INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 03.02.2012 r. (data wpływu 09.02.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09.02.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Od 1984 roku Wnioskodawczyni jest etatowym pracownikiem Telewizji (dalej „telewizja” lub „TV”) Do końca 1999 r. była zatrudniona na stanowisku kierownika produkcji, natomiast od 1 stycznia 2000 r. (tj. momentu wprowadzenia tzw. systemu producenckiego) do chwili obecnej na stanowisku wewnętrznego producenta audycji TV.

Ze względu na doświadczenia i umiejętności jak również bezpośrednie pokrewieństwo zadań producenta wewnętrznego i kierownika produkcji poza regularnym wykonywaniem zadań i obowiązków przypisanych do stanowiska wewnętrznego producenta audycji TV, przy określonych produkcjach okazjonalnie Wnioskodawczyni wykonuje również funkcje kierownika produkcji. Obydwie funkcje Wnioskodawczyni świadczy w odpowiedniej agencji producenckiej (Agencji produkcji Telewizyjnej) stanowiącej integralną część telewizji. W obu też przypadkach Wnioskodawczyni specjalizuje się głównie w produkcji audycji o charakterze publicystycznym i rozrywkowym – jednostkowych i cyklicznych.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami wewnętrznymi telewizji. (Uchwałą Zarządu) - precyzującymi funkcje stanowiska pracy „Producentem wewnętrznym - jest pracownik zatrudniony w agencji produkcji audycji telewizyjnych na stanowisku pracy „producent”, któremu powierza się wytworzenie dla anten lub kontrahentów zewnętrznych, audycji telewizyjnej zgodnie z zatwierdzonym scenariuszem i w ramach środków określonych w kosztorysie tej audycji”. Kierownik produkcji pełni zbliżoną do producenta wewnętrznego funkcję, z tym jednak zastrzeżeniem, iż jest ona realizowana na poziomie operacyjnym, tj. w obrębie konkretnej audycji lub odcinka stanowiącego element większej serii. Kierownik produkcji działa na zlecenie producenta wewnętrznego, a producent wewnętrzny na zlecenie anten bądź kontrahentów zewnętrznych. Zgodnie z aktualną ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych z dnia 4 lutego 1994 r. audycja telewizyjna wyczerpuje wszelkie znamiona utworu chronionego prawem autorskimi stanowi utwór audiowizualny, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 9) ww. ustawy. Każdorazowo cechuje się niepowtarzalnym charakterem i indywidualnym wkładem twórczym. Obszar działalności telewizyjnej koncentruje się w domenie sztuki i kultury oraz środków masowego przekazu. Zarówno producent telewizyjny i kierownik produkcji wykonuje pracę składającą się z czynności twórczych, organizacyjnych, technicznych, ekonomicznych, prawnych, które wprost prowadzą do stworzenia utworów audiowizualnych. Są oni podstawowymi członkami zespołu produkcyjnego i zarazem kluczowymi współautorami utworu, mającymi newralgiczne znaczenie dla kształtowania jego postaci począwszy od etapu koncepcji, a na postaci finalnej dzieła skończywszy. Osobiście odpowiadają za całościowe przeprowadzenie złożonego procesu produkcyjnego na wszystkich jego etapach. Odpowiadają za dostarczenie koncepcji zgodnej z oczekiwaniami zamawiającego, zawarcie umów z twórcami dającymi rękojmię osiągnięcia zamierzonego rezultatu artystycznego - w tym m.in reżysera, wydawcy, scenarzysty, realizatora obrazu, dźwięku oraz światła, autora oprawy muzycznej, autora scenografii, grafika komputerowego, montażysty. W ich gestii leży zarówno dobór nabywanych praw, pozyskanie elementów inscenizacyjnych, pozyskanie aktorów, prowadzących lub/i osób występujących w audycji. Ich bezpośredni udział w procesie twórczym i kreatywnym audycji jest niezwykle rozległy i przekłada się bezpośrednio na efekt artystyczny realizowanego dzieła. Od strony formalnej istotnym w tym przypadku jest fakt, iż na podstawie Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych - art. 12 ust 1. podobnie jak pozostałe zawody twórcze zatrudnione w telewizji (w tym objęte prawem stosowania 50% kosztu uzyskania przychodu) każdorazowo przenoszą na pracodawcę prawa do utworów wytworzonych w ramach stosunku służbowego.

Istotną przesłanką dla sklasyfikowania funkcji producenta wewnętrznego i kierownika produkcji zawodów twórczych i współautorów utworów audiowizualnych jest fakt, iż system ich wynagradzania w telewizji posiada bezpośrednie analogie względem pozostałych zawodów o charakterze twórczym. W zasadniczej części bezpośrednio powiązany jest z ilością, poziomem i złożonością czynności twórczych wykonanych przy produkcji poszczególnych audycji i uzupełniony stałą kwotą tzw. gotowości - o wysokości zbliżonej do pensji minimalnej. Jest to element bezspornie różnicujący sposób zatrudnienia i wynagradzania względem grup zawodowych nie związanych w telewizji z działalnością twórczą i comiesięcznie premiowanych premią motywacyjną co miesiąc naliczaną procentowo od wynagrodzenia zasadniczego. Tak samo jak w przypadku ww. zawodów twórczych umowa o pracę Wnioskodawczyni w telewizji nie określają nominalnego bądź procentowego udziału tzw. zwykłych obowiązków oraz części należnej z tytułu przeniesienia praw autorskich do utworów wytworzonych przez siebie z tytułu umowy o pracę . W tym zakresie telewizja korzystaz zapisów art. 12.1 obowiązującej ustawy oprawie autorskimi i p. p. stanowiącym o „nabyciu z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowych w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron”. Z powyższych względów zarówno w odniesieniu do zatrudnienia Wnioskodawczyni jak i wszystkich innych zawodów twórczych stosowana w telewizji ewidencja czasu pracy nie uwzględnia rozdziału na część związaną tworzeniem utworów z tzw. zwykłymi obowiązkami pracowniczymi.

Reasumując: pełniąc w telewizji funkcję producenta audycji telewizyjnych jak również kierownika produkcji w każdym przypadku Wnioskodawczyni jest aktywnym współtwórcą utworu w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wykonywana przez Wnioskodawczynię praca bezspornie stanowi „przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze” wyczerpującą definicje utworu chronionego prawem autorskim. Praca Wnioskodawczyni polega na kreatywnym współtworzeniu utworu audiowizualnego, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 9) ustawy oprawie autorskimi prawach pokrewnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy będąc na stanowisku wewnętrznego producenta audycji TV i wykonując przypisane tej funkcji zadania przysługiwało Wnioskodawczyni prawo stosowania w latach 2007-2011 zryczałtowanej - 50% stawki kosztu uzyskania przychodu dla przychodów uzyskiwanych z tego tytułu...
2. Czy w związku z wykonywaniem funkcji kierownika produkcji audycji TV przysługiwało Wnioskodawczyni prawo stosowania w latach 2007-2011 zryczałtowanej - 50% stawki kosztu uzyskania przychodu dla przychodów uzyskiwanych z tego tytułu...
   
   

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej dotyczy możliwości zastosowania 50 % kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do wynagrodzenia z tytułu wykonywania funkcji producenta wewnętrznego telewizyjnego (pytanie Nr 1). Natomiast w zakresie możliwości zastosowania 50 % kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do wynagrodzenia z tytułu wykonywania funkcji kierownika produkcji zostanie wydana odrębna interpretacja indywidualna (pytanie Nr 2).

Zdaniem Wnioskodawczyni, na podstawie argumentów przedstawionych w pkt G (rubryka 68) określających stan faktyczny oraz poczuciem jednoznacznego wykonywania czynności twórczych związanych z tworzeniem utworu audiowizualnego, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 9) ustawy o prawie autorskim i p. p., co odzwierciedla m.in. stosowne przenoszenie praw autorskich uważa, iż w związku ze sprawowaniem funkcji wewnętrznego producenta oraz kierownika produkcji audycji telewizyjnych przysługuje jej prawo stosowania zryczałtowanej stawki 50% kosztu uzyskania przychodu. Wykonywane przez Wnioskodawczynię czynności są jednoznacznie czynnościami twórczymi, niepowtarzalnymi, cechują się indywidualnym charakterem, a tym samym w pełnej rozciągłości spełniają przesłanki określone domenie utworu zdefiniowanej w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz innych przepisach tej ustawy.

O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tj. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.) - co w tym przypadku jednoznacznie zachodzi.

Stosownie do art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych „Koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.”

Odnosząc się precyzyjnie do wykładni prawnej Wnioskodawczyni uważa, iż dla zaistniałego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące zapisy:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są prawa majątkowe, za które uważa się w szczególności: przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw. Dla kwalifikacji prac twórczych w zakresie normy kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% nie ma w tym przypadku znaczenia forma stosunku prawnego, w ramach którego wykonane są prace twórcze, tj. czy to będzie umowa o pracę czy też umowa o dzieło lub zlecenie. Wynagrodzenie wypłacone twórcom z tytułu praw autorskich w tym również z odpłatnego zbycia tych praw, zazwyczaj będzie stanowiło dla tych osób przychody z praw autorskich, o których mowa w art. 18 ww. ustawy. W myśl art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 ustawy nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23, W odniesieniu do niektórych przychodów ustawodawca dopuścił możliwość ustalania kosztów zryczałtowanych. W przypadku korzystania przez twórców z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami, mają zastosowanie 50% koszty uzyskanego przychodu.

Tak jak wskazano wcześniej, stosownie do art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód. O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r oprawie autorskimi prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.).

Zgodnie art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych zapisem przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Zgodnie z art. 1 ust 2 pkt 9) ustawy oprawie autorskimi p.p. przedmiotem prawa autorskiego są utwory audiowizualne - co bezpośrednio koresponduje z przedmiotowym wnioskiem.

Ochroną objęty może być wyłącznie sposób wyrażenia; nie są objęte ochroną odkrycia, idee, procedury, metody i zasady działania oraz koncepcje matematyczne. Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nie ukończoną. Ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności.

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i p. p. „Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Jednakże podkreślić należy, że ocena stanowiska Wnioskodawczyni została dokonana jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, w świetle której, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Stosownie do tej definicji przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie są przepisami prawa podatkowego. W trybie wydawania interpretacji określonym w art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma uprawnień do interpretowania tych przepisów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.