Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/415-614/14-2/SJ
z 20 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2014 r. (data wpływu 30 października 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Uchwałą z 2013 r., nr X…….Rada Miasta Y przyjęła Miejski Program Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych na 2014 r. Zgodnie z treścią Programu, stanowi on część strategii rozwiązywania problemów społecznych gminy w zakresie profilaktyki uzależnień oraz ograniczenia szkód społecznych i zdrowotnych wywołanych przez używanie i nadużywanie alkoholu. Program przedstawia zadania własne gminy wynikające z art. 4 ze znaczkiem 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2012 r., poz. 1356, z późn. zm.), dotyczące prowadzenia działań związanych z profilaktyką i rozwiązywaniem problemów alkoholowych. Program zawiera również zadania własne gminy w obszarze profilaktyki, pomocy terapeutycznej rehabilitacyjnej zapisane w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2012 r., poz. 124) oraz działania w ramach lokalnego systemu przeciwdziałania przemocy w rodzinie, zgodnie z ustawą z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie (Dz. U. z 2005 r., Nr 180, poz. 1493, z późn zm.). W celu realizacji powyższych zadań, Miasto Y w ramach programu podjęła się finansowania m.in. kolonii, półkolonii i wyjazdów dla dzieci i młodzieży. Miasto Y – Urząd Miasta Y w oparciu o powyższy program w 2014 r. sfinansowało dzieciom z rodzin niewydolnych wychowawczo, zagrożonych uzależnieniem i o najniższych dochodach 10 – dniowe kolonie z programem profilaktyki uzależnień. Organizatorem kolonii był podmiot prowadzący działalność gospodarczą w tym zakresie. Uczestnikami były dzieci, które nie ukończyły 18 roku życia. Część rodzin dzieci uczestniczących w koloniach korzysta ze świadczeń z pomocy społecznej. Cena kolonii na jedno dziecko wynosiła 895 zł kwota ta została wydatkowana przez Miasto Y na każde dziecko. Naborem dzieci na kolonie zajmował się Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej we współpracy z pedagogami i dyrektorami szkół podstawowych i gimnazjów. W wyniku naboru uczestnikami kolonii były dzieci z rodzin uzależnionych od alkoholu lub narkotyków, niewydolnych wychowawczo, o najniższych dochodach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wypłata kwot wydatkowana na sfinansowanie kolonii w powyższym stanie faktycznym, jako dochód, wolna jest od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych? Czy też wypłata powyższych kwot, jako dochód, wolna jest od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych? Czy Wnioskodawca powinien odprowadzić zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od kwot wydatkowanych na sfinansowanie kolonii w powyższym stanie faktycznym?

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), określa przedmiot opodatkowania, któremu podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów określonych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 78 ww. ustawy, wolne od podatku są dopłaty do: wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk, w tym również połączonego z nauką, pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych i leczniczo-opiekuńczych, oraz przejazdów związanych z tym wypoczynkiem i pobytem na leczeniu – dzieci i młodzieży do lat 18:

1. z funduszu socjalnego, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra niezależnie od ich wysokości,
2. z innych źródeł - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 760 zł.
   
   

Literalne brzmienie powyższego przepisu wskazuje, że dotyczy dopłat, a nie refundacji kosztów w pełnej wysokości, a zatem skoro ustawodawca rozróżnia w ust. 1 art. 21 ww. ustawy pojęcia „sfinansowanie” (opłacenie czegoś) i „dopłaty” (uzupełnienie brakującej części określonej sumy), to nie ma także podstaw, aby pojęć tych używać zamiennie. A zatem, jeżeli w omawianym stanie faktycznym koszty kolonii zostały pokryte w pełnej wysokości, nie można uznać że stanowiły one dopłaty w rozumieniu powyższego przepisu. A zatem nie podlegają zwolnieniu od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, udzielona pomoc może być natomiast zwolniona z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako świadczenie z pomocy społecznej. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „świadczenia z pomocy społecznej”. W wyroku WSA w Poznaniu z dnia 23 marca 2011 r., sygn. akt IV SA/Po 108/11 przyjęto, że zgodnie (...) z założeniem o ograniczonej, ale jednak autonomii pojęciowej prawa podatkowego, użytemu w art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, terminowi „świadczenia z pomocy społecznej” należy przypisać znaczenie szersze, autonomiczne właśnie, nieograniczające się tylko do katalogu świadczeń „nazwanych” w art. 36 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2013 r., poz. 182). W tym miejscu Wnioskodawca podkreśla inny jeszcze, niemniej istotny – celowościowy i prawnokonstytucyjny – aspekt omawianego zagadnienia. Jeżeli zatem, zorganizowane kolonie, ze względu na cel ich organizacji były również związane z pomocą dla najuboższych rodzin, a sfinansowanie kolonii dotyczyło dzieci z rodzin niewydolnych wychowawczo i zagrożonych uzależnieniem, to zdaniem Wnioskodawcy, można przyjąć, że stanowią one świadczenia z zakresu pomocy społecznej. Tym bardziej, że zgodnie z art. 7 ustawy o pomocy społecznej, pomocy społecznej udziela się osobom i rodzinom w szczególności z powodu alkoholizmu lub narkomanii, i temu również służył Miejski Program przyjęty na podstawie art. 4 ze znaczkiem 1 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym, sfinansowanie kolonii nie będzie skutkowało obowiązkiem odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy, gdyż jest to dochód wolny od podatku na postawie art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako świadczenie z pomocy społecznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r., Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Katalog źródeł przychodów, z których pochodzą dochody (przychody) podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zawiera art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który w pkt 9 wymienia inne źródła.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku od osób fizycznych, wolne od podatku są świadczenia z pomocy społecznej. Treść zacytowanego przepisu wskazuje, że zwolnieniem objęte są świadczenia bez względu na formę, w jakiej ich udzielono, pieniężną czy niepieniężną. Warunkiem do zastosowania zwolnienia jest, aby świadczenia zostały udzielone przez podmioty których celem jest prowadzenie działalności w zakresie pomocy społecznej.

Kwestie pomocy społecznej reguluje ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2013 r., poz. 182 z późn. zm.). Z przepisów tej ustawy wynika, że pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej państwa, mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości. Pomoc społeczną organizują organy administracji rządowej i samorządowej, współpracując w tym zakresie, na zasadzie partnerstwa, z organizacjami społecznymi i pozarządowymi, Kościołem Katolickim, innymi kościołami, związkami wyznaniowymi oraz osobami fizycznymi i prawnymi (art. 2 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że uchwałą z 2013 r., nr X……. Rada Miasta Y przyjęła Miejski Program Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych na 2014 r. Program stanowi część strategii rozwiązywania problemów społecznych gminy w zakresie profilaktyki uzależnień oraz ograniczenia szkód społecznych i zdrowotnych wywołanych przez używanie i nadużywanie alkoholu. Program przedstawia zadania własne gminy dotyczące prowadzenia działań związanych z profilaktyką i rozwiązywaniem problemów alkoholowych. Program zawiera również zadania własne gminy w obszarze profilaktyki, pomocy terapeutycznej rehabilitacyjnej oraz działania w ramach lokalnego systemu przeciwdziałania przemocy w rodzinie.

W celu realizacji zadań zawartych w ww. programie, Wnioskodawca podjął się finansowania kolonii, półkolonii i wyjazdów dla dzieci i młodzieży. W 2014 r. sfinansował dzieciom z rodzin niewydolnych wychowawczo, zagrożonych uzależnieniem i o najniższych dochodach 10 – dniowe kolonie z programem profilaktyki uzależnień. Organizatorem kolonii był podmiot prowadzący działalność gospodarczą w tym zakresie. Uczestnikami były dzieci, które nie ukończyły 18 roku życia. Część rodzin dzieci uczestniczących w koloniach korzysta ze świadczeń z pomocy społecznej. Cena kolonii na jedno dziecko wynosiła 895 zł kwota ta została wydatkowana przez Miasto Y na każde dziecko. Naborem dzieci na kolonie zajmował się Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej we współpracy z pedagogami i dyrektorami szkół podstawowych i gimnazjów. W wyniku naboru uczestnikami kolonii były dzieci z rodzin uzależnionych od alkoholu lub narkotyków, niewydolnych wychowawczo, o najniższych dochodach.

Uwzględniając powyższe okoliczności faktyczne i prawne, uznać należy, że wypłata kwot wydatkowana na sfinansowanie kolonii, półkolonii i wyjazdów dla dzieci i młodzieży, jako świadczenie udzielone przez Organ do tego uprawniony w ramach pomocy społecznej, korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego na mocy art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec tego Wnioskodawca, jako płatnik, nie jest obowiązany do naliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy z tego tytułu.

Oznacza to zatem, że Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawiania informacji PIT-8C.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.