Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-778/14/AB
z 26 września 2014 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 10 czerwca 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 1 lipca 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

  • możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej do amortyzacji wskazanego we wniosku budynku handlowo-usługowego,
  • sposobu amortyzacji wskazanych we wniosku budowli

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lipca 2014 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej do amortyzacji wskazanego we wniosku budynku handlowo-usługowego oraz sposobu amortyzacji wskazanych we wniosku budowli.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, w ramach spółki jawnej, prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. Przedmiotem działalności gospodarczej jest handel. Działalność ta prowadzona jest w wynajętym budynku centrum handlowego. Spółka jawna zamierza zakupić na własność ww. budynek wraz z parkingiem i drogami dojazdowymi oraz drugi budynek (pawilon handlowo-socjalny) przeznaczony na działalność handlowo-usługową, zlokalizowany na tej samej działce.

Place, drogi dojazdowe i wjazdowe oraz miejsca parkingowe, obsługują nie tylko budynki handlowe ale również stację paliw jako całość, tj. pawilon wolnostojący, wiatę i dystrybutory, stanowiące obce środki znajdujące się na placu mającym być przedmiotem zakupu. Spółka jawna zamierza wprowadzić ww. budynki do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych i użytkować te lokale na cele handlowo-usługowe.

Wnioskodawca zaznacza, że środki trwałe, tj. budynki handlowo-usługowe spełniają kryteria używanego środka trwałego. Pierwszy budynek został wybudowany i oddany do użytkowania przez obecnego właściciela w 2004 r., a drugi w 2008 r. (data wprowadzenia do ewidencji środków trwałych) i do dnia dzisiejszego są wynajmowane na cele prowadzonej w nich działalności handlowej. Ponadto, budynki te spełniają kryteria lokalu handlowo-usługowego i są zaliczane do rodzaju 103 Klasyfikacji Środków Trwałych. Budynki są trwale związane z gruntem. Istotne elementy opisu zdarzenia przyszłego przedstawiono w części H poz. 70 wniosku ORD-IN gdzie wskazano, że plac na terenie stacji paliw został utwardzony asfaltem oraz kostką brukową. Poszczególnymi elementami składowymi całości placu są drogi dojazdowe i wjazdowe oraz miejsca parkingowe, które to budowle obsługują również stację paliw, jako całość (pawilon wolno stojący, wiata, dystrybutory paliwa), a nie tylko budynki handlowe. Kwalifikuje się on do grupy 2 KŚT, pod pozycją 220, jako autostrady, drogi ekspresowe, ulice i drogi pozostałe.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w związku z zakupem i wprowadzeniem w 2014 r. do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, opisanych wyżej budynków handlowo-usługowych, można je amortyzować w okresie 10 lat, stosując indywidualną stawkę amortyzacji?

Czy utwardzony plac, drogi dojazdowe i wyjazdowe oraz miejsca parkingowe stanowią odrębny środek trwały podlegający amortyzacji wg stawki 4,5%, czy też zwiększają wartość początkową budynków handlowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, budynki handlowo-usługowe, jako używane, trwale związane z gruntem, mogą być amortyzowane przez 10 lat. Stosownie do art. 22j ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za używane jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy. Przedmiotowe budynki (zaliczane do rodzaju 103 Klasyfikacji Środków Trwałych), zostały po raz pierwszy wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w Spółce jawnej (po dokonaniu zakupu). Mogą być więc amortyzowane wg indywidualnej stawki amortyzacyjnej przez okres nie krótszy niż 36 miesięcy, czyli również przez 10 lat. Możliwość zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej reguluje art. 22j ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do jego treści, z zastrzeżeniem art. 22l, podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym, że w myśl art. 22j ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat, z wyjątkiem:

  1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,
  2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych

-dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata.

Ze względu na powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, utwardzony plac stanowi odrębny środek trwały, którego wartość początkową stanowi koszt zakupu (wyodrębniony w fakturze), jako odrębny obiekt inwentarzowy i powinien być amortyzowany, zgodnie z wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, wg stawki 4,5% w skali roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawo wieczystego użytkowania gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części (…).

Stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl bowiem art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub, w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

Przy czym, stosownie do art. 22h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Możliwość ustalenia przez podatnika indywidualnej stawki amortyzacyjnej reguluje przepis art. 22j ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 22j ust. 1 pkt 3 i 4 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:

-dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 - 10 lat, z wyjątkiem:

  1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,
  2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m 3, domków kempingowych i budynków zastępczych

-dla których okres amortyzacji - nie może być krótszy niż 3 lata (pkt 3);

-dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5 % - 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat (pkt 4).

Stosownie natomiast do art. 22j ust. 3 ww. ustawy, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

  1. używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
  2. ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30 % wartości początkowej.

Z powyższych przepisów wynika, że podatnicy wprowadzający środek trwały po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych mogą przyjąć do jego amortyzowania indywidualną stawkę amortyzacyjną jeżeli wykażą, że środek ten przed wprowadzeniem go do ww. ewidencji był używany lub został ulepszony.

Zatem indywidualną stawkę amortyzacyjną można ustalić, jeżeli zostaną spełnione łącznie dwa warunki:

  • środek trwały zostanie po raz pierwszy wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych danego podatnika,
  • środek trwały spełnia kryteria do uznania go za używany lub ulepszony.

W definicji „używany środek trwały” występują dwa istotne elementy: pojęcie „przed nabyciem”, które oznacza, że chodzi o jakiekolwiek przeniesienie własności (np. darowizna, nabycie) oraz udowodnienie „wykorzystania”, bez doprecyzowania przez kogo i na jakie cele dany składnik majątku miał być wykorzystywany. Zgodnie z definicją słownikową, przez pojęcie używania rozumie się wykorzystywanie, czyli używanie czegoś z korzyścią, pożytkiem (Słownik współczesny języka polskiego pod red. prof. dr hab. Bogusławy Dunaj wyd. Wilga, Warszawa 1996, s. 1296). Używanie środka trwałego musi zatem nastąpić przed jego nabyciem przez podatnika, co oznacza że podatnik może zastosować indywidualną stawkę amortyzacji, jeżeli nabył używany środek trwały, który przed jego nabyciem był wykorzystywany u poprzedniego właściciela (właścicieli) przez wymagany okres 60 miesięcy.

Ponadto wskazać należy, że sposób ustalenia stawki amortyzacyjnej dla środków trwałych uzależniony jest również od tego, do jakiego rodzaju środków trwałych zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz.U. Nr 242, poz. 1622), określony środek zostanie zakwalifikowany. Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. W Klasyfikacji Środków Trwałych za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może nim być m.in. np. budynek, maszyna, pojazd mechaniczny. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt, tzw. obiekt zbiorczy, którym może być np. zespół przewodów rurociągowych, zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla lub zespoły komputerowe (część I – objaśnienia uwagi wstępne KŚT).

Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych w skład budynku, jako pojedynczego obiektu inwentarzowego, wlicza się również tzw. „obiekty pomocnicze” obsługujące dany budynek, np. chodniki, dojazdy, podwórka, place, ogrodzenia, studnie, itp. Obiekty pomocnicze, obsługujące więcej niż jeden budynek, należy zaliczać do właściwych rodzajów zgodnie z ich przeznaczeniem.

Budowla w postaci placu manewrowego, jako pojedynczego obiektu tj. drogi dojazdowej i parkingu, mieszcząca się w 2 grupie Klasyfikacji Środków Trwałych, pod pozycją 220 - jako autostrady, drogi ekspresowe, ulice i drogi pozostałe, powinna być amortyzowana zgodnie z wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych wg stawki 4,5% w skali roku.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w formie spółki jawnej. Spółka jawna zamierza zakupić na własność dwa budynki, przeznaczone na działalność handlowo-usługową wraz z parkingiem i drogami dojazdowymi. Place, drogi dojazdowe i wyjazdowe oraz miejsca parkingowe, obsługują nie tylko budynki handlowe ale również stację paliw stanowiącą obcy środek trwały znajdujący się na placu mającym być przedmiotem zakupu. Spółka jawna zamierza wprowadzić budynki do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych i użytkować je na cele handlowo-usługowe. Budynki spełniają kryteria używanego środka trwałego. Pierwszy budynek został wybudowany i oddany do użytkowania przez obecnego właściciela w 2004 r., a drugi w 2008 r. (data wprowadzenia do ewidencji środków trwałych) i do dnia dzisiejszego są wynajmowane na cele działalności handlowo-usługowej. Ponadto, przedmiotowe budynki spełniają kryteria lokalu handlowo-usługowego i są zaliczane się do rodzaju 103 Klasyfikacji Środków Trwałych. Z kolei plac na którym znajdują się budynki handlowo-usługowe i stacja paliw Wnioskodawca zamierza zakwalifikować, jako odrębny środek trwały mieszczący się grupie 2 Klasyfikacji Środków Trwałych, pod pozycją 220 - jako autostrady, drogi ekspresowe, ulice i drogi pozostałe.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że skoro, jak wskazano we wniosku, przedmiotowe budynki przed ich nabyciem przez Spółkę jawną, której wspólnikiem jest Wnioskodawca, były wykorzystywane przez poprzedniego właściciela dłużej niż 60 miesięcy, to budynki te spełniają definicję „używanego środka trwałego”, o której mowa w cyt. wyżej przepisach. Ponadto, skoro ww. budynki zostały po raz pierwszy wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez Spółkę jawną, to tym samym spełniona została druga z przesłanek pozwalających na ustalenie indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla tych budynków, na podstawie art. 22j ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, Wnioskodawca może ustalić indywidualnie stawkę amortyzacyjną dla przedmiotowych budynków. Przy czym, jeżeli zgodnie z odrębnymi przepisami, nie będącymi przepisami prawa podatkowego, a tym samym nie mogącymi być przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, przedmiotowe budynki zostały prawidłowo zakwalifikowane do rodzaju 103 Klasyfikacji Środków Trwałych, to Wnioskodawca winien zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną, o której mowa w art. 22j ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z którego wynika, że okres amortyzacji wskazanych w nim środków trwałych nie może być krótszy niż 3 lata, co oznacza, że stawka amortyzacyjna może wynosić maksymalnie 33,33% w skali roku. Powyższe oznacza, że Wnioskodawca może ustalić roczną indywidualną stawkę amortyzacyjną dla ww. budynków, w wysokości nie wyższej niż wskazana powyżej, a tym samym może stosować stawkę amortyzacyjną wynoszącą 10%. Z kolei, budowla w postaci utwardzonego placu (drogi dojazdowe i wjazdowe oraz miejsca parkingowe), obsługująca więcej, niż jeden budynek będzie stanowiła odrębny środek trwały, dla którego stawka amortyzacyjna wynosi 4,5%, o ile w świetle ww. odrębnych przepisów nie będących przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej budowle, o których mowa we wniosku stanowią jeden obiekt inwentarzowy, zaliczany do grupy 2 KŚT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj