Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-1091/14-5/TR
z 10 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, zastępowanego przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2014 r. (data wpływu 3 listopada 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 lutego 2015 r. (data wpływu 4 lutego 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania włoskiej emerytury – jest:

• prawidłowe – w odniesieniu do pierwszego z zadanych we wniosku pytań,
• nieprawidłowe – w odniesieniu do trzeciego z zadanych we wniosku pytań.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 3 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania włoskiej emerytury.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 27 stycznia 2015 r. nr ILPB2/415-1091/14-2/TR Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 27 stycznia 2015 r., zaś w dniu 4 lutego 2015 r. (data nadania 2 lutego 2015 r.) Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest obywatelem Włoch i w marcu 2013 r. przyjechał do Polski. Zarejestrował swój pobyt, zdobył meldunek i obecnie jest rezydentem RP. W maju 2013 r. uzyskał prawo do wynikającej z wysługi lat emerytury w związku z pełnioną przez siebie funkcją urzędnika w tamtejszym urzędzie pracy. Świadczenie emerytalne wypłacane jest z kasy emerytalnej pracowników lokalnych instytucji państwowych.

W październiku 2014 r. Zainteresowany dostarczył do tamtejszego INPS-u (odpowiednik polskiego ZUS-u) dokumenty potwierdzające zmianę jego adresu i nowy numer rachunku bankowego, który założył w banku. INPS tłumacząc się długa procedurą wyjątkowo w październiku 2014 r. przelał świadczenie emerytalne Wnioskodawcy za pośrednictwem Ambasady Włoskiej na wskazane przez Wnioskodawcę nowe konto. W tym momencie bank stał się płatnikiem i dochód Zainteresowanego obciążył podatkiem dochodowym w wysokości 18%, co wynika z jego obowiązków i polskiego prawa, do którego będąc rezydentem musi się stosować.

Zainteresowany nadmienił, że to samo świadczenie za październik 2014 r. opodatkował również INPS we Włoszech, zgodnie ze swoimi przepisami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy podatek dochodowy pobrany przez płatnika (bank) został słusznie naliczony?
2. Jakie dokumenty Wnioskodawca powinien dostarczyć do banku, aby w kolejnym miesiącu być zwolnionym z tego podatku?
3. Jak starać się o zwrot, w sytuacji gdy potwierdzi się stanowisko Zainteresowanego o niesłusznie pobranym podatku?
   
   

Tut. Organ informuje, że przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia jest odpowiedź na pierwsze i trzecie z zadanych e wniosku pytań, natomiast w przedmiocie odpowiedzi na drugie z zadanych we wniosku pytań w dniu 27 stycznia 2015 r. zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie nr ILPB2/415-1091/14-3/TR.

Zdaniem Wnioskodawcy, po uzyskaniu informacji z takich źródeł jak INPS we Włoszech, Ambasady Włoskiej, Krajowej Informacji Podatkowej, jedynym i słusznym inkasentem podatku dochodowego od świadczenia emerytalnego Zainteresowanego jest włoski INPS, ponieważ Wnioskodawca nie ma polskiego obywatelstwa. Jest jedynie rezydentem RP, a wedle umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania – art. 19 ust. 2 – powinien być zwolniony z tego podatku w Polsce, ponieważ wypłacana jest z funduszy – kasy emerytalnej pracowników lokalnych instytucji państwowych i tylko w tym państwie powinna być opodatkowana, do czasu uzyskania polskiego obywatelstwa.

Bank, który jest płatnikiem świadczenia, zobowiązany jest do wydania Zainteresowanemu PIT-8C lub PIT-11 w terminie do końca lutego 2015 r. Na podstawie otrzymanego PIT-u Wnioskodawca złoży zeznanie podatkowe za rok 2014 do urzędu skarbowego w swojej miejscowości. Na tej podstawie Zainteresowany będzie starał się o zwrot.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• prawidłowe – w odniesieniu do pierwszego z zadanych we wniosku pytań,
• nieprawidłowe – w odniesieniu do trzeciego z zadanych we wniosku pytań.
  
  

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Z treści wniosku wynika, że Zainteresowany jest obywatelem Włoch i w marcu 2013 r. przyjechał do Polski. Zarejestrował swój pobyt, zdobył meldunek i obecnie jest rezydentem RP. W maju 2013 r. uzyskał prawo do wynikającej z wysługi lat emerytury w związku z pełnioną przez siebie funkcją urzędnika w tamtejszym urzędzie pracy. Świadczenie emerytalne wypłacane jest z kasy emerytalnej pracowników lokalnych instytucji państwowych.

W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajduje Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania z dnia 21 czerwca 1985 r. (Dz. U. z 1989 r. Nr 62, poz. 374).

Zgodnie z art. 18 ww. umowy, z zastrzeżeniem artykułu 19 ustęp 2, emerytury oraz inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu jej zatrudnienia w przeszłości będą opodatkowane tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ich odbiorca ma stałe miejsce zamieszkania (czyli w przypadku Wnioskodawcy – w Polsce).

Jednakże, w myśl art. 19 ust. 2 ww. umowy:

1. Każda emerytura wypłacana bezpośrednio bądź z funduszy Umawiającego się Państwa (z Włoch) lub jego jednostki politycznej, administracyjnej bądź władzy lokalnej każdej osobie fizycznej z tytułu usług, świadczonych na rzecz tego Państwa (Włoch) lub jednostki, lub władzy, będzie opodatkowana wyłącznie w tym Państwie (we Włoszech).
2. Jednakże taka emerytura będzie opodatkowana tylko w drugim Umawiającym się Państwie (w Polsce), jeśli osoba fizyczna jest obywatelem oraz ma stałe miejsce zamieszkania w tym Państwie (w Polsce).
   
   

Z powyższego wynika, że co do zasady emerytury i renty wypłacane z tytułu poprzedniego zatrudnienia, podlegają opodatkowaniu tylko w państwie zamieszkania osoby, której są wypłacane.

Natomiast emerytury i renty z tytułu wcześniejszego świadczenia państwu włoskiemu usług związanych ze służbą państwową, świadczonych na rzecz jednostki politycznej, administracyjnej lub władzy podlegają opodatkowaniu tylko we Włoszech.

Reasumując: na gruncie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wypłacane Wnioskodawcy świadczenie emerytalne – w związku z tym, że pochodzi z tytułu pracy wykonywanej na rzecz administracji Włoch – podlega opodatkowaniu tylko we Włoszech, ponieważ Zainteresowany nie posiada obywatelstwa polskiego. Zatem emerytura ta nie podlega opodatkowaniu w Polsce, wobec polski bank nie powinien pobierać podatku z ww. tytułu.

Odnosząc się natomiast do kwestii zwrotu nadpłaconego podatku, należy wskazać, że zgodnie z art. 72 § 1 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, za nadpłatę uważa się kwotę podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej.

W myśl art. 75 § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

Z kolei na mocy art. 76c ww. ustawy Ordynacja podatkowa, nadpłatę wynikającą z zaliczek na podatek zwraca się po zakończeniu okresu, za który rozlicza się podatek. Jeżeli jednak nadpłata wynika z decyzji stwierdzającej nadpłatę, wydanej w związku z art. 75 § 1, zwrot nadpłaty następuje w terminie 30 dni od dnia wydania tej decyzji.

Biorąc powyższe po uwagę należy stwierdzić, że w celu odzyskania kwoty podatku pobranej przez bank nienależnie, Zainteresowany winien złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty, o którym mowa w art. 75 § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa. Tym samym, stanowisko Zainteresowanego, zgodnie z którym w tymże celu winien złożyć zeznanie podatkowe, a nie wniosek o stwierdzenie nadpłaty, należało w tejże części uznać za nieprawidłowe, z uwagi na jego niezgodność z art. 75 § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.