Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1352/14/KP
z 2 lutego 2015 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), po ponownym rozpatrzeniu, w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 19 września 2014 r. sygn. akt II FSK 2305/12 oraz prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 24 maja 2012 r. Sygn. Akt. SA/Rz 321/12, wniosku z 9 września 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP 21 września 2011 r.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione w ww. wniosku o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie z pracownikiem umowy o pracę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2011 r. do tut Biura wpłynął. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie z pracownikiem umowy o pracę. W dniu 19 grudnia 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Znak: IBPBI/2/423-1167/11/PP, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. Interpretacja indywidualna została skutecznie doręczona 27 grudnia 2011 r. Pismem z 9 stycznia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 13 stycznia 2012 r.), wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, na które udzielono odpowiedzi pismem z 13 lutego 2012 r. r. Znak: IBPBI/2/4232-4/12/PP, odmawiając zmiany ww. interpretacji. Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa została skutecznie doręczona 15 lutego 2012 r. Pismem z 13 marca 2012 r., nadanym w placówce pocztowej 14 marca 2012 r., Spółka wniosła skargę bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie. Pismem z 15 marca WSA w Rzeszowie przekazał skargę zgodnie z właściwością do tut. Biura (data wpływu 20 marca 2012 r.). Pismem z 23 marca 2012 r., Znak IBPBI/2/4232-4/12/PP tut. Organ wezwał Spółkę o drugi egzemplarz skargi, który wpłynął do tut. Biura 3 kwietnia 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, pismem z 19 kwietnia 2012 r. Znak: IBPBI/2/4240-21/12/PP, udzielił odpowiedzi na skargę, przesyłając ją wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z 24 maja 2012 r. sygn. akt I SA/Rz 321/12 uchylił interpretację indywidualną z 19 grudnia 2011 r. Znak: IBPBI/2/423-1167/11/PP. Wyrok tenzostał zaskarżony przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, działającego w imieniu Ministra Finansów, do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z 19 września 2014 r. sygn. II FSK 2305/12, oddalił skargę kasacyjną. Prawomocny wyrok wraz z aktami sprawy wpłynął do tut. Biura 3 listopada 2014 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

X.S.A. (poprzednik prawny Wnioskodawcy) w 2007 r. rozwiązał umowę o pracę z pracownikiem (zwany dalej: „Pracownikiem”) na podstawie art. 52 § 1 ust. 1 w związku z art. 97 § 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz.U. z 1974 r. Nr 24, poz. 141 ze zm.) bez wypowiedzenia z powodu ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych. Pracownik na drodze sądowej - wyrok Sądu Rejonowego z dn. 25 marca 2009 r. uzyskał zmianę podstawy prawnej rozwiązania umowy o pracę na art. 30 § 1 pkt 2 Kodeksu pracy. Sąd Okręgowy wyrokiem z 27 stycznia 2010 r. oddalił apelację Wnioskodawcy od wyroku Sadu Rejonowego. Wnioskodawca informuje, że postanowieniem 31 sierpnia 2010 r. Sąd Rejonowy zarejestrował połączenie spółki Y. S.A. (spółka przejmująca - Wnioskodawca) z 7 innymi spółkami z Grupy Kapitałowej, w tym między innymi ze spółką X. S.A. (spółka przejmowana). Połączenie Y. S.A. z X. S.A. zostało dokonane na podstawie art. 492 § 1 pkt 1 ustawy kodeks spółek handlowych poprzez przeniesienie całego majątku spółek przejmowanych (w tym również X. S.A.) na rzecz spółki przejmującej (Y. S.A.) w zamian za akcje, które spółka przejmująca wydaje dotychczasowym akcjonariuszom spółek przejmowanych. Y. S.A. jako spółka przejmująca na zasadzie sukcesji uniwersalnej, zgodnie z art. 494 ksh wstąpiła we wszystkie prawa i obowiązki spółek przejętych. W wyniku połączenia spółki przejmowane (w tym spółka X. S.A.) zostały rozwiązane bez przeprowadzenia likwidacji. W związku z powyższym Wnioskodawca jako następca prawny spółek przejmowanych jest pełnoprawnym sukcesorem praw i obowiązków spółki X. S.A.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami „Umowy społecznej - porozumienia w sprawie gwarancji dla Pracowników” z 18 października 2005 r. (zwana: „Umową społeczną”) pracownik ten nabył prawo do przysługujących mu świadczeń z tytułu rozwiązania z nim umowy o pracę w „okresie ochronnym - gwarancji zatrudnienia”. Dochodząc tychże roszczeń skierował pozew na drogę sądową przeciwko swojemu byłemu pracodawcy. Przed sądem strony zawarły 3 marca 2011 r. ugodę sądową, na mocy której Wnioskodawca zobowiązał się do wypłaty zwolnionemu Pracownikowi wszelkich roszczeń wynikających z Umowy społecznej, Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy, ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz.U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844) oraz wszelkich roszczeń wynikających ze stosunku pracy łączącego strony przed dniem zawarcia ugody. Zapłata odszkodowania - tytułem roszczeń byłego Pracownika z przysługujących mu świadczeń z Umowy społecznej nastąpiła w terminie 14- stu dni od daty uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu postępowania w niniejszej sprawie.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 Umowy społecznej (Rozdział V. Sankcje za naruszenie gwarancji zatrudnienia), w przypadku rozwiązania umowy o pracę z naruszeniem postanowień Części II działu II, Pracodawca zobowiązany będzie do wypłacenia Pracownikowi, niezależnie od innych świadczeń przysługujących na mocy obowiązujących przepisów prawa pracy, odszkodowania w wysokości stanowiącej iloczyn pełnych miesięcy kalendarzowych pozostałych do końca Okresu Gwarancji Zatrudnienia lub Innych pełnych miesięcy brakujących do osiągnięcia wieku emerytalnego oraz wynagrodzenia miesięcznego Pracownika ustalonego na dzień rozwiązania umowy o pracę według zasad obowiązujących przy ustalaniu wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy, ale nie mniejszej niż 100.000,00 zł i nie większej niż 400.000,00 zł. Wypłata odszkodowania nastąpi po uzyskaniu prawomocnego wyroku Sądu Powszechnego (ust. 3 tego artykułu).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki Wnioskodawcy z tytułu wypłaty odszkodowania, którego obowiązek wynikał z zawartej Umowy społecznej, za niezgodne z prawem rozwiązanie z Pracownikiem umowy o pracę stanowią koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., o podatku dochodowym od osób prawnych ( t.j. Dz.U z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

1.Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1 ustawy, tj.:

  1. zostały poniesione przez podatnika,
  2. ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpiecze-nie źródła przychodów,
  3. nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 powołanej ustawy.

Przesłanka celowości kosztu jest przy tym spełniona, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem tego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest czy w momencie zobowiązania się podatnika - na mocy zawartej Umowy społecznej - do jego poniesienia podatnik mógł (obiektywnie oceniając) oczekiwać takiego efektu.

Poprzednik prawny Wnioskodawcy w 2007 r. rozwiązał umowę o pracę z pracownikiem na podstawie art. 52 § 1 ust. 1 w związku z art. 97 § 3 Kodeksu pracy. Zgodnie z art. 52 § 1 Kodeksu pracy, pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w razie:

  1. ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych,
  2. popełnienia przez pracownika w czasie trwania umowy o pracę przestępstwa, które uniemożliwia dalsze zatrudnianie go na zajmowanym stanowisku, jeżeli przestępstwo jest oczywiste lub zostało stwierdzone prawomocnym wyrokiem,
  3. zawinionej przez pracownika utraty uprawnień koniecznych do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku.

Pracownik na drodze sądowej uzyskał zmianę podstawy prawnej rozwiązania umowy o pracę na art. 30 § 1 pkt 2 Kodeksu pracy. Zgodnie z nim, umowa o pracę rozwiązuje się przez oświadczenie jednej ze stron z zachowaniem okresu wypowiedzenia (rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem).

Kosztami uzyskania przychodu są wydatki podatników związane z prowadzoną przez nich działalnością gospodarczą nawet wówczas, gdy bezpośrednio nie przyczyniają się do powstania przychodów; niemniej jednak służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu jego źródła.

Należy bowiem podkreślić, że w przedstawionym stanie faktycznym pośredni związek z uzyskiwanymi przychodami (zabezpieczeniem bądź zachowaniem źródła przychodów) jest bezsporny. Zawarcie Umowy społecznej związane było z planowanym procesem restrukturyzacji poprzednika prawnego Wnioskodawcy wynikającym z rozpoczęcia procesu restrukturyzacji sektora energetycznego. Chcąc zapewnić poparcie dla tego procesu ze strony pracowników, a także związków zawodowych zawarta została Umowa społeczna stanowiąca w istocie gwarancje zatrudnienia dla pracowników. Jednym z elementów tych gwarancji było zobowiązanie się pracodawcy do wypłaty odszkodowania w przypadku, gdyby - pomimo zawartej Umowy społecznej (gwarancji zatrudnienia) - pracodawca rozwiązał z pracownikiem umowę o pracę. Brak tego zapisu w Umowie społecznej skutkować mógłby brakiem podpisania Umowy społecznej, co wprost przełożyłoby się na utrudnienia procesu restrukturyzacji poprzednika prawnego Wnioskodawcy, co mogłoby mieć bezpośredni wpływ na wysokość osiąganych w przyszłości przychodów (ewentualnie zabezpieczenia lub zachowania jego źródła).

W związku z powyższym - zdaniem Wnioskodawcy - wydatki z tytułu wypłaconego przez Wnioskodawcę odszkodowania, którego obowiązek wypłaty wynika z Umowy społecznej za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę, stanowi koszt uzyskania przychodu. Dodatkowo należy wskazać, że koszty z tytułu poniesionego wydatku nie zostały wymienione w katalogu wydatków (kosztów) nieuznanych za koszty uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.).

W opinii Wnioskodawcy, argumentacja prawna za prawem zaliczenia wypłaconego odszkodowania do kosztów uzyskania przychodów opiera się na związku wypłaconego odszkodowania z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, w szczególności procesem restrukturyzacji branży energetycznej. Należy także wskazać, że prawo podatnika do zaliczenia wydatków z tytułu zapłaty odszkodowań (kar) w przypadku, gdy nie są one wymienione wprost w katalogu wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodu nie jest - co do zasady - kwestionowane przez organy podatkowe. W analizowanym przypadku należy wskazać na informację o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego (US33/NG/423/232/AM/04) z dnia 26 listopada 2004 r. Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa - Mokotów. (...) Ustawodawca wykluczył z kosztów uzyskania przychodów niektóre wydatki, które zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Koszty dotyczące odszkodowań wypłaconych na mocy wyroku sądu pracownikom za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę nie zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów zapisami art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Wobec tego wypłata odszkodowań dla pracowników jest związana z prowadzoną działalnością gospodarczą i może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Wnioskodawca podziela wyrażony w tej informacji pogląd.

Wypłata odszkodowania jest skutkiem zawarcia Umowy społecznej przez poprzednika prawnego Wnioskodawcy (Wnioskodawca jest sukcesorem prawnym na podstawie art. 492 § 1 pkt 1 ksh - ustawa z dnia 15 września 2000 r. kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 ze zm.)). Powyższe odszkodowanie spełnia zatem warunek ustawowy, jakim jest uzyskanie przychodu, zabezpieczenie bądź zachowanie źródła przychodów podatnika w związku z możliwością przeprowadzenia procesu restrukturyzacji bez sprzeciwu ze strony pracowników, a także związków zawodowych reprezentujących pracowników. Odszkodowanie to - ze względu także na sposób jego kalkulacji - swoim charakterem odpowiada faktycznie wypłacie wynagrodzenia. W tym więc sensie nie stanowi sankcji za niezgodne z prawem działanie pracodawcy.

Były Pracownik nabył prawo do przysługujących mu świadczeń z tytułu rozwiązania z nim umowy w „okresie ochronnym - gwarancji zatrudnienia”, zgodnie z obowiązującymi przepisami Umowy Społecznej. Obowiązek wypłaty świadczenia - wynikający wprost z zawartej Umowy społecznej, nabyte prawa przez Pracownika do przysługujących mu świadczeń z tytułu rozwiązania umowy o pracę w „okresie ochronnym - gwarancji zatrudnienia”, podstawa prawna rozwiązania umowy o pracę (rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem), sposób obliczenia wysokości świadczenia (jego wysokość odpowiada iloczynowi pełnych miesięcy kalendarzowych pozostałych do końca okresu gwarancji zatrudnienia oraz miesięcznego wynagrodzenia pracownika), skutkują wyrażeniem poglądu, zgodnie z którym - w opinii Wnioskodawcy - wydatki z tytułu wypłaty na rzecz pracownika tego świadczenia stanowią koszty uzyskania przychodu.

W dniu 19 grudnia 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Znak: IBPBI/2/423-1167/11/PP, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. Na ww. interpretację pismem z 9 stycznia 2012 r., wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, na które udzielono odpowiedzi pismem z 13 lutego 2012 r. r. Znak: IBPBI/2/4232-4/12/PP, odmawiając zmiany ww. interpretacji. Pismem z 13 marca 2012 r., wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, pismem z 19 kwietnia 2012 r. Znak: IBPBI/2/4240-21/12/PP, udzielił odpowiedzi na skargę, przesyłając ją wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z 24 maja 2012 r. sygn. akt I SA/Rz 321/12 uchylił interpretację indywidualną z 19 grudnia 2011 r., Znak: IBPBI/2/423-1167/11/PP. W jego uzasadnieniu Sąd wskazał m.in., że wydatki na rzecz pracowników uznawane są przez ustawodawcę za koszt uzyskania przychodu, skoro dokładnie określa on zasadę ich zaliczalności do określonych okresów podatkowych. Oczywiste jest też, że nie wypłacenie lub nie postawienie do dyspozycji pracownika należnych mu, wynikających z umowy kwot, ma tylko taki skutek, że stanowią one koszt uzyskania przychodów w miesiącu faktycznej wypłaty bądź pozostawienia do dyspozycji pracownika. Ponadto w ocenie Sądu wydatków poniesionych w związku z zatrudnieniem pracowników nie da się bezpośrednio przyporządkować do faktycznie uzyskiwanych przychodów. Natomiast z wykładni zewnętrznej systemowej wynika, że przepisy prawa pracy nakładają na pracodawcę obowiązki określonych świadczeń, w tym między innymi odpraw (rekompensat) czy odszkodowań związanych ze zwalnianiem pracowników. Obowiązek wypłaty tego rodzaju świadczeń może również wynikać z zawartych pomiędzy pracodawcą a pracownikami porozumień, które bywają różnie nazywane. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego „Możliwe jest przyznanie pracownikowi w umowie o pracę odprawy na wypadek rozwiązania stosunku pracy, do której pracownik nabywa prawo niezależnie od odprawy wypłaconej na podstawie art. 8 ustawy z 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn nie dotyczących pracowników (Dz.U. Nr 90, poz. 844 ze zm.)”. Zauważyć przy tym należy, że w myśl art. 10 powołanej ustawy odprawa przysługuje także przy indywidualnych zwolnieniach. Skoro zatem skarżąca spółka wypłaciła pracownikowi świadczenie do którego zobowiązała się w umowie społecznej, to stanowi ono koszt uzyskania przychodu w momencie wypłaty. Nie ma przy tym tutaj znaczenia fakt, że płatność jest dokonywana na rzecz osoby, która nie jest aktualnie zatrudniona. Odszkodowanie, jak wynika ze stanu faktycznego, było w istocie realizacją należności przysługujących pracownikowi od spółki z tytułu rozwiązania umowy o pracę. Wypłata odszkodowania przez spółkę winna być zatem traktowana tak jak wypłata z tytułu należności wynikających z umowy o pracę. Fakt, że Spółka dokonywała wypłaty na rzecz byłego pracownika (tj. po rozwiązaniu umowy o pracę), zdaniem Sądu, nie ma znaczenia dla oceny charakteru tej wypłaty i jej związku z należnościami wynikającymi z umowy o pracę. Wypłata należności wynikających z umowy o pracę winna być traktowana jak wydatek poniesiony w celu uzyskania przychodów, niezależnie od tego czy jest dokonywana na rzecz aktualnego, czy byłego pracownika Spółki, jest to bowiem należność uzgodniona między stronami za wykonywaną na rzecz Spółki pracę. Wydatek z tytułu odszkodowania za nieprawidłowe rozwiązanie umowy o pracę nie został też wymieniony w art. 16 ust. 1 jak wyłączny z kosztu uzyskania przychodów.

Ponadto Sąd stwierdził, że w ocenie Sądu wypłacone przez skarżącą spółkę odszkodowanie na rzecz byłego pracownika z tytułu rozwiązania z nim umowy o pracę miało związek z uzyskanym przychodem i jako takie winno stanowić koszt uzyskania przychodów. Prawidłowe wywiązanie się spółki z umowy o pracę czy też innych wiążących ją umów z pracownikami odnośnie wypłaty wynagrodzenia czy też gwarancji zatrudnienia nie może być traktowane jako wydatek nie będący kosztem podatkowym.

Od ww. wyroku Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę kasacyjną, która wyrokiem z 19 września 2014 r. sygn. II FSK 2305/12, została oddalona. W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał m.in., że w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego nie jest prawidłowa wykładnia przepisów prawa podatkowego zaprezentowania przez organ interpretacyjny w rozstrzyganej sprawie, która świadczenie pieniężne na rzecz pracownika, które na gruncie art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. stanowi przychód ze stosunku pracy, wbrew jednoznacznej treści art. 15 ust. 4g u.p.d.o.p. zabrania traktować jako koszt uzyskania przychodu pracodawcy (art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.). Dla spójności systemu prawa nie jest bowiem pożądaną sytuacja, w której to samo świadczenie pieniężne raz na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest traktowane jako przychód ze stosunku pracy - tak bowiem traktowane są odszkodowania wypłacane pracownikom w tym byłym pracownikom przez pracodawcę, by z kolei na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odmawiać mu charakteru kosztów uzyskania przychodu przez tego pracodawcę. Koszty pracy są bowiem wydatkiem zmierzającym do uzyskania, ewentualnie zachowania lub zabezpieczenia źródeł przychodu.

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), który stanowi, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, rozpatrując ponownie wniosek z 9 września 2011 r. stwierdza, że stanowisko spółki w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie z pracownikiem umowy o pracę jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 14 marca 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj