Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-213/15-4/MS1
z 6 maja 2015 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2015 r. (data wpływu 13 lutego 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 kwietnia 2015 r. (data nadania 17 kwietnia 2015 r., data wpływu 20 kwietnia 2015 r.) na wezwanie z dnia 13 kwietnia 2015 r., Nr IPPB4/4511-213/15-2/MS1 (data nadania 14 kwietnia 2015 r., data doręczenia 16 kwietnia 2015 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania świadczeń medycznych wykupionych przez pracodawcę na rzecz pracowników – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 13 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania świadczeń medycznych wykupionych przez pracodawcę na rzecz pracowników.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/4511-213/15-2/MS1 z dnia 13 kwietnia 2015 r. (data nadania 14 kwietnia 2015 r., data doręczenia 16 kwietnia 2015 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez wskazanie czy Wnioskodawca występuje w roli płatnika czy podatnika oraz przedłożenie stosownego pełnomocnictwa.


Pismem z dnia 17 kwietnia 2015 r. (data nadania 17 kwietnia 2015 r., data wpływu 20 kwietnia 2015 r.) Wnioskodawca uzupełniła wniosek w terminie.


W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.


Zgodnie z zapisem w Regulaminie Wynagradzania, M. S.A. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Pracodawca”) oferuje pracownikom od 02.01.2015 r. pakiety medyczne.


W związku z powyższym obowiązkiem, została zawarta umowa o świadczenie usług medycznych z Centrum Medycznym świadczącym usługi medyczne.


Przedmiotem ww. umowy są następujące usługi:

  1. Świadczenia z zakresu medycyny pracy
  2. Świadczenia z zakresu profilaktyki medycznej ustalone zgodnie z warunkami pracy i profilem działalności wg. PKD firmy 5819Z. Usługi poligraficzne - drukarnia etykiet samoprzylepnych
  3. Pakiet indywidualny
  4. Pakiet rodzinny

Opłata za ww. usługi jest ustalona w formie abonamentu, który ma charakter ryczałtowej opłaty miesięcznej bez względu na ilość wykorzystanych przez pracowników usług medycznych. Na podstawie zapisów Regulaminu Wynagradzania, koszt abonamentu jest rozdzielony między pracodawcę i pracownika w następujący sposób:


Ad. pkt 1, 2 - pokrywa pracodawca;


Ad. pkt 3, 4 - pracownik pokrywa koszt pakietu w całości w formie potrącenia z wynagrodzenia netto.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie.


Czy koszty abonamentu ponoszone przez Pracodawcę, zgodnie z wyszczególnieniem w opisie stanu faktycznego za świadczenia medyczne w zakresie medycyny pracy i profilaktyki medycznej niezbędnej ze względu na warunki pracy, stanowią przychód pracownika i powinny zwiększać podstawę naliczania podatku dochodowego od osób fizycznych?


Zdaniem Wnioskodawcy, koszty abonamentu za świadczenia medyczne z grup wymienionych w punktach 1 i 2 (medycyna pracy i profilaktyczna opieka zdrowotna niezbędna ze względu na warunki pracy) ponoszone przez Pracodawcę nie stanowią podstawy do naliczenia podatku dochodowego pracowników.

Koszty ponoszonych przez pracodawcę opłat za świadczenia medyczne, które zgodnie z przepisami ustaw ponosić ma pracodawca, nie stanowią po stronie pracownika przychodu ze stosunku pracy.


Jak wskazuje art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.


Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.


Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.


Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.


Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Podkreślenia wymaga, że o powstaniu przychodu ze stosunku pracy nie przesądza fakt skorzystania przez pracownika z konkretnej usługi medycznej, lecz samo otrzymanie przez pracownika abonamentu medycznego (o określonej wartości pieniężnej). Objęcie pracownika nieobowiązkową opieką medyczną stanowi nieodpłatne świadczenie, którego wartość ustala się według cen jego zakupu. Ryczałtowy sposób opłacania przez pracodawcę kosztów związanych z otoczeniem pracowników i członków ich rodzin nieobowiązkową opieką medyczną w ramach pakietu rodzinnego, nie stanowi przeszkody w ustaleniu wartości świadczenia przypadającego na każdego uprawnionego pracownika.


Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł z centrum medycznym świadczącym usługi medyczne umowę o świadczenie usług medycznych dla swoich pracowników. Przedmiotem umowy są świadczenia z zakresu medycyny pracy; świadczenia z zakresu profilaktyki medycznej ustalone zgodnie z warunkami pracy; pakiet indywidualny; pakiet rodzinny. Opłata za ww. usługi ustalona jest w formie abonamentu, który ma charakter ryczałtowej opłaty miesięcznej bez względu na ilość wykorzystywanych przez pracowników usług medycznych. Koszt abonamentu na podstawie Regulaminu Wynagradzania, rozdzielony jest pomiędzy pracodawcę (Wnioskodawcę) i pracowników w ten sposób, że koszty usług medycznych takich jak: medycyna pracy, profilaktyczna opieka zdrowotna niezbędna z uwagi na warunki pracy i profil działalności pokrywa pracodawca, natomiast indywidualne świadczenia dla pracownika oraz koszt usług medycznych dla rodziny pracownika ponosi pracownik.

Należy wyjaśnić, że opłacanie przez pracodawcę kosztów obowiązkowej opieki z zakresu medycyny pracy nie powoduje u pracowników powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie bowiem z art. 229 § 6 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeksu pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z poźn. zm.), wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie są przeprowadzane na koszt pracodawcy. Ponadto gdy pracodawca ponosi inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej pracowników, niezbędnej z uwagi na warunki pracy, wartość tego rodzaju świadczeń, otrzymanych przez pracownika od pracodawcy, również nie stanowi jego przychodu w rozumieniu przepisów ustawy.


Biorąc pod uwagę powyższe unormowania prawne należy stwierdzić, że w sytuacji gdy Wnioskodawca jako pracodawca ponosi koszty abonamentu za świadczenia medyczne z medycyny pracy i profilaktyki medycznej ustalone zgodnie z warunkami pracy i profilem działalności, ponoszone koszty przez pracodawcę nie stanowią podstawy do naliczania podatku dochodowego pracowników.


Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj