Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/4511-119/15-4/MD
z 1 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2015 r. (data wpływu 25 lutego 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 maja 2015 r. (data wpływu 11 maja 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskiwanych z tytułu najmu lokalu użytkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613), w związku z czym pismem z dnia 29 kwietnia 2015 r., Nr IPTPB1/4511-119/15-2/MD, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 29 kwietnia 2015 r. (data doręczenia 4 maja 2015 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 8 maja 2015 r. (data wpływu 11 maja 2015 r.), nadanym za pośrednictwem Poczty …dnia 8 maja 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie ochrony zdrowia - gabinet stomatologiczny. W 2001 r. oddał do użytku budynek użytkowy, w którym prowadził gabinet stomatologiczny. Budynek ten został wprowadzony do Jego działalności gospodarczej i amortyzowany. Do końca 2010 r. prowadził działalność gospodarczą rozliczając podatek dochodowy na zasadach ogólnych. Od 1 stycznia 2011 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą - gabinet stomatologiczny rozliczając podatek dochodowy w formie ryczałtowej - poprzez kartę podatkową.

W dniu 31 grudnia 2010 r. Wnioskodawca wykreślił budynek, w którym prowadził gabinet stomatologiczny, z ewidencji środków trwałych i przeniósł go na potrzeby własne. Dalej w części tego budynku prowadził działalność gospodarczą - pozostała część była nieużytkowana. Od 1 lutego 2015 r. wynajął część budynku osobom prowadzącym działalność gospodarczą. W części tej będzie prowadzony gabinet lekarski.

Przychody uzyskiwane od 1 lutego 2015 r. Wnioskodawca dzieli na dwa źródła:

• przychody z działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) - gabinet stomatologiczny i te rozlicza w podatku dochodowym poprzez kartę podatkową;
  

• przychody z najmu lokalu (art 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) i te rozlicza na zasadach ogólnych (z uwagi na rozliczenie kartą podatkową zastosowanie ryczałtu jest wyłączone), prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów.
  
  

Jednocześnie, do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawca zalicza, zgodnie z art. 22f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpis amortyzacyjny w wysokości ustalonej od wartości początkowej budynku, odpowiadający stosunkowi powierzchni użytkowej wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej budynku. Wysokość odpisu amortyzacyjnego ustalił na podstawia art. 22j ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – tzn. z uwagi na to, że budynek został oddany do użytkowania w 2001 r. 40 lat – 13 lat (pełna liczba lat oddania budynku do użytkowania) = 27 lat okresu amortyzacji.

W piśmie z dnia 8 maja 2015 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

1. Najem nie wchodzi w zakres Jego działalności gospodarczej. Wnioskodawca prowadzi działalność oznaczoną symbolem 86.23. Z w zakresie praktyki lekarskiej dentystycznej.
2. Umowa najmu lokalu została zawarta przez Wnioskodawcę poza działalnością gospodarczą, jako najem prywatny.
3. Budynek użytkowy wchodzi w skład małżeńskiego majątku dorobkowego.
4. Budynek został wybudowany przez Wnioskodawcę.
5. Ww. budynek został oddany do użytkowania 31 grudnia 2001 r.
6. Wartość początkowa budynku została określona na podstawie kosztu wytworzenia.
7. Nr klasyfikacji środka trwałego – 106.
8. Wnioskodawca nie zamierza wprowadzić lokalu do ewidencji środków trwałych.
9. W prowadzonej działalności gospodarczej (rozliczanej na zasadach ogólnych) – usługi stomatologiczne – środek trwały został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w dniu 31 grudnia 2001 r. Został zlikwidowany – wykreślony z ewidencji i przeniesiony na potrzeby własne w dniu 31 grudnia 2010 r. Środek trwały był amortyzowany wg stawki 2,5% rocznie.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy uzyskiwany przychód jest przychodem ze źródła najem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy przyjęcie wartości początkowej budynku do wyliczenia proporcji wysokości odpisu jest prawidłowe?
3. Czy przyjęcie 27 - letniego okresu amortyzacji jest prawidłowe?
   
   

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca oświadczył, że rezygnuje z wydania interpretacji indywidualnej w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 2 i 3. W związku z tym, przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1. Natomiast w zakresie objętym pytaniami oznaczonymi we wniosku Nr 2 i 3 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, najem prywatny należy odróżnić od najmu prowadzonego w ramach działalności gospodarczej. W tym bowiem przypadku źródło, do jakiego zaliczać się będą przychody, zależy w zasadzie od woli podatnika.

Jeżeli więc:

• będąca przedmiotem wynajmu nieruchomość zostanie skutecznie wycofana z pozarolniczej działalności gospodarczej i nie będzie składnikiem majątku związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą;
  

• umowa najmu tej nieruchomości zostanie zawarta poza prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą,
  

to przychody z wynajmu będą mogły być zaliczone do źródła przychodów określonego jako najem i dzierżawa, nie zaś działalność gospodarcza.

Wnioskodawca podkreśla, że nieruchomość została skutecznie wykreślona z ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej w dniu 31 grudnia 2010 r. Nie ma przepisów, które zabraniałyby przeprowadzenie tego typu operacji. Tak więc od dnia 1 stycznia 2011 r. nieruchomość stanowi Jego majątek prywatny, który w części jest wykorzystywany do prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej. W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określono źródła przychodu. W pkt 3 tego artykułu jest to działalność gospodarcza, a w pkt 6 jest to najem. Są to oddzielne źródła przychodu, które można rozliczać w różny sposób, ograniczony przepisami. Przychody z działalności gospodarczej Wnioskodawca opodatkowuje zryczałtowaną formą opodatkowania w formie karty podatkowej, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Ustawa ta pozwala też na zryczałtowane opodatkowanie przychodów uzyskiwanych z umów najmu m.in. nieruchomości. Jednak art. 8 ust. 1 pkt 1 wyklucza taką możliwość dla osób rozliczających już podatek w formie karty podatkowej. Tak więc opodatkowanie przychodów z najmu Wnioskodawca będzie rozliczał na zasadach ogólnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.) - przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Przy czym czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju (art. 659 § 2 Kodeksu cywilnego).

Podstawą generowania przychodów z tytułu najmu jest zawarcie pomiędzy stronami stosownej umowy. Strony umowy określają w niej wysokość czynszu, który jak wynika z cytowanego powyżej przepisu art. 659 § 2 Kodeksu cywilnego, może być określony w pieniądzach bądź też świadczeniach innego rodzaju. Czynsz ten niezależnie od formy w jakiej został określony stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, a tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże do powstania po stronie wynajmującego przychodu konieczne jest zaistnienie przesłanki zawartej w art. 11 ww. ustawy, czyli otrzymanie lub postawienie czynszu do dyspozycji.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 6 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
  

• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).
  

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych, prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.

Z treści tego przepisu wynika, że pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się na trzech przesłankach, tzn. że działalność winna być prowadzona:

• w celu osiągnięcia dochodu - przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu,
  

• w sposób ciągły - jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu. Przy czym o ciągłości, w przypadku najmu, nie przesądza wynajmowanie danej nieruchomości przez kilka lat, lecz powtarzalność podejmowanych działań,
  

• w sposób zorganizowany - co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu; mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.
  
  

Analizowany przepis zawiera ponadto przesłankę negatywną - uzyskiwane przychody nie mogą być zaliczone do innych źródeł przychodów, wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Przy czym, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy). Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu, jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić należy, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy). Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem. Jedynie w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo najem jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią cytowanego wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynajmowanie nieruchomości zaliczane jest do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. W przypadku kiedy nieruchomość była wykorzystywana w działalności gospodarczej, jako jej składnik majątku, aby przychód z najmu mógł być zaliczony do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to nieruchomość ta musi być uprzednio skutecznie wycofana z tej działalności.

W myśl zaś art. 11 ust. 1 powołanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Oznacza to, że określenia wysokości przychodu z najmu zaliczanego do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc najmu niestanowiącego pozarolniczej działalności gospodarczej, należy dokonywać w oparciu o postanowienia wyżej przywołanego art. 11 tejże ustawy.

W myśl art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 1998 r., Nr 144, poz. 930 z późn. zm.).

Dodać także należy, że w myśl art. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne:

1. prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą,
2. osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej,
3. będące osobami duchownymi.
   
   

Stosownie do art. 2 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne osiągające przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej mogą opłacać zryczałtowany podatek dochodowy w formie:

1. ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,
2. karty podatkowej.
   
   

W myśl art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, z zastrzeżeniem art. 6 ust. 1b, nie stosuje się do podatników opłacających podatek w formie karty podatkowej na zasadach określonych w rozdziale 3.

Ponadto, stosownie do art. 25 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy prowadzący działalność, o której mowa w art. 23, podlegają opodatkowaniu w formie karty podatkowej, jeżeli:

1. złożą wniosek o zastosowanie opodatkowania w tej formie,
2. we wniosku, o którym mowa w pkt 1, zgłoszą prowadzenie działalności wymienionej w jednej z 12 części tabeli,
3. przy prowadzeniu działalności nie korzystają z usług osób niezatrudnionych przez siebie na podstawie umowy o pracę oraz z usług innych przedsiębiorstw i zakładów, chyba że chodzi o usługi specjalistyczne,
4. nie prowadzą, poza jednym z rodzajów działalności wymienionej w art. 23, innej pozarolniczej działalności gospodarczej,
5. małżonek podatnika nie prowadzi działalności w tym samym zakresie,
6. nie wytwarzają wyrobów opodatkowanych, na podstawie odrębnych przepisów, podatkiem akcyzowym,
7. pozarolnicza działalność gospodarcza zgłoszona we wniosku, o którym mowa w pkt 1, nie jest prowadzona poza terytorium Rzeczypospolitej….
   
   

Poszczególne rodzaje działalności gospodarczej, z tytułu których można korzystać z opodatkowania w formie karty podatkowej, wymienione zostały w art. 23 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Wśród tych działalności brak jest działalności polegającej na wynajmie. W konsekwencji, podatnik uzyskujący przychody z wynajmu nieruchomości nie może przychodów tych opodatkować zryczałtowanym podatkiem dochodowym w formie karty podatkowej.

Dodać należy, że w myśl art. 25 ust. 2 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, nie wyłącza opodatkowania w formie karty podatkowej osiąganie przychodów z tytułu najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze – z których przychody (dochody) podlegają odrębnemu opodatkowaniu podatkiem dochodowym na ogólnych zasadach.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie ochrony zdrowia - gabinet stomatologiczny. W 2001 r. oddał do użytku budynek użytkowy, w którym prowadził gabinet stomatologiczny. Budynek ten został wprowadzony do Jego działalności gospodarczej i amortyzowany. Do końca 2010 r. prowadził działalność gospodarczą rozliczając podatek dochodowy na zasadach ogólnych. Od 1 stycznia 2011 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą - gabinet stomatologiczny rozliczając podatek dochodowy w formie ryczałtowej - poprzez kartę podatkową. W dniu 31 grudnia 2010 r. Wnioskodawca wykreślił budynek, w którym prowadził gabinet stomatologiczny, z ewidencji środków trwałych i przeniósł go na potrzeby własne. Dalej w części tego budynku prowadził działalność gospodarczą - pozostała część była nieużytkowana. Od 1 lutego 2015 r. wynajął część budynku osobom prowadzącym działalność gospodarczą. W części tej będzie prowadzony gabinet lekarski.

Najem nie wchodzi w zakres działalności gospodarczej Wnioskodawcy, gdyż prowadzi On działalność w zakresie praktyki lekarskiej dentystycznej. Umowa najmu lokalu została zawarta przez Wnioskodawcę poza działalnością gospodarczą, jako najem prywatny. Budynek użytkowy wchodzi w skład małżeńskiego majątku dorobkowego.

Mając zatem na uwadze powyższe w świetle obowiązujących przepisów prawa stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca wykreślił budynek, w którym prowadził gabinet stomatologiczny, z ewidencji środków trwałych i przeniósł go na potrzeby własne, ponadto umowę najmu lokalu użytkowego znajdującego się w tym budynku sporządził poza prowadzoną działalnością gospodarczą, jako osoba prywatna, to Wnioskodawca może przychody uzyskane z tytułu najmu przedmiotowego lokalu zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i opodatkować je na ogólnych zasadach.

Zauważyć należy, że w przypadku opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodów z tytułu najmu wspólnej własności, przychody z najmu uzyskiwane przez małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, co do zasady, podlegają odrębnemu opodatkowaniu. Wskazuje na to treść art. 8 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Przy czym w myśl art. 8 ust. 3 ww. ustawy - zasady, o których mowa w ust. 1 i 2, mają również zastosowanie do małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, osiągających ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 przychody ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy, chyba że złożą pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości dochodu osiągniętego z tego źródła przez jednego z nich.

W tym celu, zgodnie z dyspozycją zawartą w treści art. 8 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - oświadczenie, o którym mowa w ust. 3, należy złożyć właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego najpóźniej do dnia 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został otrzymany, ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6, pierwszy w roku podatkowym przychód ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy.

Wybór zasady opodatkowania całości dochodu przez jednego z małżonków wyrażony w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 3, obowiązuje przy zapłacie zaliczek przez cały rok podatkowy oraz przy składaniu zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty), chyba że w wyniku rozwodu albo orzeczenia przez sąd separacji nastąpił podział majątku wspólnego małżonków i przedmiot umowy przypadł temu z małżonków, na którym nie ciążył obowiązek zapłaty zaliczek i składania zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) z tego tytułu (art. 8 ust. 5 ww. ustawy).

W przypadku dokonania takiego wyboru i złożenia stosownego oświadczenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego przez obojga małżonków w odpowiednim terminie podatnikiem jest wyłącznie jeden z małżonków.

Wskazać także należy, że w myśl art. 8 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wybór zasady opodatkowania całości dochodu przez jednego z małżonków, wyrażony w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 3, dotyczy również lat następnych, chyba że w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został otrzymany, ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6, pierwszy w roku podatkowym przychód ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lun wspólnego użytkowania rzeczy, małżonkowie zawiadomią w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z opodatkowania całości dochodu przez jednego z małżonków.

Dodać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) - niniejsza interpretacja dotyczy Wnioskodawcy. Nie wywołuje skutków prawnych dla małżonki Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.