałyby od podatku odsetki ustawowe od alimentów, przyjąć należy, że stanowią one przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 tej ustawy podlegające opodatkowaniu. Wypłacone odsetki powinny być zatem przez Wnioskodawcę wykazane jako przychód w zeznaniu rocznym za rok, w którym zostały mu wypłacone. Tym samym Wnioskodawca jest z tego tytułu zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W związku z dołączonym do wniosku dokumentem, należy zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do jego oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj