Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-17/12/15-S/MM
z 12 maja 2015 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 12 października 2012 r. sygn. akt I SA/Wr 922/12 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 2 grudnia 2014 r. sygn. akt II FSK 254/13 – stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z 12 stycznia 2012 r. (data wpływu 17 stycznia 2012 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 17 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 8 marca 2012 r. (data wpływu 13 marca 2012 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.
„A” S.A. (dalej: „A”, Spółka) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie kopalnictwa rud miedzi, produkcji miedzi oraz produkcji metali szlachetnych i pozostałych metali nieżelaznych, którą realizuje za pomocą oddziałów położonych w różnych miejscowościach. Działalność prowadzona jest w formie wielooddziałowej, w skład której wchodzą m. in. takie oddziały jak zakłady górnicze (kopalnie) i huty, które są położone w różnych miejscowościach oraz oddział zajmujący się m. in. składowaniem odpadów z flotacji rud miedzi (odpadów niebezpiecznych powstających w trakcie produkcji) oraz gospodarką wodno – szlamową (które to odpady powstają w związku z procesem technologicznym produkcji stosowanym w Spółce).
Eksploatowane przez Spółkę składowisko odpadów – położone na obszarze różnych jednostek samorządu terytorialnego – jest obecnie jedynym miejscem deponowania odpadów z flotacji dla wszystkich kopalń Spółki, co powoduje, że stanowi ono kluczowe ogniwo technologiczne, bez którego produkcja metali byłaby niemożliwa.
Składowisko powyższe jest największym i unikatowym w Europie składowiskiem odpadów poflotacyjnych o powierzchni ok. 1400 ha i długości zapór składowania ponad 14 km, powierzchni plaż 770 ha oraz powierzchni akwenu ponad 600 ha. Składowisko to, z uwagi na jego rozmiary, jak i specyfikę składowych odpadów, podlega szczególnym rygorom, które mają zapewniać bezpieczeństwo składowiska oraz minimalizować jego ewentualny negatywny wpływ na środowisko lub sąsiadujące tereny.
Unikatowość tego składowiska polega na tym, że odpady deponowane na składowisku, w części wykorzystywane są jako materiał do formowania jego zboczy, co umożliwia składowanie odpadów w górę i tym samym nadbudowywanie składowiska w pionie do coraz wyższych poziomów; w konsekwencji stosowanej technologii eksploatacji składowiska, odpady są obecnie składowane przez Spółkę do poziomu rzędnej korony składowiska 160 m n.p.m.
Obok podstawowej funkcji składowiska, jaką jest składowanie / utylizacja odpadów, akwen utworzony w centralnej części składowiska pełni jednocześnie funkcję osadnika klarującego wody nadosadowe użytkowane w obiegu flotacji, a ze względu na dużą pojemność również zbiornika retencyjno – dozującego nadmiar wody kopalniano-technologicznej w obiegu; nadmiar wody ze składowiska jest okresowo odprowadzany do rzeki.
Składowisko eksploatowane jest przez Spółkę od roku 1977.
Z uwagi na ograniczone możliwości składowania odpadów, do coraz wyższych poziomów w górę, Spółka przewiduje rozbudowę tego składowiska poprzez zwiększenie powierzchni składowania od strony południowej – docelowo o dodatkowe 600 ha powierzchni składowania w poziomie – z wykorzystaniem dotychczasowej technologii eksploatacji.
Dla umożliwienia Spółce rozbudowy składowiska, tj. zwiększenia jego powierzchni od strony południowej, konieczne są zmiany Miejscowych Planów Zagospodarowania Przestrzennego (dalej: MPZP) oraz zmiany Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego (dalej: SUiKZP). Obowiązek dokonania zmian w ww. dokumentach i poniesienia kosztów tych zmian – na mocy odrębnych przepisów ciąży na jednostce samorządu terytorialnego, na terenie której leżą nieruchomości objęte ww. zmianami. Przy czym, przepisy prawa nie zobowiązują organów jednostek samorządu terytorialnego do dokonania zmian ww. dokumentów w ściśle określonym terminie, umożliwiającym Spółce szybką i planową rozbudowę składowiska. Stosowny wniosek o dokonanie zmian w dokumentach dotyczących zagospodarowania przestrzennego Spółka złożyła już w roku 2009, który do dnia dzisiejszego nie został rozpatrzony przez organ samorządowy (dalej: Gmina), a decyzja organu w tym zakresie warunkuje rozpoczęcie rozbudowy składowiska od strony południowej.
Z uwagi na powyższe okoliczności, tj. brak decyzji organu w przedmiocie zmian w planach zagospodarowania przestrzennego oraz konieczność rozbudowy składowiska, Spółka podjęła w roku 2011 decyzję o pokryciu kosztów związanych ze zmianą wskazanych powyżej dokumentów.
W związku z powyższym, Spółka zawarła Porozumienie z organem samorządowym, w którym:
- Spółka zobowiązała się pokryć z własnych środków koszty związane z procedurą uchwalania zmiany SUiKZP oraz MPZP, jak również dokonać zwrotu Gminie równowartości wypłaconych przez Gminę odszkodowań na rzecz właścicieli lub użytkowników wieczystych nieruchomości, położonych w granicach terenu objętego zmianą MPZP (dalej: Odszkodowania) – w zakresie, w jakim zmiany te dotyczą prowadzonej przez Spółkę działalności,
- Gmina zobowiązała się do przeprowadzenia procedur planistycznych, zmierzających do zmiany SUiKZP oraz MPZP, w zakresie umożliwiającym Spółce rozbudowę i formowanie składowiska „Żelazny Most”, zapewniając możliwość deponowania odpadów w latach 2017 – 2042.
Spółka ponadto informuje, że posiada decyzje organu podatkowego (wydane w toku postępowania podatkowego za lata ubiegłe), w których organ uznał, że wydatki ponoszone przez Spółkę na zmiany SUiKZP oraz MPZP (dotyczące nieruchomości innych niż powyżej wskazane), które są niezbędne dla prowadzenia działalności gospodarczej Spółki – mimo, iż na podstawie odrębnych przepisów koszty tych zmian winny ponosić właściwe jednostki samorządów terytorialnych – stanowią dla Spółki w rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych koszty uzyskania przychodów, gdyż ponoszone były w celu uzyskania przychodów przez Spółkę; organ jednocześnie uznał, że tego typu wydatki nie mogą być uznawane za darowizny.
Decyzje te nie dotyczyły jednakże kosztów zwrotu wypłaconych przez Gminę Odszkodowań, związanych ze zmianą MPZP (gdyż takowych Spółka nie ponosiła w okresie objętym ww. postępowaniem).
Pismem z dnia 8 marca 2012 r. Spółka uzupełniła wniosek o następujące informacje:
- Właścicielem składowiska odpadów poflotacyjnych, położonego na obszarze ok. 1400 ha jest Spółka.
- Odszkodowania wypłacane przez Gminę, na rzecz właścicieli lub użytkowników wieczystych nieruchomości, położonych w granicach terenu objętego zmianą MPZP i SUiKZP, związane będą z rekompensatą za poniesioną rzeczywistą szkodę. Powyższe wynika z zapisów art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717), który stanowi, że:
„ (...) jeżeli, w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą, korzystanie z nieruchomości lub jej części w dotychczasowy sposób lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe bądź istotnie ograniczone, właściciel albo użytkownik wieczysty nieruchomości może, z zastrzeżeniem ust. 2 żądać od gminy:- odszkodowania za poniesioną rzeczywistą szkodę albo
- wykupienia nieruchomości lub jej części (...)”.
- Spółka dokona zwrotu Gminie równowartości wypłaconych przez nią odszkodowań na podstawie przepisów art. 3531 i 415 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.), które stanowią odpowiednio że:
- art. 3531 Kc „Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego”,
- art. 415 Kc „Kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia”.
- Spółka w związku z wypłacanymi odszkodowaniami nie nabędzie praw do przedmiotowych nieruchomości – aktualnie nie jest planowany wykup tych nieruchomości.
- Spółka zawarła z Gminą Porozumienie na podstawie przepisów wyżej wymienionej ustawy Kodeks cywilny. Porozumienie to wynika z potrzeby współpracy Spółki i Gminy, w zakresie umożliwienia Spółce budowy nowych i rozbudowy już istniejących obiektów, a także bieżącej eksploatacji składowiska.
Końcowo Spółka nadmieniła, że bez zmiany MPZP i SUiKZP, niemożliwa będzie dalsza eksploatacja składowiska odpadów poflotacyjnych, a w konsekwencji produkcja i sprzedaż metali; stąd też Spółka będąc zainteresowana szybkim dokonaniem zmian w ww. dokumentach, zobowiązuje się pokryć koszty związane z tymi zmianami w zakresie, w jakim dotyczy to działalności Spółki.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy dokonany przez Spółkę zwrot wydatków poniesionych przez Gminę na wypłatę Odszkodowań (wypłacanych przez Spółkę w okolicznościach opisanych w niniejszym wniosku), stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodów w dacie poniesienia tego wydatku?
Zdaniem Wnioskodawcy, zwrot Gminie Odszkodowań – wypłacanych przez Gminę w celu dokonania zmian w SUiKZP oraz MPZP, umożliwiających Spółce prowadzenie działalności gospodarczej, stanowi koszt uzyskania przychodów, który winien być rozpoznany w dacie ujęcia tego wydatku w księgach rachunkowych Spółki.
Uzasadnienie.
Stosownie do zapisów art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.
Jak Spółka wskazała powyżej, eksploatowane składowisko odpadów jest kluczowym elementem procesu technologicznego, umożliwiającym składowanie odpadów powstałych w trakcie procesu produkcji metali, których sprzedaż umożliwia Spółce osiąganie przychodów podlegających opodatkowaniu. Wobec faktu, iż możliwość eksploatacji składowiska, a więc składowania odpadów na obecnym obszarze składowiska, jest ograniczona, konieczne jest powiększenie obszaru tego składowiska. Dokonanie tej czynności jest uzależnione od dokonania zmian w SUiKZP oraz MPZP, co wiąże się z koniecznością wypłaty Odszkodowań. Tak więc, w interesie Spółki (a nie Gminy) jest doprowadzenie do szybkich zmian dokumentów dotyczących zagospodarowania przestrzennego, gdyż zmiana tych dokumentów umożliwi Spółce rozbudowę składowiska, a w konsekwencji da możliwość kontynuacji działalności gospodarczej, której prowadzenie generuje przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
Stąd też Spółka stoi na stanowisku, że wydatki powyższe, stanowiące zwrot Gminie Odszkodowań, wykazują ścisły związek z działalnością gospodarczą Spółki, a tym samym ponoszone są w celu uzyskiwania przychodów, co umożliwia zaliczenie przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
W opinii Spółki, wydatki powyższe nie mogą być również zaliczane do wydatków określonych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – zawierającym katalog wydatków nieuznawanych za koszty podatkowe.
Wprawdzie art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyłącza z kosztów uzyskania przychodów odszkodowania, niemniej jednak dotyczą one wyłącznie odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robot i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług. Oznacza to, iż odszkodowania inne niż wymienione w tym przepisie, a więc również Odszkodowania, które są przedmiotem niniejszego wniosku, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, o ile służą osiągnięciu przychodów (a ten warunek jak wskazano powyżej zostaje w Spółce spełniony).
Przedmiotowych kosztów Odszkodowań w ocenie Spółki nie można uznać:
- za wydatki o charakterze inwestycyjnym, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 1 lit a) i b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż poniesienie tych wydatków nie wiąże się bezpośrednio z wytworzeniem środków trwałych a jedynie służy doprowadzeniu do zmian w lokalnych dokumentach zagospodarowania przestrzennego, które to zmiany warunkują dalsze składowanie odpadów na dodatkowych terenach, jak również
- za darowizny, których istotą jest nieekwiwalentność świadczenia celem przysporzenia obdarowanemu korzyści, w przedstawionym bowiem przypadku zwrot przez Spółkę Odszkodowań Gminie ma na celu zaspokojenie potrzeb Spółki, gdyż jak wskazano w niniejszym wniosku, to przede wszystkim Spółka, która złożyła wniosek w roku 2009 do właściwej Gminy, zainteresowana jest przeprowadzeniem zmian w SUiKZP oraz MPZP – w celu dalszego prowadzenia niezakłóconej działalności gospodarczej.
Z powyższych względów Spółka uważa, że zwrot Gminie Odszkodowań wykazuje ścisły związek z osiąganymi przez Spółkę przychodami, co pozwala na zaliczenie tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Tym samym, przedmiotowa kwalifikacja daje Spółce prawo do zaliczenia tych wydatków (w postaci przekazania określonych kwot pieniężnych na rachunek organu samorządowego) do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, stosownie do postanowień art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdzie określono, że koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są potrącalne w dacie ich poniesienia.
Spółka ponadto wskazuje, że w Jej ocenie nie ma podstaw do rozkładania w czasie ww. kosztów, stosownie do regulacji art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zdanie drugie, gdyż brak jest wiarygodnego miernika, który pozwalałby wskazać, w jakim okresie poczynione przez Spółkę wydatki będą przyczyniać się do uzyskiwania przychodów w kolejnych latach podatkowych.
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 24 kwietnia 2012 r. interpretację indywidualną nr ILPB3/423-17/12-4/MM, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.
W ww. interpretacji indywidualnej stwierdzono, że poniesione przez Spółkę wydatki dotyczące zwrotu Gminie równowartości wypłaconych przez nią odszkodowań na rzecz właścicieli lub użytkowników wieczystych nieruchomości, położonych w granicach terenu objętego zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w zakresie, w jakim zmiany w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dotyczą prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, stanowią „pośrednie” koszty uzyskania przychodów i powinny zostać rozliczone w czasie odpowiednio do przewidywanego okresu deponowania odpadów, tj. w latach 2017 – 2042, stosownie do art. 15 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Pismem z 10 maja 2012 r. Spółka wezwała Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej. Jednakże w wyniku ponownej analizy sprawy, tut. Organ stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji w zakresie kosztów uzyskania przychodów (odpowiedź na ww. wezwanie z 25 maja 2012 r. nr ILPB3/423W-25/12-2/BN).
W związku z powyższym, Strona wniosła w dniu 25 czerwca 2012 r. skargę skierowaną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu za pośrednictwem tut. Organu.
Odpowiedź na skargę została udzielona pismem z 24 lipca 2012 r. nr ILPB3/4240-35/12-2/BN.
Po rozpoznaniu sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wydał w dniu 12 października 2012 r. wyrok sygn. akt I SA/Wr 922/12, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wskazał na wstępie, że w sprawie poza sporem pozostaje kwestia, że wydatki poniesione przez spółkę - na zwrot gminie kosztów odszkodowań wypłaconych przez gminę w związku ze zmianami MPZP - stanowią koszt uzyskania przychodów o charakterze pośrednim.
Sąd – powołując art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – wskazał, że zasadą jest potrącanie kosztów pośrednich w dacie ich poniesienia, chyba że spełnione zostaną łącznie dwie przesłanki wskazane w zdaniu drugim tego przepisu. Wtedy ustawodawca nakazuje rozliczyć dany koszt proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczy. Aby takie rozliczenie nastąpiło, koszt pośredni musi dotyczyć okresu przekraczającego rok podatkowy i nie może być możliwe określenie jaka jego część dotyczy danego roku podatkowego.
W ocenie Sądu, warunki te nie zostały spełnione w przedmiotowej sprawie.
Sąd nie podziela stanowiska Organu, że w stanie sprawy przedmiotowe koszty pośrednie będą rozliczane proporcjonalnie do okresu jakiego dotyczą, czyli lat 2017-2042, w których spółka będzie składować odpady na składowisku. Wbrew twierdzeniu Ministra Finansów w stanie sprawy nie ma podstaw, aby zwrot dokonany przez spółkę dla gminy za wypłatę odszkodowań powiązać z określonym okresem składowania odpadów, tj. latami 2017-2042.
Zdaniem Sądu, zwrot dokonany przez spółkę za wypłatę odszkodowań nie odnosi się do okresu, w którym w przyszłości w związku z rozwojem działalności gospodarczej spółka będzie składować odpady, ale ich poniesienie jest następstwem (i warunkiem) porozumienia, które to porozumienie (m.in. poprzez zmiany w MPZP) dopiero gwarantuje spółce możliwość, że w przyszłości będzie mogła w ogóle podjąć działania w celu rozbudowy składowiska i składowania odpadów.
Sąd zgodził się ze Spółką, że rozbudowa składowiska (i składowanie odpadów w latach 2017-2042) jest tylko w planach, jest to zdarzenie przyszłe i niekonkretne. Strona co prawda dopiero w skardze czyni szerszy wywód odnośnie braku precyzyjnych planów, co do rozbudowy składowiska, ale z opisu zdarzenia (z uzupełnienia wniosku o interpretację) wynika, że spółka nie nabywa praw do nieruchomości i aktualnie nie planuje wykupu nieruchomości w związku, z którymi po zmianie MPZP wypłacone zostaną odszkodowania.
A zatem nie można – w ocenie WSA – powiązać wydatków spółki (zwrotu za wypłacone odszkodowania) ze składowaniem odpadów w latach 2017- 2042 na składowisku. Wydatki poniesione przez spółkę są kosztami związanymi z dokonaniem zmian MPZP, co ma zapewnić - dać spółce możliwość rozbudowy składowiska w przyszłości, nie są natomiast związane z deponowaniem odpadów w latach 2017-2042 na składowisku.
Podsumowując, Sąd wskazał, że wydatki poniesione przez spółkę powinny podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zdanie pierwsze, tj. w dacie ich poniesienia.
Pismem z 11 grudnia 2012 r. nr ILRP-007-308/12-2/MG Minister Finansów – przez Organ upoważniony: Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu – Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie – złożył od ww. wyroku, za pośrednictwem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
Naczelny Sąd Administracyjny, wyrokiem z 2 grudnia 2014 r. sygn. akt II FSK 254/13, oddalił skargę kasacyjną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego z upoważnienia Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 12 października 2012 r. sygn. akt I SA/Wr 922/12.
W ww. wyroku, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że zarzuty naruszenia prawa materialnego nie zasługują na uwzględnienie ponieważ Wojewódzki Sąd Administracyjny dokonał prawidłowej wykładni art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych poprzez przyjęcie, że dokonany przez Spółkę zwrot wydatków poniesionych przez gminę na wypłatę odszkodowań na rzecz właścicieli nieruchomości położonych w granicach objętych zmianą planu zagospodarowania przestrzennego oraz studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy na obszarze, której usytuowane jest składowisko odpadów, eksploatowane przez Spółkę powinny podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.
Zdaniem Sądu, z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika zasada potrącania kosztów pośrednich w dacie ich poniesienia. Rozliczanie kosztu proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczy możliwe jest tylko wtedy, gdy koszt pośredni dotyczy okresu przekraczającego rok podatkowy i nie jest możliwe określenie jaka jego część dotyczy danego roku podatkowego. Słusznie zatem przyjął Sąd pierwszej instancji, że w niniejszej sprawie brak było podstaw, aby zwrot dokonany przez Spółkę wydatków poniesionych przez gminę na wypłatę odszkodowań powiązać z ewentualnym okresem składowania odpadów tj. latami 2017 - 2042. Dokonany przez Spółkę zwrot wydatków na rzecz gminy jest związany z porozumieniem zawartym z gminą, które dopiero zapewnia Spółce możliwość w przyszłości podjęcie działań w celu rozbudowy składowiska odpadów.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, skoro zwrot przez Spółkę wydatków poniesionych przez gminę odszkodowań, wypłacanych w okolicznościach wskazanych we wniosku o udzielenie indywidualnej interpretacji nie należy do kosztów pośrednich dotyczących okresu przekraczającego rok podatkowy to przyjąć należy, ze Sąd pierwszej instancji dokonał prawidłowej wykładni, prawidłowo zastosował art. 15 ust. 4d ustawy, uznając, że podlega on zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w dacie jego poniesienia i nie ma zastosowania regulacja prawna zawarta w zdaniu drugim art. 15 ust. 4d ustawy. Niezasadny jest zatem zarzut naruszenia prawa materialnego – naruszenia art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przez błędna wykładnię i w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie.
W dniu 12 lutego 2015 r. do tut. Organu wpłynęło prawomocne – od dnia 2 grudnia 2014 r. – orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 12 października 2012 r. sygn. akt I SA/Wr 922/12.
W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 12 października 2012 r. sygn. akt I SA/Wr 922/12 oraz w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 2 grudnia 2014 r. sygn. akt II FSK 254/13 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej z 24 kwietnia 2012 r. ILPB3/423-17/12-4/MM.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.